- 3 Ekim 2010
- 11.544
- 3.972
- 448
- Konu Sahibi lavinharper
-
- #41
size güveniyor çünküYok böyle bir korkum açıkçası adamın parayla bir işi yok çünkü geçinebilecek kadar olsa yeter onun için. Derdi hiçbir zaman para ve ya daha iyi standartlar değil kendisi için.
Eşiniz iş konusunda çalışkan değil. İstikrarsız biri iş bulsa bile devam edemez. Pozisyon açılmıyor demişsiniz sadece kendi mesleğinde iş ariyorsa zaten iyice zorlaşır bulması. İŞKUR da oldukca fazla iş ilanları oluyor, sezon açılacak restoranlar, oteller vb sürekli personel arayışı içinde.Devamlı olarak şuan 5 ay. Ama genelde eşimin memnuniyetsiz bir tavrı olduğu için çalıştığı işlerde 3 senede toplam 6 yer değiştirdi. Aralarında da yine 1-2 ay boşluklar oldu. Asıl istikrarsızlığından kaynaklı bir tahammülsüzlük benim ki.
çabasızlık ve geçmiş deneyimlerin birikimi çünkü hayatımızda hep bu şekilde oldu beğenmediği işlerden çıkıp daha kötülerine girip bir öncekine muhtaç oldu.
3 ay çok kisa olmamış mi? Eşiniz de iş ariyormus üstelik.Benim arkadaşımın eşi tam 4 sene çalışmadi da bu seviyeye anca geldilerdelirmek üzereyim.
Merhaba,
Bunun öncesi de var daha anlaşılabilir olabilir diye bir önceki konumu üste editledim. Cinsellik mevzusunu aştık tamamen aştık.
Eşim işsiz toplam geçtiğimiz 5 ayda sadece 1 ay bir işe girip çıktı üstte ki konumda bahsettiğim gibi. Evin şuan maddi sorumluluğu üstümde benim maaşıma bakıyoruz. İş bakıyor ama piyasa çok kötü başvurularına geri dönüş olmasını geçtim pozisyon açıklığı bile yok dolayısıyla başvuru yapamıyor. Psikolojisi bitmiş durumda onun da benimde.Özgüvenini gitgide kaybediyor bana çok mahçup gözlerinin içinde öyle bir görüyorum ki o ezilişini çok üzülüyorum. Neşemizi kaybettik umudumuzu kaybettik artık ileriye dönük planlar yapamıyoruz,hayal kuramıyoruz hatta doğru düzgün konuşamıyoruz bile evimiz çok sessiz. İçimde bastıramadığım bir öfke var hep hazır ol da en ufak bir kıvılcıma dışarı çıkıyor.
Linçlenmeye hazırım, ona belki destek olmam gerekti motive etmem gerekti yaptım da ilk 3 ay.Güveniyordum da ona niyetim kendine olan saygısını kalan şu kadarcık özgüvenini de kaybetmemesiydi. Ama artık yapamıyorum birşeyler sürekli üst üste geldikçe çenemi kapatamaz,söylenmeden duramaz oldum. Halbuki eşimi çok seviyorum çok merhametli bir adam gözümün içine baktı senelerdir. Ben çok mutsuzum o çok mutsuz. Biz bu hayatta herşeyi bir başımıza yaptık kimseye yük olmadık kendi yükümüzü kendi sırtımıza aldık her zaman.
Ama şuan bu tükenmişlik bizi mahvediyor. Ne yapacağım ben?
Adam iş beğenmeyip sürekli iş değiştiriyormuş.3 ay çok kisa olmamış mi? Eşiniz de iş ariyormus üstelik.Benim arkadaşımın eşi tam 4 sene çalışmadi da bu seviyeye anca geldiler
ki o adam sırf keyfinden çalışmıyordu.
Bence bı silkelenin.Yarin bir gün iş bulup, ,dönüp geriye bakarsa bunu sindiremeyebilir.Bosanmak isteyen o olabilir
Mirası mı var? Bu devirde çalışmamak için miras vs olması lazımYok böyle bir korkum açıkçası adamın parayla bir işi yok çünkü geçinebilecek kadar olsa yeter onun için. Derdi hiçbir zaman para ve ya daha iyi standartlar değil kendisi için.
Ben yorumları okumadan yazmıştım.Eger öyle ise konu sahibi haklı.Bazi insanlarla, ruhumuzu karartmadan ayrılmak gerekiyor belki de.Bu aralar kafam karışık.Adam iş beğenmeyip sürekli iş değiştiriyormuş.
Belli ki siz kötü gün insanı değilsiniz..delirmek üzereyim.
Merhaba,
Bunun öncesi de var daha anlaşılabilir olabilir diye bir önceki konumu üste editledim. Cinsellik mevzusunu aştık tamamen aştık.
Eşim işsiz toplam geçtiğimiz 5 ayda sadece 1 ay bir işe girip çıktı üstte ki konumda bahsettiğim gibi. Evin şuan maddi sorumluluğu üstümde benim maaşıma bakıyoruz. İş bakıyor ama piyasa çok kötü başvurularına geri dönüş olmasını geçtim pozisyon açıklığı bile yok dolayısıyla başvuru yapamıyor. Psikolojisi bitmiş durumda onun da benimde.Özgüvenini gitgide kaybediyor bana çok mahçup gözlerinin içinde öyle bir görüyorum ki o ezilişini çok üzülüyorum. Neşemizi kaybettik umudumuzu kaybettik artık ileriye dönük planlar yapamıyoruz,hayal kuramıyoruz hatta doğru düzgün konuşamıyoruz bile evimiz çok sessiz. İçimde bastıramadığım bir öfke var hep hazır ol da en ufak bir kıvılcıma dışarı çıkıyor.
Linçlenmeye hazırım, ona belki destek olmam gerekti motive etmem gerekti yaptım da ilk 3 ay.Güveniyordum da ona niyetim kendine olan saygısını kalan şu kadarcık özgüvenini de kaybetmemesiydi. Ama artık yapamıyorum birşeyler sürekli üst üste geldikçe çenemi kapatamaz,söylenmeden duramaz oldum. Halbuki eşimi çok seviyorum çok merhametli bir adam gözümün içine baktı senelerdir. Ben çok mutsuzum o çok mutsuz. Biz bu hayatta herşeyi bir başımıza yaptık kimseye yük olmadık kendi yükümüzü kendi sırtımıza aldık her zaman.
Ama şuan bu tükenmişlik bizi mahvediyor. Ne yapacağım ben?
biz buna azimsiz diyoruz. açgözlülük gibi değil de daha iyisi için insan çabalamalı, eldekiyle yetinmek doğru gelmiyor bana hele sizin durumunuzda. maalesef günümüzün en büyük sorunlarından bir tanesi de ekonomik sorunlar. Allah kolaylık versin.Yok böyle bir korkum açıkçası adamın parayla bir işi yok çünkü geçinebilecek kadar olsa yeter onun için. Derdi hiçbir zaman para ve ya daha iyi standartlar değil kendisi için.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?