- 26 Temmuz 2017
- 29
- 57
- 38
ahh
ahhBunun tek derdi 'hizmet edilsin'. Ufaktan lafı da sokmuşBir daha işe gitmeden yemekleri pişir olur mu. Öğüne göre sofra diz, beyimiz otursun yesin. Tam cinnetlik yemin ediyorum
"Size münasip adaylar bakalım. Ev ev üstüne olmuyor" deseydiniz hazır fırsat bulmuşken.Laf arasında dedemin yalnız yaşadığını hatırlatıp tatlı tatlı dokundurdum
“Ben kendi evimde asla yanlız yaşayamam,Evlenmeden o evde oturmam.Cocuklarımın evinde de rahat etmiyorum.Sen isten geliyorsun,evde yemek olmuyor şöyle böyle ama yinede yanlız kalmak istemiyorum.Burada yemeğim önüme geliyor”gibisinden birşeyler dedi.
3 gündür şok içerisindeyim.
Bir daha lafını açarsa 'eve biz sığamıyoruz çocukla nasıl sığacağız' de bence. Gerçi bu gevşeklikle onu da anlamazahh3 gündür mesaide kaldım evde de yemek bırakmadım.Ona atıf yaptı sanırım Bide durmadan artık yaşınız geldi cocuk sahibi olun diyor.sanki yanlız kaldığımız var
Eşimle yalnız kalamıyoruz ki çocuk yapalım deseydiniz işte. Niye sustunuz?ahh3 gündür mesaide kaldım evde de yemek bırakmadım.Ona atıf yaptı sanırım Bide durmadan artık yaşınız geldi cocuk sahibi olun diyor.sanki yanlız kaldığımız var
Yetişkinsiniz yapmak istemiyorum diyebilirsiniz ya da ayrı odaya geçip uyursunuz yorgunum dersiniz, yıllardır yaptınız kıymetiniz bilindi mi? Biraz kendi hakkınızı kendiniz alın lütfen.Evet,bende başlarda böyleydim ama evleneceğim diye herkesi kıran bir adama dönüştü, artık bunun yasla bir alakası yok bence, tamamen işi görülüyor çark dönüyor keyfi yerinde. 59 yaşında adam,elden ayaktan düşkün değil.Ben bir kadın olarak annemi babamı göremiyorum doğru dürüst.Sürekli maruz kaldığım insanların aynı olması çok yıpratıyor işim çok stresli eve gelip banyo yapıp ayaklarımı uzatmak istiyorum inanın o bile lüks oldu.Babası olmasa kuzeni kuzeni olmasa teyzesi, sürekli bi bizim evde kalma isteği var herkeste.Görümceme giderim elime bebek yada iş tutuşturulur.Kimse demiyor bu iştem gelmiştir bu yorgundur.Yani herkes kendi düzeninde yaşıyor,Anne baba başa taç haklısınız, ben tüm evlatlık görevlerimi gerçekleştirdim kvalideme baktım yıkadım ayaklarını ovdum yani kendimden beklemediğim çok şey yaptım.Yine olsa yine yaparım insanlık görevi benim için.Ama bu durum artık yas mas değil.
Yorumlar için çok teşekkür ederim.Yanlız hissettiğim bu dönemde çok iyi geldiniz.Anneme herşeyimi anlatmak istemiyorum.Gün içerisinde de konuşacak kimsem olmuyor.Tüm önerilerini tek tek okudum.Bir yuva kolay kurulmuyor,eşimide çok seviyorum onunda sevgisinden çok eminim,ah keşke herkes sınırını hududunu bilse
Bazı erkekler kendine bakılmasını hizmet edilmeye alışık olduğu için. Bunu ister. Yalnız yaşamaz. Bence gelin adayı bulun. Başka türlü bu düzen böyle giderMerhaba KK dostlarım :)
Artık bir çıkmazın içine doğru son süratle sürüklendiğimi farkettiğim için sizlerden yardım istiyorum.
Daha yolun başında 1.5 yıllık evliyim. 7 senelik bir ilişki sonrasında evlendik.
Nişanlandığım dönemde eşimin annesi 17 yıldır kaçtığı bir ameliyatı olmak zorunda kaldı(?)Nikah gününe kadar herşey iptal olacakmış gibi hazırlanarak hep olsun olsun aman ağzımın tadı bozulmasın diyerek dip bucak ağlaya ağlaya evlendim.Eşim bu sureçte çok yıprandı,Hem bizim için hem annesi için koşturdu.Ben boş durmadım tabii hem çalıştım hem hastanede refaktçi oldum hem evin tadilati vs seylerde ailem ile eşime sürekli destek oldum.Eşimin annesi ölümden döndü ve biz nikahımızı gerçekleştirdik.Her şey düzeldi sandım ama meğer yeni bir sayfanın beyazlığı beni kandırmış.Sürekli annem annem demeler günde 1483902 kez konuşmalar,yediği yemek giydiği kıafeye kadar sormalar.Bir süre sonra işten döndüğümde evde olduklarını görmem canhıraş hizmet etmem sürdü gitti.
Bu aralarda ne evlendiğimi ne evimi anladım boş boş çırpınıp durmuşum.
Pandemi patladı herkes evlere tıkıldı bi oh dedim ki demez olaydım.Annesi rahatsızlandı bir süre hepberaber hastanede kaldık.Baktım destek oldum.Çok kötü günler yaşadık ve kayınvalidemi kaybettik.Şimdi geçmişte yaşadağım herşeyden utandım ve herşeyi unuttum.Keşke hayatta olsada yanımızda olsa diyorum.
Eşimi zar zor toparladım.Hayata tekrar alışması zor oldu.Şimdi ise babası hayatımızı dar ediyor.9 aydır evine gitmiyor.Bir kızında bir bizde. Sürekli olarak ağzında evime gidicem lafı var ama icraat yok.Kendi evimde sürekli diken üstünde yaşıyorum ne yatabiliyorum ne kalkabiliyorum.Özel hayat diye birşey kalmadı.Bu sorunu eşime açtığımda ise kıyametler kopuyor.Babası bizde kalmadığında bile neredeyse mutlaka o akşam oraya gidiliyor bir görünüyoruz.
Ben ne nişanlılığımı ne düğün günümü ne evliliğimi yaşayamadım.Yaşayacal gibide görmemeye başladım.Anne olmak istiyorum,eşim sürekli erteliyor.önce bir evliliğimizi yaşayalım gezeliö tozalım diyor.Ama inanın artık bana söyledikleri fıkra gibi geliyor çünkü durum ortada.
Herkesin ağzındayız bu cocuklar evliliklerini yaşayamadı diye,ama kimse birşey yapmıyor.
Eşimin babası evlenmek istiyor çünkü ona bakılmasını hizmet edilmesini içten içe istiyor.Evlenmeden evine gideeği yok.Ama evlilikte yok ortada.
Eşimle sürekli 3. Kişiler yüzündem kavga etmekten yoruldum.Evliliğim çatırdıyor.O da bu durumdan artık rahatsız bence ama birşey yapamıyor.
Babası sözde okumuş etmiş diplomalı adam ama bu şekilde davranması artık beni çok bunaltıyor.
Evimizden ayağını çekmesi için ne yapabilirim?Artık bunaldım.
Çocuk olunca rayına oturmaz. Kadının yükü artar. Çocuk hasta olur huysuz olur. Anne çocukla tek başına ilgilenirken eş babasıyla çay içer. Hem çocuğa bakar. Hem eve . Hem hizmet beklerler. Olacağı bu yaniÇocuk olsa herşey rayına oturur bence
Ama eşin çocuğu şuan istemiyormuş ya o yüzden eşin tavrını tam koymalı yuvasını düşünmeli
Gözün aydın. Bebek varmı peki .Merhaba arkadaşlar durum güncellemesi için geldim.K.pederim evlendi her şey eskisinden çok daha iyi :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?