Eşim çocuk istiyor.

Kucuk cocukla ders calisman cok zor olur. Atanmadan cocuk yapma derim. Elalemi bosver yasin kucuk daha cocuk icin
 
Bende 24 yaşımda evlendim kpss hazırlanmak istedim ve hazırlandım. Ama sonuç istediğim gibi olmadı bu yıl lisanstan toplam bin yüz küsür kişi atandı. Kontenjan aşırı azdı en ücra yer bile 90 la kapattı. Sınava hazırlandığıma 1 yıl emek verdiğime pişman oldum. Bilgi açısından elbette çok şey kattı en azından keşke demeyeceğim. Hazırlanmadığım için pişman olmayacağım ama yaşım daha fazla olsaydı eminim pişman olurdum. Bence seninde yaşında daha çok genç ilk yıllar istememek çok normal, içinde kalmasın pişman olma. Eşini ikna et hazırlan. Atanamazsan çocuğu o zaman düşünürsünüz
 
Bu konuda evlenmeden önce ne konuşulduğu önemli. Taşıyıp doğuracak olan sizsiniz , diğer taraftan bir erkeğin de çocuk sahibi olmak istemesi normal. Ama bu beklentiler öncesinde konuşulmalı evlenirsek atanana kadar ya da şu kadar yıl çocuk sahibi olmayı erteleyelim gibi. Bence buna göre yol çizilmeli
 
Bide diyor ki ben 6 çocuğumu 1 odada yoksuklukla büyüttüm.ee ben neden aynı şeyi yapayım? Anlamıyor işte
Tabi canım, o çekti sen neden rahat yaşayasın. Kafa bu, bu yaştan sonra değişmez, ne kadar uzak o kadar iyi.
 
Ortak karar da kaç baba anne kadar zihnen yoruluyor? Benimki müthiş baba olduğunu düşünüyor ve çevresindekiler de çok ilgili diyor. İşten gelir oynar, kitap okur uyutur. Sabah ben kahvaltı hazırlarken oynar, gece uyanırsa bakar. Ee bitti mi ilgi peki? Kıyafetlerini, mamasını, bezini, aşısını, hastalığını, kullanacağı takviyeleri, yiyeceği yemeği , yoğurdu, yumurtayı, gelişimini,oyuncaklarını, kitaplarını, diş fırçalamasını, sorduğu sorulara nasıl cevap vereceğimizi, nasıl cinsiyetçi olmadan büyüteceğimizi, kendine zarar vermeden nasıl özgürce davranabileceğini, hangi etkinlikleri yapacağımızı ve daha bilimum şeyi ben düşünüp takip ettikten sonra 5 saat oyaladı diye ilgilenilmiş olunmuyor bence.
Daha bunlarla ortak ilgilenebilen bir baba görmedim ben, o yüzden böyle olacağını bilsem asla onun fikrini kendi fikrimle eşdeğer tutmazdım.
Evli misiniz ya da çocuğunuz var mı bilmiyorum ama çocuklarla ilgilenmek her türlü sorumluluğu almak sadece annenin görevi olmadığını eşinize aşılarsanız bunları tek başınıza yapmak zorunda kalmazsınız. Evet çoğu baba sizin anlattığınız gibi bütün sorumluğu eşine bırakıyor yarım saat oyaladı diye kendini mükemmel baba sanıyor farkıbdayım çevremde de çocuk bakmak annenin görevi diyen o kadar çok adam var ki mantıklarını anlayamıyorum. Ama bunlarda çocuk yapmak ortak karar değil babanın isteğiyle oluyor.
Bizde ise eşim kızını aşıya da götürmüştür diş fırçalamayı da öğretmiştir ben çalışırken çocuğuna bakıp banyosunu yaptırıp gereken tüm sorumlulukları da bi anne gibi yerine getirmiştir. Araştırıp öğrenip bu takviye ilacı alsa daha iyimiş diyip doktoruna da sormuştur. Siz çevrenizde bütün sorumluluğu alacak anne gibi çocuğuyla ilgilenecek bir baba görmediyseniz böyle düşünmeniz normal.
 
Ortak karar da kaç baba anne kadar zihnen yoruluyor? Benimki müthiş baba olduğunu düşünüyor ve çevresindekiler de çok ilgili diyor. İşten gelir oynar, kitap okur uyutur. Sabah ben kahvaltı hazırlarken oynar, gece uyanırsa bakar. Ee bitti mi ilgi peki? Kıyafetlerini, mamasını, bezini, aşısını, hastalığını, kullanacağı takviyeleri, yiyeceği yemeği , yoğurdu, yumurtayı, gelişimini,oyuncaklarını, kitaplarını, diş fırçalamasını, sorduğu sorulara nasıl cevap vereceğimizi, nasıl cinsiyetçi olmadan büyüteceğimizi, kendine zarar vermeden nasıl özgürce davranabileceğini, hangi etkinlikleri yapacağımızı ve daha bilimum şeyi ben düşünüp takip ettikten sonra 5 saat oyaladı diye ilgilenilmiş olunmuyor bence.
Daha bunlarla ortak ilgilenebilen bir baba görmedim ben, o yüzden böyle olacağını bilsem asla onun fikrini kendi fikrimle eşdeğer tutmazdım.
Evliymişsiniz pardon kendi eşinizden bahsetmişsiniz. Cevap yazarken diğer kısma yoğunlaştığım için unutmuşum paragrafın başını.
 
Evli misiniz ya da çocuğunuz var mı bilmiyorum ama çocuklarla ilgilenmek her türlü sorumluluğu almak sadece annenin görevi olmadığını eşinize aşılarsanız bunları tek başınıza yapmak zorunda kalmazsınız. Evet çoğu baba sizin anlattığınız gibi bütün sorumluğu eşine bırakıyor yarım saat oyaladı diye kendini mükemmel baba sanıyor farkıbdayım çevremde de çocuk bakmak annenin görevi diyen o kadar çok adam var ki mantıklarını anlayamıyorum. Ama bunlarda çocuk yapmak ortak karar değil babanın isteğiyle oluyor.
Bizde ise eşim kızını aşıya da götürmüştür diş fırçalamayı da öğretmiştir ben çalışırken çocuğuna bakıp banyosunu yaptırıp gereken tüm sorumlulukları da bi anne gibi yerine getirmiştir. Araştırıp öğrenip bu takviye ilacı alsa daha iyimiş diyip doktoruna da sormuştur. Siz çevrenizde bütün sorumluluğu alacak anne gibi çocuğuyla ilgilenecek bir baba görmediyseniz böyle düşünmeniz normal.
Dediklerinizi eşim de yapıyor. Bir senedir akşamları kendisi uyutur. Banyo da yaptırır, alt da değiştirir, gece de ortak uyandık hep ancak şu aşamada aşılanacak bir şey yok. Çocuk yetiştirme konusunda baktığımız pencereler farklı ve çoğu baba böyle. Bugün bütün gün baktı ve temizlik yaptım ancak arka planda ben olmasam ve kriz anlarına müdahale etmesem 3 gün sonra çocuğun huyu suyu değişir. İlgileri hep yüzeysel bence, anam babam usulü.
 
Eşiniz ile güzelce konuşun. Çocuğu atanınca istediğiniz söyleyin. Mantıklı bir insansa kabul eder zaten. Ama şu da aklınızda olsun eşiniz onu yeterince sevemediginiz ya da evliliğe güvenmediğiniz için çocuk istemediğinizi düşünüp uzulebilir. Erkekler sert gibi dursa da sevilmek ve güven duyulmak ister. Bunu da kolay kolay hissedemez. Hep eşim acaba beni seviyor mu yoksa benimle mantık evliliği mi yaptı sorusu vardır evliliğin ilk yıllarında. Benim kocam ikinci çocuktan sonra gerçekten onu sevdiğime ikna oldu :anneadayı: yani erkekler duygusal anlamda çok acemi savunmasız ve güvensiz oluyor. Ona güzelce anlatın durumu. Elbet anlar.
 
Arkadaşlar 27 yaşındayım öğretmenlik mezunuyum 1 yıllık evliyim . Kpss çalışıyorum hala atanmaya çalışıyorum . Eşim çocuk istiyor. Ama ben şu an hiç istemiyorum. Allah büyük, büyük konuşmakta istemiyorum. Ne yapsam delircem çok ısrarcı degil ama ben yakın zamanlarda 1-2 yıl hiç içimden gelmiyor. Lütfen yazmayın isteyince bile olması çok zor olanlar var tabiki anlıyorum . Eşimin ailesi kendisi benim ailem çok istiyor. Ben konuşurken bile içim bi tuhaf oluyor bende mi bir sorun var. Bende kendi işimi hakettiğim şekilde yapmak istiyorum. Offf off
Merhaba. Genelde her konuya cevap vermek huyum değildir. Doğruluğundan emin oldugum yada hissiyatımın baskın oldugu konulara cevap yazarım. Benzer bir süre ten geçtim esim en basından bu yana cok cocuk istedi ama yinede bana saygı duydu okulum bitsin kpss ye hazırlanayım atanayım dedim bu sürece dogum kontrol hapıyla korunduk her zaman kontrole gittim hiç bir risk olmasın diye. Oysaki hap kullanırken hamile kalan tanıdığım vardı hatta ben defalarca ilacı unutmuş bile olamadım süphelemdiğim zamanlar oldu sonra kpss ye girdim atanamadım tamam dedim özelde işe gireyim dedim oda olmadı cocuk düşünmeye basladık sorma cok saglıklı olan ben 3 bucuk sene sonra hala saglıklı oldugum halde regl düzenim. Bozuldu ve 1 seneye yakın olucak cocuk düşünüyorum tahminimiz o yöndeki eşimde de sonradan varikosel oluşmuş olabilir. Bazı sebeplerden daha doktora gidemedi. Yani demem o ki Allah verşcek oldugu zaman her türlü ne yaparsan yap veriyo ama şuan cocugum uzun olmaması Baska seyler için ertelemiş olmam bende cok büyük pişmanlık yaşatıyor. En azından bu kadar katı sekilde tedbir alarak dogru yaptıgını düşünmüştüm şuan etrafımda tek hamile olmayan cocugu olmayan ben varım. Eşim sagolsun kalbimi kırmıyo ama hep söylüyor keske bu kadar sert bakmasaydın bu konuya ben her türlü sana yardım ederdim diyo üstelik önce meslegini alıcak sın cocuk her zaman olur diyen kendi ailem cok pişman suan herkes panik halinde cünkü cok yakın bir akrabam 4 senenin sonunda cok büyük psikolojik travmalar yasayarak tüp bebekle hamile kaldı aynısını yasamamdan korkuyor herkes ne yalan söyliyeyim bende cok korkuyorum. Kpss den sakın vazgeçme ama cocugu cok erteleme kendini katı sekilde şartlama. Bugun korktuğun sey yarın tek hayalin olabiliyormuş şimdi ki aklım olsa kpss ye bile hamileyken hazırlanmaya calısırdım kaç, arkadasım hamile kalıp kpss ye hamileyken hazırlanıp dogumundan bir kaç ay sonra atandıama ben suan ne atanabildi ne anne olabildim ne de iş bulabildim. Üstelik tüm herseyi kpss ye bagladıgom için kpss den sınav kapasiteme göre inanılmaz düşük bir puan aldım. Ve cocugu olan bir tanıdığım amann colugu var cocugum var herseyin hayırlısı bu sınava sadece meslegimi yapmak için giriyorum diyen her gün. Gezerken storş atan kişi öyle bir fark attı ki bana işte o, zaman anladım nasipte varsa her şartta oluyo
 
Dediklerinizi eşim de yapıyor. Bir senedir akşamları kendisi uyutur. Banyo da yaptırır, alt da değiştirir, gece de ortak uyandık hep ancak şu aşamada aşılanacak bir şey yok. Çocuk yetiştirme konusunda baktığımız pencereler farklı ve çoğu baba böyle. Bugün bütün gün baktı ve temizlik yaptım ancak arka planda ben olmasam ve kriz anlarına müdahale etmesem 3 gün sonra çocuğun huyu suyu değişir. İlgileri hep yüzeysel bence, anam babam usulü.
Babalar tabi ki anneler kadar olamaz anneler gibi kadınlar gibi ince ayrıntılı düşünemez ben bunu eşimden bekleyemem. Benim gibi en ince ayrıntıyı düşünrbileceğini sanmıyorum ama sonuç olarak yapması gerekenleri yapıyor.
 
yaşındayım. bir çocuğum var. Çalışıyorum. Inan çok zor. Atanma düşüncen varsa ertele

Merhaba. Genelde her konuya cevap vermek huyum değildir. Doğruluğundan emin oldugum yada hissiyatımın baskın oldugu konulara cevap yazarım. Benzer bir süre ten geçtim esim en basından bu yana cok cocuk istedi ama yinede bana saygı duydu okulum bitsin kpss ye hazırlanayım atanayım dedim bu sürece dogum kontrol hapıyla korunduk her zaman kontrole gittim hiç bir risk olmasın diye. Oysaki hap kullanırken hamile kalan tanıdığım vardı hatta ben defalarca ilacı unutmuş bile olamadım süphelemdiğim zamanlar oldu sonra kpss ye girdim atanamadım tamam dedim özelde işe gireyim dedim oda olmadı cocuk düşünmeye basladık sorma cok saglıklı olan ben 3 bucuk sene sonra hala saglıklı oldugum halde regl düzenim. Bozuldu ve 1 seneye yakın olucak cocuk düşünüyorum tahminimiz o yöndeki eşimde de sonradan varikosel oluşmuş olabilir. Bazı sebeplerden daha doktora gidemedi. Yani demem o ki Allah verşcek oldugu zaman her türlü ne yaparsan yap veriyo ama şuan cocugum uzun olmaması Baska seyler için ertelemiş olmam bende cok büyük pişmanlık yaşatıyor. En azından bu kadar katı sekilde tedbir alarak dogru yaptıgını düşünmüştüm şuan etrafımda tek hamile olmayan cocugu olmayan ben varım. Eşim sagolsun kalbimi kırmıyo ama hep söylüyor keske bu kadar sert bakmasaydın bu konuya ben her türlü sana yardım ederdim diyo üstelik önce meslegini alıcak sın cocuk her zaman olur diyen kendi ailem cok pişman suan herkes panik halinde cünkü cok yakın bir akrabam 4 senenin sonunda cok büyük psikolojik travmalar yasayarak tüp bebekle hamile kaldı aynısını yasamamdan korkuyor herkes ne yalan söyliyeyim bende cok korkuyorum. Kpss den sakın vazgeçme ama cocugu cok erteleme kendini katı sekilde şartlama. Bugun korktuğun sey yarın tek hayalin olabiliyormuş şimdi ki aklım olsa kpss ye bile hamileyken hazırlanmaya calısırdım kaç, arkadasım hamile kalıp kpss ye hamileyken hazırlanıp dogumundan bir kaç ay sonra atandıama ben suan ne atanabildi ne anne olabildim ne de iş bulabildim. Üstelik tüm herseyi kpss ye bagladıgom için kpss den sınav kapasiteme göre inanılmaz düşük bir puan aldım. Ve cocugu olan bir tanıdığım amann colugu var cocugum var herseyin hayırlısı bu sınava sadece meslegimi yapmak için giriyorum diyen her gün. Gezerken storş atan kişi öyle bir fark attı ki bana işte o, zaman anladım nasipte varsa her şartta oluyo
Tabiki sizi çok iyi anlıyorum. Allah yardımcımız olsun. İnşAllah Rabbim gönlünüzdekini verir. Sadece amacım kpss de degil bilmiyorum anne olmaya şuan gerçekten hiç hazır hissetmiyorum. Eşim çok bana yardımcı olmuyor ev işlerinde. Birde çocuk olursa hepten bütün dünyam ev işi çocuk bakımına dönüşecek diye korkuyorum. Nasip olacaksa elbetteki olur. İnanın benim etrafımda önce kariyer diyip pes etmeyip 30 dan sonra çocuk sahibi olan çok yakınlarım var. Artık kadınların doğurganlığı da azalıyor korunmayan insanlar bile çok zor hamile kalıyor açıkçası bence sadece kadınlar degil erkekler çok saglıksız besleniyor. Sigara vs her şey illaki etkiliyor. Sonra kadın hamile kalamıyor oluyor. Lütfen eğer böyle bir süreçteyseniz eşinizinde beslenmesini düzeltmesi gerek özellikle tavuk ve yumurta gibi besinlerin kadınlara özel hormonlar barındırdığı için erkeklik hormonlarını etkilediğini söylüyorlar o yüzden bunlar seçilirken organik tüketmeye çalışın. Ben çünkü eşimi hiç dizginleyemiyorum çok sigara kullanıyor çocuk isteyen erkekler avrupada gidip tüm testleri yaptırıp kadınlar gibi vitamin kullanmaya başlıyor. Umarım her şey gönlümüzce olur
 
Ben sizde kendimi gördüm. 26 da evlendim herkes çocuk çocuk beni yedi.Ama kpss den yeterli puanı alamıyordum atanamıyordum. Eşim neyse ki benimle aynı kafadaydı, psikolojik baskıları görmezden geldim. En yakın akrabalarım bile hanginizde sorun var vs gibi yaklaştı,30 dan sonra istesende olmaz vs. 29 biterken atandım , işe başladım 2 ay sonra hamile kaldım 😬 Ben böyle istedim kimisi 22 de yapar, benim bedenim benim kararım 😎
Ayy bana umut oldunuz inşAllah mutlu son ile biter benim sınav maratonumda
 
Bende öğretmenlik mezunuyum. Sınava calısıyorum. Evlıyım. Çocuk falan yok. Ama günde en az 2 saat öglen eve zaman ayırıyorum. Molada evı temizliyorum. Yanı cocukla cok zordur.şuan 7 8 saat rahat calısıyorum. Ama cocuklu ınsanlar 5 6 saat zor calısıyor
Ayy canım mesaj at valla çok ihtiyacım var ben çünkü çok alışamadım evin hanımı olmaya :KK200: :KK15:
 
Merhaba. Genelde her konuya cevap vermek huyum değildir. Doğruluğundan emin oldugum yada hissiyatımın baskın oldugu konulara cevap yazarım. Benzer bir süre ten geçtim esim en basından bu yana cok cocuk istedi ama yinede bana saygı duydu okulum bitsin kpss ye hazırlanayım atanayım dedim bu sürece dogum kontrol hapıyla korunduk her zaman kontrole gittim hiç bir risk olmasın diye. Oysaki hap kullanırken hamile kalan tanıdığım vardı hatta ben defalarca ilacı unutmuş bile olamadım süphelemdiğim zamanlar oldu sonra kpss ye girdim atanamadım tamam dedim özelde işe gireyim dedim oda olmadı cocuk düşünmeye basladık sorma cok saglıklı olan ben 3 bucuk sene sonra hala saglıklı oldugum halde regl düzenim. Bozuldu ve 1 seneye yakın olucak cocuk düşünüyorum tahminimiz o yöndeki eşimde de sonradan varikosel oluşmuş olabilir. Bazı sebeplerden daha doktora gidemedi. Yani demem o ki Allah verşcek oldugu zaman her türlü ne yaparsan yap veriyo ama şuan cocugum uzun olmaması Baska seyler için ertelemiş olmam bende cok büyük pişmanlık yaşatıyor. En azından bu kadar katı sekilde tedbir alarak dogru yaptıgını düşünmüştüm şuan etrafımda tek hamile olmayan cocugu olmayan ben varım. Eşim sagolsun kalbimi kırmıyo ama hep söylüyor keske bu kadar sert bakmasaydın bu konuya ben her türlü sana yardım ederdim diyo üstelik önce meslegini alıcak sın cocuk her zaman olur diyen kendi ailem cok pişman suan herkes panik halinde cünkü cok yakın bir akrabam 4 senenin sonunda cok büyük psikolojik travmalar yasayarak tüp bebekle hamile kaldı aynısını yasamamdan korkuyor herkes ne yalan söyliyeyim bende cok korkuyorum. Kpss den sakın vazgeçme ama cocugu cok erteleme kendini katı sekilde şartlama. Bugun korktuğun sey yarın tek hayalin olabiliyormuş şimdi ki aklım olsa kpss ye bile hamileyken hazırlanmaya calısırdım kaç, arkadasım hamile kalıp kpss ye hamileyken hazırlanıp dogumundan bir kaç ay sonra atandıama ben suan ne atanabildi ne anne olabildim ne de iş bulabildim. Üstelik tüm herseyi kpss ye bagladıgom için kpss den sınav kapasiteme göre inanılmaz düşük bir puan aldım. Ve cocugu olan bir tanıdığım amann colugu var cocugum var herseyin hayırlısı bu sınava sadece meslegimi yapmak için giriyorum diyen her gün. Gezerken storş atan kişi öyle bir fark attı ki bana işte o, zaman anladım nasipte varsa her şartta oluyo
Ah ah... Benzer süreçlerden ben de geçiyorum. Eşim nişanlılıktan beri çocuğa çok hevesliydi, sınav derdine düğünü ertelemek istedim, ilk başta 2 sene nişanlılık planı sonra 3 e çıktı sonra da 4e... Bunların hepsi benim özelde çalışmaya ya da kendi işini kurmaya karşı gelip kurum sınavlarına hazırlanmamdan kaynaklıydı. Evlendik yine çocuk isteyen eşimdi onu da erteliyorum, bunun en büyük sebebi işimin oturmamış olması, düzenli ya da yüksek bir gelirimin olmayışı. Bunun yanında bir de birtakım borçlar var, hesaplamalarımıza göre iki sene daha borçlar devam edecek. Ben böyle borç harç durumunda yine çocuk istemiyorum çünkü stresim çok daha fazla olacak. Bunun yanında kendimi manevi olarak da çok hazır hissetmiyorum. (Sadece ne hikmetse yumurtlama dönemleri anaçlık geliyor üzerime ve inanılmaz bir şekilde doğum yapmak istiyorum bu psikolojik durum hormonlardan mı kaynaklı bilemiyorum )
Ama sonuç olarak baktığımda bazı tanıdıklarım mezun olduktan sonra evlendiler, çocuk yaptılar ve şuan kpss ile de atandılar... Çocukları 3-4 yaşına girince atandılar yani bu mümkünmüş, hem çocuk yapıp hem sınav kazanmak... Buna hiç mümkün olmaz, çocuk olduktan sonra artık her şey askıda kalır ve sadece annelik misyonu yüklenir gibi saçma bir düşüncem vardı, bu düşüncem kırıldı. Yine de borç durumundan çocuğu erteliyorum yani korunuyorum. Eşimin de korkusu şimdi biz istemiyoruz böyle bir mesaj göndermiş oluyoruz ya evrene, ya yarın öbür gün isteyip de çocuk sahibi olamazsak ...
Bazen diyorum çocuksuz çiftler de gayet mutlu, eşime böyle dediğimde Allah eksikliğini göstermesin sağlıklı çocuklarımız olsun ama olmazsa da elbette öyle yaşarız yine mutlu oluruz. Buradan bile anlaşılıyor aslında özünde çocuk istediği ancak ben sıcak bakmadığımdan ısrarcı olamadığını. Geçen gün yine dile getirdi lütfen artık o hapları kullanma, diye. O an romantik bir atmosfer vardı ben de maddiyat yüzünden çocuk isteğini biraz daha erteleyelim diyemedim...
 
Back
X