Eşimle 7yıllık evliyim o kadar geçimsiz bir çiftiz ki..33 yaşında ama çocuk gibi herşeyini söylüyorum.banyo yapmasına kadar herşeyi tekrarlatıyor.düğüne gidiyoruz odun gibiyiz tartışmayı bile bilmiyoruz ben a diyorum o b anlıyor,sorunların farkı da değil bıktım artık 3 yaşında çocuğum var çalışıyorum bide eşimle uğraşamıyorum.şu gerçek ki yapıma çok ters birisi şimdiki aklım olsa evlenmezdim.çocuğum beni hep bağırırken görüyor dayanamıyorum artık,evlilik ayrılığa gidiyor farkında değil çocuk yaşta değil ailesinin eğitemediğini ben düzeltmeye çalışıyorum ama olmuyor bu kez çeneci oluyorum.herşeyi ben düşünüyorum hiç birşey umrunda değil.ben elimden geleni yapıyorum diyor ama incelik beklenicek biri değil.hep istedim beni yönlendiren bağırmayı bırak kobuşurken bile beni anlayan bir eş ama olmadı tartışmayı bile yapamıyoruz.dayanamıyorum yoruldum artık ne olur bana akıl verin