Bu takıntımı onlara belli etmiyorum tabi. İlk zamanlar uğradığım bütün haksızlık ve saygısızlığa rağmen onlara karşılık vermiyordum. İnadına iyi yaklaşıyordum. Herkes kendisine yakışanı yapar. Onlar cahil kendini geliştirememiş, eğitimimiş diye onlara seviye düşürme yarışına mı gireceğim diyordum. Tüm iyi niyetime rağmen ne iyilik gördüm, ne karşılık. Yine onlar gibi davranamıyorum. Olmaya çalışsamda olmuyor zaten. Ama yalandan yüze gülme yapamıyorum. İçimden gelmediği için aramiyorum. Ne durumdalar merak etmiyorum, sormuyorum. Eşim beni anlamaya mı başladı, yada eski konuları açarım diye mi bilmem neden aramıyorsun, neden gelmiyorsun diyemiyor.