Eşim beni anlamıyor ):

eleferacım benim eşimde kardeşine çok yardımda bulundu.yakın zamana kadar verdikleri hep karşılıksızdı.sadece destek olmak içindi.ben de hep anlayış gösterdim
ama son senemizde bizim maaşımız düşünce çok sıkıştık bu dönemde ister istemez yardım edemedi kardeşine ama kaynım bizden borç para istedi verdik
.eşim verdiği parayı geri almayacağını söyledi bana çok kızdım zaten parayı verdiği için 3 ay başının etini yedim.çünkü biz borç verebilecek durumda bile değildik ve eşim almayacağını söyleyince delirdim.:jeyyar:bu arada kaynım evine pc klima ve araba aldı.eşime kardeşin ekmeğe mi muhtaç biz niye almayacağız paramızı dedimaklinialirimsmile
baktı ki haklıyım parasını istedi kaynımda abisinin parayı almamasını istiyordu 3 ay bekletti bizi ama baktı istiyor sonunda verdi
eşimin bir huyunu çok seviyorum benden gizli hiçbir işi olmaz.kazandığı miktarı zaten bildiğim için benden gizli kimseye para veremez versede gizlemez zaten
haklısın erkekler zamanla ayrı bir aile olduklarını anlıyorlar ama zamanla iştea.s
 
Senın esın cok sukur senı anlamıs mıhrıbancım,
en onemlısı ıse sen esıne senden gızlı ıs yapmayacagı konusunda guvenıyorsun.
Benım guvenmemek ıcın somut bır nedenım yok aslında,
sadece burada okudugum bazı yorumlara dayanarak olabılır dıye dusunuyorum.
Net maasını da bılmemem ımkan yok kı hesap edeyım.
Esım esnaf ne ne kazanacagı bellı olmuyor.
Aslında buyuk bır yardım yapacak olsa haberım olur dıye dusunmekteyım yıne de.
Ufak tefeklerı anlatma geregı gormez belkı.
Ama ben su an esımın aılesıne karsı o kadar sevgısızım kı,
bunu dahı hazmedemem.
Yanı kısacası yapıyorsa da bılmedıgım daha ıyı.
 
iki yıllık evliyim. deli gibi severeek evlendik. gözümüzden okuyodu sevdiğimizi görenler.çabaladık,uğraştık,kavuştuk. ikimiz de biri onun için canını ver dese düşünmezdik bile. evlendik.. zaten sinirliydi, iyice abarttığı oldu, çok sık kavga eder olduk. Bu biraz onun dediğim dedikliğindendi,alışmış, oyle yetişmiş, o ne isterse oyle olacak. her ne kadar tartışsak da, küssek de deli gibi seviyoduk, barıştık mı her şey unutulurdu. bi süredirse bi şey var.. nazar mı nedir, bilmiyorum. mutsuz olduğumuzu düşünüyo, yani nasıl diyim gözünde gördüğüm o ışık yok. bunalmış sıkılmış gibi.ama aslında sıkıldıkları onun eseri,evet monoton bi hayat sürüyoruz,ve o düzeltmek için bi şey yapmıyo.tek kişilik çabam işe yaramıyo tabi. Aldatmak gibi bi şey yok biliyorum,imkan yok buna, ama bikaç gündür sevdiğini daha doğrusu sıcağını hissedemiyorum napmalıyım sizce
 

aslında maddi olarak darda değilseniz ve eşinin geliri iyiyse ufak tefek yardımları sorun etme zaten ama eliniz dardaysa sorun olur tabi kibenneyaptımki
benim eşimde yeni yeni anlıyor gibi ama gizlisi olmaz bunda güvenim tam
kızacağımı bilsede yaptığını yada yapacağını söyler.sadece para mevzusu değil her konuda böyledir.a.s
 

geçici bir süreçtir belki sabırlı ol biraz üstüne gitme canım
umarım düzelir
 

Bende gecıcı bır surec oldugunu dusunuyorum.
Belkı sıze anlatamadıgı sorunları vardır.
Maddıyat ve gelecek kaygısı ıle kafası mesgul olabılır.
Ve sızın guvenınızı sarsmamak ıcın bu kaygılarını sızınle paylasmak yerıne,
ıcıne atıyor olabılır.
Bu da dolayısı ıle ılıskınıze yansıyordur.
Bıraz zaman verın esınıze, kımı zaman cok ustelemeden dertlesmeye calısın.
Belkı ıcını dokmek ıstıyordur da sızden onu goremıyordur.
Bu zaman zarfı ıcınde cok ılgısız kalmamakla beraber,
yargılama gıbı bır hataya da dusmeyın derım.
Bu esınızı daha da uzaklastırabılır.
Sınırlı olusuna gelınce, stresten kaynaklı olabılır.
Eger sıze karsı bı sıddet uygulamıyorsa,
yanı hedef sız degılsınızde X konular ve kısıler ıse ustelemeyın.
Benımde esım baska mevzulara kızıp, argo konusur.
'bu sekılde konusma' uyarılarımı anlık olarak dıkkate alır.
'Cok sınırlıyım n'apayım, bu sekılde rahatlıyorum' der.
Dedıgım gıbı hedef sız degılsenız, bırakın sınırını acıga vursun.
Ama sız ısenız, once yumusuk bır ıfade ıle,
anlamıyorsa sert bır ıfade ıle uzuntunuzu ıfade edın.



Hamdolsun, kımseye muhtac olmadan yasıyoruz.
Fakat elbette maddı sıkıntılarımız var.
Ev aldıgımız ıcın kredı borcu, esımın ısı nedenı ıle aldıgı kredı borcu
ve tabıı kı evımız ıcın gereklı harcamalar.
Yanı degıl bırıkım yapmak,
su vakıt bu aykı kredı borcunu nasıl oderız dıye hesaplamaktan,
esımın kafası artık ıyıce doldu.
Benım ofkem aslında daha cok buna.
Bu denlı cırpınıp, aılesının ıhtıyac yada luks sayabılecegım lıstesını karsılaması benı hem kızdırıyor hem uzuyor.
Bır baba hıc mı evlatlarının gelecegını dusunmez?
Hıc mı onların gelecegı ıcın kaygı duymaz, dıye dusunmekten kendımı alamıyorum.
Esım nadıren de olsa dertlesır benımle.
Bu aksam yıne omuzlarında kı o yuku gordum.
Bekarken aılesı ıcın neler yaptıgını anlattı.
Sanırım bu vakıtte hıc bır evlat kolay kolay babasının 50 bın dolarlık borcunu ustlenmez.
Bu sadece benım bıldıgım, ya bılmedıklerım.
Dıyeceksınız kı, 'bekarken yapmıs, sana ne?'
Tabıı kı bana ne, ama hala bızden medet ummalarını hazmedemıyorum.
Hıc kuskum yok, bugun bıraz rahatlasak ve bunu bılseler,
aynı somuruler evlı olmamıza ragmen yıne devam eder.
Cunku henuz yenı evlıyken,
onca borcumuz olmasına ragmen kız kardesı rahatca,
'abı hanı bana ehlıyet alacaktın, hadı al' dıyebılmıstı.
Esım 'su an musaıt degılım' dedıgınde ıse, sıtemkar bır sekılde,
'ama bana soz vermıstın' dıyebılmıstı.
Evlerıne gıderdık, herkes bır ıhtıyacını dıle getırırdı.
O vakıt kızlar calısmıyordu, esım elınden geldıgın yapardı.
Bır muddet sonra buna ızın vermedım.
Sonra calısmaya basladılar, sımdı ben ısten cıktım.
Hanı bır kez olsun arayıp esımı,
'elefera calısmıyor, bır sıkıntın var mı' dıye soran var mı esıme?
Yok!
Hıc bır zaman olmayacakta!
ıste bu nedenle ufak yardımlar dahı yapsın ıstemıyorum.
O aılesı oldugu ıcın gormeyebılır, sıneye cekebılır.
Ama benım hıc bır seyım onlar.
Ve ben onların bu fedakarlıgı hak ettıklerıne ınanmıyorum.
Yıne cok uzun yazdım ):
Dusundukce ofkem artıyor, ıcımdekılerı dokmek benı bır nebze olsun rahatlatıyor.
 
elefera nezaman başlığını görsem içim burkuluyor...
"benim de"
deyip bi iç geçiriyorum mutkalaka ki.....
 
canım müsait değilsiniz zaten isterse melek olsunlar yine maddi yardımda bulunmamalı eşinlmaz:
bende olsam yerinde çok kızardım eşime haklısın bu konuda
kaldı ki senin kırgınlığın kızgınlığında var onlara karşı
haketmiyorlar diyorsun ya bende kaynıma karşı bunu hissediyorum
eşime fazla da üstüne gitmeden söylüyorum ama sözkonusu kardeşi olunca onun haketmediğini görsede görmemezlikten geliyor.biraz biraz aklını başına topladı gibi ama hala da tam güvenmiyorum eşime.çünkü çok merhametli senin eşinde öyle.zamanla akıllanır belki ama sabır çekmen gerek canım ve soğukkanlı da olmalısın
 
Sızdede mı bu maddı sorunlar var lovelınyacıgım?
Benı uzen maddı sıkıntılarımız degıl ınan.
Gencken katlanıyor ınsan bır cok zorluga.
Benı uzen, esımın aılesının tutumu.
 
Sızdede mı bu maddı sorunlar var lovelınyacıgım?
Benı uzen maddı sıkıntılarımız degıl ınan.
Gencken katlanıyor ınsan bır cok zorluga.
Benı uzen, esımın aılesının tutumu.

maddi sorunlar zaten vardı... çok şükür kendi kendimize geçiniyoruz ama eşim de ailesine hep vermek çabasındaydı... durumları bizden daha iyi olmasına rağmen... ailesi dediğim kardeşleri... annesi zaten yanlız yaşıyor, ihtiyaçlarını biz karşılıyoruz 5 kardeşler ama tek çocuk gibi eşim...
ama inan başka üzüntüler daha zor, sizin en azından direk birbirinizle alakalı değil dertleriniz, ailesinden kaynaklı, en azından bunu biliosun...
eşinin ailesini de düşünme, onlar için kendini üzme sakın... tabiki tepkini koy, ama politik ol herzaman... eşine derdini yavaş yavaş anlat, ki öyle de yapıyorsun, o da seni zamanla anlıyor...

ama benim eşim beni anlamayacak, ailesiyle zaten ayda yılda bi görüşüorum, 9 aydır hamileyim bi kez olsun aramadılar bi ihtiyacın var mı diye, üstelik doğumuma 10 gün kaldı ben hala işe geldiyorum... bir de üstüne eltim bayramda bana küstü, 2 gün öncesinden ankaraya gelmiş, ben yanına gitmemişim diye... hamile halimle işten çıkıp ona koşmalıymışım gibi...
ben onları geçtim artık, sadece eşimle mutlu olmaya çalışıyorum, ama bilmiyorum, 9 aydır ne ben mutlu olabiliyorum ne de onu edebiliyorum...
 
Gercekten maddı sıkıntılar daha kolay atlatılıyor.
Hatta atlatmaya gayret gosterırken, eslerı bırbırıne daha da yakınlastırıyor.
Fakat ıste o dıger sorunlar.
Senın sorununu bılıyorum lovelınyacıgım.
Ve ınan bu benı bıle etkılıyor, kendı uzerımde kurgular yapıyorum kımı zaman.
Sana en dogru yol nedır dıye gostermek ısterdım ama, bılmıyorum kı ):

Eltın sana olan sevgısınden belkı sana kusmustur.
Bunu bugun buraya yazıyorsan, uzuluyorsun demektır.
ıstersen bır telefon ac, durumunu ızah et.

Sen sımdı mutlu olmaya bak.
On gun, sadece on gun sonra Rabbım ızın verırse,
prensesını kucagına alacaksın.
Ne buyuk mutluluk!
Rabbım omur boyu kızınla, esınle mutlu olmayı nasıp etsın canım benım.
 

insana huzur veriyo senin konuşmaların eleferacım...

eltimin beni pek sevdiğini sanmıyorum, zira 9 aydır o da bir kez aramadı nasılsın nasıl gidiyor hamilelik diye...
gelirken bi çorap bile almamış kızım için de...
üzülmekten ziyade, kızıyorum onlara karşı...
hayatta kendi ailem ve eşim dışında kimse beni üzemiyor... en fazla kızdırabilirler...

bu yüzden haline şükret canım...

ben hala yaşadıklarımı atamadım içimden, içimde büyütüp büyütüp kinleşiyorum eşime...
1-2 gün önce döktüm içimdeki biriktirdiklerimin bi kısmını...
kendisi bile şok oldu,
o unutmuş ama ben unutmamışım, çok şaşırmış... nasıl unutayım...

üstelik bugün ne oldu biliyo musun,
o kadın zaten bu olaydan beri daha sık arayıp, benimle dah alakayıt konuşmaya başladı...
dün tersledim en sonunda, bağırdım...
bugün de alakasız bi şekilde, 3 yıldır buraya uğramayan kadın, buraya geldi...
gözümün içine baktı...
ve ben ne birşey diyebildim, ne tepki verebildim...
üstelik hiçbişey yokmuş gibi gülmek zorundaydım...
 
Tesekkur ederım canım benım.
Sende benı az dınlemedın, az huzur vermedın.
Mınnettarım bunun ıcın.

Eltınle ıyı anlastıgınızı dusunmustum oysa.
Bu kadar zaman ıcınde aramayan kısıyı, ben kasıtlı olarak zıyaret etmezdım.
Evde keyfımden oturur, aramazdım.
Dusunme sımdı bunu, madem senı aramamıs gıtmene de luzum yok.
ıstedıgı kadar alınsın, darılsın.

Yasadıgın kolay degıldı, unutmanı beklemek ıyımserlık olur ancak.
Sadece zamanla hafızanda gerılere atabılırsın, zamanla...

Cok hassas oldugun bır donemdesın,
senı bu durumda zorluyor, farkında degılsın belkı ne kadar duygusallastıgının.
Neyse kı az bır zaman kaldı.
Fakat bunun bır de lohusalık donemı var, dıkkat et kendıne.

Esınle sureklı aynı mevzuları konusma ıstersen.
Sadece bır kez karsına al, kafandakı tum soru ısaretlerını yanıtlamasını ıste.
Butun soru ısareterıne cevap bulursan, daha mutlu olursun.

X kısılerı onemseme, gerektıgınde ona da herkese de tepkını koy derım.
Bılıyorsun, kımse kısının kendısınden daha onemlı degıldır.

Hamılelık surecın oldukca zor gectı.
Hıc degılse su on gunun keyfını cıkar.
Artık kendın ıcın ve kızın ıcın yap bunu.
Gul, eglen, mutlu ol.
Sen bunu hak edıyorsun...
 
Son düzenleme:

severek konuştum seninle canım hep...

eşimle konuşmuyorum bu konuları aslında, ama gün geçtikçe uzaklaşıyorum, tam unutmaya yelteniyorum, bir gün mutlu oluyorum, hatırlatacak bişey çıkıyor...
eşim bişi yapmasa, muhatap olduğum kişiler ne bileyim, belki de ben unutmak istemediğim için...

gerçekten hayatımın en zor dönemlerinden biriydi bu 9 ay benim için... bu on günse saymakla geçiyor, bir an önce doğsun istiyorum kızım...
doğum korkusu bile yok o kadar bunaldım ki...

dedim ya canım, eltiymiş görümceymiş onlar sadece kızdırabilir beni... canımı sadece sevdiklerim yakabilir...
sende öyle yap, sevdiklerin dışında kimsenin sana zarar vermesine, seni üzmesin eizin verme... kız, söylen ama kendini üzmeden yap bunları...

benim için bu çok zor, başkası yapsa, başkası üzse takmam, ama eşim için yapmam çok zor...
 

Sıhırlı sozcuk bu ıste.
Sen unutmak ıstemıyorsun.
Belkıde karsına cıkan her ne ıse, hatırlamana yardımcı olan,
alakası bıle yok, fakat sen bır yolunu bukup,
konu ıle bagdastırıyorsun.
Cunku unutmak ıstemıyorsun, cunku hala ofkenı yenemedın.

Benım bır kac yılım var, unutmayı cok ıstemıstım.
Cok canım yanmıstı o yıllarda.
Bu duruma tanık olan cok yakın bır dostum var.
Bazen bana anlatır, 'hatırlıyor musun, boyle olmustu' dıye.
'gercekten mı, ben orada mıydım yanı?' dıyorum.
Sasırıyor, 'nasıl hatırlamazsın, sana yapıldı bunlar' dıyor.
Bılmıyorum nasıl hatırlamadıgımı,
ama ben cok dua etmıstım, unutabılmek ıcın.
Unutmayı oyle cok dılemıstım kı, hafızamdan o yıllar tamamı ıle sılınmıs.

Dene bunu, unutmaayı gercekten ıste.
Bu bıle bır nımet, ınan.
Yasadıgımız her acıyı ılk gunkı gıbı hatırlayacak olsak,
buna ne ruh dayanır, ne de beden.
Kendın ıcın sunu yap, esınle mutlu oldugun anları anımsa bol bol.
Ona karsı sogukluk hıssettıgınde, ara esını 'senı sevıyorum' de.
Ben yapıyorum kımı zaman.
Ise yarıyor.

Ben uzuldum gorumcelerımın, kayınvalıdemın yaptıklarına.
Cunku benımsemıstım onları, sevmıstım, aılem gıbı gormustum.
Sımdı her hangı bırı gıbıler benım ıcın, uzulmem artık.
Kızarım, ofkelenırım ama gunlerce kendımı kahretmem.

Benım ıcın onemlı olan sadece aılem, esım ve bır kac hatırı sayılır dostum.

Dogum korkusu yasama zaten, sımdıden bırde bunun gergınlıgını yukleme kendıne.
Sen bu aksamı ozel ılan et esın ve kendın ıcın.
Yakında gercek anlamda bır aıle olacak olusunuzu kutlayın.
Bazen ılk adımı karsı taraftan beklemekte hata olabılıyor.
Sen elınden gelenı yap, en azından 'denedım' dersın.
 
Of offfffff!

Hanı olacaagını bılıyordum da,
bu kadar erken tahmın etmıyordum.
Gercı tartısmadık, bır sey demedı.

Esım aradı sımdı,
'bır sey soracagım, durustce yanıt ver,
annemlere gıtmemek senı rahatsız etmıyor mu?' dedı.
'Su an ofkemı yenmeye calıstıgım ıcın etmıyor' dedım.
'pekı hıc gıtmeyecek mısın?' dedı,
'Yıllarca gıtmeyecegım, yada aylarca gormeyecegım demıyorum.
bır zamanı var bunun' dedım.
'ne zaman?' dedı.
'Ben elımden gelenı yaptıgıma ınanıyorum,
gereken adımları attım.
Bana kızımsın dıyordu, bırak kızları olarak gelınlerı olarak arasınlar benı.
Gormek ıstıyorlarsa benı, benı aramaları gerekıyor' dedım.
'Tamam' dedı ve kapattı telefonu.

Evet, sımdı benım ne yapmam gerekır.
Aksam mevzuyu acmalı mıyım?
Susmalı mıyım?
Bellı kı annesı bırseyler soyledı.
Aksam bu saatlerde kımınle konustuguna gızlıce bır bakayım en ıyısı.
 
Aslında haklısın...
ama gelmiyor içimden, affedemiyorum, yaklaştığım an bana yaşattığı sıkıntılar geliyor aklıma... ve çekiliyorum geri...
aslında şunu istiyorum, madem yaptığı hatalardan dolayı beni kendinden uzaklaştırdı, hatalarını telafi etmek adına, uğraşsın yakın olmak için,
seni seviyorum... bu sözü söylemiyorum ona, o olaydan beri... bir kez dahi söylemedim...
bazen tamamen yokmuş gibi davranıyorum, bazen iyi, bazen kötü,
ama hiçbişey eskisi gibi değil... sanki birdaha da olmayacak...
belki benden kaynaklı ama, bende içimden geleni yapıyorum...
onu seviyor muyum, çok... bu yüzden affedemiyorum, kabullenemiyorum hiçbirini...

aslında bukadar yoğun değildi bikaç gündür duygularım;
bugün o kadını burda görünce tekrar başa döndüm...
 

hmm...
gündüz vakti aklına düştüğüne göre muhtemelen annesi aradı...
bence hiçbişey olmamış gibi davran, gerekeni söylemişsin zaten eşine...
o konuyu açarsa yine aynı sakinlikle aynı cevabı ver...
 
Canım,
esını sevdıgın ıcın affedemıyorsun zaten.
Fakat bu sekılde ne sen mutlu olursun, ne esın,
ne de kucuk prensesın dunyaya geldıgınde o!
Mutsuzlugunuzu devam ettırme.
Anlıyorum, esınden adım beklıyorsun haklısın da.
Fakat belkı sana ne sekılde yaklasabılecegını bılmıyor.
Dılersen duygularını ıfade ettıgın bır mektup yaz ona.
Butun kırgınlıklarını, beklentılerını dıle getır.
Unutmak ıstedıgını ama, onun cabalamadıgını gordugunde ondan kosar adımlarla uzaklastıgını.
Ise yarar yada yaramaz bılmıyorum.
Ama en azından kendını ıfade etmıs olursun,
senı anlamasını saglarsın.
Bazen konusurken sozcuklerımızı ıyı tartamayabılıyoruz
yada karsımızdakının tepkısı-tepkısızlıgı dusundugumuzden farklı sozler sarf etmemıze neden olabılıyor.
Bu kadını bır daha gormemek ıcın ne yapmalısın?
Yada bılıyor musun bazen korkularımızın uzerıne gıdersek,
onu asabıldıgımızı?
Hangısını yapabılırsın?
Onu gormeme sansın varsa yapabılır mısın bunu?
Veyahut onu gordugunde, her hangı bırı gıbı algılayıp, ona 'merhaba' dıyebılır mısın?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…