- 28 Ocak 2009
- 34.577
- 58.355
- 1.123
- Konu Sahibi CrazyMother
-
- #161
Velayet davası açın.
Velayet davası açın.Çok teşekkür ederim sözleriniz için. Biz de zaten hatamızı gördük, bunu hemen her yorumumda da dile getirdim. Eşim ve ben birşeyleri düzeltebiliriz derken ,o sırada kızın özlem duygusunu gözardı ettik. Yine mahkemelere düşmeyelim, tatsızlık olmasın, kendiliğinden hatasını anlar belki dedik olmadı. Hiç umursamıyor olsaydım zaten burada konu da açmazdım. Hayatıma bakardım, kızımla ilgilenir günümü gün ederdim. Burada her kafadan çıkan yoruma ayrı ayrı kafa yormaz, eşime de takıl kafana göre derdim. Hukuki süreç işlemeden ne yapılabilir, şuan yaptığımız ne derece doğru onu ölçmek istedim. Eşimle beraber okuduk pek çok yorumu zaten, o da anladı zaten böyle olmaması gerektiğini.
Bazen yaşamadan anlamak çok zor gerçekten, aynı pencereden bakabilmek zor.
Herkese merhabalar, 36 yaşında avukat bir bayanım. İşim gereği pek çok sorunla karşılaşıp çözüm üretmeye çalışsam da, şu an içinde bulunduğum duruma bir türlü çözüm bulamıyorum.
Eşimle 2 senelik evliyiz ve 14 aylık bir kızımız var. Benim ilk eşimin ise ikinci evliliği. İlk evliliğinden bir kızı var 7 yaşında. Biz eşimle tanıştığımız zaman eşim sık sık İstanbul'a gider görürdü kızını. Bizde evlenmeye karar verince arada beni de götürmeye başladı. Her seferinde giderken oyuncaklar aldım, hep beraber gezdik eğlendik. Fakat ne olduysa birden eşimin eski eşi haber yollamış "bundan sonra çocuğu göstermeyeceğim, çok istiyorsa polisle gelsin alsın" demiş. Eşim kızının pskilojisini düşündüğü için bu yola hiç başvurmadı, annesinin fikir değiştirmesini bekledi. Bu arada biz evlendik tabi, biz evlendikten sonra eski eş arayarak "kızını görmeye gel, yanına al " falan demeye başladı. Benim için hiç sorun değil, eşimin evladı eşim için değerliyse benim için de değerlidir. Biz gittik gördük, eşim kızını aldı getirdi bize, kaldı bir kaç gece. Sürekli sarılıp Gizem abla seni çok seviyorum diyordu. Hatta "siz evlendiniz, evlenen insanların bebeği olur kardeş istiyorum" falan bile demişliği var. Bende zaten evlendikten 2 ay sonra hamile kaldım. Hamileyken de yine eşim gitti aldı getirdi. Bunları şunun için anlatıyorum ki, ne benim ne de eşimin kızının bize gelmesinden rahatsız olduğumuz yok. Bizim rahatsız olduğumuz nokta, kızı ne zaman bize gelse, eve döndükten sonra annesinin eşimi kavga için aramasın. Örneğin yolda yer diye yanına börek yapıp koymuştum, bir seferinde konu bu oldu. "O kadın kim ki benim çocuğumun yanına börek koyuyor. Babası olarak sen doyuracaksın"....Telefonda eşime hakaretler, küfürler. Yine bir seferin de "çocuğunun yanında yatmamışsın, o kadınla niye yattın..." şeklinde.İnanın bu her seferinde oluyor. Çocuk yanımıza geliyor, herşey süper. Geziyoruz,alışveriş yapıyoruz, eğleniyoruz. Çocuğu teslim ediyoruz akşamına illa bir bahane bulunarak küfür hakaret.
Eşim bu durumdan çok yıprandı, ve ortalama 6-7 aydır kızını görmüyor. Geçen kızının okulundan aramışlar, başkalarının babalarını görüyor üzülüyor diye. Eşimde üzülmüş, gidip alsam yine kavga gürültü çıkaracak, seninde benimde evdeki kızımızın da huzuru kaçacak, görmesem o da benim kızım; diyor. Kısacası 7 yaşında ufacık bir kız var ortada, zaten ayrı şehirlerdeyiz öyle her zaman görme şansımız olmuyor. Fakat biz bu eski eşle nasıl başa çıkacağız artık bilmiyorum. İçimiz daraldı, eşimi üzgün görmek ve de en önemlisi kızının üzülmesi beni çok üzüyor. Var mı bu sorunun çözümü?
Eski eş kaç yaşında?büyük ihtimal yeniden evlenecek.Şimdi babasına göstermeyen kadın belki o zaman kendisi size vermek isteyecek.Zor ama biraz sabırlı olun.
Bence eşiniz nabız yoklama. Kendisi de çok özlemiş belli.ama sizin uzulmenizden de cekinmis.bir bakıma kibarlık etmiş aslında fikrini belirterek.sizden destek bekliyor bence. siz kızını görmesi için destekleyin eşinizi.yine alıp getirsin bir kaç günlüğüne de olsa.
Bir d3 karşı tarafa da söyle bakmak lazım. Siz kızın üstüne titriyorsunuz.kisacik vakti babasıyla sizle gezerek geçiriyor.sizin yanınızda aile olduğunu hissediyor.qma diğer tarafta boşanmış ,bu surecte sinirleri yıpranmış yalnız bir anneyle başbaşa. Küçük çocuk bu sizinle yaşadıklarını sevinçle anlatiyorsa annesinin kıskanmasi doğal bence. Tabi her defa arayıp dir dir etmesi doğal değil.
Bu yüzden aradığında söylediklerini size yansıtması eşiniz.anlatmasin size .Siz de sormayın.madem eşiniz sizin uzulmenizi istemiyor kızını da görmek istiyor. Bence çözüm bu. Eski eşle ne konuşursa konuşsun ne yaşarsa yasasin gelip size anlatmasın.siz yine eşinizin kızı geldiğinde yeyin için gezin. Ama sonrasını hiiiii ccc bilmeyin.
Yani o yavrucuga da yazık. Babasını görmek hakkı.
Velayet davası açın.
daha çevreli düşünüldüğünde haklısınız ailenizde yaşlı insanlar birşey olsa o vebalde alınmaz.
siz avukatsınız 7 yaşındaki çocuğun velayetini babası alabilirmi? beraber yaşasanız kardeşi ve sizinle huzurla büyür..birşeyleri kanıtlasanız falan olma ihtimali varmı?
yada eski eşin evlenmesi için dua edicez ancak öyle vazgeçer bu hasetten.
aslında akıllı bir kadın olsa size teşekkür edip dua etmesi lazım..
güvenerek gönderdiği bir ev bir abla var.. çocuk huzur buluyor.. bir anne olarak bunu düşünüp size dua etmesi lazım..
benim arkadaşım babasına vermek durumunda kaldı velayeti çünkü babasının evlendiği eş çocuklarla çok iyi anlaştı onları çok çok sevdi 5 yaşındaki kız çocuğu o ablayla yaşamak istedi. ve arkadaşım anneler gününde kızıyla beraber hediye alıp eski eşinin yeni eşine anneler günü hediyesi gönderdi düşünebiliyormusunuz böyle örneklerde var
Kadınla aranızda ciddi bir kültür farkı olduğunu düşünüyorum. Bir de kadının bence çok boş zamanı var saçma sapan şeyleri düşünebilmiş. Durum çok zor ama yine de eşiniz çocukla az da olsa görüşmeye devam etse iyi olur. En azından kadının çocuğu doldurmasını engellersiniz ve çocuk yetişkin olduğunda babası ile arası iyi olması için bu gerekli diye düşünüyorum.
Herkese merhabalar, 36 yaşında avukat bir bayanım. İşim gereği pek çok sorunla karşılaşıp çözüm üretmeye çalışsam da, şu an içinde bulunduğum duruma bir türlü çözüm bulamıyorum.
Eşimle 2 senelik evliyiz ve 14 aylık bir kızımız var. Benim ilk eşimin ise ikinci evliliği. İlk evliliğinden bir kızı var 7 yaşında. Biz eşimle tanıştığımız zaman eşim sık sık İstanbul'a gider görürdü kızını. Bizde evlenmeye karar verince arada beni de götürmeye başladı. Her seferinde giderken oyuncaklar aldım, hep beraber gezdik eğlendik. Fakat ne olduysa birden eşimin eski eşi haber yollamış "bundan sonra çocuğu göstermeyeceğim, çok istiyorsa polisle gelsin alsın" demiş. Eşim kızının pskilojisini düşündüğü için bu yola hiç başvurmadı, annesinin fikir değiştirmesini bekledi. Bu arada biz evlendik tabi, biz evlendikten sonra eski eş arayarak "kızını görmeye gel, yanına al " falan demeye başladı. Benim için hiç sorun değil, eşimin evladı eşim için değerliyse benim için de değerlidir. Biz gittik gördük, eşim kızını aldı getirdi bize, kaldı bir kaç gece. Sürekli sarılıp Gizem abla seni çok seviyorum diyordu. Hatta "siz evlendiniz, evlenen insanların bebeği olur kardeş istiyorum" falan bile demişliği var. Bende zaten evlendikten 2 ay sonra hamile kaldım. Hamileyken de yine eşim gitti aldı getirdi. Bunları şunun için anlatıyorum ki, ne benim ne de eşimin kızının bize gelmesinden rahatsız olduğumuz yok. Bizim rahatsız olduğumuz nokta, kızı ne zaman bize gelse, eve döndükten sonra annesinin eşimi kavga için aramasın. Örneğin yolda yer diye yanına börek yapıp koymuştum, bir seferinde konu bu oldu. "O kadın kim ki benim çocuğumun yanına börek koyuyor. Babası olarak sen doyuracaksın"....Telefonda eşime hakaretler, küfürler. Yine bir seferin de "çocuğunun yanında yatmamışsın, o kadınla niye yattın..." şeklinde.İnanın bu her seferinde oluyor. Çocuk yanımıza geliyor, herşey süper. Geziyoruz,alışveriş yapıyoruz, eğleniyoruz. Çocuğu teslim ediyoruz akşamına illa bir bahane bulunarak küfür hakaret.
Eşim bu durumdan çok yıprandı, ve ortalama 6-7 aydır kızını görmüyor. Geçen kızının okulundan aramışlar, başkalarının babalarını görüyor üzülüyor diye. Eşimde üzülmüş, gidip alsam yine kavga gürültü çıkaracak, seninde benimde evdeki kızımızın da huzuru kaçacak, görmesem o da benim kızım; diyor. Kısacası 7 yaşında ufacık bir kız var ortada, zaten ayrı şehirlerdeyiz öyle her zaman görme şansımız olmuyor. Fakat biz bu eski eşle nasıl başa çıkacağız artık bilmiyorum. İçimiz daraldı, eşimi üzgün görmek ve de en önemlisi kızının üzülmesi beni çok üzüyor. Var mı bu sorunun çözümü?
****6-7 ay demiştim lakin en son Ağustos ayında yazlıkta görüşmüştük.
Siz avukatsiniz. Bence hukuki girisimde bulunmanin yollarını bulabilirsiniz,velayet alma yönünde bile. Size boyle sinirlerini bosaltiyor ise çocuğa neler söylüyor neler yapiyordur. Bence eşiniz telefon gorusmelerini kayit altina alsin. Şikayette bulunsun hicolmazsa.Herkese merhabalar, 36 yaşında avukat bir bayanım. İşim gereği pek çok sorunla karşılaşıp çözüm üretmeye çalışsam da, şu an içinde bulunduğum duruma bir türlü çözüm bulamıyorum.
Eşimle 2 senelik evliyiz ve 14 aylık bir kızımız var. Benim ilk eşimin ise ikinci evliliği. İlk evliliğinden bir kızı var 7 yaşında. Biz eşimle tanıştığımız zaman eşim sık sık İstanbul'a gider görürdü kızını. Bizde evlenmeye karar verince arada beni de götürmeye başladı. Her seferinde giderken oyuncaklar aldım, hep beraber gezdik eğlendik. Fakat ne olduysa birden eşimin eski eşi haber yollamış "bundan sonra çocuğu göstermeyeceğim, çok istiyorsa polisle gelsin alsın" demiş. Eşim kızının pskilojisini düşündüğü için bu yola hiç başvurmadı, annesinin fikir değiştirmesini bekledi. Bu arada biz evlendik tabi, biz evlendikten sonra eski eş arayarak "kızını görmeye gel, yanına al " falan demeye başladı. Benim için hiç sorun değil, eşimin evladı eşim için değerliyse benim için de değerlidir. Biz gittik gördük, eşim kızını aldı getirdi bize, kaldı bir kaç gece. Sürekli sarılıp Gizem abla seni çok seviyorum diyordu. Hatta "siz evlendiniz, evlenen insanların bebeği olur kardeş istiyorum" falan bile demişliği var. Bende zaten evlendikten 2 ay sonra hamile kaldım. Hamileyken de yine eşim gitti aldı getirdi. Bunları şunun için anlatıyorum ki, ne benim ne de eşimin kızının bize gelmesinden rahatsız olduğumuz yok. Bizim rahatsız olduğumuz nokta, kızı ne zaman bize gelse, eve döndükten sonra annesinin eşimi kavga için aramasın. Örneğin yolda yer diye yanına börek yapıp koymuştum, bir seferinde konu bu oldu. "O kadın kim ki benim çocuğumun yanına börek koyuyor. Babası olarak sen doyuracaksın"....Telefonda eşime hakaretler, küfürler. Yine bir seferin de "çocuğunun yanında yatmamışsın, o kadınla niye yattın..." şeklinde.İnanın bu her seferinde oluyor. Çocuk yanımıza geliyor, herşey süper. Geziyoruz,alışveriş yapıyoruz, eğleniyoruz. Çocuğu teslim ediyoruz akşamına illa bir bahane bulunarak küfür hakaret.
Eşim bu durumdan çok yıprandı, ve ortalama 6-7 aydır kızını görmüyor. Geçen kızının okulundan aramışlar, başkalarının babalarını görüyor üzülüyor diye. Eşimde üzülmüş, gidip alsam yine kavga gürültü çıkaracak, seninde benimde evdeki kızımızın da huzuru kaçacak, görmesem o da benim kızım; diyor. Kısacası 7 yaşında ufacık bir kız var ortada, zaten ayrı şehirlerdeyiz öyle her zaman görme şansımız olmuyor. Fakat biz bu eski eşle nasıl başa çıkacağız artık bilmiyorum. İçimiz daraldı, eşimi üzgün görmek ve de en önemlisi kızının üzülmesi beni çok üzüyor. Var mı bu sorunun çözümü?
****6-7 ay demiştim lakin en son Ağustos ayında yazlıkta görüşmüştük.
Bunu kim söyleyecek yada bunu kabul edecek bir kadın göremiyorum ben. Ya ben çok şey istemiyorum. Biz bir aileyiz, eşimin de kızı geldiğinde daha büyük bir aile oluyoruz. İnanın hep beraber bir pikniğe gidiyoruz, 2 kızımız 1 köpeğimiz neşeli şen şakrak. Tam bir aile oluyoruz. Eşimden yana tek sıkıntım olmadı şimdiye kadar. Tüm yaşananlara rağmen yine olsa yine onunla evlenirim. Neden bu huzursuzluk neden bu kıskançlık. Ya ben medeni bir insanım, benimle bile tanışabilir. Konuşabiliriz. Yazlıklarımız aynı yerde, yazın sürekli karşılaşıyoruz örneğin. Benim onunla yada çocukla bir derdim sıkıntım yok. Olamazda zaten. Neyse açtığım konudan çıkan sonuç , çocuğu görmeye devam ederek hukuki yollara başvurmamız gerektiği. Teşekkürler.
Siz başta o çocuğu eşinizin çocuğu olduğu için sahiplendiğinizi söylemiştiniz. Ben de buna dayanarak yorum yaptım. Aslında yorumum sizden çok eşinizeydi. Kaldı ki siz de bulduğunuz yöntemin yanlış olduğunu söylemişsiniz. O kadının neyini eleştireyim. Tutulacak yeri kalmamış ki. Ama sizin anlattığınız kadarıyla bu kadar sıcak bir yuva sağladıktan sonra, çocuk için bu kadar fedakarlık yaptıktan sonra 7 ay boyunca arayıp sormayarak, görüşmeyerek çok büyük bir yıkım bıraktığınızı düşünüyorum. Türkiye standartlarındaki bir üvey anne izlenimi verseydiniz zaten beklenti de bu kadar büyük olmazdı. Hiçbir sebep bana bir babanın 7 ay kızını görmemesi aramaması için yeterli gelmiyor.Velhasıl inşallah çocuk için daha hayırlı bir yol bulabilirsiniz.Valla kusura bakmayın hanımefendi, benim ailem bu deli kadının derdini çekmek zorunda değil. Kadın benim kız kardeşime kadar, benim anneme babama kadar uzandı. Bende insan evladıyım, bende annemin evladıyım. Onlarda bu sefer , kendi evlatları için üzüldüler. Annem sen bu deli kadını mı çekeceksin yeter boşan gel bile dedi. Yani burada her detaya girmedim diye, tanımadığım insanlara vicdan gösterisi yapıyormuş muamelesi görmek çok acımasızca. Ayrıca , benim o kızla kan bağım olmamasına rağmen annesinden daha çok düşünüp, kendini evinde hissettin diye evimde oda hazırlıyorsam, karnım burnumdayken pastalar,börekler yapıyorsam; 1-2 aylık bebeğimle kış günü aman çocuk gezsin diye avm avm dolaşıyorsam ve sonunda vicdan rahatlatan insan muamelesi görüyorsam pesss diyorum. Kendi annesi bile bu kadar düşünmezken, siz kalkmış bize laf söylediniz ya, gerçekten teşekkürler. Vicdan rahatlatacak bir durumum olmadı, hiçte önemsemeyebilirim. Bana ne de diyebilirim. Benim kızım mı? Ben mi doğurdum? Annesinin düşünmediği çocuğu ben mi düşüneceğim? diyebilirdim. Demedim, demem de, diyemem de. Evet yanlış bir çözüm yolu bulmuş olabiliriz, ama bu derece sert bir eleştiriyi de hak ettiğimi düşünmüyorum. Zaten yanlış mı yapıyoruz, ne yapabiliriz demek için burada konu açmıştım. Bence burada eleştirmeniz gereken, doğurduğu için kendini anne sanan o kadın olmalı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?