Ben bazı gençlerdeki bu tribi de anlamıyorum. İşten çıkınca seni kollarını açıp bekleyen bi yerler olmadığı sürece elindekiyle idare edeceksin. Kendi bi şey beğenmiyor da sanki ona bayılıyorlar. Bu ülke hep böyleydi, her zaman durumlar b.k gibiydi. Kimse bayıldığı işte çalışmıyor ki. Şartlarımız malesef buna müsait değil. Mıymıylanıp duracağına kendine bir şeyler katsın, devlette bile biri bi iş öğretse elini ayağını öpecek gibi oluyoruz, kimse yeni mezun Ahmet 'i alayım yetiştireyim, pamuk gibi iş ortamı, harika şartlar sunayım diye dört dönmüyor. Şansını da sen inşa edeceksin.Şuan bir önceki konumda bahsettiğim vizyonsuz geleceğim yok dediği işten çıktığına çok pişman mesela.
İlk ikisi evet ama sonrakiler hayır bana göre. Şuan bir önceki konumda bahsettiğim vizyonsuz geleceğim yok dediği işten çıktığına çok pişman mesela. Geçen kyk borcundan dolayı hesaplarına bloke geldi bütün kenarda kalan 3-5 kuruşumuza yani. Dolayısıyla ödeyemedi blokeli hesap olduğu için arkadaşından istemek durumunda kaldı fakülteden arkadaşı. Arkadaşları iyi kötü bir yol tutmuşken kendisi aynı yerde acı ama gerçek bu. Benimde zoruma gitti bu yaşta aman dilenmek açtım ağzımı yumdum gözümü. Geçen tanıdık vasıtasıyla bir iş görüşmesine gitmişti adam mühendise ihtiyacım yok ama şu işi yapacak bir -iş meslek kolundan çok bağımsız beden gücü gerektiren bir iş eşim mühendis- eleman arıyorum istiyorsan buyur demiş bunu bana bu insanlar delirmiş diye anlatmıştı tanıdıktı firma sahibi de. Geçen bana bu meseleden sonra afakanlar geldikten sonra kalktı bana dedi ki ben oraya gireceğim şu işi yapacağım benimde sinirlerim bozuldu bağırdım çağırdım montaj yapmak için mi bir önceki işinden çıktın diye. Sinirlerim çok bozuk artık
Başlamıştık ama devam etmek istemedim şuan bizim için ekstra maddi bir külfet çünkü karşılayamam.Sizin çift terapisi filan gibi şeylerle aşılabilir gibi geliyo bana. Ben konulara bir miktar hakimim.
Eş genelde tembel mi onu çözemedim. Evde nasıl peki?
İşin kötüsü artık gençte değil Katip. Piyasa da genç enerjik bunca rakibi var. Eşim 31 yaşında taze mezun değil yani.Ben bazı gençlerdeki bu tribi de anlamıyorum. İşten çıkınca seni kollarını açıp bekleyen bi yerler olmadığı sürece elindekiyle idare edeceksin. Kendi bi şey beğenmiyor da sanki ona bayılıyorlar. Bu ülke hep böyleydi, her zaman durumlar b.k gibiydi. Kimse bayıldığı işte çalışmıyor ki. Şartlarımız malesef buna müsait değil. Mıymıylanıp duracağına kendine bir şeyler katsın, devlette bile biri bi iş öğretse elini ayağını öpecek gibi oluyoruz, kimse yeni mezun Ahmet 'i alayım yetiştireyim, pamuk gibi iş ortamı, harika şartlar sunayım diye dört dönmüyor. Şansını da sen inşa edeceksin.
Bence siz kendinize bu ilişki icin bir süre verin. 3 ay daha dayanmak gibi sonra bitirin. Çünkü yavaş yavaş bitiriyosunuz zaten bence. 3 ay ya da her neyse süreyi de eşinizr dair baska kötü bir durumdan bahsetmediğiniz için söylüyorum.Başlamıştık ama devam etmek istemedim şuan bizim için ekstra maddi bir külfet çünkü karşılayamam.
Hayır değil inanır mısın atom karınca gibidir çalışırken de çalışmazkende ev işlerini hep bölüştük hiç yüksünmez süpürge yapmaya da bulaşık yıkamaya da. Ama eşimde şöyle bir durum var ailesi çok maddi sıkıntı çekmiş varlıklı kimseler değiller o yüzden eşim için parasızlık sorun değil çünkü hiçbir zaman çok olmamış onun korkusu bu değil.
çabasızlık ve geçmiş deneyimlerin birikimi çünkü hayatımızda hep bu şekilde oldu beğenmediği işlerden çıkıp daha kötülerine girip bir öncekine muhtaç oldu.Biz Antalyada tatildeyken bir taksiye bindik. Taksici aslinda isletme okumus, ama calistigi sirket iflas etmis ve kendi sektöründe is bulamadigi icin hem taksi kullaniyordu, hem basvurulara devam ediyordu (Insallah cok güzel bir is bulmustur).Erkekler evde oturunca onlara birsey oluyor. Gerekiyorsa bir süre baska birsey yapip basvurulara devam etsin. Utanilacak birsey degil.. eskiden farkli islerde calistim gecimimi saglamak icin, gerekse yine yaparim. Sizde ayni durumda olabilirdiniz, ama sizin öfkenizin asıl sebebi is bulamamasi mi yoksa gercek bir caba görmediginizden mi?
Ne yapmayı düşünüyormuş şu saatten sonra, iş buldum iyi kötü diye düşünecek yerde ben buna layık değilim triplerine giriyor. İş bulup totoyu sıkıp çalışmak, insanların karşısında ezilip büzülmekten daha zor geliyor, ya şu eşiği aşabilmiş birinden korkmuyor musunuz? Yaşlı zengin bir kadın onu çok isterse g.tünü dönüp gitmeyeceğini bana kimse garanti edemez.İşin kötüsü artık gençte değil Katip. Piyasa da genç enerjik bunca rakibi var. Eşim 31 yaşında taze mezun değil yani.
mesela şu gerçek bi akılsızlık örneği kusura bakma amaGeçen kyk borcundan dolayı hesaplarına bloke geldi bütün kenarda kalan 3-5 kuruşumuza yani. Dolayısıyla ödeyemedi blokeli hesap olduğu için arkadaşından istemek durumunda kaldı fakülteden arkadaşı. Arkadaşları iyi kötü bir yol tutmuşken kendisi aynı yerde acı ama gerçek bu. Benimde zoruma gitti bu yaşta aman dilenmek açtım ağzımı yumdum gözümü.
Yok böyle bir korkum açıkçası adamın parayla bir işi yok çünkü geçinebilecek kadar olsa yeter onun için. Derdi hiçbir zaman para ve ya daha iyi standartlar değil kendisi için.Ne yapmayı düşünüyormuş şu saatten sonra, iş buldum iyi kötü diye düşünecek yerde ben buna layık değilim triplerine giriyor. İş bulup totoyu sıkıp çalışmak, insanların karşısında ezilip büzülmekten daha zor geliyor, ya şu eşiği aşabilmiş birinden korkmuyor musunuz? Yaşlı zengin bir kadın onu çok isterse g.tünü dönüp gitmeyeceğini bana kimse garanti edemez.
O iş belli olmaz ama o dediğiniz de az korkunç değil. Çürüyorsunuz bu herifin yanında.Yok böyle bir korkum açıkçası adamın parayla bir işi yok çünkü geçinebilecek kadar olsa yeter onun için. Derdi hiçbir zaman para ve ya daha iyi standartlar değil kendisi için.
Bilmiyorum öyle arafta kaldım ki öyle mutsuzum ki her gün ağlama krizlerine girer duruma geldim. Elim kapıda ama gidemiyorum.ben gerçekten çok üzüldüm. neyi bekliyorsunuz?
Bilmiyorum öyle arafta kaldım ki öyle mutsuzum ki her gün ağlama krizlerine girer duruma geldim. Elim kapıda ama gidemiyorum.
Bu mesela büyük bir sorun.Yok böyle bir korkum açıkçası adamın parayla bir işi yok çünkü geçinebilecek kadar olsa yeter onun için. Derdi hiçbir zaman para ve ya daha iyi standartlar değil kendisi için.
konunuzu okuduğumda olabilir diye düşündüm ama bu yazdığınızdan şunu anlıyorum, adam iş beğenmiyor çalışmak zor geliyor gibime geliyor. hiçbirşey yapamıyorsa pazara çıkar meyve sebze satar yine geçindirir evi. yani bilemedim. erkeğin işsiz kalması normal değil onlar her türlü iş bulabilirler diye düşünüyorum.Devamlı olarak şuan 5 ay. Ama genelde eşimin memnuniyetsiz bir tavrı olduğu için çalıştığı işlerde 3 senede toplam 6 yer değiştirdi. Aralarında da yine 1-2 ay boşluklar oldu. Asıl istikrarsızlığından kaynaklı bir tahammülsüzlük benim ki.
Türkiyenin mevcut durumunda 5 ay işsiz kalmak - maalesef- çok normal artık. biz de yıllar önce böyle bir süreçten geçmiştik. sizin açınızdan da zor anlıyorum. ama aç değilsiniz açıkta değilsiniz. çok şükür ki sizin bir işiniz var en azından. bu dönemde ilişkinizde kalıcı hasarlar oluşmaması adına sabır etmelisiniz. eğer çabalıyorsa ugrasıyorsa ve iş bulamaması onun çabasının da ötesindeyse, ee bir de seviyorsanız, destek olmalısınız bencedelirmek üzereyim.
Merhaba,
Bunun öncesi de var daha anlaşılabilir olabilir diye bir önceki konumu üste editledim. Cinsellik mevzusunu aştık tamamen aştık.
Eşim işsiz toplam geçtiğimiz 5 ayda sadece 1 ay bir işe girip çıktı üstte ki konumda bahsettiğim gibi. Evin şuan maddi sorumluluğu üstümde benim maaşıma bakıyoruz. İş bakıyor ama piyasa çok kötü başvurularına geri dönüş olmasını geçtim pozisyon açıklığı bile yok dolayısıyla başvuru yapamıyor. Psikolojisi bitmiş durumda onun da benimde.Özgüvenini gitgide kaybediyor bana çok mahçup gözlerinin içinde öyle bir görüyorum ki o ezilişini çok üzülüyorum. Neşemizi kaybettik umudumuzu kaybettik artık ileriye dönük planlar yapamıyoruz,hayal kuramıyoruz hatta doğru düzgün konuşamıyoruz bile evimiz çok sessiz. İçimde bastıramadığım bir öfke var hep hazır ol da en ufak bir kıvılcıma dışarı çıkıyor.
Linçlenmeye hazırım, ona belki destek olmam gerekti motive etmem gerekti yaptım da ilk 3 ay.Güveniyordum da ona niyetim kendine olan saygısını kalan şu kadarcık özgüvenini de kaybetmemesiydi. Ama artık yapamıyorum birşeyler sürekli üst üste geldikçe çenemi kapatamaz,söylenmeden duramaz oldum. Halbuki eşimi çok seviyorum çok merhametli bir adam gözümün içine baktı senelerdir. Ben çok mutsuzum o çok mutsuz. Biz bu hayatta herşeyi bir başımıza yaptık kimseye yük olmadık kendi yükümüzü kendi sırtımıza aldık her zaman.
Ama şuan bu tükenmişlik bizi mahvediyor. Ne yapacağım ben?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?