- 9 Eylül 2011
- 7.563
- 4.577
- 448
Herkeze merhaba. dert mi değil mi bilmiyorum ama kafamın içinde düşünceler yankılanıyor.
bu aralar evde ders çalışıyorum dolayısıyla izin kullanıyorum.
eşim 175 boyunda ve 93 kilo. kısaca kilolu. ayrıca uyku apnesi var cihaz kullanıyor. doktoru kilo vermesi gerektiğini kaç kez söyledi. oda ikna oldu. bu hafta biraz yediklerine dikkat edecek söz verdi, kendine. ileride sağlık sorunlarıyla üzülmek istemiyorum. ama ben ona yeme de diyemem. bu nedenle akşamları çorba ve meyvelerle sınır getirmeyi planladık.
ama.... işte o ama... k.validem bana zor olmasın(!) diye bize yemek gönderme telaşında. Allah razı olsun yinede. hani kızmak için söylemiyorum.
her yemek göndermek istediğinde eşimi arar. ona söyler size şunu şunu yapacağız. akşam ablan getirecek. bana sorması yok. evimde yemeğim var mı? planım var mı? ki çoğu zaman yenilmediği için dondurucuya da koydum. halen orada var yemekler. ben zaten yiyemiyorum. midem almıyor bu aralar.
dünde bu nedenle eşim telefonu direk bana verdi. anne sağol almayayım. akşam hafif şeyler yeriz vs. dedim. onun üzerine oğlum aç kalmasın dedi direk. üzüldüm resmen. bu gün belki beni dinlemez yemek bile gelir. şaşmam yani. gelirse ablasıylada konuşacağım.
konuşmam; eşimin kilo problemi ve hastalığı ile ilgili olacak.
bu arada k.valide kendisi evde yemek yapmayı sevmez. çoğunlukla onlar dışarda yerler. bize getirdikleri yemeklerden de yemezler.
takmadan da olmuyor siz yerimde olsaydınız ne hissederdiniz? empati yaparmısınız?
bu aralar evde ders çalışıyorum dolayısıyla izin kullanıyorum.
eşim 175 boyunda ve 93 kilo. kısaca kilolu. ayrıca uyku apnesi var cihaz kullanıyor. doktoru kilo vermesi gerektiğini kaç kez söyledi. oda ikna oldu. bu hafta biraz yediklerine dikkat edecek söz verdi, kendine. ileride sağlık sorunlarıyla üzülmek istemiyorum. ama ben ona yeme de diyemem. bu nedenle akşamları çorba ve meyvelerle sınır getirmeyi planladık.
ama.... işte o ama... k.validem bana zor olmasın(!) diye bize yemek gönderme telaşında. Allah razı olsun yinede. hani kızmak için söylemiyorum.
her yemek göndermek istediğinde eşimi arar. ona söyler size şunu şunu yapacağız. akşam ablan getirecek. bana sorması yok. evimde yemeğim var mı? planım var mı? ki çoğu zaman yenilmediği için dondurucuya da koydum. halen orada var yemekler. ben zaten yiyemiyorum. midem almıyor bu aralar.
dünde bu nedenle eşim telefonu direk bana verdi. anne sağol almayayım. akşam hafif şeyler yeriz vs. dedim. onun üzerine oğlum aç kalmasın dedi direk. üzüldüm resmen. bu gün belki beni dinlemez yemek bile gelir. şaşmam yani. gelirse ablasıylada konuşacağım.
konuşmam; eşimin kilo problemi ve hastalığı ile ilgili olacak.
bu arada k.valide kendisi evde yemek yapmayı sevmez. çoğunlukla onlar dışarda yerler. bize getirdikleri yemeklerden de yemezler.
takmadan da olmuyor siz yerimde olsaydınız ne hissederdiniz? empati yaparmısınız?