- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.560
- 598
Yokuspokus evet aynen öyle bi ailede büyüdüm. Eşimin ailesi de aynen öyle yapıda. Her şey şu an çok güzel pür i pak ama içimde bişey dürtüyo beni bunun sonu iyiye gitmiyo diye
Çok teşekkür ederim söylediklerinizi düşüneceğim sanki artık bişeylerin vakti geldi gibi de ben kabul etmek istemiyorum gibi. Bilmiyorum bu konuyu uzun uzadıya düşünmenin vakti geldi sanırımBöyle gelir böyle gider. Siz yıprandığınızla kalırsınız adam da yayıldığıyla.
Yani 9 senedir bu oturmuş, hizmet etmekten bir şikayetiniz yoksa, eh sallayın gerisini. Adam eve gelir iki kösülür yatar uyur. Siz evi ev yaparsınız yaşar gidersiniz.
Ha değiştirmek istiyorsanız, yardım talep ettiğinizde "Kendin yap işte" lafının cevabını-tavrını koyarsınız, isyan bayrağını çekersiniz. Bunun sonucu da ya adam bi silkelenir (ki ailesi öyle diyorsunuz zor), ya da tavır koyar daha beter olur.
Bir şey diyemiyorum bu yüzden. Yani en fazla "Bu şekil yaşamak sorun değilse, devam edin, kendinizi de her şeye yetişmek için parçalamayın, bazen salın gitsin, bi hafta pazarı unutun adama sipariş edin, bir hafta ütüsünü eksik yapıverin, yemeği 4 çeşit yapmayın 1-2 çeşit koyun takılın gidin" diyebilirim. Bu "Kendinizi çok parçalamayın" ikazımı da yabana atmayın, benzer aile yapısında olan bir arkadaşım hastalandı her yere yetişmekten (Allah korusun). Ondan diyorum.
benimde esim hic biseye elini surmez herseyi ben hallederim ama hic bagli degilim tersine evden kovaliyorum git diyorum yoksa ha bire destegi birak kirletiyo dagitiyo evi cok bagli olmayin o ne oyleMerhaba sevgili KK
önce kendimi tanıtayım : 27 yaşındayım 9 yıl önce severek değil görücü usulü evlendik eşimle eşimle sabah 9 akşam 6 şeklinde çalışıyorum iki tane kızımız var 8 ve 2.5 yaşında eşimde bir hafta sabah 7 akşam 3 bir haftada öğlen 3 akşam 11 şeklinde çalışıyor. Eşim akşamları evde olduğunda erken geldiği hafta yani çok rahatım onun yanında olmak huzur veriyor bana pazar günü tüm gün evde yine aynı çok rahatım sağolsun hiç bi şekilde ev işinde çocuklarda yardımcı felan olmaz kendisi sadece kanepesine uzanır ve televizyon izler ama onun evde olması bile yetiyo hal böyleyken bile ben hep onun yanında olmak istiyorum evin ve çocukların her türlü yükünü ben çekiyorum ve bundan da hiç rahatsızlık duymuyorum . eşimin akşam işte olduğu zamanlar hiç eve giresim gelmiyor o işten gelene çatlıyorum sıkıntıdan . bitmek bilmez bi enerjiyle herşeye koşturuyorum ama hiç şikayet etmiyorum hep onu ve çocuklarımı rahat ettirmeye çalışıyorum. Eşimle bu zamana gelene kadar çok zorluklar atlattık Rabbimin her gününe şükür bu günlerimiz bir nimet gibi geliyor şu an bana. Diyeceğim o ki içimden bi ses kızım hicran bunlar bi gün bi tarafında patlıycak diyo ama ne zaman bilmiyorum . Bunları size anlatma sebebim siz hiç hayatınızda böyle zamanlar geçirdiniz mi yani sizce eşime bu kadar bağlı olmam onsuz birşey yapamıyor olmam normal mi niyeyse bana hiç normal gelmiyor((
Sizi temizlik robotu olarak görüyo.ben rica etsem bile ' aşkım benim sen harika bi kadınsın herşeyi yaparsın beni kaldırma hadi bi tak motoru ' diyo bu sefer gülüyorum ve ısrar edemiyorum
Sizi çözmüş eşiniz..böyle diyerek her işi size kitlemis..bir defa yapmayın bakalim tepkisi nolacak..sizin tepkiniz ne olacakben rica etsem bile ' aşkım benim sen harika bi kadınsın herşeyi yaparsın beni kaldırma hadi bi tak motoru ' diyo bu sefer gülüyorum ve ısrar edemiyorum
Yani dunyaya bi daha gelsem senin kocan olmak isterdim
O ne kek bi hayat yahu
ben rica etsem bile ' aşkım benim sen harika bi kadınsın herşeyi yaparsın beni kaldırma hadi bi tak motoru ' diyo bu sefer gülüyorum ve ısrar edemiyorum
Ama az anladım gibi.
Siz kendinizi pek değerli görmüyorsunuz; daha doğrusu hani eskinin "Kadın" kafası vardır ya (Bunu küçümsemek gibi bir amaçla yazmıyorum, kendini paralamanın normal sayıldığı zamana binaen yazıyorum), her şey kadının elindedir denir, kadın yapar, kadının görevidir, kadın gibi kadın erkeği adam yapar, erkeği memnun etmek kadındadır, çocuklar dendi mi kadından başkası anlamaz, yemek aş temizlik bunlar kadının işidir vb. böyle bir ortamda mı büyüdünüz ki acaba.
Eşinizden yardım istediğinizde size "Sen yaparsın, tak motoru devam" demiş ya mesela, gülümseyip geçmeniz, normal karşılamanız; eşiniz eve gelince bi huzura kavuşmanız "Erim eve geldi bu akşam da oh" şükrü gibi. Hani erkek uçar kaçar, kadın hep ayağı yere basar, arkasını önünü toplar gibi gibi... Bence bu oturmuş, kabul edilmiş bir şey halinde sizde. Canınızın kıymetinden önce eşinizin rahatı geliyor.
Farkındayım demeyin, bi kanıksama var, insan illa patlar bir yerden sonra. Belki 9 sene sonra ufaktan uyanıyorsunuz.
Yuvayı dişi kuş yapar timsali..
Merhaba sevgili KK
önce kendimi tanıtayım : 27 yaşındayım 9 yıl önce severek değil görücü usulü evlendik eşimle eşimle sabah 9 akşam 6 şeklinde çalışıyorum iki tane kızımız var 8 ve 2.5 yaşında eşimde bir hafta sabah 7 akşam 3 bir haftada öğlen 3 akşam 11 şeklinde çalışıyor. Eşim akşamları evde olduğunda erken geldiği hafta yani çok rahatım onun yanında olmak huzur veriyor bana pazar günü tüm gün evde yine aynı çok rahatım sağolsun hiç bi şekilde ev işinde çocuklarda yardımcı felan olmaz kendisi sadece kanepesine uzanır ve televizyon izler ama onun evde olması bile yetiyo hal böyleyken bile ben hep onun yanında olmak istiyorum evin ve çocukların her türlü yükünü ben çekiyorum ve bundan da hiç rahatsızlık duymuyorum . eşimin akşam işte olduğu zamanlar hiç eve giresim gelmiyor o işten gelene çatlıyorum sıkıntıdan . bitmek bilmez bi enerjiyle herşeye koşturuyorum ama hiç şikayet etmiyorum hep onu ve çocuklarımı rahat ettirmeye çalışıyorum. Eşimle bu zamana gelene kadar çok zorluklar atlattık Rabbimin her gününe şükür bu günlerimiz bir nimet gibi geliyor şu an bana. Diyeceğim o ki içimden bi ses kızım hicran bunlar bi gün bi tarafında patlıycak diyo ama ne zaman bilmiyorum . Bunları size anlatma sebebim siz hiç hayatınızda böyle zamanlar geçirdiniz mi yani sizce eşime bu kadar bağlı olmam onsuz birşey yapamıyor olmam normal mi niyeyse bana hiç normal gelmiyor((
Kırılacaksiniz belki ama gözünüzü açıp eşinizi gördüyseniz normaldir bence siz bunların hepsini sevgiden değil yapılması gereken bu olduğu için yapıyorsunuz büyük ihtimal anneniz falan da böyleydi anlattığınıza bakılırsa hiçbir hobi yok kişisel bir uğraş yok çevrede hiç farklı ilişkiler gördünüz mü ya da baba sizin evde nasıl biriydi? Eve girdiği anda yemek masası kurulan hizmet edilen biri miydi? Bunların hepsi etken sevmekten bunlar yapılsa demekki ben hiç sevmiyorum eşimi.Merhaba sevgili KK
önce kendimi tanıtayım : 27 yaşındayım 9 yıl önce severek değil görücü usulü evlendik eşimle eşimle sabah 9 akşam 6 şeklinde çalışıyorum iki tane kızımız var 8 ve 2.5 yaşında eşimde bir hafta sabah 7 akşam 3 bir haftada öğlen 3 akşam 11 şeklinde çalışıyor. Eşim akşamları evde olduğunda erken geldiği hafta yani çok rahatım onun yanında olmak huzur veriyor bana pazar günü tüm gün evde yine aynı çok rahatım sağolsun hiç bi şekilde ev işinde çocuklarda yardımcı felan olmaz kendisi sadece kanepesine uzanır ve televizyon izler ama onun evde olması bile yetiyo hal böyleyken bile ben hep onun yanında olmak istiyorum evin ve çocukların her türlü yükünü ben çekiyorum ve bundan da hiç rahatsızlık duymuyorum . eşimin akşam işte olduğu zamanlar hiç eve giresim gelmiyor o işten gelene çatlıyorum sıkıntıdan . bitmek bilmez bi enerjiyle herşeye koşturuyorum ama hiç şikayet etmiyorum hep onu ve çocuklarımı rahat ettirmeye çalışıyorum. Eşimle bu zamana gelene kadar çok zorluklar atlattık Rabbimin her gününe şükür bu günlerimiz bir nimet gibi geliyor şu an bana. Diyeceğim o ki içimden bi ses kızım hicran bunlar bi gün bi tarafında patlıycak diyo ama ne zaman bilmiyorum . Bunları size anlatma sebebim siz hiç hayatınızda böyle zamanlar geçirdiniz mi yani sizce eşime bu kadar bağlı olmam onsuz birşey yapamıyor olmam normal mi niyeyse bana hiç normal gelmiyor((
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?