eşimi 16 yaşındayken tanıdım 33 yasinda evlendim.. oradakilerin 17 yıl boyunca sürekli olarak karşıma çıktı ilgisi hoşuma gidiyor olsa bile asla ümit verici bir söz yada harekette bulunmadim kendisine.. bir insan olduğu için yaklaşım göstermiyordum.. bir gün yine içmiş annemlerin ziline basıp rahatsızlık veriyor polisi aradım polis geldiğinde kaçtı.. ablasının facesini buldum ve eşimi şikayet ettim kardeşinize sahip çıkın diyerek.. ablası da bana kardeşim seni çok seviyor evlenin kesinlikle içki içmeyecek diyerek söz verdi.. aynı sözü anneside verdi hatta evini eşyalarını alacağız diye de ekleme yaptılar.. verilen söze inanıp güvendim ve evlenmeyi kabul ederek ilk hatamı yaptım.. inanın bu hatanın haricinde eşime karşı hiç bir kusurum olmadı.. 6 ay nişanlı kaldık.. kendisi bekar evinde yaşıyordu ev tuttuk vr ceyizimde bulunan bütün ev eşyalarımı o eve yerleştirip evlenene kadar faydalanmasına imkan tanıdım.. evlendikten bir gün sonra nikahta takılan tüm takılarımı benim fikrimi sormadan bozdurup bankaya koydu.. 2 aylık evliyken bel fıtığı olmuştum gereken ilgiyi göstermedi.. ve verilen içki içmeyecek sözü tutulmadı.. evet içki içtiğinde şiddet uygulayan bir insan değil ama ben içki içmeyecek sözüne aldanarak bu evliliğe ikna edildim.. 2 çocuğum oldu eşimin ailesinin çocuklarımın üzerinde zerre kadar emeği sevgisi olmamıştır..