Arkadaslar belki buyuk dert degil, ama sinirlerim bozuldu yazmak istedim. Esimin sülalesi bana takmıs eltim, annesi hepsi, mesela ben yuruyus yapıyorum asagılayarak bakıyorlar hep kusuru mu arastırıyorlar eltim beni goruyor surat bes karıs yani burda anlatsam cok uzun surer. Kusuru mu arastırıyorlar dedim ya işte bizim bahçe var her tarafı cevrili kapalı Çocuklar oynuyor orda ben bu zamana kadar hic bırakmadım kızımı ama son zamanlarda hic durmuyor dışarı götürüyorum. Her gün saatlerce iceri girmek istemiyor eve geliyoruz aglama krizine giriyor eltim in kızıyla oynamak istiyor oda bırakmıyor neyse konuya geliyim esim bahçe ye bırak camdan bak dedi bende bahçenin kapısı nı kilitledim bıraktım ama 2 dakikada bir bağırıyorum kızım diye yanın da buyuk kızlar var biz bakıyoruz dediler ama ben yine de sürekli izledim etrafı kapalı yani neyse biraz once yuruyus e cıkmıstım esimin teyzesiy le karşılaştım Çocuğu ne yaptın dedi babasına bıraktım dedim sonra baba demesin mi sen Çocuğu dışarı bırakıp sahip cıkmıyorsun bakmıyorsun o an elim ayağım kesildi resmen hayatta bu zamana kadar hic tartısmadım bir an ben mi bakmıyorum bu lafı bana mı diyorsun dedim ilk defa sessiz kalmadım tartısmadım olmadı ama karsı cıktım bir an simdi de pişman oluyorum siz olsanız ne yapardınız ya bende insanlar beni yanlış tanır diye korku var sevmezler kotu bilirler diye ya uzundu den siddetli. Bas donmesi oldu yere yıgılıcaktım su an zor yazıyorum orum
Her hafta başka birisi söylüyordu hamıle gördüm seni diye.. Ağzımdan laf almaya çalışıyorlar güya akıllarınca 
Demek ki gün içerisinde hep beni konuşuyorlar ki rüyalarına giriyorum diye düşünüyorum 
