- 6 Mayıs 2010
- 1.357
- 2.165
- 333
Biz bunu genellikle kişinin çocukluğunda sağlıklı bir bağlanma süreci geçirmemesiyle özdeşleştiririz. Mutlaka çocukluk deneyimleri ve aile öyküsü alınır. Bunun dışında sizin yaşadığınız özel deneyimler de irdelenmeli. Mutlaka zihninizde size ışık yakacak bir şeyler yakalanır terapilerde. Şema terapi de gerçekten etkili yöntemlerden biridir, faydalanmakla iyi yapmışsınız. Ben şöyle düşünüyorum eşiniz değil de başkasıyla da olsaydınız böyle davranacaktınız. Çünkü bu sizin ilişki kurma biçiminizle alakalı bir durum. Şemalarınızı tetikleyen ve bunları doğrulayan şekilde davranıyorsunuz. Muhtemelen zaten terkedilme korkusu ya da kendini sevilmeye layık görmeme gibi şemalarınız var. Sevgili N nilayblt şemalarımız çok kolay değişmez sizi anlıyorum. Ama en azından o anda neyi neden yaptığınıza dair sağlam bir içgörü oluşturursanız bu sizde ufak ufak davranış değişiklikleri yaratır. Zihinsel anlamda zaten bir yol katetmişsiniz anladığım kadarıyla bundan sonrası artık bunu pratiğe dökme işidir. Yaptıklarınızı farkında olarak yapmanız gerekiyor, kendinizi sürekli gözlemleyin. Bazen bazı şeyleri yapmaktan kendimizi alıkoyamayız, takıntılarda da durum böyledir. O anda kişiye bunu gerçekleştirmemek ne kadar acı verse de yapmaması önerilir. ‘Bu bana zarar veren, işlevsiz bir davranış ve geçici bir rahatlama şekli ‘ gibi içsel telkinler geliştirmeniz gerekiyor. Değişim ve dönüşüm sabır gerektiren, sancılı bir süreçtir. Ama uzun vadede gerçekten huzur bulursunuz. Öncelikle yaşadığınız bu kaygının kontrol altına alınması lazım. Farkındalık temelli bilişsel terapi ya da bilişsel davranışçı terapiden de faydalanabilirsiniz. Şema terapiyle ortak yönleri vardır ama davranış kısmını da çok önemserler. Emin olun değişmek mümkün sadece çabalamaktan vazgeçmeyin. Çünkü 1 günde böyle olmadınız ve 1 günde de düzelmezsiniz.
Cok tesekkurler mesajiniz icin.
sema terapinin faydasini gordum, fakat 8 ay kadar devam edip biraktim, cunku daha fazla ilerleyemiyorduk tikandi , donup dolasip geldigimiz yer benim davranislarimi degistirmem gerektigiydi, ne yapmam gerektigini biliyorum ama yapamiyorum. farkindaligimi yuksek tutup kendimi frenlemeye calisiyorum kaygi/ panik anlarinda. evet degersizlik sevilmeye layik gormeme semam var. degismek mumkun ama cok cok emek isteyen bir surec bu, hem benim hem esimin. umarim basarabilirim ve esim yanimda olur bu surec bitene dek.
Esimden onceki erkek arkadaslarimdada benzer seyler yasadim aslinda, evlilik vs olmadigi icin bu kadar ciddi olmadi ama sevgililik donemlerinde cok ilgi bekliyodum, anlayissizdim, ve en ufak biseyden beni sevmedigini dusunuyordum. ama bu kadar ekstrem olmamisti hic. ben boyleyim deyip vazgecmedim hep bi sekilde kurtulmaya calisiorum bundan cunku omur boyu boyle yasamak istemiyorum , en cok kendime zarar.
okuyabilecegim kitap, veya takip edebilecegim yazar/ psikolog/terapist herhangi bir kaynak oneriniz varmidir? cok faydali olur benim icin.
Sizi anlıyorum, değişim ve dönüşüm gerçekten kolay değildir. Ama inanın bana katettiğiniz en ufak bi yol bile çok değerlidir. Size şuan 6 kere 5 kaç desem eminim hiç düşünmeden cevap verirsiniz, ama örneğin şu dağın yüksekliği kaç metredir desem cevap veremezsiniz muhtemelen. Oysaki derslerde ikisini de gördünüz, fakat birini sürekli kullandınız ve pratik yaptınız. Davranışlarımızda ve alışkanlıklarımızda da mantık böyledir; sabır, kararlılık ve günlük pratiklerle yerleşir bazı şeyler. Uygulamaya dökülmeyen bilginin de maalesef faydası yoktur. Terapilerde tıkanmış olmanız da bu yüzden. Davranış değişikliği şart yani. Matthew McKay - Özgüven; Dr. David Burns-iyi hissetmek. Bu kitapları okuyabilirsiniz. Başka kitaplar da tavsiye ederdim fakat yanlış uygulamalar yapılması durumunda bazı terapi çeşitleri kişiyi daha farklı noktalara sürükleyebilir. O yüzden çeşitli terapilerin uygulayıcıları çok önemlidir. Belki de biraz zaman geçince yeni bir terapist araştırabilirsiniz. Biraz rahatlayın ve bunu bir yaşam yolu olarak görmeye çalışın. Sonuç odaklı olmaktan ziyade süreç odaklı düşünün. Sanki içinizde bir şey var da bir an önce ondan kurtulup kaçmam lazım şeklinde bakmayın olaya. Bu iyice sizi baskılar. Çoğu zaman yaşadığınız kaygı bir yanılsamadan başka bir şey değil. Öyle anlarda ille de o duygulara kulak kabartıp müdahale etmeniz gerekmiyor. Öylece geçip gitmesine izin verin. 1 günde hepimizin zihninden milyonlarca düşünce geçiyor ve emin olun çoğu aslı astarı olmayan sadece düşünceden ibaret şeyler. Bir kere bu mantığı oturtup kavrarsanız, düşünceleriniz sizi artık rahatsız edemez.
Eger kendi kendime cozemez davranislarimi degistiremezsem mutlaka tekrar terapiye baslayacagim. Tesekkurler kitap onerileri icin, iyi hissetmek'i duymustum, ikisinide mutlaka okuyacagim.
endiselendigim anlarda, onemsenmedigimi dusundugum anlarda telefona sarilmak veya esimin direk kavgaci bi modda ustune gitmek yerine derin nefes alip gecmesini bekliyorum, cok nadiren yapabiliyorum bunu , genellikle ariyorum veya usteliyorum aklimdakileri soyluyorum. yani bi sekilde ondan cevaplar aliyorum, kavgada ciksa iletisim kurmus oluyoruz, bi sekilde o beni tatmin ediyo sanirim. o yola basvurmaya calisiyorum hep, kendimle ilgili gozlemledigim sey bu.
ornegin beni aramadi veya mesajima cevap vermedi, evde baska birseylerle ilgileniyor, direk aklima gelen beni umursamiyo, benimle ilgilenmiyo, ve degersizlik hissi olusuyo bende, hesap sorma hissi oluyo, konusup bunun oyle olmadigini anlatmasini istiyorum. bu yola girdigimdede esim biktigi icin kavga ediyoruz. birde en buyuk sorunlardan biri artik hangisinde tepki vermem hangisinde vermemem gerektigini bilmiyorum. herseyde hatali olamam veya hersey bu durumdan dolayi degil ,bazilarinda sinirlenmekte veya alinmakta hakliyim. bunlari nasil ayirt edicem ?
Bu durum gerçekten eşiniz için çok yorucu. Sürekli öyle olmadığı konusunda sizi ikna etmesini bekliyorsunuz fakat bu çok geçici bir çözüm. Bunun böyle olmadığına sizin kendi kendinizi ikna etmeniz gerekiyor. Öyle anlarda durun, 1 bardak su için sonra oturun ve nefesinize odaklanın. O an zihninizden geçenlerin sadece bir düşünce olduğunu ve siz üzerinde durmazsanız öylece geçip gideceğini bilin. Elbette bazı durumlarda sinirlenmekte haklısınızdır fakat o ana kadar yeterince yıldırdığınız için haklı tepkinizin de bir anlamı kalmıyor. Aşırılıklarınız düzelip dengeye girdiğinde daha ayırt edici ve sağlıklı değerlendirmeler yapabilirsiniz. Şu durumda anlamak zor.
oda cogunlukla beni ikna etmeye ugrasmiyor artik, ayni seyleri yasadigimiz icin kiziyor. Deneyecegim soylediginizi.
Benim ayirt etmemde guc oluyo artik hakli veya haksiz durumlari, olabildigince cabuk cikmak istiyorum bu ruh halinden . bunun icin ozguvenide guclendirmek gerekiyo sanirim, kendi basina karar vermek birseyleri basarmak vs. cok esim odakli yasiyorum ben.
Bu gerçekten zor bi yaşam, her şeyden önce birey olduğunuzu hatırlamanız gerekiyor artık. İşe özgüven oluşturmakla başlayın.. Umarım daha sağlıklı bi ilişki modeli geliştirirsiniz..
Aynen aynen daha ikinci cümlede kesin o dedimBir üye vardı burda sanırım Çin'de yaşıyordu. Hatırlayan var mı? Ne kadar benzer herşey. yazım tarzı bile aynı. Peacefull gibi bişeydi nicki..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?