kendi evimizde kutladık, ben çocuk atsın kırsın demiyorum.bunlar öğretilmeli.ama başka biri çocuğunuza kızdığında bu anneniz de olabilir inanın o anda kızmanın ses tonuna da bağlı olarak durum değişir tabi ki ama o anda olan şey hiç hoş değildi.Dayanamadım.Ona rağmen kayınpederime baba neden bağırıyorsun desem kavga çıkacak bundan da eminim.çocuğun doğum günü olmadan bitecekti..Ses çıkarmadım, sadece kayınvalideme dediğiniz gibi iticide olabilir..o tepkiyi verdim..benim çocuğumdu çünkü.o an o annelik iç güdüsü bana bunu söyletti..
Güler yüz,uygun bir üslup ve ben diliyle iletişim sürdürerek çözebilirsiniz.tam yazamadım kusura bakmayın, yani demek istiyorum ki zaten aramız çok fazla iyi değil..
buna rağmen oğlumu çok seviyorlar ve bende bakmalarını istiyorum.Onlarda zaten çok hevesliler,ilk torun çünkü.Bizim aramızda olan problemler yüzünden çocuğuma bakmasınlar gibi bir yaklaşımım olmadı.Ama yine birşeyler olmuyor.O an çocuğa bağırması ona değilde sanki banaydı.
Bu durumda nasıl davranmalıyım ben.Hiç baktırmayıp iletişimi koparsam bu sefer daha kötü olacak..Bakınca da bunun gibi benzer problemler oluyor..
Güler yüz,uygun bir üslup ve ben diliyle iletişim sürdürerek çözebilirsiniz.
-Dedesi biliyorum torununu çok seviyorsunuz ve ona annemle birlikte çok da güzel bakıyorsunuz. ama o henüz çok küçük, doğruyu,yanlışı bilmiyor ve ona biz,hep birlikte öğreteceğiz bunları.
Torununuz yanlış davrandığında sakince söylerseniz sevinirim.
Evde biz de öyle yapmaya çalışıyoruz.
Bu konuda okuduğum kitaplar da çocuklara sakin ve kızıp bağırmadan yaklaşın diyor,
vb şekilde anlatın.
Bunları sizin şahsi fikrinizmiş gibi değil de doğrusu buymuş,ben de okuyup öğrendim diye yansıtırsanız daha kolay kabullenirler.
Kimseyi kırıp dökmeden bu işi çözmenin yolu konuşmaktan geçiyor.
Yaşlı insanlara dert anlatıp onları ikna etmek kolay değildir sakin,anlayışlı ve sabırlı olmalısınız.
Onlardan alıp bakıcıya verdiniz diyelim bu süreç de farklı bir sabır ve efor isteyecek.
Çoçuğunuzun alışması zaman alacak.
Kısacası elinizdeki imkanlardan daha efektif faydalanın derim ben naçizane...
annemde bakıyor.zaten sadece bir kişi baksa çok zor.bu arada kendi ailenizden bakacak varsa onlar baksın. başkasına tolerans gösteremiyoruz.
benim oğlum da 2 yaşında, ve çok afacan bi çocuk. annem ve babam bakıyor. arada babam kızar gibi oluyor oğluma ama sonra bi bakıyorum oğlum babama kızıyor. sonra ikisi de sarılmışlar dedemm dedemmm diye...
şunu da biliyorum oğlum dedesinden çok şey öğreniyor. şekilleri, sayıları, renkleri hepsini dedesinden öğrendi. iyi baktıklarını biliyorum. o nedenle herşeye de kafamı takmıyorum...
ayrıca kreşler çok mu iyi. arkadaşın çocuğu, kreşte başka bir çocuk tarafından boğazı sıkıldı. çocuğun boğazı mosmordu... servis rezaletlerini de okuduk.
laf arasında söylenebilir belki. ama huyu buysa değişmeyecek. kar zarar hesabı yapmanız lazım. çocuk için en iyi olanı siz bilirsiniz.
annemde bakıyor.zaten sadece bir kişi baksa çok zor.
Güler yüz,uygun bir üslup ve ben diliyle iletişim sürdürerek çözebilirsiniz.
-Dedesi biliyorum torununu çok seviyorsunuz ve ona annemle birlikte çok da güzel bakıyorsunuz. ama o henüz çok küçük, doğruyu,yanlışı bilmiyor ve ona biz,hep birlikte öğreteceğiz bunları.
Torununuz yanlış davrandığında sakince söylerseniz sevinirim.
Evde biz de öyle yapmaya çalışıyoruz.
Bu konuda okuduğum kitaplar da çocuklara sakin ve kızıp bağırmadan yaklaşın diyor,
vb şekilde anlatın.
Bunları sizin şahsi fikrinizmiş gibi değil de doğrusu buymuş,ben de okuyup öğrendim diye yansıtırsanız daha kolay kabullenirler.
Kimseyi kırıp dökmeden bu işi çözmenin yolu konuşmaktan geçiyor.
Yaşlı insanlara dert anlatıp onları ikna etmek kolay değildir sakin,anlayışlı ve sabırlı olmalısınız.
Onlardan alıp bakıcıya verdiniz diyelim bu süreç de farklı bir sabır ve efor isteyecek.
Çoçuğunuzun alışması zaman alacak.
Kısacası elinizdeki imkanlardan daha efektif faydalanın derim ben naçizane...
Daha dün çocuklarının ebeveynlerini birarada gören çocukların hareketlerini şımarıklık olarak algılanmaması üzerine bir yazı okudum. Konu birebir olmasa da o yazıyı hatırlattı bana.
Çocuklar gündüz sakin ama sizinleyken çok hareketliyse bu şımarıklık değil rahatlama hissinden kaynaklıymış. Eşinizin yaklaşımı yanlış yani..
Konuya gelince ben de bir anne olarak bunu dert ederdim. Çocuğunuz konuşabiliyorsa ağzını arayın.
Kv ye sormak yerine neden orada o anda kp e sormadınız ki "sen hep böyle mi bağırıyorsun çocuğuma?" diye..
Ben olsam konunun direk muhattabına sorardım. Kv tabi ki eşini koruyacak..
Ben büyük ebeveynlere durumu aktarırken yumuşak ve sizin tabirinizle pollyannacı yaklaşımı kullanmayı tavsiye ettim.Bu bana çok polyannaci bir bakiş açisi gibi geliyor. Bu yaklaşimdan dolayi bence çocuklar evet çok şimarik büyüyorlar.
Elbette herşeyi kizarak ögretemezsin. Elbette tatli dil fayda eder fakat tatli dil herşeye fayda etmez. Çocuklar kurallari ögrenmeli. Kurala ihtiyaçlari var.
Bende yeri geldimi sesimi yükseltirim. Yemek yere attiğinda "hayir kizim öyle yapmiyoruz, oyuncak değil bu. Bir daha olursa yemeği kaldiriyorum" diyorum ve tekrar yapinca evet kizip yemeğini elinden aliyorum.
Bu konuda dede ne kadar bağirmiş yada hangi kelimeler kullanmiş önemli. Sadece hafif sesini yükseltmiş ise sorun değil bence.
2 yaşındaki çocuğa günah sevap diye öğretmek doğru değil.dinlemiyorsa güzelce sölemeliydi yere yiyecek atti diye azarlanmak yanlış.
bence çocuga güzel bir dile getirmeli. bak oğlum yere ekmek atılmaz günah deyin. Sevap ve Günah ne olduğu anlatmali
öncelikle çocuğunuza AHLAK'inı ögretiniz!
Ayrıca isteseniz de öğretemezsiniz çünkü bunlar soyut kavramlar ve 7 yaş öncesi çocuklarda soyut kavramların hiç bir karşılığı yok.2 yaşındaki çocuğa günah sevap diye öğretmek doğru değil.
11 yaş üzeri soyut kavramlar anlaşılmaya başlanır.Ben de o yüzden doğru değil dedim.Bu yaşta verilen dinî eğitim hep korku temelli oluyor. Korkutarak eğitilmeye çalışılıyor çocuklar aileler tarafından dinini öğrensin diye.Ahlak ve din bambaşka şeyler zaten.Ahlak ve dini beraber görmek çok yanlış.Ayrıca isteseniz de öğretemezsiniz çünkü bunlar soyut kavramlar ve 7 yaş öncesi çocuklarda soyut kavramların hiç bir karşılığı yok.
O kadar haklısınız ki...11 yaş üzeri soyut kavramlar anlaşılmaya başlanır.Ben de o yüzden doğru değil dedim.Bu yaşta verilen dinî eğitim hep korku temelli oluyor. Korkutarak eğitilmeye çalışılıyor çocuklar aileler tarafından dinini öğrensin diye.Ahlak ve din bambaşka şeyler zaten.Ahlak ve dini beraber görmek çok yanlış.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?