- 6 Mayıs 2010
- 1.357
- 2.165
- 333
- Konu Sahibi elif ceren
-
- #41
Cok emek verilmis bir iliskiniz var yillardir suren, kaybederseniz cok uzulursunuz iyi dusunun bosanmayi.
Cok emek verilmis bir iliskiniz var yillardir suren, kaybederseniz cok uzulursunuz iyi dusunun bosanmayi.Son söylediğinizi ima ettim kendisine, bu sefer seni üzen kişi olmak istemem sen karar ver ne yapmamız gerektiğine diyor. Bu yanıtın da üzerine gitmek istemiyorum, çünkü bu tarz kavgalarda söylenen sözler sonra geri dönülemeyecek noktalara taşıyabiliyor insanları.
Bunu çok kez sordum, benle paylaş eğer öyle bir şey varsa benim için önemli değil vs. kesinlikle öyle bir problem yok diyor.Adamın çocugu olmuyor ve bunuda bılıyor olabılır.Bılmıorum ama.
Bunu düşününce bile göğsüm daralıyor. Eğer gerçekten başıma gelirse zaten bir daha farklı biriyle sağlıklı bir ilişki kurmak çok zor olur benim için. Bunun farkındayım.Cok emek verilmis bir iliskiniz var yillardir suren, kaybederseniz cok uzulursunuz iyi dusunun bosanmayi.
O istemıyor sız ıstıyorsunuz.Evlılıkte kardılıkta olurBunu çok kez sordum, benle paylaş eğer öyle bir şey varsa benim için önemli değil vs. kesinlikle öyle bir problem yok diyor.
Ben istiyorum diye böyle bir sorumluluğuma giremeyeceğini söylüyor. Kendisi istemeden yapmak istemiyor, buna da saygı gösteriyorum aslında.O istemıyor sız ıstıyorsunuz.Evlılıkte kardılıkta olur
İşte anlatmak istediğim durum tam da bu.Dediğiniz gibi onun çocuk sahibi olmak istememesi ne kadar doğalsa, benim istemem de o kadar doğal. Ben de sevdiğim adamdan çocuğum olmasını istiyorum, dolayısıyla bu uğurda elimden geleni yapmaya çalışıyorum.
Kendini adayacağından adım gibi eminim, çünkü sorumluluk duygusu çok kuvvetli. Ama onun bu hislerine saygı gösterirken kendimden feragat etmek de bana haksızlık gibi geliyor.İşte anlatmak istediğim durum tam da bu.
Siz bunu yaparken, eşiniz de insanın ömrü boyunca hatta ölse bile ‘baba’ olacağı gerçeğini istemiyor ve o da elinden geleni yapacaktır.
Bu hayatta geri dönülemez tek karar, tek vazgeçemeyeceğin şeydir çocuk.
Biraz kendimden örnek vereyim, hayatım boyunca çocuk istemedim, bana zaten istemek tuhaf geliyor.
Ve iki çocuklu anneyim
Korunmama rağmen oldu, yapacak bir şey yok.
Ve evet, rahatıma düşkün, inanılmaz ruhu yüzergezer bir halde yaşayan, yarını düşünmeyen insandım taa ki çocuğa kadar.
Ve 4 senedir yaşamıyorum ben çünkü aynı zamanda mükemmeliyetçiyim.
Geldiyse başıma, bütün özverim ile bunu yapmak zorundayım.
Eski hayatımı aşırı aşırı özlüyorum, ben başka bir kadınım artık ve eski olduğum kişiye hayranlık duyuyorum, imreniyorum.
Ama çocuğumun tırnağına değil kendimi, dünyayı yakarım, orası ayrı.
Eşiniz de böyle bir karakter ise, kendini adayacağını bildiğinden, istememesi çok normal.
Sil baştan hayatını yıkmak ve yeniden inşaa etmek büyük delilik.
Sevmiyorum dememiş, realist bir şekilde gerekçeler sunmuş.
Bu önemli detay, sevmiyorsa yapacak bir şey yok ama gerekçeleri var ise baba olmasından endişe etmeyin derim.
İstemeyen bir adamı baba yapmak, o çocuğa çok büyük haksızlık çünkü.
Bir de madalyonun bu yüzü var...
Çocuklara karşı sevgisi var, sadece kendisi böyle bir sorumluluk edinmek istemiyor. Dediğiniz yöntemleri denedim bir işe yaramadı maalesefSanki bunun tartışmasını yaşamak için çok geç kalınmış bu saatten sonra uzlaşılması çok zor gibi geliyor bana. Alttan alttan çocuk sevgisi aşılayabilirsiniz belki bi ihtimal
Uzun zamandır içselleştirdiğim konu olmamıştı, sizinki zirve yaptırdı bana.Çocuklara karşı sevgisi var, sadece kendisi böyle bir sorumluluk edinmek istemiyor. Dediğiniz yöntemleri denedim bir işe yaramadı maalesef
Sizi de üzmek istemezdim, burayı takip ederdim arada ama ilk defa yazıyorum. Karşı görüşler olması da beni çok sevindirdi. Buraya gelip eşimi kötülemek gibi bir amacım yok. O da ben de mantıklı makul insanlarız. Bu kadar yanıt alacağımı da düşünmemiştim. Hepinize cevaplarınız için çok teşekkür ederim. Şimdiden bir kaç yol belirdi kafamda. Terapiyi kesinlikle deneyeceğim, sonra da gelişmeleri buraya yazmaya çalışacağım. Benimle aynı sorunu yaşayan başka insanlara da yardımı olur belki.Uzun zamandır içselleştirdiğim konu olmamıştı, sizinki zirve yaptırdı bana.
Biriniz gelecekte pişmanlık yaşayacak ya da diğerini daima suçlayacak.
Gerçekten, yürekten üzüldüm...
Yok estf.Sizi de üzmek istemezdim, burayı takip ederdim arada ama ilk defa yazıyorum. Karşı görüşler olması da beni çok sevindirdi. Buraya gelip eşimi kötülemek gibi bir amacım yok. O da ben de mantıklı makul insanlarız. Bu kadar yanıt alacağımı da düşünmemiştim. Hepinize cevaplarınız için çok teşekkür ederim. Şimdiden bir kaç yol belirdi kafamda. Terapiyi kesinlikle deneyeceğim, sonra da gelişmeleri buraya yazmaya çalışacağım. Benimle aynı sorunu yaşayan başka insanlara da yardımı olur belki.
Posete bir toplu iğneyle küçük bir delik bütün sorunu çözer. Dogunca babacım diye kucağından indirmez bebeği gör bak:)Son söylediğinizi ima ettim kendisine, bu sefer seni üzen kişi olmak istemem sen karar ver ne yapmamız gerektiğine diyor. Bu yanıtın da üzerine gitmek istemiyorum, çünkü bu tarz kavgalarda söylenen sözler sonra geri dönülemeyecek noktalara taşıyabiliyor insanları.
Bunun tecavüzden farkı yok. Yetişkin ve kişisel sınırlara saygı duyan aklı başında insanlar bunlara başvurmazlarPosete bir toplu iğneyle küçük bir delik bütün sorunu çözer. Dogunca babacım diye kucağından indirmez bebeği gör bak:)
Sanırım yanlış alıntılamaBöyle bir cevap okuduğuma ne kadar sevindim anlatamam :) Çok teşekkürler ve tebrikler öncelikle. Umarım sağlıkla kucağınıza alırsınız. Her normal insan gibi benim de çocuk sahibi olma konusunda endişelerim var, ama bunların o çocuğa önem vermekten kaynaklandığını düşünüyorum. Terapistinizden memnun kalmışsınız, bana ismini iletme şansınız olabilir mi? Eşim de terapiye gitmeye olumlu bakıyor, sanırım artık daha fazla uzatmadan bu yolu denememiz gerekiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?