Bana yardım etmeye çalışıyor ama çoğu yük benim üzerimde gibi hissediyorum.Size rahmetli amcamdan örnek vereyim.Sekiz çocuk sahibi,üçü ile aynı apartmanda yaşıyordu.Eşi rahatsızlandığında 60 ını geçmişti.Eşi yattığı yerden soğan şöyle doğranır,yağ böyle konur diyerek yemek yapmayı öğretti.Biz yaşlıyız,hastayız demediler.İsteseler evlatları onlara bebek gibi bakardı.Eşi öldükten sonra da amcam uzun yıllar yalnız yaşadı.Dolabına kışlık atacak kadar mutfak işlerinde ilerledi.Öncesinde çay yapmayan adam neler öğrendi.Çaresizlikten öğrenmedi bunları.Yoksa evlatları ona her şekilde bakardı.Kayınpederin de yalnız yaşayabilir,yine yardım edersiniz ama kapınızı kapattığınızda özeliniz olur.Gelelim eşine.Onun için de zor bir durum.Babasına git diyemez.Ama senin yükünü hafifletebiir.Görümcene eşin tek gitsin ,seni niye zorluyor.Ev işlerini nasıl yapıyorsunuz?Bilgi vermemişsin.Eşinle ortak yapmanız lazım.Sen bakmak zorunda değilsin,Sorumluluğun büyük çoğunluğu eşin ve görümcen de.Bir de insan bunca fedakarlığa iki çift güzel söz duymak ister.Hem kocadan hem kayınperderden.Allah razı olsun,hakkın ödenmez gibi.Yorgunluğumuzu azaltmaz ama en azından yaptıklarım görülüüyor der
Kendi kızı,kız kardeşleri yokken yanında ben vardım.Hastanede korona cirit atarken banklarda yattım,sandalye tepelerinde sızdım.Yeri geldi iğnesini yaptım.Pansumanını temizledim yoğun bakım kapılarında ağladım.Neden biliyor musunuz? Eşimin annesiz kalacak olması beni çok korkuttu.O çaresizliği eşimle beraber iliklerime kadar yaşadım.O yüzden keşke başımızda olsaydı diyorum çünkü evi ev yapan aileyi dik tutan kadın imiş onu farkettim.Bence kv için ölmeseydi keşke eski düşüncelerimden utanıyorum derken başımızda olsaydı derken kayınpederiniz için öyle düşünüyorsunuz kendinizi kandırmayın bı söz vardır ana baba bir odaya 5 çocuk sigdirirmis 1 evlat ana babasini sigdiramazmis bu hayatta önce kime ne olacağı belli olmaz ama bigun eğer hayattaysa ailen baban tek başına kalırsa bir evde tek başına durmasına gönlün razı gelsin eğer gerçekten kv hakkında söylediklerinde samimi isen kp için güzel davranip içini rahatlat adam tabikide bı kızına bı oğluna gidecek kadınlarda beklemiyordu onu gelsin evleneyim diye
O konuda bişey demiyorum tabikide insan evladiyiz üzülüyoruz benmde kv den bir çok kez ameliyat oldu 15gun kapı önüne dahi çıkmayıp baktık bir gün eve duş almaya gideyim görümce gelsin dedim öğün sinirden çocuğunu bogazlamos bana bişey diyemeyince bakmayan bakmıyor ben bu açıdan dedim benm gönlüm rahat ben elimden geleni yapıyorum anladığım kadarıyla sizde uğraşıyorsunuz zaten ama insan yoruluyor haklısınız da ama esinizde babasına git diyemezKendi kızı,kız kardeşleri yokken yanında ben vardım.Hastanede korona cirit atarken banklarda yattım,sandalye tepelerinde sızdım.Yeri geldi iğnesini yaptım.Pansumanını temizledim yoğun bakım kapılarında ağladım.Neden biliyor musunuz? Eşimin annesiz kalacak olması beni çok korkuttu.O çaresizliği eşimle beraber iliklerime kadar yaşadım.O yüzden keşke başımızda olsaydı diyorum çünkü evi ev yapan aileyi dik tutan kadın imiş onu farkettim.
O kadar haklisiniz ki ama biraz daha sabir derim ben evliliginiz bozulmamasi adına. Durumunuz cok hassas çünkü esiniz de oyledir suan ne derseniz ters tepebilir.Evi hem kızına hem bize yakın,kızı daha büyük bir eve çıkalım dublex filan dedi istemedi.Biz yan dairemize gel dedik onuda istmedi.Kadın olsa yaşanır bu kadar rahatsı olmazdım inanın kaçak göçek banyo yapar oldum.
Neden isten gelince eşinizin uzanmasina bir sey demiyorsunuz? Siz tek mi yaşıyorsunuz o evdeBana yardım etmeye çalışıyor ama çoğu yük benim üzerimde gibi hissediyorum.
İşten geldiğimde herkes uzanırkem yemek yap masa aç kapa,zoruma gidiyor. 2-3 tatlı sözde yetmiyor artık cocuk gibi pışpışlamdığımı hissediyorum
Dedeyle tanıştır kayınpederiBenim dedem de 90 küsürlerinde aynı sizin verdiğiniz örnekte ki gibi yaşıyor.Herkesin eli onun üzerinde hepimizin evine girer çıkar ama hep der “insan evini bilmeli”
Hassas bir durum belli bir süre beklenebilir ama sizs gelmediği günlerde gidip görünmeniz biraz garip.Merhaba KK dostlarım :)
Artık bir çıkmazın içine doğru son süratle sürüklendiğimi farkettiğim için sizlerden yardım istiyorum.
Daha yolun başında 1.5 yıllık evliyim. 7 senelik bir ilişki sonrasında evlendik.
Nişanlandığım dönemde eşimin annesi 17 yıldır kaçtığı bir ameliyatı olmak zorunda kaldı(?)Nikah gününe kadar herşey iptal olacakmış gibi hazırlanarak hep olsun olsun aman ağzımın tadı bozulmasın diyerek dip bucak ağlaya ağlaya evlendim.Eşim bu sureçte çok yıprandı,Hem bizim için hem annesi için koşturdu.Ben boş durmadım tabii hem çalıştım hem hastanede refaktçi oldum hem evin tadilati vs seylerde ailem ile eşime sürekli destek oldum.Eşimin annesi ölümden döndü ve biz nikahımızı gerçekleştirdik.Her şey düzeldi sandım ama meğer yeni bir sayfanın beyazlığı beni kandırmış.Sürekli annem annem demeler günde 1483902 kez konuşmalar,yediği yemek giydiği kıafeye kadar sormalar.Bir süre sonra işten döndüğümde evde olduklarını görmem canhıraş hizmet etmem sürdü gitti.
Bu aralarda ne evlendiğimi ne evimi anladım boş boş çırpınıp durmuşum.
Pandemi patladı herkes evlere tıkıldı bi oh dedim ki demez olaydım.Annesi rahatsızlandı bir süre hepberaber hastanede kaldık.Baktım destek oldum.Çok kötü günler yaşadık ve kayınvalidemi kaybettik.Şimdi geçmişte yaşadağım herşeyden utandım ve herşeyi unuttum.Keşke hayatta olsada yanımızda olsa diyorum.
Eşimi zar zor toparladım.Hayata tekrar alışması zor oldu.Şimdi ise babası hayatımızı dar ediyor.9 aydır evine gitmiyor.Bir kızında bir bizde. Sürekli olarak ağzında evime gidicem lafı var ama icraat yok.Kendi evimde sürekli diken üstünde yaşıyorum ne yatabiliyorum ne kalkabiliyorum.Özel hayat diye birşey kalmadı.Bu sorunu eşime açtığımda ise kıyametler kopuyor.Babası bizde kalmadığında bile neredeyse mutlaka o akşam oraya gidiliyor bir görünüyoruz.
Ben ne nişanlılığımı ne düğün günümü ne evliliğimi yaşayamadım.Yaşayacal gibide görmemeye başladım.Anne olmak istiyorum,eşim sürekli erteliyor.önce bir evliliğimizi yaşayalım gezeliö tozalım diyor.Ama inanın artık bana söyledikleri fıkra gibi geliyor çünkü durum ortada.
Herkesin ağzındayız bu cocuklar evliliklerini yaşayamadı diye,ama kimse birşey yapmıyor.
Eşimin babası evlenmek istiyor çünkü ona bakılmasını hizmet edilmesini içten içe istiyor.Evlenmeden evine gideeği yok.Ama evlilikte yok ortada.
Eşimle sürekli 3. Kişiler yüzündem kavga etmekten yoruldum.Evliliğim çatırdıyor.O da bu durumdan artık rahatsız bence ama birşey yapamıyor.
Babası sözde okumuş etmiş diplomalı adam ama bu şekilde davranması artık beni çok bunaltıyor.
Evimizden ayağını çekmesi için ne yapabilirim?Artık bunaldım.
Babaya uygun bir kısmet bulun merak etmeyin daha gelmez ozman kimseyeMerhaba KK dostlarım :)
Artık bir çıkmazın içine doğru son süratle sürüklendiğimi farkettiğim için sizlerden yardım istiyorum.
Daha yolun başında 1.5 yıllık evliyim. 7 senelik bir ilişki sonrasında evlendik.
Nişanlandığım dönemde eşimin annesi 17 yıldır kaçtığı bir ameliyatı olmak zorunda kaldı(?)Nikah gününe kadar herşey iptal olacakmış gibi hazırlanarak hep olsun olsun aman ağzımın tadı bozulmasın diyerek dip bucak ağlaya ağlaya evlendim.Eşim bu sureçte çok yıprandı,Hem bizim için hem annesi için koşturdu.Ben boş durmadım tabii hem çalıştım hem hastanede refaktçi oldum hem evin tadilati vs seylerde ailem ile eşime sürekli destek oldum.Eşimin annesi ölümden döndü ve biz nikahımızı gerçekleştirdik.Her şey düzeldi sandım ama meğer yeni bir sayfanın beyazlığı beni kandırmış.Sürekli annem annem demeler günde 1483902 kez konuşmalar,yediği yemek giydiği kıafeye kadar sormalar.Bir süre sonra işten döndüğümde evde olduklarını görmem canhıraş hizmet etmem sürdü gitti.
Bu aralarda ne evlendiğimi ne evimi anladım boş boş çırpınıp durmuşum.
Pandemi patladı herkes evlere tıkıldı bi oh dedim ki demez olaydım.Annesi rahatsızlandı bir süre hepberaber hastanede kaldık.Baktım destek oldum.Çok kötü günler yaşadık ve kayınvalidemi kaybettik.Şimdi geçmişte yaşadağım herşeyden utandım ve herşeyi unuttum.Keşke hayatta olsada yanımızda olsa diyorum.
Eşimi zar zor toparladım.Hayata tekrar alışması zor oldu.Şimdi ise babası hayatımızı dar ediyor.9 aydır evine gitmiyor.Bir kızında bir bizde. Sürekli olarak ağzında evime gidicem lafı var ama icraat yok.Kendi evimde sürekli diken üstünde yaşıyorum ne yatabiliyorum ne kalkabiliyorum.Özel hayat diye birşey kalmadı.Bu sorunu eşime açtığımda ise kıyametler kopuyor.Babası bizde kalmadığında bile neredeyse mutlaka o akşam oraya gidiliyor bir görünüyoruz.
Ben ne nişanlılığımı ne düğün günümü ne evliliğimi yaşayamadım.Yaşayacal gibide görmemeye başladım.Anne olmak istiyorum,eşim sürekli erteliyor.önce bir evliliğimizi yaşayalım gezeliö tozalım diyor.Ama inanın artık bana söyledikleri fıkra gibi geliyor çünkü durum ortada.
Herkesin ağzındayız bu cocuklar evliliklerini yaşayamadı diye,ama kimse birşey yapmıyor.
Eşimin babası evlenmek istiyor çünkü ona bakılmasını hizmet edilmesini içten içe istiyor.Evlenmeden evine gideeği yok.Ama evlilikte yok ortada.
Eşimle sürekli 3. Kişiler yüzündem kavga etmekten yoruldum.Evliliğim çatırdıyor.O da bu durumdan artık rahatsız bence ama birşey yapamıyor.
Babası sözde okumuş etmiş diplomalı adam ama bu şekilde davranması artık beni çok bunaltıyor.
Evimizden ayağını çekmesi için ne yapabilirim?Artık bunaldım.
Benim dedem de 90 küsürlerinde aynı sizin verdiğiniz örnekte ki gibi yaşıyor.Herkesin eli onun üzerinde hepimizin evine girer çıkar ama hep der “insan evini bilmeli”
Bunun tek derdi 'hizmet edilsin'. Ufaktan lafı da sokmuşLaf arasında dedemin yalnız yaşadığını hatırlatıp tatlı tatlı dokundurdum
“Ben kendi evimde asla yanlız yaşayamam,Evlenmeden o evde oturmam.Cocuklarımın evinde de rahat etmiyorum.Sen isten geliyorsun,evde yemek olmuyor şöyle böyle ama yinede yanlız kalmak istemiyorum.Burada yemeğim önüme geliyor”gibisinden birşeyler dedi.
3 gündür şok içerisindeyim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?