Evlat ayrımı ve torun ayrımı yapan anneanne ve dede

matilda1 .!.:

Benim 5 kardeşim var isterseniz biraz örnekler veririm sizin için belli ki konuşmaya dinlemeye benzer hisleri tanımaya ihtiyacınız var . Ben sizin gibiyim kısaca ama siz çok çok güçlüsünüz onu baştan diyeyim . Benim bir kardeşim var aramızda 1 yaş var ve aynı dönemde üniversite okuduk ben 500 TL harçlık alırdım o 2 bin tl ve yetmezdi sürekli para isterdi ben tutumlu sorumluluk sahibi çalışkan bir öğrenci olarak bir gün arayıp da şu dersim kötü demedim çalıştım yaz okulu aldım aileme hissettirmeden 4 senede bitirdim atandım erkenden çalışmaya başladım kardeşim laylaylom yaşadı sevgililerine para yetiştirmek için ailemle hergün kavga etti ablam annem evine gider kalır yemek yapar buzluğunu doldurur kışlık domatesine kadar yapardı . Bense herşeyimi kendim hallederdim bu kız ne yer ne içer nerde kalır diye kimse merak etmezdi ara sıra babam sorardı nerde nasılsın diye o kadar o da iyiyim diyeceğimi bildiği için sorardı. Ben atanmış istanbulda kıt kanaat geçirirken annem beni arayıp hergün para isterdi kardeşime vermek için kardeşimin içki sigara parasını bana ödetmeye çalışırdı bense hayır der vermezdim düşmanlık beslerdi bana . Herkese beni şikayet ederdi o zaman anneannemlerle yemek yemeye giderdik onlara yemek ısmarlama o parayı bana ver derdi sadece para verdiğim zaman konuşurdu benimle psikolojik bunalıma girmiştim kendime vurma uykusuzluk depresyon yaşıyordum o psikoloğa verdiğin paralar haram olsun getir bana ver derdi düşünün yani herneyse abim var 15 senedir evli 5 çocuğu var ve 15 senedir her 6 ayda 1 boşanıyoruz diyerek çocukları anneme bırakır karı koca çeker giderler ben daha annemin evine gidip de orda yeğenlerimi görmediğimi hatırlamam muhakak yengem kavga edip çocukları bırakıp gitmiştir annem o 5 çocuğa baktı besledi büyüttü benim kızım 25 aylık sdece 1 defa 1 düğünde gördü. :) ne nişanımda ne nikahımda ne düğünümde bir tanecik 200 TL verip al kızım sende sıkıştın lazım olur demedi ben hep sizin gibi sordum anlamaya çalıştım hep bana kız çocukları halleder onlar beceriklidir erkekler yapamaz dedi herneyse böyle yıllar geçti hani siz sesini ya 6 senedir evlat ayrımını iliklerime kadar hissediyorum diye aynen ben de kendimi bildim bileli bunu hissettim ama en çok atanıp da İstanbul'a gittikten sonra hissettim çünkü hayatta tamamen tektim artık kapımı kapattığımda kimsem olmazdı 3 ev değiştirdim hiçbirinin adresini bilmez hastalanır ayağa kalkarım nasıl olduğumu bilmez çalıştığım kurumun yerini ilçesini bilmez öyle geçti yıllarım sizin benden farkınız en azından göstermelik de olsa varlarmış bende yoklardı beni tanıyan herkes bilirdi ailem gelmez gitmez yalnızdır diye bayram olur seyran olur yılbaşı olur hastalık olur düğün olur ben hepsinde yoktum tektim . Bir defa bir arkadaşım dayanamayıp çok üzülüyorum senin haline demişti. Herneyse ben evlendim hamile kaldım annem hamileyken birkaç defa kendiliğinden aradı sordu ben de düzeldik sandım ilk defa anne şefkati görüyorum sandım bunlar yaşanırken bakın sadece düğünümde görüştük sonra ben gittim ama o hiç merak edip kızının evine gelmedi neyse böyle senede 2-3 defaya denk gelecek şekilde görüşmeler ben ararsam konuşmalar oluyordu hamilelikte biraz umutlanmıştım işte insanı bitiren de o umutmuş meğer ben 7 aylık hamileyken kanamam başladı hastaneye yattım bebek tehlike de ben tehlikedeyim doktorlar doğumu ertelemeye çalışıyor ama olmuyor neyse haber verdim annem ilk gün gelmedi ertesi gün aradılar kardeşlerimle kardeşlerim demişki bu kız iyi değil suratı mosmor o gün geldi annem uçağa bindi geldi . Geldi ama ne yardım etti ne bişey yaptı gelmese daha iyiymiş dedirtti biz canımızla uğraşırken bir de onun kaprisleri ile uğraştık neyse erken doğum gerçekleşti bana kayınvalidem baktı hastanede annem uyudu tüm gece doktor 1 gece daha kalmanız lazım dedi ben yanımda kayınvalidemi istedim annem eve gitti sonra bebeğimi aldılar 35 günlük yoğun bakım serüvenimiz başladı süt sağmaktan uykusuzluktan moralsizlikten başımıza gelenleri kaldırmaya çalışmaktan her an tetikte olmaktan zaten insanlıktan çıkmıştık annem resmen kaçarak kandırarak gitti burdan gizli gizli bilet alıp bavulunu hazırlamış hastaneden geldik beni götürün diyor bir yandan da gayet neşeli kahkahalar atıyor bebek nasıl diye bile sormadı herneyse ben bebeğime zorluklarla tek başıma baktım eşim işinden ayrılmak zorunda kaldı enfeksiyon kapmaması lazım dedi doktor eşim hastanede çalışıyordu işi bıraktı biz elimizde olan altınlarımızı sata sata yaşadık 7 ay borç harç düşünmedik tek isteğimiz evladımızın toparlanmasıydı ve 1 yıl geçti ben yardım istedim işe başlamak zorundaydım annemden rica ettim gelmedi yardım etmedi kayınvalidem hem kendi işinde çalıştı hem çocuğa baktı biz resmen dakikalarla yarışarak çocuk baktık herneyse geçti zaman kayınbabam hastalandı eşim ameliyat oldu ben zor durumda kaldım annem gelmedi eşim 15 gün evden uzakta kaldı ameliyat günü bile göremedim . Bir sğre sonra baktım ben anneme yalvarıyorum resmen gel bana yardım et diye gelmedi gelmedi birgün aradım öyle napıyorsum diye gelinin evini temizlemiş bunu duydum kan beynime sıçradı ben evlat değil miyim dedim ben burda ağlıyorum dedim gel yanıma 1 hafta dedim annem açtı ağzını yumdu gözünü ben dedi istediğim evladıma istediğimi yaparım sana yapmak istemiyorum dedi sana hesap mı verecem ben dedi tamam dedim eşim de arkadan duydu ama adamcağız ağzını bile açmadı kafasını çevirdi ve ben o gün yitirdim herşeyi içinde kalan o son parça koptu gitti tüm vicdan yükümü o konuşmada bıraktım Rabbime söyledim içimden gelmiyor dedim beni affet anaya babaya hürmet etmemek istemem ama ben bitirdim dedim ve kapattım o defteri sonrasında ulaşmaya çalıştı ama ben kendime iyi gelmeyen hiçbir şey için artık orada olmamayı öğrendim babam aradı bir defa ara bizi dedi yapma böyle dedi tamam dedim birkaç sorunumdan bahsettim kızımın sonuçlanacak testleri vardı onları anlattım kapattım şimdi ben kendimi kötü evlat olarak görmüyorum çünkü biliyorum yaşadıklarımı siz sadece abla konusunda anlattınız ben hem kardeş ayrımı hem erkek kız ayrımı hem de anne sevgisizliği anlattım başını şişirdiysem özür dilerim ama biliyor musun canım arkadaşım en değerli benim en değerli sensin annem benim annemdir bayramdan bayrama ihtiyacı olunca giderim evlat olarak üzerime düşeni asgari düzeyde yaparım ama yok devamı yok ben hayatımı yaşarken hiç bu noktaya geleceğimi sanmazdım ama artık bir anneyim ben anne olduktan sonra tüm değer yargılarım değişti sıkılaştı güçlendi kendime olan bağım . Çünkü ben ne kadar mutlu huzurlu ve sakinsem benim evladım da o kadar mutlu. Neden sonuç aramadan kendi dünyamda bana sunulan her nimete şükür içinde olarak yaşıyorum her sorana süperim demiyorum en basit sorunumda bile yardım istiyorum böylesi beni daha mutlu etti sen de bulacaksın seni mutlu edeni .

Genişletmek için tıkla...

matilda1 .!.:

Benim 5 kardeşim var isterseniz biraz örnekler veririm sizin için belli ki konuşmaya dinlemeye benzer hisleri tanımaya ihtiyacınız var . Ben sizin gibiyim kısaca ama siz çok çok güçlüsünüz onu baştan diyeyim . Benim bir kardeşim var aramızda 1 yaş var ve aynı dönemde üniversite okuduk ben 500 TL harçlık alırdım o 2 bin tl ve yetmezdi sürekli para isterdi ben tutumlu sorumluluk sahibi çalışkan bir öğrenci olarak bir gün arayıp da şu dersim kötü demedim çalıştım yaz okulu aldım aileme hissettirmeden 4 senede bitirdim atandım erkenden çalışmaya başladım kardeşim laylaylom yaşadı sevgililerine para yetiştirmek için ailemle hergün kavga etti ablam annem evine gider kalır yemek yapar buzluğunu doldurur kışlık domatesine kadar yapardı . Bense herşeyimi kendim hallederdim bu kız ne yer ne içer nerde kalır diye kimse merak etmezdi ara sıra babam sorardı nerde nasılsın diye o kadar o da iyiyim diyeceğimi bildiği için sorardı. Ben atanmış istanbulda kıt kanaat geçirirken annem beni arayıp hergün para isterdi kardeşime vermek için kardeşimin içki sigara parasını bana ödetmeye çalışırdı bense hayır der vermezdim düşmanlık beslerdi bana . Herkese beni şikayet ederdi o zaman anneannemlerle yemek yemeye giderdik onlara yemek ısmarlama o parayı bana ver derdi sadece para verdiğim zaman konuşurdu benimle psikolojik bunalıma girmiştim kendime vurma uykusuzluk depresyon yaşıyordum o psikoloğa verdiğin paralar haram olsun getir bana ver derdi düşünün yani herneyse abim var 15 senedir evli 5 çocuğu var ve 15 senedir her 6 ayda 1 boşanıyoruz diyerek çocukları anneme bırakır karı koca çeker giderler ben daha annemin evine gidip de orda yeğenlerimi görmediğimi hatırlamam muhakak yengem kavga edip çocukları bırakıp gitmiştir annem o 5 çocuğa baktı besledi büyüttü benim kızım 25 aylık sdece 1 defa 1 düğünde gördü. :) ne nişanımda ne nikahımda ne düğünümde bir tanecik 200 TL verip al kızım sende sıkıştın lazım olur demedi ben hep sizin gibi sordum anlamaya çalıştım hep bana kız çocukları halleder onlar beceriklidir erkekler yapamaz dedi herneyse böyle yıllar geçti hani siz sesini ya 6 senedir evlat ayrımını iliklerime kadar hissediyorum diye aynen ben de kendimi bildim bileli bunu hissettim ama en çok atanıp da İstanbul'a gittikten sonra hissettim çünkü hayatta tamamen tektim artık kapımı kapattığımda kimsem olmazdı 3 ev değiştirdim hiçbirinin adresini bilmez hastalanır ayağa kalkarım nasıl olduğumu bilmez çalıştığım kurumun yerini ilçesini bilmez öyle geçti yıllarım sizin benden farkınız en azından göstermelik de olsa varlarmış bende yoklardı beni tanıyan herkes bilirdi ailem gelmez gitmez yalnızdır diye bayram olur seyran olur yılbaşı olur hastalık olur düğün olur ben hepsinde yoktum tektim . Bir defa bir arkadaşım dayanamayıp çok üzülüyorum senin haline demişti. Herneyse ben evlendim hamile kaldım annem hamileyken birkaç defa kendiliğinden aradı sordu ben de düzeldik sandım ilk defa anne şefkati görüyorum sandım bunlar yaşanırken bakın sadece düğünümde görüştük sonra ben gittim ama o hiç merak edip kızının evine gelmedi neyse böyle senede 2-3 defaya denk gelecek şekilde görüşmeler ben ararsam konuşmalar oluyordu hamilelikte biraz umutlanmıştım işte insanı bitiren de o umutmuş meğer ben 7 aylık hamileyken kanamam başladı hastaneye yattım bebek tehlike de ben tehlikedeyim doktorlar doğumu ertelemeye çalışıyor ama olmuyor neyse haber verdim annem ilk gün gelmedi ertesi gün aradılar kardeşlerimle kardeşlerim demişki bu kız iyi değil suratı mosmor o gün geldi annem uçağa bindi geldi . Geldi ama ne yardım etti ne bişey yaptı gelmese daha iyiymiş dedirtti biz canımızla uğraşırken bir de onun kaprisleri ile uğraştık neyse erken doğum gerçekleşti bana kayınvalidem baktı hastanede annem uyudu tüm gece doktor 1 gece daha kalmanız lazım dedi ben yanımda kayınvalidemi istedim annem eve gitti sonra bebeğimi aldılar 35 günlük yoğun bakım serüvenimiz başladı süt sağmaktan uykusuzluktan moralsizlikten başımıza gelenleri kaldırmaya çalışmaktan her an tetikte olmaktan zaten insanlıktan çıkmıştık annem resmen kaçarak kandırarak gitti burdan gizli gizli bilet alıp bavulunu hazırlamış hastaneden geldik beni götürün diyor bir yandan da gayet neşeli kahkahalar atıyor bebek nasıl diye bile sormadı herneyse ben bebeğime zorluklarla tek başıma baktım eşim işinden ayrılmak zorunda kaldı enfeksiyon kapmaması lazım dedi doktor eşim hastanede çalışıyordu işi bıraktı biz elimizde olan altınlarımızı sata sata yaşadık 7 ay borç harç düşünmedik tek isteğimiz evladımızın toparlanmasıydı ve 1 yıl geçti ben yardım istedim işe başlamak zorundaydım annemden rica ettim gelmedi yardım etmedi kayınvalidem hem kendi işinde çalıştı hem çocuğa baktı biz resmen dakikalarla yarışarak çocuk baktık herneyse geçti zaman kayınbabam hastalandı eşim ameliyat oldu ben zor durumda kaldım annem gelmedi eşim 15 gün evden uzakta kaldı ameliyat günü bile göremedim . Bir sğre sonra baktım ben anneme yalvarıyorum resmen gel bana yardım et diye gelmedi gelmedi birgün aradım öyle napıyorsum diye gelinin evini temizlemiş bunu duydum kan beynime sıçradı ben evlat değil miyim dedim ben burda ağlıyorum dedim gel yanıma 1 hafta dedim annem açtı ağzını yumdu gözünü ben dedi istediğim evladıma istediğimi yaparım sana yapmak istemiyorum dedi sana hesap mı verecem ben dedi tamam dedim eşim de arkadan duydu ama adamcağız ağzını bile açmadı kafasını çevirdi ve ben o gün yitirdim herşeyi içinde kalan o son parça koptu gitti tüm vicdan yükümü o konuşmada bıraktım Rabbime söyledim içimden gelmiyor dedim beni affet anaya babaya hürmet etmemek istemem ama ben bitirdim dedim ve kapattım o defteri sonrasında ulaşmaya çalıştı ama ben kendime iyi gelmeyen hiçbir şey için artık orada olmamayı öğrendim babam aradı bir defa ara bizi dedi yapma böyle dedi tamam dedim birkaç sorunumdan bahsettim kızımın sonuçlanacak testleri vardı onları anlattım kapattım şimdi ben kendimi kötü evlat olarak görmüyorum çünkü biliyorum yaşadıklarımı siz sadece abla konusunda anlattınız ben hem kardeş ayrımı hem erkek kız ayrımı hem de anne sevgisizliği anlattım başını şişirdiysem özür dilerim ama biliyor musun canım arkadaşım en değerli benim en değerli sensin annem benim annemdir bayramdan bayrama ihtiyacı olunca giderim evlat olarak üzerime düşeni asgari düzeyde yaparım ama yok devamı yok ben hayatımı yaşarken hiç bu noktaya geleceğimi sanmazdım ama artık bir anneyim ben anne olduktan sonra tüm değer yargılarım değişti sıkılaştı güçlendi kendime olan bağım . Çünkü ben ne kadar mutlu huzurlu ve sakinsem benim evladım da o kadar mutlu. Neden sonuç aramadan kendi dünyamda bana sunulan her nimete şükür içinde olarak yaşıyorum her sorana süperim demiyorum en basit sorunumda bile yardım istiyorum böylesi beni daha mutlu etti sen de bulacaksın seni mutlu edeni .

Genişletmek için tıkla...

matilda1 .!.:

Senin gelişimi görmek için sabırsızlanıyorum. Tırtıldan kelebek çıkar gibi uöa
Sevgiliyle kucaklıyorum seni eşin beyefendiye geçmiş olsun tekrardan.

Genişletmek için tıkla...

HepBaharOlsa .!.:

Erkek kardesim ve ailesi annemle babamla ayni evde yasiyor. Dolayisiyla annemle babam benim cocuklarimla cok daha az vakit geciriyolar. Onlar varkende cok fazla sevgilerini gosteremiyolar, kiskanclik olur diye. Ama zaman zaman annem gelir benim evimde cocuklarima bakar. Ve inanilmaz kaliteli vakit gecirir. Anneme bende fazla gidemiyorum. Erkek kardesimin bir takim piskolojig sorunlari oldugu icin. Surekli tartismaya calisiyolar. Benimde zoruma gidiyor bu durum ama anneme sitem etmeye hakkim yok. Oda onun evladi. Annenizi tek olarak davet edin evinize, madem ablaniz yorgun. Veya cat kapida gidebilirsiniz. Annenizle disaridada bulusabilirsiniz. Anne ben seni aliyim suraya gidelimmi diyebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Gocmenturna .!.:

Hala bayramdan bayrama ihtiyacı olunca giderim demişsiniz. Haketmiyor işte gitmeyin kesin atın

Genişletmek için tıkla...