Bu mantıkla ben de onu sevmek ve yemek yapmak, önüne koymak, yatağını toplamak zorunda değilim. Eğer ben de böyle davransaydım hepten kopukluk olurdu. Bana sevgi göstermesin, yük olmasın yeter.
İnsanın babasının karısının (öz annesi olmayınca) hamile olması hiç kolay birşey degil. Üvey anneler sevilmez, sizi ve bebeginizi sevmek zorunda değil, sizin evinizde iş yapmak zorundada degil. Onun kendi evi annesinin yanı.
İş eşimde bitiyor. Ne mutlu size eşiniz mükemmel bir denge kurmuş. Eğer benim eşim de adaletli davransaydı böyle olmazdık.Eşinizin kızı gerçekten çok simartilmis. Benim de eşimin ergenliğe girmemiş iki kızı var. Esyalarini odalarını kendilerine toplattiririz. Yiyip içtikleri tabak bardaklari kaldırıp bulaşık makinasına koymak zorundalar. Beni şimdiye kadar terslememislerdir. Buna eşimin izin vereceğini zannetmiyorum. Aynı şekilde bu kurallar kendi kızım için de geçerli. O da kendi odasini ve dagittiklarini yiyip içtiğini toplamak zorunda. Ayırım söz konusu değil. Bu tür sorunlar eşinizle çocuk eğitimi konusunda aynı fikirde olmamanizdan kaynaklanıyor. Eşinizle oturup konuşun. Uygun dille anlatın rahatsızlıklarınizi. Ve doğacak çocuğunuzun terbiyesi konusunda hemfikir olmanız çok önemli. Kıza da zitlasmadan abla gibi içinde bulunduğunuz durumu anlatın yardım ettiği zaman sevindiginizi,mutlu olduğunuzu belli edin,teşekkür edin. Bebeğinizi sağlıcakla kucağınıza alın inşallah
Ama bu nedir ya ...görgüsüz terbiyesiz
görmemezlikten gel kızı ama baya baya yok say
evde yanlızmışçasına davran
zaten yokmuş ki...baksana...
hamile kadını dert sahibi ediyor
sıra ona gelcek bi gün
Mesela anne babasının bosanmasinin gerekçesi olarak görebilir konu sahibini. Öyle yada değil demiyorum ama o şekilde algilamis olabilir. Boşanma dönemi ergenlik dönemine gelmiş demek ki halen ergenlik davranışları sergiliyor. O yüzden tepkili olabilir mi dedim. Konu Sahibi de tepkili olmasını gerektiren birsey yok dedi. Konu kapandı asıl ben sizin mesajinizi garip buldum. Burada her açıdan düşünülüyor. Ben konu sahibini yargilamadim soru sordum o da yok öyle birşey dedi ben de demek ki farklı sorunlar var diye yorum getiriyorum. Mesela annesinden etkileniyor olabilir belki annesi konu sahibine böyle yap burnundan getir diyordur.Peki konu sahibine tepkili olmaya ne hakkı ya da haddi var?
Anne baba boşanmış suçlu olan konu sahibi mi oluyor bu durumda?
Mesajınız çok garip.
valla ona mecbur degil buna mecbur degil demissiniz de...oyle bir mecbur ki kazik kadar kiza is mi yapacam?hemde esin ilk karisindan olma cocuklukla alakasi olmayan evlilik cagindaki sahsa.evi annesinin yaniysa gitsin orda otursun.hamile birinin yanina gelip yardim etmemek bide ustune hizmet beklemek o kizin karakterini anlatiyor zatenİnsanın babasının karısının (öz annesi olmayınca) hamile olması hiç kolay birşey degil. Üvey anneler sevilmez, sizi ve bebeginizi sevmek zorunda değil, sizin evinizde iş yapmak zorundada degil. Onun kendi evi annesinin yanı.
Bence de. Belli ki Kız boşlamış hayatı siz bebeğinize ve kendinize önem verin.Bu akşam sofra kurmadım. Ara ara atıştırdım açlığımı yatıştırdım. Bir süre sonra eşim acıktınmı diye sordu hayır dedim, ben acıktım dedi, iyi dedim yemekler orada, ısıtın yiyin. Sofrayı kendi kurdu kızından da yardim istedi. Beraber yediler. Kız herzamanki gibi kalktı köşesine geçti. Sofrayı eşim kaldırdı, bulaşıklari makinaya tıktı, yemekleri dolaba koydu. Kız yine pc başında.
Biraz da nazlandım ağrım var diye. Ki yalan değil gerçekten ağrım var. Beni ilgilendirmiyor. Bundan sonra böyle artık.
Tebrikler cok iyi yapmissiniz ,keske bunu bastan yapsaydiniz ,Bu akşam sofra kurmadım. Ara ara atıştırdım açlığımı yatıştırdım. Bir süre sonra eşim acıktınmı diye sordu hayır dedim, ben acıktım dedi, iyi dedim yemekler orada, ısıtın yiyin. Sofrayı kendi kurdu kızından da yardim istedi. Beraber yediler. Kız herzamanki gibi kalktı köşesine geçti. Sofrayı eşim kaldırdı, bulaşıklari makinaya tıktı, yemekleri dolaba koydu. Kız yine pc başında.
Biraz da nazlandım ağrım var diye. Ki yalan değil gerçekten ağrım var. Beni ilgilendirmiyor. Bundan sonra böyle artık.
Bence esinizlede,esimin kizi dediginiz kizlada saygi ve sevgiyle karsilikli durumu izah etmelisiniz.bi abla olarak onunla konusmalisiniz tavir yaparak sadece esiniz anlayabilir kizinda hareketlerini gorerek evet kadincagiz hakliymis benim kizim yapmiyor diyebilir snrada kizina ters davranacaktir.bu defada kizi babasna nefret duyacaktir babam karisini savunuyor beni sucluyor ben gelmicem artik diyecektir.20 yasndaki bana gore birey ama ciddi anlamda kiskanclik belirtileri gosteren bi kiza gore bu daha kalitsal sorunlar cikartabilir.snra esinizde kizini dusunerek sizi suclayabilir.bence en guzel yontem bu kizla birazcik abla kardes muhabbeti kurmaya calismaniz.kendinizi sevdirmeniz.canimm hadi gel sen sunu cok seviyordun birlikte yapalim mi.veya bgn benmle disarida yemek yermisin tek gitmek istemiyorum.yada hadi gel film partisi yapalim cips tatli bsyler alalim oturalim komedi filmi izleyelim tarzi yaklasmalisiniz.kendinizi sevdirirseniz ve ona kardesinin olacagini cok sansli bi bebek olacagini 20 yasnda bi ablasinin olacagini soylerseniz hem kizi gururlandirmis olursunuz hmde sevgi bagiyla size guvenip yaklasacaktir.oyle birden duzelmesjnide beklememelisiniz.hamile bi bayan olarak isiniz zor ama bu durumu hamile kalmadan once dusunup zemini hazirlamaliydiniz dye dusunuyorum.
Hic bir seyine karisma kendi pisliginde bogulsun canim sen kendine kahvalti tabagi hazirla yap kahvaltini yat dinlen ev pisse esin yapsin agrim vardi bebegim de onemli kusura kalma durumu biliyosun de kendini düşün biraz Allah aşkınaİyi akşamlar hanımlar. Başlıktanda anlaşıldığı üzere derdim eşimin ilk evliliğinden olan kızı. Aslında bugüne kadar bir çok şeyi alttan aldığım için sorun yaşamamıştık ama artık son zamanlarda hareketleri batmaya başladı.
Benim ilk eşimin ikinci evliliği. Allah nasib ederse çocuğumuz yolda. Riskli bir hamilelik geçiriyorum hem erken doğum riskim var hem de ciddi kansızlığım. Dolayısıyla evi eskisi gibi çekip çeviremiyorum.
Eşimin kızı 20 yaşında. Normalde annesi ile yaşıyor. Bize geldiğindeyse 10-15 gün kadar kalır. Bugüne kadar bize geldiğinde pek iş yaptırmadım. Fakat hamileyken de benden hizmet beklemesi sinirimi bozuyor artık.
Örneğin sabah kahvaltısını ben hazırlarım. Tam masa hazır olur kalkar masaya oturur, doyunca kalkar bilgisayarın başına geçer. Yemek yaparım yardım edeyim demez. Bazen sancım tutuyor yemeği yarıda bırakıp uzanma ihtiyacı duyuyorum neyin var demez ya da yardım teklif etmez.
Bunların haricinde oldukça soğuktur. Dün komşum geldi bebeğiyle, eşimin kızı bebeği kucağına aldı birkaç dakika sonra bebek kızın bacağına kustu ve tepkisi kustu bu şeklinde biraz sert bir tepki oldu. Komşum da bozuldu haliyle ben de mahçup oldum. Bebek bu...
Ben hamileliğimi ilk öğrendiğimde bana ne istiyorsun diye sordu kız erkek farketmez sağlıklı, hayırlı bir evlat olsun yeter dedim. İnşallah kız değildir demişti. Bir de eğer çok ağlarsa ağzına burnuna çarparım onun demişti, anlık tepkiyle hele bir dene dedim sadece.
Geçen annem buzdolabının kapısını açık unutmuş, dolabın yanındanda eşimin kızı. Elini uzatıp da kapatmadı annemi çağırdı ona kapattırdı. Dün akşam nar koydum kendime, eşimle ona da sordum yermisiniz diye eşimin kızı cevap vermedi. Tekrar sordum yemeyeceğimi bilmiyor musun şeklinde cevap verdi. Ben de ne bileyim belki canın çekmiştir diyebildim. Nerden bileyim yer mi yemez mi?
Bugün üstü kapalı eşime açtım konuyu. Çok yoruluyorum dedim çok değil en azından kendi yatağını toplamasını bekliyorum dedim. Sen de bir şey demiyorsun dedim. Herkesin bir karakteri var o da böyle dedi. Ben de kendi evinde herşeyi yapıyor ama en azından şu halimle yardımcı olmasının karakterle bir alakası yok. İnsan böyle durumlarda yardımcı olur, ben kimseye bu halimle hizmet etmek zorunda değilim dedim. Eşim biraz bozuldu ama gerçekten tahammül edemiyorum artık.
Çocuk desem değil, bir şey yapmak zorunda da değil elbette ama bu halimle ona hizmet etmek çok zoruma gidiyor. Bilmiyorum ben mi abartıyorum? Bir şey de diyemiyorum desem kötü olurum. Sorun bende mi acaba hamilelik hormonlarıyla mı boyle düşünüyorum yoksa haklı mıyım? Sizce nasıl davranmalıyım?
Çok sinir bozucu¿haklısin sen tahammul etmek zor¿İyi akşamlar hanımlar. Başlıktanda anlaşıldığı üzere derdim eşimin ilk evliliğinden olan kızı. Aslında bugüne kadar bir çok şeyi alttan aldığım için sorun yaşamamıştık ama artık son zamanlarda hareketleri batmaya başladı.
Benim ilk eşimin ikinci evliliği. Allah nasib ederse çocuğumuz yolda. Riskli bir hamilelik geçiriyorum hem erken doğum riskim var hem de ciddi kansızlığım. Dolayısıyla evi eskisi gibi çekip çeviremiyorum.
Eşimin kızı 20 yaşında. Normalde annesi ile yaşıyor. Bize geldiğindeyse 10-15 gün kadar kalır. Bugüne kadar bize geldiğinde pek iş yaptırmadım. Fakat hamileyken de benden hizmet beklemesi sinirimi bozuyor artık.
Örneğin sabah kahvaltısını ben hazırlarım. Tam masa hazır olur kalkar masaya oturur, doyunca kalkar bilgisayarın başına geçer. Yemek yaparım yardım edeyim demez. Bazen sancım tutuyor yemeği yarıda bırakıp uzanma ihtiyacı duyuyorum neyin var demez ya da yardım teklif etmez.
Bunların haricinde oldukça soğuktur. Dün komşum geldi bebeğiyle, eşimin kızı bebeği kucağına aldı birkaç dakika sonra bebek kızın bacağına kustu ve tepkisi kustu bu şeklinde biraz sert bir tepki oldu. Komşum da bozuldu haliyle ben de mahçup oldum. Bebek bu...
Ben hamileliğimi ilk öğrendiğimde bana ne istiyorsun diye sordu kız erkek farketmez sağlıklı, hayırlı bir evlat olsun yeter dedim. İnşallah kız değildir demişti. Bir de eğer çok ağlarsa ağzına burnuna çarparım onun demişti, anlık tepkiyle hele bir dene dedim sadece.
Geçen annem buzdolabının kapısını açık unutmuş, dolabın yanındanda eşimin kızı. Elini uzatıp da kapatmadı annemi çağırdı ona kapattırdı. Dün akşam nar koydum kendime, eşimle ona da sordum yermisiniz diye eşimin kızı cevap vermedi. Tekrar sordum yemeyeceğimi bilmiyor musun şeklinde cevap verdi. Ben de ne bileyim belki canın çekmiştir diyebildim. Nerden bileyim yer mi yemez mi?
Bugün üstü kapalı eşime açtım konuyu. Çok yoruluyorum dedim çok değil en azından kendi yatağını toplamasını bekliyorum dedim. Sen de bir şey demiyorsun dedim. Herkesin bir karakteri var o da böyle dedi. Ben de kendi evinde herşeyi yapıyor ama en azından şu halimle yardımcı olmasının karakterle bir alakası yok. İnsan böyle durumlarda yardımcı olur, ben kimseye bu halimle hizmet etmek zorunda değilim dedim. Eşim biraz bozuldu ama gerçekten tahammül edemiyorum artık.
Çocuk desem değil, bir şey yapmak zorunda da değil elbette ama bu halimle ona hizmet etmek çok zoruma gidiyor. Bilmiyorum ben mi abartıyorum? Bir şey de diyemiyorum desem kötü olurum. Sorun bende mi acaba hamilelik hormonlarıyla mı boyle düşünüyorum yoksa haklı mıyım? Sizce nasıl davranmalıyım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?