ilk yazdıgım ve sizinde cevap yazdıgınız msj ı isterseniz tekrar okuyun. bilakis cocukları düşündüğüm için yazdım... bir anlık zevkleri ugruna birlikte olmasalardı şuan konu sahibide, çocuklarda, öteki bayanda, eşte bu durumda olmazdı.
Ben hâlâ konu sahibinin konuyu açtığı zamanki yazısında vicdan azabı çekiyorum demesine takıldım. Neden vicdan azabı çektiğinizi anlayamıyorum.
Kusura bakmayın, biz ne dediğinizden cok nasıl söylediğinizle ilgilendik! Kaçırmışız.
bir toparlamam gerekiyor galiba yine...
ben eşimi çocukları görmemiz için ikna etmeye çalışıyorum...bu doğru....fakat kendisi bu konuyu benimle konuşmak istemiyor...bu yüzden konu açılmadan kapanıyor...bu da doğru...fakat bu çocuklarla ilgilenmek istemiyor anlamına gelmiyor...ki öyle değil....
yanlız BENİMLE bu konuyu konuşurken rahatsız oluyor tabiiki çünki bu konuda suçunu biliyor...bende çocuklar daha küçük yaştayken bir bağlantı kurulsun istiyorum...eşim bu konuyu hiç kafasına takmıyor o çocukları hiç düşünmüyor gibi birşey yok...taktığını ve umursadığını biliyorum...fakat bunu BANA karşı gösteremiyor...
ben bu yüzden buraya yazdım....ne yapayım...nasıl yapayımda benimle konuşsun artık bu konuyu diye bir destek yada fikir bekledim...
hepimiz hata yaptk ama her ne olursa olsun ben eşimi desteklemeye devam edeceğim ve o çocuklarla sağlklı bir ilişkisi olması için herşeyi yapacağım...
vicdan azabı çekiyorum evet....çünki burada o çocuklarla ilgili yazılan herşey doğru....bir baba çocuklarına sahip çıkmalı....eğer bir ilişkiye giriyorsa herzaman bu ihtimali (her iki taraf içinde söylüyorum) düşünmeli...
benim acım o çocukları babalarından ben esirgedim düşüncesi....yani bir yandan ben olmasaydım belki o çocukların yanında olacaktı...bir yandan da öyle yinede olmazdı diyorum...
eşimi gerçekten çok seviyorum ve bana olan sevgisinden ve saygısından kesinlikle şüphem yok...burada yansıtılalan gibi kötü vicdansız biri değil çünki....çok büyük hata yaptı evet...çocuklarla iletişim kurmak istedi...mesajları okudum biliyorum yani...ama annesi kabul etmiyor...
belki tarihlerle daha iyi anlatabilirim...
tanışmamız: eylül 2009
nişan: ekim sonu 2009
düğün: haziran 2010 yani tanışmamızdan 9 ay sonra
eşimin o kadının hamile olduğunu öğrenmesi : aralık sonu 2009
benim öğrenmem şubat 2010
çocukların doğumu şübat 2010
söz konusu bayanda bir kez evlenmiş boşanmış zaten iki çocuğu varken şimdi iki daha kızı oldu...
[ı]vicdan azabı çekmenize gerek yok,rahat olun bence..siz ve eşiniz üzerinize düşeni yapmışsınız,annesi görüştürmek istemiyorsa kendi bilir.ilerde çocuklar büyüyünce babalarını görmek isteyecekler ama,o zaman engel olamaz.[/ı]
vicdan azabı çekiyorum evet....çünki burada o çocuklarla ilgili yazılan herşey doğru....bir baba çocuklarına sahip çıkmalı....eğer bir ilişkiye giriyorsa herzaman bu ihtimali (her iki taraf içinde söylüyorum) düşünmeli...
benim acım o çocukları babalarından ben esirgedim düşüncesi....yani bir yandan ben olmasaydım belki o çocukların yanında olacaktı...bir yandan da öyle yinede olmazdı diyorum...
eşimi gerçekten çok seviyorum ve bana olan sevgisinden ve saygısından kesinlikle şüphem yok...burada yansıtılalan gibi kötü vicdansız biri değil çünki....çok büyük hata yaptı evet...çocuklarla iletişim kurmak istedi...mesajları okudum biliyorum yani...ama annesi kabul etmiyor...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?