İlk zorlukları anlarım. Tehdit, şantaj, şiddet, yaşınızın küçüklüğü. Ama artık çocuğunuzun olması ve asla değişmeyeceğini görmenizle birlikte darp raporu alıp şikayet etmeniz olmalıydı. Sizin artık çocuğunuzu düşünmeniz ve eş gibi görünen yabani ile birlikte büyütmemeniz için uğraşmanız lazım. Kadın sığınma evine gidin. Dediğim gibi önce darp raporu alın. Bu döngü böyle sonsuza kadar gitmez. Allah korusun sizi öldürebilecek potansiyelde biri bunu mu bekliyorsunuz? Zorlukları kimse çekmez anlayamaz elbette yargılamıyorum yanlış anlamayın. Ama sürekli kabullenmekte bir çözüm değildir.Merhaba iyi günler Ben 21 yaşındayım eşimle çalışırken tanıştık kendisini 4 senedir tanıyorum kaçarak evlendik 2 buçuk yıllık evliyim 1 yaşında da oğlum var bile isteye kaçmadım ayrılmak istedim sevmeme rağmen unutmak istedim küfür etmesinden ayrılıp ayrılıp barışmasından yorulmuştum o sefer o beni bırakmadı aramızda geçen özel bişeyle beni tehdit etti aileme söylediğini söyleyerek kapıma geldi ben de bu korkuyla evlilik kaçma düşünmeden gittim onunla gittiğimiz yerde bana anlattı artık her şey için geç olmuştu telefonum zaten ondaydı çoktan annemlere mesaj atmıştı bile işte eve geldik ailesiyle 2 sene yaşadık çok kavgalar olaylar oldu eşim ilk günden beri en ufak bi kavgada bana küfretti vurdu ama ailemde olmak üzere herkes beni hatalı gördü laflarına cevap verme dayak yeme dediler 3-4 kez evden kaçtım yine buldu ailem beni eşime verdiler herşeye rağmen yine seviyorum bu sevgi mi alışkanlık mı onu da bilmiyorum belki düzelir dedim devam ettim derken hamile olduğumu öğrendim aldırmayı düşündüm ama kıyamadım eşim hamileyken de bana bi ayrıcalık tanımadı yani anlayamıyorum sevgiliyken benim için ölüp biten çocuğa ne oldu bilmiyorum kavga sebebimiz hiç bi zaman benim yaptığım bişeyden çıkmadı hep gezmeleri eve geç gelmeleri eve gelmemeleri ve bana burdayım diyip başka yerde çıkması bekar gibi takılması sorundu benim için çünkü ben onun için herşeyimi feda ettim ailesi sorun yapmasın diye kapandım neyse bebeğimiz doğdu bana hastanede bile ilgi göstermedi gitti geldi bebekle ilgilendi sevmeye gelen herhangi biri gibi aradan 4-5 ay geçti sürekli evin yakınındaki bi kafeye gitmeye başladı ses etmedim artık bişeyler olduğunun farkındaydım bana hiç ilgi göstermiyordu bebeğin yüzüne bakmıyordu sonra bi gün ben bu konuyu açınca ayrılmak istediğini söyledi büyük kavga ettik ailesi duydu evden çıktı gitti gelmedi o gün ortak kullandığımız hesabı kapatmıştı yeni hesap açıp başka kızları eklemişti kız arkadaş olarak birilerini edinmişti beni engellemişti her yerden ailesiyle de konuşmuyordu çok değişik birine dönüştü kararı çok kesindi 3-5 ay böyle devam etti oğlum 9 aylık olmuştu ben hala annemlerde kalıyordum en son baktım sonu yok gittim ailesinin evinden tüm eşyalarımı aldım bunu düuyunca pişman olup annemi aramış tekrar inandım aptal gibi ve herşeyi unutup barıştım şimdi 6 ay olucak ayrı evdeyiz her şey daha da kötü yine her kavgada sinirlenince aileme küfrediyor beni dövüyor ertesi gün hiçbişey olmamış gibi gelip şaka yapıyor gülüyor öpüyor oğlum elimde de de olsa yine de bana vuruyor hiç umursamıyor bundan 1 ay önce burnumu kırıldı yolunan saçlarım vücudumdaki morluklar cebesi anlattıklarımın çok çok daha fazlası var ne yaparım ne ederim bilmiyorum çocuk olmasaydı bi saniye kalmaz ayrılırdım ama yapamıyorum destek olan kimsem yok ailem ablalarım ayrılmama asla destek olmuyorlar herkes çekiyoe zamanla düzelir diyorlar herşeyi bilmelerine rağmen umursamıyorlar dışarıya mutlu görünmekten çok yoruldum kendimi çok değersiz ve kötü hissediyorum ne yapacağımı bilmiyorum
Boşan.Merhaba iyi günler Ben 21 yaşındayım eşimle çalışırken tanıştık kendisini 4 senedir tanıyorum kaçarak evlendik 2 buçuk yıllık evliyim 1 yaşında da oğlum var bile isteye kaçmadım ayrılmak istedim sevmeme rağmen unutmak istedim küfür etmesinden ayrılıp ayrılıp barışmasından yorulmuştum o sefer o beni bırakmadı aramızda geçen özel bişeyle beni tehdit etti aileme söylediğini söyleyerek kapıma geldi ben de bu korkuyla evlilik kaçma düşünmeden gittim onunla gittiğimiz yerde bana anlattı artık her şey için geç olmuştu telefonum zaten ondaydı çoktan annemlere mesaj atmıştı bile işte eve geldik ailesiyle 2 sene yaşadık çok kavgalar olaylar oldu eşim ilk günden beri en ufak bi kavgada bana küfretti vurdu ama ailemde olmak üzere herkes beni hatalı gördü laflarına cevap verme dayak yeme dediler 3-4 kez evden kaçtım yine buldu ailem beni eşime verdiler herşeye rağmen yine seviyorum bu sevgi mi alışkanlık mı onu da bilmiyorum belki düzelir dedim devam ettim derken hamile olduğumu öğrendim aldırmayı düşündüm ama kıyamadım eşim hamileyken de bana bi ayrıcalık tanımadı yani anlayamıyorum sevgiliyken benim için ölüp biten çocuğa ne oldu bilmiyorum kavga sebebimiz hiç bi zaman benim yaptığım bişeyden çıkmadı hep gezmeleri eve geç gelmeleri eve gelmemeleri ve bana burdayım diyip başka yerde çıkması bekar gibi takılması sorundu benim için çünkü ben onun için herşeyimi feda ettim ailesi sorun yapmasın diye kapandım neyse bebeğimiz doğdu bana hastanede bile ilgi göstermedi gitti geldi bebekle ilgilendi sevmeye gelen herhangi biri gibi aradan 4-5 ay geçti sürekli evin yakınındaki bi kafeye gitmeye başladı ses etmedim artık bişeyler olduğunun farkındaydım bana hiç ilgi göstermiyordu bebeğin yüzüne bakmıyordu sonra bi gün ben bu konuyu açınca ayrılmak istediğini söyledi büyük kavga ettik ailesi duydu evden çıktı gitti gelmedi o gün ortak kullandığımız hesabı kapatmıştı yeni hesap açıp başka kızları eklemişti kız arkadaş olarak birilerini edinmişti beni engellemişti her yerden ailesiyle de konuşmuyordu çok değişik birine dönüştü kararı çok kesindi 3-5 ay böyle devam etti oğlum 9 aylık olmuştu ben hala annemlerde kalıyordum en son baktım sonu yok gittim ailesinin evinden tüm eşyalarımı aldım bunu düuyunca pişman olup annemi aramış tekrar inandım aptal gibi ve herşeyi unutup barıştım şimdi 6 ay olucak ayrı evdeyiz her şey daha da kötü yine her kavgada sinirlenince aileme küfrediyor beni dövüyor ertesi gün hiçbişey olmamış gibi gelip şaka yapıyor gülüyor öpüyor oğlum elimde de de olsa yine de bana vuruyor hiç umursamıyor bundan 1 ay önce burnumu kırıldı yolunan saçlarım vücudumdaki morluklar cebesi anlattıklarımın çok çok daha fazlası var ne yaparım ne ederim bilmiyorum çocuk olmasaydı bi saniye kalmaz ayrılırdım ama yapamıyorum destek olan kimsem yok ailem ablalarım ayrılmama asla destek olmuyorlar herkes çekiyoe zamanla düzelir diyorlar herşeyi bilmelerine rağmen umursamıyorlar dışarıya mutlu görünmekten çok yoruldum kendimi çok değersiz ve kötü hissediyorum ne yapacağımı bilmiyorum
Narsist falan değil manyağın, karaktersizin teki sadece. Her şeye narsist her şeye narsist aaa yani. Antisosyal deseniz yine anlarım sonuçta ciddi şiddet var. Ama onu da demeyin, uzmanlara bırakın bu adlandırmaları. Ve evet, haklısınız, hayatıyla ve tercihleri ile yüzleşip adami bırakması gerekli konu sahibinin. Belli bedelli ödemekten kaçarken kendini daha büyük sorunların içine atmış. Örn: Ailem seviştiğimi öğrenmesin diye evleneyim demiş yani aile ile sorun yaşamayı tercih edip evlenmeyebilir ama kaçıp evlenmiş. Sonuç: Şiddet görülen ve aldatılan bir evlilik yani daha büyük bir bedel ödemiş. Şimdi de evliliğe mecbur sanıyor kendini ama mecbur değil, sadece artık bir şeyleri göze alması lazım.Canım okurken hem sana hem bebeğine çok üzüldüm. Eşin tam bir narsist. Ve sen bu ilişki durumunu en başından böyle yaşayarak kabullenmişsin. Kendine öncelikle dürüst ol. Sevgiliyken aynı şeyleri yaşadın, çocuk öncesi yaşadın, çocuktan sonra yaşadın. Ailenin evine gittin daha doğrusu gitmek zorunda bırakıldın sonra yine eşine döndün.. Şiddet hakaret düzenli olarak en başından varmış hayatınızda. Dediğim gibi önce neden bunu en başından reva gördün kendine dönüp bir bakman gerekiyor. Ve anlattıklarına göre eşin düzelmez.
Nasıl bir yol izlersin bilemem ama önce bir kendine sorman gerek neden tüm bunları kurtulma şansı olduğu zaman dahi kabul edip devam ettin.
Sonunda ya eşimin beni bırakıp asla istememesi yada ölmem bi yerimin kurulması falanYaşın çok küçük yaşadıkların büyük şeylerNe desem bilemedim.Bir daha şiddet olursa polis çağır ve devlete sığın.Ayaga kalkmak zorundasin.Adam resmen seni, evliliği oyuncağı yapmıs.Ailen sonunun ne olmasını istiyor anlamadımmm
Eğer gücüm olsaydı bi saniye durmazdım şimdi duruyorsam oğlum olduğu için o olmasaydı kaçar giderdim asla dönmezdim yani yorum atan kişiler benim iyiliğimi düşünüyor evet biliyorum ama öyle ayrıl devlete sığın demekle yapmak aynı olmuyor kadın sığınma evleri bi leke gibi insana yapışıp kalıyor konfor yok çocuk için psikoloji zaten zerresi yokÇok değişti diyorsunuz, önceden çok mu iyi aklı selim makul mantıklı doğru düzgün bir insan mıydı ki sonradan değişti ?
Hayır sizi tehdit edip zorlayan biriymiş. Değişmemiş, bütün karakteri kısacık bir zaman dilimi içinde ortaya dökülmüş sadece.
Onca şeye rağmen barışmışsınız, belki de başka çare, çıkış yolu bulamadınız kendinize, bu sebeple barıştınız.
Fakat artık kendinize bu kadar değersiz miyim ben diye sorun. Hayattan ne istiyorum, 3 sene sonra hayatıma hangi güzellikleri sokmuş olmak istiyorum, kendim için neler yapmış olmak istiyorum diye sorun ve bu doğrultuda ilerleyin.
Defalarca sayısız konuşmaya kalktım her türlü yola başvurdum artık benimle sorun konuşmak istemediğini anı yaşa uzatma diyor banaSeni asla yadirgamiyorum neden soyle neden boyle diye. Cunku bunlardan bitanesini dahi yasamayan anlayamaz. Ama soyle dusun cocum var dye katlanilan sey nereye kadar surebilir? O cocuk da zaten psikolojosi bozuk buyuyor. Hem cocugun psikolojisi bozulmasin dye ugrasmak hem esini idare etmek cooook zor. Cesaretin varsa bosan derim. Ha bosanmayi destekleyen birisi degilim fakat siddet var psikolojok siddet de var. Var da var yani duzelmez. O yuzden kadesten biyerlerden yardim iste derim
Dava bile açtık birbirimize 6-7 ay önce ayrılmak istediğinde tartışmıştık devlet her ikimizi de suçlu buldu yediğim dayak da işittiğim laflar da önceki aldığım darp raporları da öylece kaldı öyle devletin sahip çıktığı falan yok kadına eğer öyle olsaydı haberlerde izliyoruz ölen kadınların hepsi ya şikayetçi yada uzaklaştırma almışlar katillerine ama sonları da ölüm olduDısarıya niye mutlu görünüyorsun. Her gittiğin yerde anlat ağla zırla. Kimse destek olmuyor de. Bide savcılıga suç duyurusu felan. Ama bu adam öldürür seni ben sana diyim
Şuanda üniversiteye hazırlanıyorum açıktan okumama izin veriyor sadece çalışma ma izin vermiyor onu da bi şekilde ikna edicemböyle konulara ne yazacağımı bilemiyorum hiç. yaşı çok küçük bir anne çok küçük bir bebek maddi manevi destek yok. bu ülke koşullarında önerilebilecek bir şey gelmiyor aklıma açıkçası. sadece şiddet görürsen bir daha polis çağır belki gözü korkar. bir de çaresiz olduğunu çok hissettirme daha çok üstüne gelir. ama lütfen bir daha hamile olduğunu öğrenecek şekilde tedbirsiz davranma. bu evliliğe bir günahsızı daha bulaştırma. belediyenin meslek edindirme kurslarına falan katılıp bi meslek edin. zamanını boşa harcama kendi kendini de güçlendir be zamanı gelince bu pisliği çıkar hayatından