- 27 Kasım 2014
- 4.024
- 5.042
- 158
- 33
- Konu Sahibi canimaciyor
-
- #141
Nede olsa senin kızınım biyerde sana benzemisim deseydin tövbe tövbe nasıl anne bu
Nede olsa senin kızınım biyerde sana benzemisim deseydin tövbe tövbe nasıl anne buevet moralim sıfır. halbuki geçen hafta ne kadar mutluydum, bana teşekkür belgesi vermişlerdi övmüşlerdi beni.
ama annem bana MAL diye lakap taktı. ayrıca kavga sırasında fziksel görünüşüme bile laf etti. burnun gargamel gibi eğik,suratın gelişimini tamamlamamış dedi. özgüvenim sarsılı nasıl toparlanicam ben tekrar
Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.
Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.
Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
Bir an once cık ablacım. Bende kız annesiyim kızlarımda okuyor calısıyor biz arkadas gibiyiz. Yani bir anne olarak annenin hasta oldugunu dusunuyorum. Ve senide hasta edicek. 31 yasındasın iyiyi kotuyu aıra bilecek olgunluktasın. 1 odan olsun huzurun olsun. Cık kurtar kendiniMerhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.
Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.
Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
Annenin yasadiklari anneme cok benziyor.küçükken değer gormediklerinden anne olunca ne yapacağını bilmiyorlar.benim annemde bana hakaret eder,onun gözünde beceriksizin tekiyim 33 yasindayim evliyim.evine gittigimde bir işin ucundan tutmaya calissam yapazsin der,beceremezsin salaksin körsun,diye aşağılar.geçen gun cay dolducaktim eşime dediki o dolduramaz simdi sen doldur.cok zoruma gidiyor bazen ama bazen de anlamaya çalışıyorum.ozguvenimi yerle bir eder ona göre bu güne kadar hic bise basaramadim.çünkü salagim:)ama beni cok sevdigini biliyorum nasil sevgi anlayislari varsa biraz değişik:)bence psikolejileri bozuk cok dedim gidelim doktora diye sen git deli sensin keske benim gibi olsaydin tirnagim bile olamazsin der.:)ben kendi haline biraktim ama gerçekten cok üzülüyorum onun icinde benim icinde....annem küçük çocukken çok ezilmiş, dedem kızlar okumaz diye ilkokul 3'te okuldan almış. evlenip gidince de kaynana zulmü, görümce mobbingi yaşamış, yıllarca ezilmiş. kardeşleri de ezmiş, mirastan vermemişler vs. çok içine atmış. bu kötü hastalık annemi bulunca doktorlar "moralinyüksek tut, içine atma, sinir edene cevabını ver" diyorlar annem de artık içime atmicam diyor.
mesela bi akraba vardı benmle uğraşırdı devamlı annem susardı. annem hasta olduktan sonra akraba gene benle uğraşmış, bana kız kurusu oldu kızın evde kaldı demiş. annem cevabını vermiş. o akraba anneme küstü konupşmuyor artık. bunun gibi olaylar oldu yani
Annenin yasadiklari anneme cok benziyor.küçükken değer gormediklerinden anne olunca ne yapacağını bilmiyorlar.benim annemde bana hakaret eder,onun gözünde beceriksizin tekiyim 33 yasindayim evliyim.evine gittigimde bir işin ucundan tutmaya calissam yapazsin der,beceremezsin salaksin körsun,diye aşağılar.geçen gun cay dolducaktim eşime dediki o dolduramaz simdi sen doldur.cok zoruma gidiyor bazen ama bazen de anlamaya çalışıyorum.ozguvenimi yerle bir eder ona göre bu güne kadar hic bise basaramadim.çünkü salagim:)ama beni cok sevdigini biliyorum nasil sevgi anlayislari varsa biraz değişik:)bence psikolejileri bozuk cok dedim gidelim doktora diye sen git deli sensin keske benim gibi olsaydin tirnagim bile olamazsin der.:)ben kendi haline biraktim ama gerçekten cok üzülüyorum onun icinde benim icinde....
Benim annem yasadigi bir saglik probleminden sebeb cok erken menepoza girdi,hormonların psikolejik olarak cok etkisi olduğunu düşünüyorum.Anneme bakip çocuklarıma onun gibi davranmamaya çalışıyorum bizim evde hakaret içeren söz hic kullanilmaz esimde bu konuda cok hassasdir.Ama annemin evine gidince üzülüyorum gercekten üzülüyorum keske bir çaresi olsa....Klasik... Bazen melek gibi olur neşe saçar bir bakarsın 2 güne kalmaz o kadın gitti başkası geldi sanki..... Manik Depresif olabilirler. Tabii psikolog değilim teşhis koymak istemem ancak çok ilginç iniş çıkışları oluyor. Benim annem de eşimin yanında beni aşağılar şeyler söylüyor bazen ama zaten eşim beni görüyor :)))) Eşim de annemi biliyor, durumun farkında olduğu için de söylediklerine güler geçer her zaman. Gayet zeki olduğumu düşünür. Eğitimli biriyim. Eğitim derken okuduğum okulları fln kasdetmiyorum aslında. Kendimi gerçekten iyi eğittim şu hayatta. Birçok olayda çok farklı açılardan bakabilmeyi, düşünüp sorgulamayı, peşin hükümlü olmamayı, kimseyi küçümsememeyi, kısaca birçok şeyi öğrettim kendime bu hayatta ve kendimi çok iyi eğittim. Belki de kötü şeyler yaşatırken bu anlamda daha iyi bir birey olmama sebep olan unsur yine annem. :) Her zaman söylerim yaşayacağım 1 hayat ve bu zamana kadar çok üzüntülerim oldu annemden dolayı ancak farkına varıpta kendime döndüğüm andan itibaren çok şeyi, öncelikle zihniyetimi değiştirerek arındım ve bundan sonra üzüntülere saplanarak yaşayamam diyorum her zaman kendime.
Benim annem yasadigi bir saglik probleminden sebeb cok erken menepoza girdi,hormonların psikolejik olarak cok etkisi olduğunu düşünüyorum.Anneme bakip çocuklarıma onun gibi davranmamaya çalışıyorum bizim evde hakaret içeren söz hic kullanilmaz esimde bu konuda cok hassasdir.Ama annemin evine gidince üzülüyorum gercekten üzülüyorum keske bir çaresi olsa....
Kucukken uzerime cok titrerdi.sokaga birakmazdi biri kacirir diye genc kiz olunca arkadasin annesi gibi tecavüze ugrucami düşünürdü.evlenince beni alanin iki gune geri getircegini:)simdi de torunlarina bakamadigimi düşünüyor.Ama annem iste seviyorum cok seviyorum:)keske bu durumu düzeltebilsek..bir çaresini bilen varsa söylese...:)
Cok şükür! annemin bir arkadasi bana derki annenin sözünü dinleseydin gerçekten salak olurdun:)takmamak en iyi yol bana gore,evine gidince ben beceriksiz oldugumdan yemegim cayim herseyim önüme geliyor.ne yapayım bu da boyle diyorum.Keşke... şimdi dışarıdan bakınca annem aslında iyi, kötü değil ama deli diyorum ancak eşi benzeri olmayan bir delilik şekli bu :))) Şimdi gülüyorum da yanındayken hayat gerçekten cehennemdi. Onun için bu arkadaşı da çok iyi anlıyorum şu anda. Hiç kolay değil. Bize de geçmiş olsun diyelim. :)) Bu arada ben de çok hassasım çocuğumu yetiştirme konusunda dile ve üsluba çok dikkat ediyorum. Eh işte yaşayan bilir. :) Neyseki ders alan türdeniz. Benim birçok arkadaşım yaşadıklarım karşısında, “senin yerinde başkası olsaydı çok kötü yollara da sapabilirdi ancak bu kadar kötü şey yaşayıpta bu kadar temiz kalabilir bir insan” derler hep. Çok kırılma ve delirme noktasından döndüm ama çok şükür... :)) çok şükür ki akılcı davranmayı başarabildim her zaman. Görüyorum ki siz de öylesiniz. :)
Ya süpersiniz o kadar guzel yazmissiniz kiSana yardımcı olmayı çok isterim. İnan yazdıklarını okuduğumda, keşke karşılıklı konuşabilsek diye düşündüm. Bu durumun ne kadar zor olduğunu bilenlerden biriyim. Söylediklerini de yaşadım. Hep bir anne travması oldu hayatımda. Çok yol denedim. Zaman zaman söylediğin gibi kendimi bir yerden atma hissine de kapıldığım çok oldu. Özgüvenim çok zedelenmişti. Özellikle ikili ilişkilerde aynen söylediğin gibi garip bir psikolojiye giriyordum ki öyle fazla erkek arkadaşım da olmadı. Ancak annemle olan bu durum eğitimime belki de içinden çıkılmaz durumda hissettiğim için olumlu yansıdı. Kariyer anlamında insanların yıllarca çalışıp ulaşamayacağı bir çok üst düzey noktaya erken yaşta eriştim ancak hiçbiri anneme yetmedi ve annemi asla düzeltmedi.
Evlendim, 3 yaşında çocuğum var. Evlenirken de çok zorladı. Evlenme aşamasında sürekli ağlar mı bir insan? Çok ağladım çünkü ağlattı. Sürekli zorladı, haketmediğim laflar duydum hep bir aşağı çekme çabası vardı sanki...Nasıl evlendim, birçok şeyi hatırlamıyor gibiyim. Bilinçaltıma ittim.
Normalde bütün arkadaşlarım annemi çok sever. Gerçektende kimseyle problemi yoktur arkadaşlarıma melek gibidir. Ancak bana gelince deliriyor ve arkadaşlarımla çok iyiyken sırf ben iyiyim diye bazen onlara da laf edip sen safaın, salaksın dediği çok olmuştur. :)) Sanki maksat sürekli bir damarıma basıp içimi acıtmak... Ben çok düşündüm bu durumun sebebini. Kesinlikle annem de ailesi tarafından okutulmadığı ve ona sunulan kısıtlı hayatı yaşamak zorunda bırakıldığı için, ben onun yaşayamadığı hayatı yaşadığım için, bilinç altında bana öfke duyuyor.
Yahu hamileydim evlendikten 1,5 sene sonra hamile kaldım. yanımda herkese çok erken oldu ama neyse.. falan derdi hamile halimle bile deli ederdi.
İnan bana evlendikten sonra uzun süre o özgüvensizliği üzerimden atamadım ama çok mücadele ettim. Kesinlikle arama mesafe koydum ve telefonla konuşmamızda bile bazen en ufak üzerime negatiflik salacak birşey hissettiğimde, “buna devam edecek misin?” diyip yüzüne kapatıyorum. Artık en ufak negatifliğini çemberime alamam. Asla..... yıllarca çekmişim artık asla izin vermiyorum. Uzaklaşmanın en iyi taafı, onun kuralları altında onun negatif sözlerini dinleyerek yaşamamak....
Sana özellikle şu anda içinde bulunduğun durum için kendi yaşadıklarımdan edindiğim tecrübe ile önereceğim şey; kesinlikle psikoloğa git. Aslında ağır travmatik vaka olan kişi annen. Ancak şu var ki, ben ne zaman anneme (olumlu bir dille en olumlu zamanda bile söylesem) “Anne, psikoloğa gitmen lazım.” desem annem, “Senin zaten tek amacın beni tımarhaneye kapatmak, psikoloğa sen gideceksin...vs” diye zıvanadan çıkıp ağza alınmayacak hakaretler ederdi. Dolayısıyla biliyorum, anneni asla düzeltemeyeceksin. Bunun için kendin destek almalısın. Çünkü psikolog insana, içinde bulunduğun durumda göremediklerini gördürme, sorgulatma ve kendine döndürme imkanı sağlıyor. Önce kendi iç temizliğini yapmalısın ki sağlıklı yaklaşabilesin herşeye! Biliyorum, çok zor. Ama inan bana ben anneme söylemeden psikoloğa gitmeye başladığımda evdeki ortamım ve olan biten değişmemişti ancak benim kendime bakışım, olaylara, kişilere bakışım, kafa yapım çok değişmişti. Bir defa o pencerenin dışına çıkmayı öğrendim.
Şu anda kurtuldum mu tamamen? Zaman zaman bilinçaltım tekrar esiyor olayları ve hemen başka birşey düşünmeye çalışıyorum bilinçaltıma itiyorum ancak zamanında yüzleştim de kendimle. Çok alakasız zamanlarda birden su yüzüne çıkıp ağladığımda oldu. Asla anneme benzer davranışlara sahip olmamama rağmen anneme benzeme korkum oluyor bazen... Ancak hepsini yenmek için önce bildiğin ve inandığın bazı şeyleri sıfırlamaya, bir bebekmiş gibi, dünyayı yeni tanıyormuş gibi sıfırdan anlamlandırmaya ihtiyacın var. Sahip olduğun kirli bilgileri ve olumsuz örnek olayları referans almadan devam etmen için önce kendine bir adım atmalısın. Sonra da ortamını değiştirebiliyorsan mutlaka değiştir. Ancak ben annemle yaşadığım dönemde ortam değişikliğine gitseydim annem beni yine rahat bırakmazdı buna eminim de. Ekonomik olarak kendine yetebileceksen geri dönmeyeceksen (çünkü geri dönersen daha ağır hakaretlere maruz kalacağını bil) mutlaka uzaklaş. Ama bunu sağlayamayacaksan bile annenin lafları bir kulağından girecek öbür kulağından çıkacak. İsterse o... desin f.... desin. He öyleyim de geç. Önce mantaliteni değiştirip kirli olaylardan arındır kendini. Zihnindeki bu kötü kelimelerin kodunu, karşılığını değiştir, umursamamayı öğret kendine. Annen bile olsa kimsenin sana birşey demesiyle kötü olmayacaksın ki öyle de değilsin. Hani bir söz var ya “milyonlarca sperm arasından sıyrılıp yarışı kazanıp gelensin sen!” :))))) İnsanın kendinden daha değerli birşey yok şu hayatta. Yaradılış itibari ile sahip olduğumuz 1 can ve 1 hayat. Daime ileriye ve iyiye odaklan. Bu cehennemin içinden çıktığında bir çok şey silinecek hafızandan biliyor musun? Acıyla, üzüntüyle çok zorlanmaktan oluyor belki de bilmiyorum ama “ ben nasıl çıktım, nasıl dayandım, nasıl yaşadım o cehennemde?” diye düşğnsem de birçok detayı hatırlayamıyorum bazen.
Bir an önce sıyrılmanı ve önce kendi içine dönerek temizlenmeni diliyorum. Ve lütfen beni haberdar et durumundan. Lütfen vakit kaybetmeden, kendine yakın bulduğun, enerjinin, elektiriğinin tutacağı bir psikologdan randevu al.
Sevgiler.
Bunlaro okurken ne kadar üzüldüm bir bilsen.Merhaba kızlar, ben aslında geçen sene mart ayı gibi bu konuyla ilgili bir konu açmıştım. Ancak şifremi unuttuğum için tekrar üyelik açtım çünkü berbat hissediyorum, berbat, berbat, dertleşmeye öyle ihtiyacım var ki. 31 yaşında çalışan bayanım ailemle yaşıyorum. Benim ailem mesafelerin olmadığı bir aile, hani bazı ailelerde anneye bile siz dersin, bizde öyle olmadı, bi tartışma durumunda hakaretler küfürler gırla gider. Ayrıca ailem tarafınan sen yapamazsın, edemezsin, beceriksiz, aman şuraya gidersen erkekler tecavüz eder diye büyütüldüm. Yani saygı sınırları olmayan bir aile.Annem ben çok seviyor söylemesine göre ama saygı yok, sınırlar yok, küfür var hakaret var. İnanın bocalıyorum. Bütün gün işyerinde saygı görüyorum, "hanım" olarak hitap ediliyorum, eve gelince ise 31 yaşında kadın muamelesi değil 5 yaşında çocuk muamelesi görüyorum ve bu benim özgüvenimi bitiriyor.
Geçen yıl konu açtığımda bana ayrı eve çık demiştiniz. Geçen yıl konu açtığımda, işyerim evimin 2 alt sokağındaydı. Önce altyapıyı oluşturmaya çalıştım. İşyerimin çok uzak semtte şubesi var, oraya geçmek istedim. Popüler bir şubeydi, çalıştım,çabaladım, kendimi gösterdim ve nihayet o şubeye alındım. Bu zor oluyor diye birkaç haftadır ev bakıyorum.Geçen ay da işyerimden performansım neeniyle teşekkür belgesi verdiler. Bu sabah annem odama geldi. Ben abime ayrı ev aradığımı ve kedi alacağımı anlatmıştım. Annem geldi "mal, salak, aptal, eve çıkamadın mı gerizekalı, mal mal mal mal mal" dedi. Belki 50 defa mal dedi. "Kedi mi alıyorsun sen mal" dedi . Kötü oldum çünkü özgüven sorunlarımın farkındayım. Çık dedim odadan,çıkmadı. Çık diyorum çıkmıyor. Öfkeden çığlık attım. O da sus or.pu deyince sensin o..pu dedim. Hakaret, itiş, kakış ne varsa yaşandı. Ben 6 sene önce söz atmıştım, "zaten eski sözlün sana şunu dedi, bunu dedi" diye başladı çıldırdım. Annem ilkokul terk ev hanımı, hayatı ev üzerine kurulu. 6 sene önceki eski sözlü mevzusu ortak bir mevzu olduğu için bazen sırf dedikodu olsun diye bile çıkarıyor. "Sev eve kaldın, kız kurusu, kim alır seni, zaten evine gitmişsin, patlattın dimi" dedi ben de sinirle evet yaptım dedim. Ben böyle deyince "seni kimse almayacak patlak" dedi.
Kızlar sonuç olarak b.k gibi ruh halim.Ruh hali böyle olunca hiçbir işime gücüme de odaklanamıyorum güya bugün ev bakmaya gidecektim. Annem bana bedddualar etti. Öfkeden annemin "burçlar ve özellikleri" kitabından 2 yaprak yırttım bana sen de yırtıl, seni de yırtan bulunsun fa..e dedi. Başına kötü şeyler gelsin dedi. Kızlar benim de psikolojim çok iyi değil, aşağılanarak büyüdüm özgüven problemi var, yeni iş ortamında başarılı olmaya çalışıyorum, 31 yaşındayım bekarım üzülüyorum yalnız mı ölücem diye. Ben daha ev bakacaktım baktığım bir eve kurtulmak için çıkayım mı bu durumda napayım ? Allah aşkına fikir verin. Annem az önce bana yemek getirdi barışalım diyor kızlar çok kötü hissediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?