- 28 Mart 2020
- 21.919
- En iyi cevaplar
- 1
- 67.078
- 598
- Konu Sahibi serotininevi
-
- #41
Hiçbir fark göremiyorum, şiddet ikisi de.
Hiçbir fark göremiyorum, şiddet ikisi de.Galiba ben tam anlatamadım orayı. Sakın yumuşatmaya çalıştığımı düşünmeyin. Nefesiz kalma eylemi gibi boğaz sıkma değil. Hani çeneyi tutarsınız ya alttan, öyle. Boğula eylemi olan sıkma değil, yüzü tutma eylemi olan sıkmadan bahsediyorum.
İnsani yaklaşımınız için teşekkür ederim. İnanın ben aptal bir kadın değilim. Durumun sorun olduğunun farkındayım. Eşimi aklamaya çalışmak gibi bir çabam da yok. Ben kendimle alakalı sorunlar olduğunu da bildiğim için biraz çekimserim. Hiç bir durum eşimin bu noktaya gelmesini sağlamamalı, o da bunu kabul ediyor. Bir defasında çok yakın arkadaşımın yanında bir sebepten konu tartışmaya döndü. Ben gerildim yine. Arkadaşım o anda eşimi haksız buldu ama ertesi gün beni arayıp “serotinin seni çok seviyorum ama dün ben bile sana tahammül etmekte çok zorlandım. Kızım hiç dinlemiyorsun, haklısın konuda, ama asla sakin kalamıyorsun, çok üsteliyor çok öfke besliyorsun farkında mısın” dedi ve farkında olmama rağmen o gün daha net anladım. Ben bu tip sorunlarımı biliyorum, maalesef sakin kalamıyorum. Haklı olduğumu düşününce öfkeden deliye dönüyorum. Sakin kalıp sonraya bıraktığım her konuyu çok yumuşak çözüyoruz. O zaman eşim gerçekten bana inanılmaz anlayışlı, sevecen davranıyor. Yani bu sebepten dolayı çekimser kalıyorum. Acaba düzelir miydik diye düşünmekten korkuyorum. Ama psikoloğa gitsek ve çözsek bile ben kendimi hep böyle onursuz mu hissederim diyorum. Baksanıza herkes böyle yorum yapmış. Sanki kaldıkça onurum gururum kalmıyor. Sorunumuzu çözsek bile belki de eşim beni hep böyle biri olarak görecek, bilmiyorum. Aksini söylüyor ama bilmiyorumBizde tartışırız aglasir bağırıp çağırırız ama sınır çizgisini geçmeyiz sesler yükselmez konu komşu kimse duymaz
Hİç kimse canım cicim Güllük gülistanlık hayat evlilik yaşamıyor ama her evliliğin Keskin çizgileri vardır bence eşler birbirine bakarken kadın erkek diye değil insan olarak da bakabilmeli
Terapi alın son kez deneyin ama çenenizi tutması da şiddet. Siz de sinirliyken insanın üstüne gitmeyin (şiddeti haklı göstermez o ayrı). Finansal sorunlarınız var sanırım kocanız bir iş denedi battı diye hatırlıyorum. Onun da stresi mi var?Merhaba,
O kadar kırgın ve üzgünüm ki. Size bunlar ağlayarak yazıyorum. Çok doluyum.
4 yıldır evliyim. Eşim genel olarak ilgili, alakalı, sevgisini belli eden, değerli hissettiren biridir. Ev işleri, dışarı işleri hepsinde destekçidir. Bu konularda sorun yaşadığım biri değil.
Fakat zaman içerisinde fark ettim ki ciddi bir öfke sorunu var. Maalesef bende de var bu sorun. O nedenle tartışmalarımız çok şiddetli ve kırıcı oluyor.
Ben genel olarak sınırları olan, gururuna düşkün ve net biriyimdir. Fakat bu evlilikte bazen öyle şeyler oluyor ki kendimi gurursuz gibi hissediyorum.
Eşim ile tartışırken ikimizde o kadar öfkeleniyoruz ki gözümüz dönüyor fakat ben yine de hakaret ya da şiddete meyilli davranışlar sergilemiyorum. Ağlıyorum, sinir krizi geçiyorum her defasında. Eşim ise "tartışırken üstüme gelme, konuyu bırak sonra konuşalım" diyor fakat ben bunu asla yapamıyorum. Haksızlığa uğradığımda gözüm dönüyor ve sonraya bırakamıyorum. Tartışmalarımız çok çirkin oluyor. Utanıyorum bu halden.
Hal böyle olunca eşim iyice dozunu artırıyor ve çenemi tutuyor, elini yumruk yapıp havaya kaldırıyor, öfkeden gözü dönüyor, vurmamak için kendini zor tutuyor resmen (henüz şiddet görmedim ama böyle devam ederse göreceğimi düşünüyorum artık).
Bunu en son yaptığında ondan ayrıldım. Bunları yapabileceğin bir kadın değilim dedim ve ayrıldık. O kadar ısrarlı bir şekilde haklı olduğumu, anladığını ve pişman olduğunu söyledi ki gururumu hiçe sayıp tekrar barıştım fakat çabalasa da çözüm olmadı. Zaten maalesef ayrıl barış bir ilişkiye döndü evliliğimiz.
Bakın o kadar değersiz ve gurursuz hissediyorum ki böyle zamanlarda. Çıkıp gitmem gerekiyor biliyorum ama bir türlü yapamıyorum. Tüm iyi huylarını düşününce buna cesaret edemiyorum ve kendimi aşağılık biri gibi hissediyorum. Eşim de "ben böyle biri değilim, sen beni bu hale getiriyorsun, çok üstüme geliyorsun" diyor ve ben iyice kırılıp, dağılıyorum.
Ya da tartışmamız içinde hakaret vari cümleler sarf ediyor (insanda biraz şeref olur, yalancısın, haysiyetsiz misin gibi) ağır ve beni darmadağan eden şeyler söylüyor ve sonra ya özür diliyor ya da bunları hakaret amaçlı söylemedim diyor.
Kendisi de böyle biri olmak istemiyormuş. Kendisine yakıştıramıyormuş. Sorunun farkındaymış ama ben çok üstüne gittiğim için bu noktaya geliyormuş. Ona bu noktaya gelmemesi için yardımcı olmuyormuşum. Çok uzatıyormuşum, her sorunu büyütüyormuşum. (Evet ben de çok ılımlı biri değilim ama bunları da hak etmiyorum)
Bakın gidip annesinin boğazını sıkar mı ? Müdürüne yapar mı ? Yani bir yerde kendini tutabiliyorsan demek ki bunu bana yapıyorsun, haksız mıyım ? Bunlara cevabı ise "hayatta kimse senin kadar üstüme gelmiyor" oluyor.
Kendimi çok gurursuz, onursuz biri gibi hissediyorum. Sanki ben yanında kaldıkça dozu artacak gibi geliyor.
Bunların sonucunda ayrılmak mı doğru karar, yoksa her tartışmada böyle şeyler oluyor mu bilmiyorum. Dünyanın en kötü şeyi başıma gelmiş gibi hissediyorum şuan.
Etrafımdaki insanlara bakıyorum ve diyorum ki "bunlar ne kadar seviyeli tartışıyordur, bu kadına bu muammeleyi biri yapsa hemen çeker gider, ben bunu bana yapmasına izin veriyorum, insanlar saygı sevgi içinde tartışıyor ama bizim ilişkimizde zerre saygı yok, benim kendime saygım yok, gururum yok". diyorum hep kendime. Aklımda hep bunlar var. Dışarıdan beni tanıyan birine sorsanız, bu tavırların hiç birini çektiğimi asla düşünmez. İleride böyle bir anne olmak istemiyorum. Çocuğumun böyle bir anne figürü görmesini istemiyorum.
Ne yapabilirim ? Ayrılmak mı doğru olan ? Gurursuz ve onursuz muyum sizce de ? Ben evliliğimi bitirmedikçe beni böyle mi göremeye başladı acaba ? o yüzden mi böyle davranıyor ?
DÜZELTME : Boğaz sıkma yazdığım için o kısmı yanlış anlaşılmış sanırım. Beni boğmaya çalışıyor gibi anlaşılmış. Öyle değil. Çenemi tutma anlatmak istediğim. Hepsi iğrenç tabi, yumuşatmaya çalışmıyorum. Sadece beni boğma eylemi değil, bu kısmı düzeltmek istedim.
Seviyor olabilir diye normalleştirmeyeceğiz. Bunu reddedeceğiz ki mantıklarını ön planda tutarak kararlar alsın insanlar. Kimse böyle birini sevemez sevmemeli. Olması gereken bu.Saçma gelebilir anlayamabiliriz ama seviyor olabilir kocasını yada boşanma veya sonrasından korkuyor olabilir
Malesef ülkemizde kadınlar kapıyı vurup çıkamıyor tek seferde
İkiniz de normal değilsiniz .İnsani yaklaşımınız için teşekkür ederim. İnanın ben aptal bir kadın değilim. Durumun sorun olduğunun farkındayım. Eşimi aklamaya çalışmak gibi bir çabam da yok. Ben kendimle alakalı sorunlar olduğunu da bildiğim için biraz çekimserim. Hiç bir durum eşimin bu noktaya gelmesini sağlamamalı, o da bunu kabul ediyor. Bir defasında çok yakın arkadaşımın yanında bir sebepten konu tartışmaya döndü. Ben gerildim yine. Arkadaşım o anda eşimi haksız buldu ama ertesi gün beni arayıp “serotinin seni çok seviyorum ama dün ben bile sana tahammül etmekte çok zorlandım. Kızım hiç dinlemiyorsun, haklısın konuda, ama asla sakin kalamıyorsun, çok üsteliyor çok öfke besliyorsun farkında mısın” dedi ve farkında olmama rağmen o gün daha net anladım. Ben bu tip sorunlarımı biliyorum, maalesef sakin kalamıyorum. Haklı olduğumu düşününce öfkeden deliye dönüyorum. Sakin kalıp sonraya bıraktığım her konuyu çok yumuşak çözüyoruz. O zaman eşim gerçekten bana inanılmaz anlayışlı, sevecen davranıyor. Yani bu sebepten dolayı çekimser kalıyorum. Acaba düzelir miydik diye düşünmekten korkuyorum. Ama psikoloğa gitsek ve çözsek bile ben kendimi hep böyle onursuz mu hissederim diyorum. Baksanıza herkes böyle yorum yapmış. Sanki kaldıkça onurum gururum kalmıyor. Sorunumuzu çözsek bile belki de eşim beni hep böyle biri olarak görecek, bilmiyorum. Aksini söylüyor ama bilmiyorum
Sizi 4 yılda bu noktaya ne yada neler getirdi?İnsani yaklaşımınız için teşekkür ederim. İnanın ben aptal bir kadın değilim. Durumun sorun olduğunun farkındayım. Eşimi aklamaya çalışmak gibi bir çabam da yok. Ben kendimle alakalı sorunlar olduğunu da bildiğim için biraz çekimserim. Hiç bir durum eşimin bu noktaya gelmesini sağlamamalı, o da bunu kabul ediyor. Bir defasında çok yakın arkadaşımın yanında bir sebepten konu tartışmaya döndü. Ben gerildim yine. Arkadaşım o anda eşimi haksız buldu ama ertesi gün beni arayıp “serotinin seni çok seviyorum ama dün ben bile sana tahammül etmekte çok zorlandım. Kızım hiç dinlemiyorsun, haklısın konuda, ama asla sakin kalamıyorsun, çok üsteliyor çok öfke besliyorsun farkında mısın” dedi ve farkında olmama rağmen o gün daha net anladım. Ben bu tip sorunlarımı biliyorum, maalesef sakin kalamıyorum. Haklı olduğumu düşününce öfkeden deliye dönüyorum. Sakin kalıp sonraya bıraktığım her konuyu çok yumuşak çözüyoruz. O zaman eşim gerçekten bana inanılmaz anlayışlı, sevecen davranıyor. Yani bu sebepten dolayı çekimser kalıyorum. Acaba düzelir miydik diye düşünmekten korkuyorum. Ama psikoloğa gitsek ve çözsek bile ben kendimi hep böyle onursuz mu hissederim diyorum. Baksanıza herkes böyle yorum yapmış. Sanki kaldıkça onurum gururum kalmıyor. Sorunumuzu çözsek bile belki de eşim beni hep böyle biri olarak görecek, bilmiyorum. Aksini söylüyor ama bilmiyorum
E bir an once doktora gidin o zaman neyi bekliyorsunuz birbirinizi darp etmeyi mi?Aslında ikimizde tedavi olmak istiyoruz. İkimizde sorunun farkındayız. Tedavi olarak bir şeyleri değiştirebilir miyiz diye düşünüyorum. Belki düzelir tedavi olunca, kestirip atmaktansa onarmayı denemek istiyorum. bilmiyorum çok mu yanlış düşünüyorum, sağlıksız mı düşünüyorum.
Bu kadar kavga edilmesi de sorun. Biz ilk seneden bugüne 10-20 kavga ancak etmişizdir. Fikir ayrılıkları olabilir elbette ama nasıl sürekli kavga edecek konu bulabilirsin ki?Seviyor olabilir diye normalleştirmeyeceğiz. Bunu reddedeceğiz ki mantıklarını ön planda tutarak kararlar alsın insanlar. Kimse böyle birini sevemez sevmemeli. Olması gereken bu.
Ben normalleştirelim mı demişim mantıklı düşünemiyor olabilir demeye çalışmıştım kırıp dökmek yerine yumuşak bir dil ile yönlendirelim demek istedimSeviyor olabilir diye normalleştirmeyeceğiz. Bunu reddedeceğiz ki mantıklarını ön planda tutarak kararlar alsın insanlar. Kimse böyle birini sevemez sevmemeli. Olması gereken bu.
Hayır milletin içinde tartışan insanlar değiliz. Dediğim gibi bir defa şakalaşırken bir anda gerildik. İnsan içinde tartışmıyoruz. Evet saygı ve sınır kalmadı bu konuda haklısınız. Genelde tartışmalarımız ufak tefek saçma şeyler benim biraz konulara çok takılıp uzatmam oluyor ya da onun bana göre daha yüzeysel geçmesi ve benim sinir olmam oluyor. Sen her konuyu aynı derecede büyük yaşıyorsun diyor bu eleştirisinde haklı. Ama o da benim istediğim kadar önem vermiyor bazı konulara ve tartışıyoruz.İkiniz de normal değilsiniz .
Milletin içinde dahi olmuş.
Aranızda saygı sınırı da kalmamış.
Kavga konuları neler ben onu merak ettim en çok.
Böyle bir çift arkadaşımız vardı. Sürekli birbirlerine laf sokar güya şakalaşırken kavga ederlerdi. İnanın görüşmek istemez hale gelmiştik. Sürekli gerilecekler mi diye yaşardık. İki sene önce boşandılar. Böyle evlilik yürümez. Sürekli kavga etmeniz de tuhaf. Nasıl kavga konusunu buluyorsunuz mesela bir örnek verin bariHayır milletin içinde tartışan insanlar değiliz. Dediğim gibi bir defa şakalaşırken bir anda gerildik. İnsan içinde tartışmıyoruz. Evet saygı ve sınır kalmadı bu konuda haklısınız. Genelde tartışmalarımız ufak tefek saçma şeyler benim biraz konulara çok takılıp uzatmam oluyor ya da onun bana göre daha yüzeysel geçmesi ve benim sinir olmam oluyor. Sen her konuyu aynı derecede büyük yaşıyorsun diyor bu eleştirisinde haklı. Ama o da benim istediğim kadar önem vermiyor bazı konulara ve tartışıyoruz.
Evet tahammül edemiyoruz. Bu konuda haklısınız. Benim de bazı gereksiz konulara çok takılmam sonucu da biraz buraya geldik. Zamanında bazı şeyleri çok büyüttüm, sorun haline getirdim. Eşim de zaten öfke sorunu olan biri olunca iyice çıkmaza girdik. Bir de ben çok depresif biriyim, hemen büyütüyorum her konuyu. Bunların farkındayım. Siz terapiyi boşanmak için mi almamızı öneriyorsunuz ? Çözsek bile kalmak beni gurursuz biri yapar gibi hissediyorum. Bu fikirden bir türlü kurtulamıyorum.Sizi 4 yılda bu noktaya ne yada neler getirdi?
Kendiniz için destek alın ve boşanma için akıllı bir yol izleyin
Üzgünüm ama tahammül edemez olmuşsunuz birbirinize
Umarım hakkınızda herşey çok güzel olur
Ana babanın yanında dahi size neden kıskanç diyor, tartisirken yalancısın vs diye hakaret ediyor?Hayır milletin içinde tartışan insanlar değiliz. Dediğim gibi bir defa şakalaşırken bir anda gerildik. İnsan içinde tartışmıyoruz. Evet saygı ve sınır kalmadı bu konuda haklısınız. Genelde tartışmalarımız ufak tefek saçma şeyler benim biraz konulara çok takılıp uzatmam oluyor ya da onun bana göre daha yüzeysel geçmesi ve benim sinir olmam oluyor. Sen her konuyu aynı derecede büyük yaşıyorsun diyor bu eleştirisinde haklı. Ama o da benim istediğim kadar önem vermiyor bazı konulara ve tartışıyoruz.
Karşınızda ki herşeyden önce sizden farklı bir insan aynı konuda birebir aynı düşünmeniz imkansız yada sizin önemli dediğinizi onun da önemli kabul etmesi çok zorHayır milletin içinde tartışan insanlar değiliz. Dediğim gibi bir defa şakalaşırken bir anda gerildik. İnsan içinde tartışmıyoruz. Evet saygı ve sınır kalmadı bu konuda haklısınız. Genelde tartışmalarımız ufak tefek saçma şeyler benim biraz konulara çok takılıp uzatmam oluyor ya da onun bana göre daha yüzeysel geçmesi ve benim sinir olmam oluyor. Sen her konuyu aynı derecede büyük yaşıyorsun diyor bu eleştirisinde haklı. Ama o da benim istediğim kadar önem vermiyor bazı konulara ve tartışıyoruz.
Evet boşanmak ve kendinizi iyileştirmeniz adınaEvet tahammül edemiyoruz. Bu konuda haklısınız. Benim de bazı gereksiz konulara çok takılmam sonucu da biraz buraya geldik. Zamanında bazı şeyleri çok büyüttüm, sorun haline getirdim. Eşim de zaten öfke sorunu olan biri olunca iyice çıkmaza girdik. Bir de ben çok depresif biriyim, hemen büyütüyorum her konuyu. Bunların farkındayım. Siz terapiyi boşanmak için mi almamızı öneriyorsunuz ? Çözsek bile kalmak beni gurursuz biri yapar gibi hissediyorum. Bu fikirden bir türlü kurtulamıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?