• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşim ve ailem arasında kaldım

  • Konu Sahibi Konu Sahibi R0S3
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım.
annen dunyanin en hakli kadini
serefsizi avrupada is guc oturum ve ev sahibi yapmışsın. artik bosansan da olur onun için, nasilsa evlerden biri ona pay edilecek, isi gücü de var . kalışını garantiledi.
 
Bu ailenle esinin arasinda kalmak degil ki esin igrenc biri. Yuzsuz hem insanlarin evinde yasa sana yer yapsinlar yok sevmiyorum etmiyorum ama ne guzel bedava yasiyo . .Birincisi sizi sevmiyor ailenize kini var ailenizi karsiniza almayin bu adam icin. Sizi de gozden cikarmis zaten oturmus bu kisiyi adam sifatina sokmussunuz gecmis olsun. Zararin neresinden donseniz kárdir
 
Merhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.

Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.

Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.

Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.

Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.

Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
He sizi çok seviyor he.
Ailenize yazık, size olan sevgilerinden katlanıyorlar bu şeye.
Size de yazıklar olsun, böyle bir adamın uğruna kardeşinize sırtınızı dönebiliyorsunuz. Aman yapışın bırakmayın bu adamı, aşırı seviyor sizi.
 
Kendi ailesinin durumlari nasil bu kadar bolluk icinde degilseler nefreti bundan gibi geldi aklima ve uzgunum ama anneniz hakli daha bastan ben yurtdışında yasiyorum esim turkiyeden der demez anladim niyetini esiniz sizi sevseydi ailenizi sevmese bile saygi duyardi bir laf vardir itin hatri yoksa sahibinin var diye madem bu adami birakmayacaksiniz ailenizin imkanlari ile yapilan evede gecmeyin bir zahmet delikanliya bak sen paralarink yiyeyim ama olumune nefret edeyim oh ne guzel
 
Böyle durumlar ne kadar sık yasanmaya başladı. Etrafımda da var. Burada kimsenin yüzüne bakmayacaği adamlar böyle yurt dışına kapagi atıyor. Nasıl kaniyorsunuz ailenizi nasıl bu kadar ezdiriyorsunuz anlam veremiyorum. Adam kompleksli ezigin teki. Hem insanları maddi olarak somureyim hem de benim borum ötsün istiyor ne güzel dünya. Yapmanız gereken adama tekmeyi basmak. Ama siz ailenizi karşınıza alir bu adamdan vazgecmezsiniz. Geçmiş olsun
 
Merhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.

Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.

Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.

Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.

Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.

Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
Kardeşinim eline sağlık
Boşa bu adamı
 
Merhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.

Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.

Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.

Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.

Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.

Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
Konuyu okumaya başlar başlamaz annenizin dediği geldi aklıma. Yurtdışı için evlilik gibi duruyor.
Onun dışında konuda da çok fazla ailemde ailem babamda babam demişsiniz. Belki erkek egosu artık kendini tanımanızı istiyordur.
En başından en sonuna aileniz rahat edin diye sürekli elleri üzerinizde olmuş buna içten içe kızmış olabilir. Bilemiyorum ama zorlu günler geçireceksiniz bu aşikar.
 
He sizi çok seviyor he.
Ailenize yazık, size olan sevgilerinden katlanıyorlar bu şeye.
Size de yazıklar olsun, böyle bir adamın uğruna kardeşinize sırtınızı dönebiliyorsunuz. Aman yapışın bırakmayın bu adamı, aşırı seviyor sizi.
Kız çocuğum yok diye dertlenen bir arkadaşım var ona bu konuyu okuyacağım. Kız diye baş tacı ettiğin evladın nasıl zalim ve düşüncesiz olduğunu aşk diye diye hem kendini hem ailesini nasıl ayaklar altına aldığını okusunda olmayanda ne büyük hayir olduğunu anlasın.
 
öncelikle ailenizin yaptıkları normal değil ama eşiniz bunlara rağmen devam edip ailenizin ve sizin her türlü imkanından faydalanıyorsa, bir zahmet susup otursun yerinde.

bir de aileme söylediği laflara alıştım, susuyorum falan yazmışsınız. siz iyi misiniz konu sahibi?
 
Merhabalar,
Kendi içimde yaşadığım ve düşünmekten çok sıkıntılara girdiğim en büyük derdim ailem ve eşim arasında sıkışıp kalmam. Ben ailemle yurtdışında yaşıyordum, eşimle Türkiye’de evlendik ve yurtdışına yanıma taşındı. İkimiz de tanıştığımızda yeni üniversiteden mezun olmuştuk. Ailemin durumu iyi diyebilirim ve büyük bahçeli evimiz var. Babam bize yardımcı olabilmek için bahçeye 1+1 küçük bir ev yaptı ve bize para biriktirip ev alana kadar orada kalmamıza izin verdi, kira vermeden. Eşim en baştan beri aileme yaklaşımı hep soğuk oldu, bu yüzden ailemle eşim arasında her zaman bir soğukluk oldu. Benim ailemdeki herkes birbirine çok bağlıdır; yani herkes birbirine yardımcı olur, vakit geçirir, beraber sohbet eder, muhabbet eder, yemek yer. Bu tür şeyler çok sevilir, ama eşim hiç sevmez.

Biz eşimle 2021 yılında evlendik ve 2 tane düğünümüz oldu. Düğünün biri eşimin ailesi yaptı, diğeri de benim kendi ailem yaptı. Her iki düğünde de ben ağladım, eşimle kavga ettik, hatta balayında da sürekli kavga ettik. Eşimle sürekli onun aileme olan nefreti yüzünden kavga ettik. İkimiz de çalışıyoruz ve evlendikten 1 yıl sonra bir ev aldık beraber. Bu aldığımız evi ben ve ailem çok beğendik diye eşim orada kalmak istemedi, çok büyük sorunlar çıkardı ve bana hep "Senin ve ailenin istediği evde ben kalmam" dedi. O yüzden 3 yıl daha ailemin yanında kalmaya devam ettik.

Eşim bana sürekli ailem hakkında kötü şeyler der ama ben aldırmam, alıştım. Bazen kızar, sustururum, bazen o söyler söyler ben seslenmem, o da anlar kızdığımı ve susar. Geçen hafta, ben ve 2 erkek kardeşim işten eve geldiğimizde evde otururken eşim de işten geç geldi ve beni aradı, "Arabayı nereye park edeyim?" diye. Ben de bir şeyler söyledim, sonra bana "Kim dedi sana onu?" diyip güldü. Ben de "Babam söylemişti" dedim. O da, "Baban dediyse yalandır o" dedi. Eşim ve erkek kardeşim bunu duyunca çok sinirlendi ve eşime, "Hadi lan oradan" diyip durdu. Eşim de, "Benimle düzgün konuş" diyip eve girdi ve ortam çok gerildi. Eşim ve kardeşim kavga etti. Birbirlerinin boğazına yapışıp sonra yumruk attılar. Kardeşim daha güçlü olduğu için eşim çok zayıf, eşimin yüzüne yumruk vurunca dudağını yardı ve baya kötü oldu, hastaneye gittik, dikiş atıldı.

Eşim çok sinirliydi ve beni annem aramıştı hastanedeyken. Eşim telefonu alıp annemle konuşurken anneme, "Senin oğlun benim hayatımdan çıktı, ne ölüme ne ölüsüne" gibi şeyler dedi. Hatta "Tazminat davası açacağım" gibi şeyler diyip sonra şaka yaptı ve annemle babam çok sinirlendi. Babam da zaten çok kırılmış, "Ben ne zaman yalan söylemişim?" diye.

Bu arada babam bize çok yardım etti, biz babam sayesinde 2 ev aldık ve babam inşaat ustası olduğundan 2. evimizi de bizim istediğimiz şekilde yapıyor. Ev bitti sayılır ve planlanan gibi olmuş olsaydı Ekim veya Kasım gibi biz kendi evimize taşınmış olacaktık ama şimdi eşim bana baskı yapıyor, "2 hafta içinde hallolsun, ev taşınacağız" diye. Şu an benim annem ve babam Türkiye’de ve Eylül’e kadar gelmeyecekler. Sadece ben, eşim ve kardeşlerim kalıyoruz. Kardeşlerimden biri de zaten engelli. Eşim beni tehdit ediyor, "O eve girersen, kardeşlerinle muhatap olursan ben giderim, benim kanım senin de eline bulaşmış olur" diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Eşimin baskısı, ailemden sürekli beni uzaklaştırmaya çalışması beni çok yıprattı.

Ailem de eşimi çok sevmez. Annem, sürekli eşimle sorun yaşasak hep, "Ondan sana eş olmaz, o seninle sırf buraya gelebilmek için evlendi, seven adam eşine ve eşinin ailesine böyle davranmaz" gibi şeyler diyip annem de beni çok üzüyor. Ben eşimi gerçekten çok seviyorum, onun da beni çok sevdiğini biliyorum ama çok yıprandım. 1 haftadır kardeşlerimle konuşmuyorum, hemen yan taraftalar, içim gidiyor...
Arada kalacak birşey yok defolsun gitsin boşan tabiki..bu kadar vazgeçemediğiniz neki. Uyuz eziğin teki kocanız. İnsan selam vermez ona siz evlenmişsiniz..kendinize acımıyorsanız ailenize acıyın yazık yahu.
 
Arada kalacak birşey yok defolsun gitsin boşan tabiki..bu kadar vazgeçemediğiniz neki. Uyuz eziğin teki kocanız. İnsan selam vermez ona siz evlenmişsiniz..kendinize acımıyorsanız ailenize acıyın yazık yahu.
Hala da boşanma yok aklınızda arada kaldım diyorsunuz..e yuh yani. İnsanın az kendisine saygıs8 olacak cidden
 
biz nişanlandıktan sonra hemen nikahımız kıyılmıştı eşim yanıma yurtdışına gelebilmesi için. Eşim yurtdışına yanımıza geldikten sonra henüz düğün olmadığı için ailem çok kısıtlamalar koyuyordu. Mesela ilk geldiği gün eşim ben işten geldikten sonra kapıda karşıladığı için annem surat astı ve kızdı. Neden kızdığını sorduğumda da düğün olmadan evli sayılmazsınız yaptığınız çok ayıp gibi şeyler dedi. Bunun gibi bir sürü şey var. Dışarı çıkmamıza izin yoktu, birlikte kısıtlı zaman geçiriyorduk. Yan yana oturmamıza bile izin yoktu. Hatta eşim bayramda çalıştığı için ailem kızıp eşimi evden kovdu ve babamda düğün iptal diyip boşanacaksın gibi şeyler demişti bu yüzden eşim ailemi sevmiyor…
Sevmiyorsa babanızın bahçesinde babanızın yaptıgı evde oturmasın. Yine babanızs ev yaptırtmasın para kabul etmesin. Oh ne ala versinler versinler ama görüsmeyelim. Haddine mi. Siz bir psikoloğa gidin. Normal değil
 
Hikayedeki eksik yanlarida mi anlatsaniz acaba? Eger eksik birsey yok diyorsaniz, esiniz dupeduz hasta ve sizi sevmiyor.
çok da eksik bişey yok bence

kızını (para kazanması amaçları haricinde) burnunu kapıdan çıkarttırmadan büyüten, evli olduğu adamla aman ha düğünden önce seks meks yapar da elaleme rezil oluruz diye ödü kopan, standart parayı bulmuş (çünkü inşaat işinde iyi para var avrupada) ama köyden çıktığı gibi kalmış yurdum gurbetçisi

bu kızcağız azcık bi kafasını kaldırıp etrafa baksaydı, varıp bir "gavur"la evlenseydi evlatlıktan reddedilirdi. ama yağız bir yurdum delikanlısı ithal etmiş, yani kendinden beklenen gurur duyulacak bir iş (afferin), ailesi bu mükemmel evlatlık vazifesini yerine getirdiği için kızdan son derece memnun. tam ideal kız evlat. eşine bağlı, ailesine bağlı, evini çevirir, işine gider, parasını biriktirir.

da işte bu ithal damatlar genel olarak böyle sorunlu sıkıntılı tipler

elbette ki avrupaya kapak atmak kısa sürede mal mülk yapmak için evlendi damat bey

ama bizim kızlar hep kara kaşları kara gözleri için evlenildiğini düşünmeye devam etmek istiyor, böyle enteresan bir kafa. bu evlilik de tabii ki normal ilerleyemez herkes böyle bir tuhaf olunca, şaşılacak bir şey yok aslında.
Evliligi pasaport olarak goren ithal damat meselesi oldugu belli de kizcagiz niye cekiyor boyle bir eziyeti onu anlayamadim? Adamin bi pankart asip gezmedigi kalmis seni sevmiyorum diye.
 
Almanyadayim. Türkiyeden gelen damatlarda cogu zaman asaglik kompleksi ve alisamama sorunlari oluyor. Kendilerini erkek gibi görmüyorlar. Sizin hatanizda var. Ailenizden kopamadan adami getirip sizin aile baglarin icine oturtmussunuz ve esiniz de orda ezilip durmustur. Cok gördük buraya getire lerin "bizim sayemizde Avrupa gördün" diye asaglananlari. Ailenizden ayri bir hayat kurmaliydiniz ikiniz de. Esinizin yüzsüzlügü hala ailenin verdiklerinden.faydalanmak istemesi. Madem.sevmiyorsun paralarindan da faydalanma..iki taraf da bundan sonra birbirinin yüzüne bakmaz zaten. Bu evlilik de size zindan olucak cünkü bastan gerekenler yapilmamis
 
Allah hayırlı evlat versin. Ailenizi muhattap ettiğiniz tipe bak yazık. Anneniz doğru söylüyor ne desin kadın. Hem ailenizi sonuna kadar sömürüyor hem apır sapır konuşuyor yuh yani
 
Ben buraya kimseyle konuşamadığım, fikir danışacak kimsem olmadığı için yazmak istedim. Ama ne yazık ki insanlar beni anlamak yerine yargılamış gibi hissettim.

Eşimin mükemmel biri olduğunu söylemedim zaten. Ailem de öyle değil. Ama bugüne kadar bize birçok konuda gerçekten destek oldular. Geçmişte ailemle eşim arasında, özellikle de annemle eşim arasında ciddi gerginlikler yaşandı. Ailem, aldığımız kararlara çok karışır, müdahale eder ve bizi sık sık yargılar. Babam, eşimi sürekli eleştirir, hatta eşim bir şey anlatırken onu dinlemek yerine tersleyebilir. Bu yüzden eşim ailemi pek sevmez ve onlarla fazla yüz göz olmaz. Ama bana da "ailemle görüşme" gibi bir baskı yapmazdı genelde.

Kabul ediyorum, benim de hatalarım var. Vaktimin büyük kısmını ailemin yanında geçiriyorum, eşim ise tek başına bahçedeki o 1+1 evde zaman geçiriyor. Bu yüzden aramızda birçok kez tartışmalar yaşadık. “Hâlâ ailenden kopamıyorsun” der hep. Belki de onun ailemi sevmemesine ben de istemeden sebep oldum.

Eşim mükemmel biri değil, evet. Ama bana olan sevgisinden hiç şüphe etmedim. Şu ana kadar tek sorunumuz ailemdi. Onun dışında başka bir konuda hiç anlaşmazlık yaşamadık.

Ben sadece artık ne yapacağımı bilemediğim, düşünmekten yorulduğum için buraya yazmak istedim. Sadece fikir danışmak, belki bir yol bulmak istedim...
 
ay okurken o kadar sinirlendim ki. siz niye bu adamı bu kadar pohphluyorsunuz. ne demek 2 haftaya bitsin? az yesin de kendine bi uşak tutsun. benim ailem olsa coktan kapının önüne koymustu o saygısızı. sizinde arada kalacak bi durumunuz yok gibi tabi ki ailenizi seçmeniz gerekiyor böyle bi saygısızın yanında
 
öyle bir asalak yüzünden kardeşinizle neden konuşmuyorsunuz. eşiniz ezik ve asalak olduğu için babanızın iyiliği altında ezilip sümük gibi yere yapışmış sonra da bunu olmayan gruruna yedirememiş. kurban olsun öyle anne babaya. arkasına bi salça tenekesi bağlayın salın gitsin doğal ortamına. siz de yeniden bi hayat kurana kadar evcil besleyin .
 
Back
X