- Konu Sahibi mutsuzperi
-
- #81
Kızlar merhaba,
Ben 6 aylık evliyim.Sorunum eşimin ailesi ve yaşama biçimleri.Ben 23 yaşında gayet modern bi hayatı olan üniversite son sınıf öğrencisi biriyim.Ailemle arkadaş gibi büyüdüm babam ve annemle aramda çok az yaş farkı var ve bütün ailem gayet açık modern insanlar.Herkesin birbirine saygı duydugu ama özgür düşüncelerini dile getirebildiği bi ortamdan sonra bunun tamamen zıttı olan bir aile ile karşı karşıyayım.
Eşim 6 kardeşin en küçüğü 29 yaşında ailesine göre çok farklı yurt dısında okumus kendi işi olan birisi.Eşimin babası ve annesi benim babanem ve dedem yaşlarında.Büyük ne derse o olur bir aile.40 yaşındaki abisi bile babasının izni olmadan hiçbişey yapamıyo.Evlenene kadar oturcagımz eve bile kendisi karar vermek istediği için eşim iki arada bi derede kaldı ama ben dusuncelerımı soyledım ve bi şekilde istediğim yerde oturmayı basardım.Çok kalabalık yaklasık 1000 kişilik bi sülaleleri var ve hepsi kapalı.Düşüncelerimiz kesinlikle uyumusyo saygısızlık etmemek için susuyorum ama benim hiç haz etmediğim ve katılmadıgım bir kafa yapısı var.Eşim ailesine çok düşkün oldugu için sık gitmek istiyo ama ben en fazla 1 saat dayanabiliyorum.Kendi yaşıtım olan ve kafa yapımın uydugu kimse yok ve kendimi uzaylı gibi hissediyorum.Bazı olaylardan örnek vermek gerekirse;çekirdek aile 30 kişi bi yemek yense masalar yetmiyo kadınlar erkekler ayrı oturuyo,babası gelince herkes ayaga kalkıyo önünü ilikliyo,her konusma dini olaylara bağlanıyo ne sevap ne günah bunlar konuşuluyo.vs...
1 gün onlarla geçirsem kendimi yavaş yavaş o hayata adapte oluyo gbi hiissedip geriliyorum,nasıl sıkılıdıgımı anlatamam kelimelerle,hiç alısmadıgım ve bana cok garip gelen bi hayat oldugu için.Ama eşimle çok iyi anlaşıyoruz onu kırmak istemiyorum aynı şeylerden konusup aynı fikirleri paylaşabiliyoruz,başbaşayken herşey çok güzel ama bu kadar yakın olmak istemiyorum.Bunu onu kırmadan nasıl anlatabilirim?bu yüzden kavga edip tartısmak ıstemiyorum çünkü ben ne istersem yapan ve asla kötülüğü hak etmeyen bir dediğimi iki etmeyen bir insanla evliyim.
Lütfen yardım edin fikir verin,şimdiden teşekkürler.
ben geri kafalı demedim sadece konu sahibini kendileri gibi olması konusunda baskı yaparlar dedim öyle fiziki şeyler olmaz önce ufaktan iğnemeler,dokundurmalarla başlar bu işler sonra tavır alınır ya da güzellikle bak bir dene çok yakışacak falan diye sözler edilir.. daha önce açılan konuları okursanız bana hak verirsiniz. böyle olmayacağı konusunda bana güven veremez kimse erkek aileleri bu kadar modernleşmişler de benimmi haberim yok ben olsam kesinlikle kabul etmezdim mesela..
tabii o yüzden kapalı olmayan gelin almak için ölüp bitiyorlar değilmiii
ben geri kafalı demedim sadece konu sahibini kendileri gibi olması konusunda baskı yaparlar dedim öyle fiziki şeyler olmaz önce ufaktan iğnemeler,dokundurmalarla başlar bu işler sonra tavır alınır ya da güzellikle bak bir dene çok yakışacak falan diye sözler edilir.. daha önce açılan konuları okursanız bana hak verirsiniz. böyle olmayacağı konusunda bana güven veremez kimse erkek aileleri bu kadar modernleşmişler de benimmi haberim yok ben olsam kesinlikle kabul etmezdim mesela..
tabii o yüzden kapalı olmayan gelin almak için ölüp bitiyorlar değilmiii
kızın ailesi aile değil zaten siz korumaya devam edin erkek ailelerini boşanılması gerekiyorsa boşanılmalı ben yuvanı koru da derim yeri gelince ama 2 yoruma bakıp ahkam kesmeyiniz.
kızın ailesi aile değil zaten siz korumaya devam edin erkek ailelerini boşanılması gerekiyorsa boşanılmalı ben yuvanı koru da derim yeri gelince ama 2 yoruma bakıp ahkam kesmeyiniz.
Konu sahibini savunanlar yazının bu kısmını idrak edemediler sanırım...
Resmen eşinin ailesini kendi ailesinin o üstün(!) meziyetlerinden yoksun görüyor..
Bu küçümsemek değil de nedir Allah aşkına!
Ne zamandan beri büyüklere saygılı olmak, ailecek bi arada olmak, birlikte otururken dedikodu yapmak yerine Allah kelamı konuşmak çağdışılık oldu?!
Kusura bakmayın ama bu meziyetlere sahip bi aileye gelin olmuşsunuz, onların yetiştirmiş olduğu mükemmel bi eşe sahipsiniz, bence oturup kalkıp şükretmelisiniz.
Allah yüzünüze gülmüş.[/QUOT 10 numara yorum!!
ah ebis ah biz senle her konuda karşılaşıyoruz yahunedir bu "kız anneleri" takıntın bir konuda sen açsan da çözsek artık şu sorunu konu sahibinin eşinin, kızın ailesine bir tavrı yok ki, konu sahibinin var ama! çok modern, yaş aralığı küçük ailesini uyduramıyor karşı tarafa.. karşı tarafında ne umurunda ne umurundadır eminim oğlunu yurt dışında okutan, onun fikirlerine saygı gösterip kendilerine taban-tabana zıt biriyle evlenmesine onay veren aile "geri kafalı" ama buna tahammül edemeyen insan "modern ve ilerici" öyle mi? wohooooo
ha bu arada bir tane de şu "yuvanı koru" yorumunu göster de şaşırt bizi nolur
Kızlar merhaba,
Ben 6 aylık evliyim.Sorunum eşimin ailesi ve yaşama biçimleri.Ben 23 yaşında gayet modern bi hayatı olan üniversite son sınıf öğrencisi biriyim.Ailemle arkadaş gibi büyüdüm babam ve annemle aramda çok az yaş farkı var ve bütün ailem gayet açık modern insanlar.Herkesin birbirine saygı duydugu ama özgür düşüncelerini dile getirebildiği bi ortamdan sonra bunun tamamen zıttı olan bir aile ile karşı karşıyayım.
Eşim 6 kardeşin en küçüğü 29 yaşında ailesine göre çok farklı yurt dısında okumus kendi işi olan birisi.Eşimin babası ve annesi benim babanem ve dedem yaşlarında.Büyük ne derse o olur bir aile.40 yaşındaki abisi bile babasının izni olmadan hiçbişey yapamıyo.Evlenene kadar oturcagımz eve bile kendisi karar vermek istediği için eşim iki arada bi derede kaldı ama ben dusuncelerımı soyledım ve bi şekilde istediğim yerde oturmayı basardım.Çok kalabalık yaklasık 1000 kişilik bi sülaleleri var ve hepsi kapalı.Düşüncelerimiz kesinlikle uyumusyo saygısızlık etmemek için susuyorum ama benim hiç haz etmediğim ve katılmadıgım bir kafa yapısı var.Eşim ailesine çok düşkün oldugu için sık gitmek istiyo ama ben en fazla 1 saat dayanabiliyorum.Kendi yaşıtım olan ve kafa yapımın uydugu kimse yok ve kendimi uzaylı gibi hissediyorum.Bazı olaylardan örnek vermek gerekirse;çekirdek aile 30 kişi bi yemek yense masalar yetmiyo kadınlar erkekler ayrı oturuyo,babası gelince herkes ayaga kalkıyo önünü ilikliyo,her konusma dini olaylara bağlanıyo ne sevap ne günah bunlar konuşuluyo.vs...
1 gün onlarla geçirsem kendimi yavaş yavaş o hayata adapte oluyo gbi hiissedip geriliyorum,nasıl sıkılıdıgımı anlatamam kelimelerle,hiç alısmadıgım ve bana cok garip gelen bi hayat oldugu için.Ama eşimle çok iyi anlaşıyoruz onu kırmak istemiyorum aynı şeylerden konusup aynı fikirleri paylaşabiliyoruz,başbaşayken herşey çok güzel ama bu kadar yakın olmak istemiyorum.Bunu onu kırmadan nasıl anlatabilirim?bu yüzden kavga edip tartısmak ıstemiyorum çünkü ben ne istersem yapan ve asla kötülüğü hak etmeyen bir dediğimi iki etmeyen bir insanla evliyim.
Lütfen yardım edin fikir verin,şimdiden teşekkürler.
Yine bir ötekileştirme, bir ayrım yapma durumuyla karşı karşıyayız. Türkiyenin sorunu bu zaten, yıllardır açık-kapalı kadın tartışması yapıyoruz. Ve olay yok yere yine buralara gelmiş ne yazık kiKimse tüm kapalı olanlar bağnazdır, modern değildir diyemez ama aynı şekilde kimse açık insanlar saygısızdır, dini güzel yaşayamadıkları için saygıdan-sevgiden nhaberleri yok diyemez.
Arkadaş gayet açık bir şekilde hiç alışkın olmadığı bu aileyi anlatmış, hiç alışkın olmadığı içinde doğal olarak bir huzursuzluk bir rahatsızlık olmuş içinde. Bu gayet normal, kimse kimseyi aşağılamamış yani. Ama kompleksli insanlar tarafından farklı yerlere çekilmiş konu, yazık.
Merhabalar; Ben 13 yıllık evliyim. Kendi ailem modern eşimin ailesi köyde oturuyor. Eşimle aynı kafa yapısındayız. Kendi ailemle babamın görevi nedeniyle sürekli yurtdışında protokol yemeklerinde bulunurken, eşimin ailesiyle tanıştığımda yer sofrasında oturup aynı tabağa ekmek batırdık. Benim de çok bunaldığım, kendimi uzaylı gibi hissettiğim çok anlarım oldu, ama eşime ve eşimin düşüncelerine baktım beni ailesiyle oturmaya onlar gibi bir hayat sürmeye zorlamıyor, bizim kendi hayatımız ve yaşam standartımız farklı. Ama Onlar da benim eşimin ailesi hem evlenmeden önce benden ailesini gizlemedi yaşam koşullarını evlenmeden önce beni köye götürerek gösterdi. Eğer sorun çıkarırsam çok ayıp olacaktı. Ben de köye giderken oraya uygun kıyafetler almaya başladım, sonra onların yaşantılarına dahil olup orda kaldığımız sürece tabii onların yaptıklarını takdir etmeye başladım. Ben onların gönüllerini fethedince bir müddet sonra eşime bu arada evliliğimizin 2. yılıydı köye her gidişinde birlikte gitmemize gerek olmadığını yavaş yavaş empoze ettim. Bu arada tabii Onu da kendi aileme giderken birlikte gitmeye zorlamıyorum. Gittiğim zaman Onlara karşı içten,sıcak ve onlardan biri gibi davranıyorum amabu senede 1 haftayı geçmiyor. Onlar gelince de aynı samimiyeti gösteriyorum ama telefon açıp sa gelin nolur demiyorum. Mesafem var, samimiyim, ve karşı taraf da benim sürekli gelmemde ısrarcı değil, ya da habersiz kafalarına göre kalkıp gelmiyorlar. Yeni evliyken kayınvalidem anahtarı istedi siz yokken ben gelirim girerim dedi, anne lütfen bana haber ver ben misafirimi kapıda karşılamak isterim dedim o oldu. Yani kırmadan mesafe ama incitmeyecek samimiyet. [/QUOTEişte anlatmak istedigim buydu... arkadaş konuyu saçmalamadan saygı çerçevesinde ne güzel ifade etmiş... kendine uymayan yönlerini belirtmiş,SAYGISIZCA DALGA GEÇMEDEN... ve nasıl üstesinden geldiğini anlatmış... saygı duydum.
ben neden elalemin kültürüne uymak zorundayım ki onlar benimkine uyacaklarmı ne kadar saçma kendi yaşamınızdan biriyle evlenirsiniz olur biter. yok samimiyet yok alttan alma hiiiiç uğraşamam köylülerle filan kimse kusura bakmasın.
Merhabalar; Ben 13 yıllık evliyim. Kendi ailem modern eşimin ailesi köyde oturuyor. Eşimle aynı kafa yapısındayız. Kendi ailemle babamın görevi nedeniyle sürekli yurtdışında protokol yemeklerinde bulunurken, eşimin ailesiyle tanıştığımda yer sofrasında oturup aynı tabağa ekmek batırdık. Benim de çok bunaldığım, kendimi uzaylı gibi hissettiğim çok anlarım oldu, ama eşime ve eşimin düşüncelerine baktım beni ailesiyle oturmaya onlar gibi bir hayat sürmeye zorlamıyor, bizim kendi hayatımız ve yaşam standartımız farklı. Ama Onlar da benim eşimin ailesi hem evlenmeden önce benden ailesini gizlemedi yaşam koşullarını evlenmeden önce beni köye götürerek gösterdi. Eğer sorun çıkarırsam çok ayıp olacaktı. Ben de köye giderken oraya uygun kıyafetler almaya başladım, sonra onların yaşantılarına dahil olup orda kaldığımız sürece tabii onların yaptıklarını takdir etmeye başladım. Ben onların gönüllerini fethedince bir müddet sonra eşime bu arada evliliğimizin 2. yılıydı köye her gidişinde birlikte gitmemize gerek olmadığını yavaş yavaş empoze ettim. Bu arada tabii Onu da kendi aileme giderken birlikte gitmeye zorlamıyorum. Gittiğim zaman Onlara karşı içten,sıcak ve onlardan biri gibi davranıyorum amabu senede 1 haftayı geçmiyor. Onlar gelince de aynı samimiyeti gösteriyorum ama telefon açıp sa gelin nolur demiyorum. Mesafem var, samimiyim, ve karşı taraf da benim sürekli gelmemde ısrarcı değil, ya da habersiz kafalarına göre kalkıp gelmiyorlar. Yeni evliyken kayınvalidem anahtarı istedi siz yokken ben gelirim girerim dedi, anne lütfen bana haber ver ben misafirimi kapıda karşılamak isterim dedim o oldu. Yani kırmadan mesafe ama incitmeyecek samimiyet. [/QUOTEişte anlatmak istedigim buydu... arkadaş konuyu saçmalamadan saygı çerçevesinde ne güzel ifade etmiş... kendine uymayan yönlerini belirtmiş,SAYGISIZCA DALGA GEÇMEDEN... ve nasıl üstesinden geldiğini anlatmış... saygı duydum.
Teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?