Hani siz bu tembellikle çocuk bakamazsınız demiş ya arkadaş, bazen çocuk sahibi olmak için uğraşmak, çocuk sahibi olup ona bakmaktan uykusuz kalmaktan, daha yorucu yıpratıcı bir süreçtir insanı bitirir. Bir fiil 3 senedir çocuk için uğraşıyorum. 3 senedir içtiğim hapların, girdiğim filmlerin, yediğim iğnelerin haddi hesabı yok. O doktor masasına kaç kere yattım bilmiyorum. 2 aşılama, 1 tüp denemesi yaptım bunların üzerine negatif aldım. Karnım delik deşik oldu iğne girmedi, yumurtalarım toplandı eşime belli etmemek için ağrım yokmuş gibi davranıp geceleri kıvrandım. Negatifi aldığımda ailem üzülmesin diye içime attım. Sorunun bende olmamasına rağmen eşime laf etmedim mücadele ettim hal ediyorum ve ben tembelim çocuk bakamam öyle mi.. Evet tembelim ben kahvaltı hazırlamıyorum. Rahatım için bakamayacağım çocuk için maddi manevi yıpranıyorum tükeniyorum her evlat sözünde paramparça oluyorum ama kahvaltı hazırlayamıyorum o çocuğu da haketmiyorum öyle mi.. Ne diyebilirim ki insanlara birşeyleri söylemek sadece çok çok kolay.. Duygu sömürüsü yapmak değil niyetim o bir anda yazılan şeylerle burada ben ve ben gibi olanların neler hissedebileceğini anlatmak..