Tabii ki herkes sizin gibi değil. Çok iyi kayın aileler de var, berbat olanları da. Bazen kendiliğinden akar gider güzel ilişkiler, bazen ne yapsan da olmaz. Kişilere göre değişir bu durum.
10 senelık evliyim hiç bir şey değişmedi. Bazen olmayınca olmuyor. Sevilmiyorsunuz istenmiyorsunuz. Ve sonunda kabulleniyorsunuz. Benim kabulleniş şeklim onları hayatımdan tamamen silmek oldu. Şu kısacık dünyada artık birilerini memnun etmek idare etmek için yaşamamam gerektiğinin farkındalığı var artık bende. Ne ölüme ne dirime misali :) eşim de destekliyor çünkü savunulacak bir tarafları kalmadı. Şimdi ise gayette mutluyuz hayatımızda bir eksikliklerini hissetmiyoruz.
Ben tanıştığımdan itibaren aradaki saygı ve mesafeyi hep korumuşumdur. Birbirimize bayılmak zorunda değiliz, ben genelde oğullarına davranış şekillerine göre tavır alıyorum. İnanın oğlunu seven saygı duyan gelini el üstünde tutar kıymet verir, zamanla sizde bu saygıya sevgiye karşılık vermeye başlarsınız. Aranızdaki ilişki tam nasıl bilemeyiz ama sevmek zorunda değilsiniz, sadece aradaki saygıyı korusanız yeterli olur diye düşünüyorum. 7 senelik evliyim bu şekilde davranarak tüm tartışmaların sürtüşmelerin önüne geçmiş oldum. Asla sorunlarına kendimi dahil etmedim, kendi oğulları yla halletmelerini sağladım yıpranmadık ve karşılıklı sevgi zamanla oluştu bu şekilde.
Kayın ailenin iyisi de kötüsü de vardır.Bunun evliliğinizi ne kadar etkileyeceği size ve eşinize bağlı.
bana bi yanlışları olmadı, bize geldiklerinde ağırlıyorum bizde gidiyoruz, eşimin kardeşleri, eltilerim iyi onlar varken daha şen şakrakız çünkü kafalarımız uyuyor, bana hediyeler alırlar özel günlerde, bende yeğenlerine eltime falan alırım değişik biryere gittiğimizde, özel günlerde falan. kv ile kp dediğim gibi görüşürüz biyerden sonra sohbet biter tv'ye dalarlar bende kendi halimde telefona bakarım, ev işim varsa yaparım vb. iyiyiz yani.
20 yıldır hala anormal ve tuhaf buldugum insanlardır kendileri.
İnsan insanin aynasıdır
