Zaten çocuk tacizlerinin çok arttığı malum olan günümüzde çocuğunuza çokta açık şeyler giydirmeyin..cÇünkü bunlar bakkal da manavda parkta her yerdeler o pis bakışları değmesin masum yavrularimiza.ahhh ahhh daha bunun 5 6 yaş zamani var ki inan bu sene elim ayagima karisti 6 yasinda bir kizim var memleket küçük bi yer olunca kizima orda cok kisa sort askili giydirmem afedersin okuz gibi bakiyorlar neyse ben ne giydirsem babam ben bu kizi boyle cikarmam diye kizar mi kizimda bunlar benim kıyafetim sen karisamazsin diye bagirir mi Allahım o kadar arada kalınıyor ki yeni nesil kendinden ödün vermiyor bunu anlamasi zaman aldi ama savaşı kizim kazandi diyebilirimben hiç karismadim cunku biri baba biri evlat kisaca zor gercekten bende cok dertliymisim icimi döktüm
Ben büyük ebeveynlere durumu aktarırken yumuşak ve sizin tabirinizle pollyannacı yaklaşımı kullanmayı tavsiye ettim.
Elbette çocuk eğitiminde ufak tefek uyarılar ve ses yükseltmeler çocuğa travma yaşatmaz.
Bu konuda çok hassas olmak ve aşırı yumuşak davranmak ilerde farklı sorunlara yol açar.
İtidalli ve aya-yaşa göre muamele prensibince hareket etmek uygun olur.
Kısacası, çocuklara sakin ama net bir tavırla yaşına uygun kuralların öğretilmesi gerektiği hususunda size katılıyorum.
Sadece burada dikkat edilmesi gereken gereken şu:Sosyal gelişim nedeniyle kurallara 30 -32 ay itibariyle yoğunlaşmakta fayda var.
36 aydan sonra çocuklar kuralları daha net algılar ve uyum gösterir.
Öncesinde zaten gösterilen çabanın karşılığını istediğiniz düzeyde alamazsınız çünkü 2 yaş ben-merkezci bakışın belirginleştiği ve kişilik oluşumunun başladığı bir yaştır.
Umarım yeterince açıklayıcı olabilmişimdir.
Sizinle fikir paylaşımında bulunmak gerçekten keyifli.36 aydan sonra cocuklar kurallari daha net algilayabilir yada nedenini daha iyi anlayabilir fakat "cocuklar 36 aydan önce kural anlamaz" demekte cok yanlis. Kurallar bebeklikten baslar.
Örnegin kizim 20 aylik, saat aksam 7 uyku saati oldugunu bilir, yemek sadece yemek masasinda yedigini bilir ( tabak görünce yemek masasina dogru gider), "dur" dedigimde bekler,...
Ve evet her kurala uyumaz ve inatci ayni zamanda maceracidir. Denemeyi seviyor. Ama burda bizim görevimiz hep tekrar tekrar kurallari uygulamaktir. Bu ayni zamanda kizima korunmus oldugu hisi verir.
Yani senin mesajin ile aklima bir tanidik gelmisti. Herseyi tatli dil ile yapmak isterdi. Cocuk yaramazligin dibini yasarken, halen sadece tatli dil ile "yapma oglum" derdi. Asla sesini yükseltmezdi. O cocukta acaip simarikti. Seninde bu davranisi dogru buldugumu sanmistim ilk mesajinda fakat simdiki aciklamanda öyle olmadigini görüyorum.
Oğlunuza bagirilmasin istiyorsanız siz tepkinizi göstereceksiniz. Ben de öfke kontrolü zayıf bir insanım. Benim eşim sürekli beni uyarır ve yeri gelir çok vicdan azabı çekmem sebep olur. Ben oğluma artik bağırmıyorum mesela. Ağlarken bazen sus diyorum onda bile içim sızım sızım sızlıyor. Beni uyarmasa kendimi bu kontrol etmezdim. Yiyeceği yere attıysa ne olmuş. 2 yaşında anlamazki zaten. Üstüne çocuğun doğum gününde çocuk hıçkıra hıçkıra ağlayacak kadar icerlemis. Kp ye tepkinizi göstermeniz lazım. Yüz göz olmak istemiyorsanız eşiniz göstersin. Sizden cekinsinler.o an onu sorsam kayınpeder bana tepki gösterir ortam iyice gerilirdi, belki çeker giderdi.doğum günüydü oğlumun.annemler de vardı.daha fazla gerilmesin diye kayınpedere birşey diyemedim..
Sizinle fikir paylaşımında bulunmak gerçekten keyifli.
Karşılıklı oturup konuşsak mutlaka birbirimizi daha iyi anlarız, buna hiç şüphem yok.
Çocuk eğitiminde herkes için tek bir doğru yoktur, içinde bulunduğumuz tüm şartlar ve çocuğumuzun mizacı onu yetiştirme şeklimizi etkiler.
Biz konunun uzmanları ailelere genel bir çerçeve çizer sonra da çoçuğun ve ailenin durumuna göre sınırları esnetme veya toparlama tavsiyesi veririz.
Burada çoçuğu gözlemleme ve aileden ayrıntılı bilgi alma durumumuz olmadığı için daha genel yorumlar yapmak durumundayız.
Her sosyo-kültürel düzeydeki ve yaştaki annenin bu konuları takip etme ihtimalini de dikkate alarak buradaki tavsiyelerim 'daha yumuşak ve ılımlı ' yönde olur.
Bazen özelden yazıp ayrıntı veren olursa durumu tekrar değerlendiriyoruz elbette.
Aksi halde vereceğim tavsiyeyi yanlış algılayıp dozunu kaçıran birileri olursa o çoçuğun gördüğü yanlış veya kötü muameleden ben de sorumlu olurum, çünkü uzman tavrıyla tavsiye veriyorum.
Çocuk eğitiminde her zaman aşırı veya tek yönlü yaklaşımlardan kaçınmak gerekir.
Geçenlerde farklı bir konuda çocuğuna aşırı düşkün anneye 'aşırı ilgi ve koruma çocuğa ilgisizlik kadar zararlıdır' yazmıştım,belki hatırlarsınız.
Kuralları önemsememek kadar çocukları aşırı kuralcı yetiştirmek de süreçte farklı sorunlara yol açacaktır.
Özellikle çocuğa yeme alışkanlıkları ve tuvalet eğitiminde aşırı kuralcı yaklaşmak uzmanlar tarafından önerilmiyor.
Mesela çocuk gezerek,tv karşısında,elindekini yerlere atarak da yemek yememeli eskiden bize yapıldığı gibi 'sofrada konuşulmaz, gülünmez, sevmesen de kahvaltıda 10 adet zeytin yenecek' baskısı da yapılmamalı.
Tuvalet eğitiminde yapılan baskı ve zorlamanın yetişkinlikte cimrilik ile bağlantılı olduğunu söyler Freud.
Size de konuya getirdiğiniz farklı bakış açısı ve açılım için teşekkür ederim,kendi adıma faydalandığımı ifade etmek isterim.
Bugün bu konu üzerinde konuştuk eşimle.Evet!!! Bendede ayni his var, sanki ikimiz ayni seyleri söylüyormusuz gibi fakat biz anlamiyoruz. Ve tüm yazdiklarin ile kesinlikle hemfikirim. Sadece bir ebeveyn olarak o dengeyi bulmak zor diyorum ben. Hani diyorsun ya, herseyin asirisi zararli diye. Ortada olmak gerekiyor. O ortayi bulmak bazen zor oluyor.
Anne olarak simdiden bile kendimi sorguluyorum. Dogrumu yapiyorum diye. Bunu dogumdan sonra bile yapmaya baslamistim. Cocuk doktorumuz hatta gülerek "bu bebekler kilavüz ile dogumuyor ki" demisti. Cünkü cidden ilk aylarda öyle birsey aramistim. Biraz naif bir sekilde okudugum kitaplar ile annelige hazir oldugumu saniyordum. Sorun oldugunda kitapta yazar diye umuyordum ama yok. Sadece zaman ile, kizimi taniyarak baze seyleri oturttum.
Bir dizide biri demisti, "anne baba olarak aslinda bizde tam ne yaptigimizi bilmiyoruz" diye. Ve cidden öyle. Bircok sey bazen ani karar ile, dogaclama ile oluyor. Bu taktik kizim ergen oldugunda yetecekmi, bilemedim tabi :)
Keske senin bir Tedx talk'in olsa. Yada youtube kanali acabilirsin, ebeveynleri bilgilendirebilirsin. Nasil fikir? :)
Size katılıyorum çocuklar belli bi yaşa kadar özel ilgiye ihtiyaç duyuyor üstelik kreşte bu şekilde birebir ilgiyi kim verebilir. Kreşe de gitmeli ama erkenden verilmesi bana da doğru gelmiyorbenim oğlum da 2 yaşında, ve çok afacan bi çocuk. annem ve babam bakıyor. arada babam kızar gibi oluyor oğluma ama sonra bi bakıyorum oğlum babama kızıyor. sonra ikisi de sarılmışlar dedemm dedemmm diye...
şunu da biliyorum oğlum dedesinden çok şey öğreniyor. şekilleri, sayıları, renkleri hepsini dedesinden öğrendi. iyi baktıklarını biliyorum. o nedenle herşeye de kafamı takmıyorum...
ayrıca kreşler çok mu iyi. arkadaşın çocuğu, kreşte başka bir çocuk tarafından boğazı sıkıldı. çocuğun boğazı mosmordu... servis rezaletlerini de okuduk.
laf arasında söylenebilir belki. ama huyu buysa değişmeyecek. kar zarar hesabı yapmanız lazım. çocuk için en iyi olanı siz bilirsiniz.
Bugün bu konu üzerinde konuştuk eşimle.
Sanal danışmanlık mı yapsam acaba? Diye.
Üzerinde tekrar düşüneceğim, siz de bu yönde tavsiye verince daha da heveslendim.
Bakalım zaman ne gösterecek?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?