Ona bile gelmemiş. Çok sinirlendim ya..
Ona bile gelmemiş. Çok sinirlendim ya..Bunlar çöp insanlar ya. Kocan ne dedi gelmediklerinde peki? O da gelmedi deme sakın?
Ohooooo sen bu adam bozuntusu ile niye evlisinOna bile gelmemiş. Çok sinirlendim ya..
Anlamıyor insan işte işin içindeyken göremiyor bazı durumları. Kızın acısını, hissettiklerini biz buradan hissettik. Ama bencil pislik adam cenazeye bile gelmemiş. Kızı orada yapayalnız bırakmış. Nerede evlilik bağı? iyi günde kötü günde verilen sözler? Bu çöp adamla bırak hap alarak sevişmeyi, iki tokat sallamak gerek. Şu an karşımda olsa pata küte sen insan mısın diyerek girişesim geldi. Acısı az hafiflesin daha net görecek bu arkadaşta.Ohooooo sen bu adam bozuntusu ile niye evlisinYeswomen ??? Kız su detayları baştan versenize yahu
İstanbul'a beni almak için gelmişken baş sağlığı dilemek için geldi sadece.Bunlar çöp insanlar ya. Kocan ne dedi gelmediklerinde peki? O da gelmedi deme sakın?
Evet ne kadar fedakarlık yapmışta olsam adı yapmasaydın sonuçta burada yaşayacağını biliyordun gelmeyebilirdin oluyor. Şimdi düşünüyorum neden bu kadar çok şeyi göze aldım neden bu kadar fedakarlık yaptım diye ama şuan bundan çok üzüleceğim canım babam var o kadar öngörülüydü ki ailesi ve onunla ilgili durumlarda sırf gönlüm olsun kırılmayayım diye sen bilirsin olsun durum keşke ben hiç bilmeseydim bana hiç kalmasaydı karar. Evet Ankara'ya çağırdığında cinsellikte yaşandı yok desem olmuyordu ama kendimi müthiş kötü hissettim. Üzücü olan tarafı babam vefat etmiş insan şu kız acısını yaşasın diyip şeyininde derdine düşmezdi bilmiyorum nereden tutsam olmuyor. Yaklaşık bir yıl beklicem ama ayrılmak için o kadar çok sebebim varki bunlar ona ailesine ya da başıma gelen bu tahliksizliklere olan öfkem mi bilmiyorum ama kendimi bir yere ait hissedememek duygusu içimi yıpratıyor.Erkek olarak analizlememistir, o yetenek onlarda nerdeeee. Kaynanan fitlemistir bana sarilmadi diye. Şimdi söyle bisey var hani diyosun ya beni ankaraya çağırdı keşke gitmeseydim diye. Bak bu olay sana hayir demeyi ogretio aslinda. Sen kendini yirtsan da karsi taraf icin, her turlu zora soksan da aslinda karşındakinin anladigi kadarsin. Kimse cikip tebrikler etmiyor yaptigimiz fedakarliklar için. Aksine 50 defa yapip 1 kere yapmadigimda adin yapmıyor olur, yaptiklarinin kiymeti bilinmez. Ve günün sonunda boyle biri icin ben niye kendimden ödün verdim diye kendine kizarsin. Insani yaslandikca nemrutlastiran, hayata ofkeli kildiran şeyler işte bu kendine kizmalarinin kumulatif birikimi. Ne kadar kendine az kizarsan o kadar naif bir insan olarak yaş alirsin. Kendine saygiyi kaybetmemek cok muhim bisey. O yuzden sen kendin istiyorsan yap biseyleri. Baskasi icin değil asla. Ne için cagirdi seni Ankara baban yogun bakimdayken merak ediyorum. Ucundan yakindan cinsellikle ilgisi varsa insani cok kullanilmis da hissettirir. Bu tarz birikmis ofkeler insani ayrilmaya iter o yuzden icinde bu tarz ofkeleri biriktirme istemiyorsan yapma en basta. Kadinlar bu hataya cok düşme egilimindeler hep, oysa ki erkekler burnundan kil aldirmio. Daha yeni evlenmissiniz 1 yıl bi gecsin anca oturur evlilik henuz cok basindasin. Bu surecte bir karar almak dogru olmaz da zaten. Mümkün mertebe kendine odakli yasa. Amaan bosver gecti gitti hala ne üzülüyorsun modundalarsa, bi durun siz karar veremezsiniz buna seklindeki tavrini koy, acını yaşa. Onlar sana uysun.
İşte konu konuyu açtıkça aklıma birşeyler geliyor. Şuan yalnızca tek derdim acım babam diğer yaşadıklarımda ağır ama babamın kaybı yanında basit geliyor gözümeOhooooo sen bu adam bozuntusu ile niye evlisinYeswomen ??? Kız su detayları baştan versenize yahu
Şuan bile görebiliyorum ama her şey o kadar üst üsteki bir karar alabilmeye daha inanın gücüm yok acının her türlüsünü üst üste yaşadım. Mutlu olmam gereken zamanlarda en üzüldüğüm zamanlara evrildi olaylar. Babası yoğun bakımda olduğu için balayına gitmedik dış çekim yaptırmadık keşke diyorum nikahıda ben diretebilseydim yapmayalım diye. Belki bunlar başıma gelmezdi.Anlamıyor insan işte işin içindeyken göremiyor bazı durumları. Kızın acısını, hissettiklerini biz buradan hissettik. Ama bencil pislik adam cenazeye bile gelmemiş. Kızı orada yapayalnız bırakmış. Nerede evlilik bağı? iyi günde kötü günde verilen sözler? Bu çöp adamla bırak hap alarak sevişmeyi, iki tokat sallamak gerek. Şu an karşımda olsa pata küte sen insan mısın diyerek girişesim geldi. Acısı az hafiflesin daha net görecek bu arkadaşta.
Asıl bunu yazsaydın ya konunun basinda. Isyerinden arkadaslarin bile yeri gelio taziyesine baska sehre gidiyoruz. Eşin nasil gelmez yanina??? Nasil bi bahaneyle seni yalniz birakir. Gelenler sorar eş ailesinden kimse yok diye demezler mi en kotu ihtimalle. Hayret dogrusu umarim yeni bir is bulmuşsundur ankarada. Istifa edip guvenip gitmissin keske guvenmeseydin bu kadar.Hayır gelmediler, istanbul'a da gelmediler sadece eşim abimi arayıp baş sağlığı diledi. Annesi iki apartman ileride oturuyo Ankara'da yaşadığım yere bile gelmedi ben evlerine gittiğimde başın sağolsun üzülme dedi sadece.
:'((( keşke... Fark etmişsin de sanırım babanin ta en basindan cok da istemedigini ama sen üzülme diye müdahale etmedigini. Naif birisisin babacigin gibi belli ki. Yalniz hissettikce ayni konuya yazmaya devam et. Bi arkadasin esin dostun var mi ankarada hic? Olmadi bi sure annenin yanina gidersin belki ikinize de iyi gelir? Evlendim mecbur burda durmaliyim diye düşünme annem iyi hissetmiomus der gidersin en kotu olmaz mi?Evet ne kadar fedakarlık yapmışta olsam adı yapmasaydın sonuçta burada yaşayacağını biliyordun gelmeyebilirdin oluyor. Şimdi düşünüyorum neden bu kadar çok şeyi göze aldım neden bu kadar fedakarlık yaptım diye ama şuan bundan çok üzüleceğim canım babam var o kadar öngörülüydü ki ailesi ve onunla ilgili durumlarda sırf gönlüm olsun kırılmayayım diye sen bilirsin olsun durum keşke ben hiç bilmeseydim bana hiç kalmasaydı karar. Evet Ankara'ya çağırdığında cinsellikte yaşandı yok desem olmuyordu ama kendimi müthiş kötü hissettim. Üzücü olan tarafı babam vefat etmiş insan şu kız acısını yaşasın diyip şeyininde derdine düşmezdi bilmiyorum nereden tutsam olmuyor. Yaklaşık bir yıl beklicem ama ayrılmak için o kadar çok sebebim varki bunlar ona ailesine ya da başıma gelen bu tahliksizliklere olan öfkem mi bilmiyorum ama kendimi bir yere ait hissedememek duygusu içimi yıpratıyor.
Keşke diyorum keşke canım babam şuan hayatta olsa
Fazla güvenmişim gerçekten.. 7 yıldır çalıştığım bi hastaneydi çok yoğun stresli bi işim vardı şubeleri Ankara'da da mevcut farklı bi hastanede iş bulurum ama psikolojim şuan pek iyi değil. Kpss ye hazırlanmayı düşünüyorum en azından memuriyet olursa benim için daha iyi olur.Asıl bunu yazsaydın ya konunun basinda. Isyerinden arkadaslarin bile yeri gelio taziyesine baska sehre gidiyoruz. Eşin nasil gelmez yanina??? Nasil bi bahaneyle seni yalniz birakir. Gelenler sorar eş ailesinden kimse yok diye demezler mi en kotu ihtimalle. Hayret dogrusu umarim yeni bir is bulmuşsundur ankarada. Istifa edip guvenip gitmissin keske guvenmeseydin bu kadar.
eşi cenazeye mi gelmemiş?Ona bile gelmemiş. Çok sinirlendim ya..
Tıpkı yazdığınız gibi eksik olmayın Allah razı olsun.Canım babamı çok severdim babam da beni severdi kıyamazdı.. Ankarada kimsem yok. Şuan istanbuldayım babamın 40ı nedeniyle bir hafta ailemleyim tekrar çok sağolun iyi ki varsınız:'((( keşke... Fark etmişsin de sanırım babanin ta en basindan cok da istemedigini ama sen üzülme diye müdahale etmedigini. Naif birisisin babacigin gibi belli ki. Yalniz hissettikce ayni konuya yazmaya devam et. Bi arkadasin esin dostun var mi ankarada hic? Olmadi bi sure annenin yanina gidersin belki ikinize de iyi gelir? Evlendim mecbur burda durmaliyim diye düşünme annem iyi hissetmiomus der gidersin en kotu olmaz mi?
Canımm babamı kaybettim dediğinde içimde bişey koptu. Bak seni tanımıyorum ama acını hissedebiliyorum ama her insanın acıyı yaşayış yada acıya verdiği tepki aynı olmayabilir. Eşinde olsa. Sitem etmişsin aslında anlıyorum kendi kendine insan ya ondan kötü insanlar varken neden babam diyor bu hastalık olarak kötü demiyorum insani açıdan. İstemsiz ve içten gelir engelleyemediğin bir duygu bu. Aynı acıyla sınanmayan hiç kimse senin acını bilemez. Yapacak bişey yok haklı duadan başka. Sen acının vermiş olduğu hırsla üzüntünü biraz farklı aksettiriyorsun ama kötü niyetli olmadığını babasını gerçekten kaybetmekten korkan bir kız çocuğu olarak çok iyi anlıyorum. Kalbini ferahlat. Bu dünyada yaşamıyoruz bu dünyadan geçiyoruz.Merhabalar; nasıl bir başlık yazarım diye düşündüm fakat bulamadım. Kısaca anlatmam gerekirse her şey ben evlendikten sonra hayatımın hızlıca alt üst olmasıyla başladı. Konuyu biraz baştan anlatmak istiyorum sizlere, 15 haziran nikah tarihimizde eşimin babası 8 haziran'da yoğun bakıma girdi aslında nikahı ertelesek mi uygun olmaz desemde davetiyeler basıldı geciktirmeyelim diyip nikahı o tarihte yaptık. Ben ailemle istanbul'da oturuyorum onlar da ankarada. Ailemi alıp hızlı trenle birgün öncesi gittik dini nikah resmi nikah derken ailemi yolculadım. Beş gün sonra 7 yıldır çalıştığım kurumdan evlilikle ayrılmak için istifamı vermem gerekiyordu istanbul'a ailemin yanına geldim. Sonrasında annemin elden ameliyatı oldu hiç olmayacak şey. Babamı tedbir amacli hastaneye götürdüm yatış verdiler sonrasında sağlığı daha kötü olmaya başladı taburcu olduktan bonrasında babam banyoda düştü omurga dolayısıyla ameliyat oldu üzerine koah hastası olduğu için nefes darlığı arttı yoğun bakıma girdi ve çok üzülerek babamı kaybettim.Ve ben ne zaman ankara'ya dönsem babam ya serviste fenalaştı ya da düştü bir olumsuzluk olup duruyordu istisnasız her gidişimde ertesi gün böyle oldu. Tüm bu olaylar o kadar hızlıca nikah sonrası oldu ki şuan ruh gibiyim babamı 9 ağustos'ta kaybettim yaklaşık bir ay oldu ve babamı çok severdim o da beni. Şuan yaşadıklarıma bir anlam veremiyorum. Eşimin babası babamdan büyük olmasına rağmen yoğun bakımdan çıktı sağlıklı ve eşim bu konuda beni anlamıyor yapacak bir şey yok olan oldu kendini yıpratma diyip duruyor. Ailesi de empatiden yoksun insanlar. Benim babam sağlıklıyken onun babası yoğun bakımdaydı ve kayınvalidem çok üzülüyordu bu saatte gelirdi arardı sorardı diye, babam vefat edince de üzülme yapacak bir şey yok diyor durdum derin nefes alıp sizin de eşiniz yoğun bakımdayken çok üzülüp kendinizi yıpratıyordunuz o zaman da deseydiniz kızım takdiri ilahi yapacak bir şey yok diye öyle söyleyince sustu. Eşimin kız kardeşi ben ankarada yapayalnızım bi arkadaşım yok üzerine hayatımda en çok sevdiğim insanı canım babamı kaybetmişim beni arayıp müsaitseniz baş sağlığına bi fatiha okumaya gelelim demek yerine, geldiğim haftanin haftasonu eşinin kuzenin düğününe gidiyor abisine yani eşime düğünden videolar atıyor iki gün sonra da beni aradı açmadım. Annesi sen kızımın telefonunu açmamışsın dedi ben de kendisine kırgınım bi baş sağlığına gelmesi düğüne gitmesinden daha kolay bir arayıp sorabilirdi ben yine iyi niyetimle kız hamile o yüzden gelmemiştir dedim ama beni aramayıp düğüne gitmesi kırdı bana değer vermemesini geçtim abisinin eşi olarak sormalıydı onun babası yoğun bakımdan çıkamasa ölse ben hep yanında destek olurdum dedim. Annesi de cahilline ver dedi. Ailesinin empati yapmaması canımı çok sıkıyor. Benim babamı serviste yatarken eşim baban iyi taburcu olur dedi nazar mıdır bilmiyorum ertesi gün yoğun bakıma girdi babam. Kendi babasının durumunu görseniz babamdan büyük yemek yiyor gayet iyi konuşuyor keyfi yerinde hızlıda yürüyor sürekli babası için iştahı yok keyifsiz yürüyemiyor diyor. Dedim babanı daha yeni gördüm gayet sağlıklı, babam kötüyken iyi diyosun, kendi babanın da sağlığı iyi nazar değmesin diye sürekli kötü diyor kendim görmesem hakverirdim. Daha yaşadığım çok şey varda, kısaca durum böyle. Sizlerle paylaşmak istedim inanın çok zor durumdayim babamın yokluğu, yaşadıklarımın hepsi beni çok üzüyor. Sizlerden birer yorum teselli bekliyorum sadece..
Böyle benzer bir süreçten geçtik hala geçiyoruz eşimle, eşimin babasınu kaybettik 6 ay oldu.Merhabalar; nasıl bir başlık yazarım diye düşündüm fakat bulamadım. Kısaca anlatmam gerekirse her şey ben evlendikten sonra hayatımın hızlıca alt üst olmasıyla başladı. Konuyu biraz baştan anlatmak istiyorum sizlere, 15 haziran nikah tarihimizde eşimin babası 8 haziran'da yoğun bakıma girdi aslında nikahı ertelesek mi uygun olmaz desemde davetiyeler basıldı geciktirmeyelim diyip nikahı o tarihte yaptık. Ben ailemle istanbul'da oturuyorum onlar da ankarada. Ailemi alıp hızlı trenle birgün öncesi gittik dini nikah resmi nikah derken ailemi yolculadım. Beş gün sonra 7 yıldır çalıştığım kurumdan evlilikle ayrılmak için istifamı vermem gerekiyordu istanbul'a ailemin yanına geldim. Sonrasında annemin elden ameliyatı oldu hiç olmayacak şey. Babamı tedbir amacli hastaneye götürdüm yatış verdiler sonrasında sağlığı daha kötü olmaya başladı taburcu olduktan bonrasında babam banyoda düştü omurga dolayısıyla ameliyat oldu üzerine koah hastası olduğu için nefes darlığı arttı yoğun bakıma girdi ve çok üzülerek babamı kaybettim.Ve ben ne zaman ankara'ya dönsem babam ya serviste fenalaştı ya da düştü bir olumsuzluk olup duruyordu istisnasız her gidişimde ertesi gün böyle oldu. Tüm bu olaylar o kadar hızlıca nikah sonrası oldu ki şuan ruh gibiyim babamı 9 ağustos'ta kaybettim yaklaşık bir ay oldu ve babamı çok severdim o da beni. Şuan yaşadıklarıma bir anlam veremiyorum. Eşimin babası babamdan büyük olmasına rağmen yoğun bakımdan çıktı sağlıklı ve eşim bu konuda beni anlamıyor yapacak bir şey yok olan oldu kendini yıpratma diyip duruyor. Ailesi de empatiden yoksun insanlar. Benim babam sağlıklıyken onun babası yoğun bakımdaydı ve kayınvalidem çok üzülüyordu bu saatte gelirdi arardı sorardı diye, babam vefat edince de üzülme yapacak bir şey yok diyor durdum derin nefes alıp sizin de eşiniz yoğun bakımdayken çok üzülüp kendinizi yıpratıyordunuz o zaman da deseydiniz kızım takdiri ilahi yapacak bir şey yok diye öyle söyleyince sustu. Eşimin kız kardeşi ben ankarada yapayalnızım bi arkadaşım yok üzerine hayatımda en çok sevdiğim insanı canım babamı kaybetmişim beni arayıp müsaitseniz baş sağlığına bi fatiha okumaya gelelim demek yerine, geldiğim haftanin haftasonu eşinin kuzenin düğününe gidiyor abisine yani eşime düğünden videolar atıyor iki gün sonra da beni aradı açmadım. Annesi sen kızımın telefonunu açmamışsın dedi ben de kendisine kırgınım bi baş sağlığına gelmesi düğüne gitmesinden daha kolay bir arayıp sorabilirdi ben yine iyi niyetimle kız hamile o yüzden gelmemiştir dedim ama beni aramayıp düğüne gitmesi kırdı bana değer vermemesini geçtim abisinin eşi olarak sormalıydı onun babası yoğun bakımdan çıkamasa ölse ben hep yanında destek olurdum dedim. Annesi de cahilline ver dedi. Ailesinin empati yapmaması canımı çok sıkıyor. Benim babamı serviste yatarken eşim baban iyi taburcu olur dedi nazar mıdır bilmiyorum ertesi gün yoğun bakıma girdi babam. Kendi babasının durumunu görseniz babamdan büyük yemek yiyor gayet iyi konuşuyor keyfi yerinde hızlıda yürüyor sürekli babası için iştahı yok keyifsiz yürüyemiyor diyor. Dedim babanı daha yeni gördüm gayet sağlıklı, babam kötüyken iyi diyosun, kendi babanın da sağlığı iyi nazar değmesin diye sürekli kötü diyor kendim görmesem hakverirdim. Daha yaşadığım çok şey varda, kısaca durum böyle. Sizlerle paylaşmak istedim inanın çok zor durumdayim babamın yokluğu, yaşadıklarımın hepsi beni çok üzüyor. Sizlerden birer yorum teselli bekliyorum sadece..
Merhabalar; nasıl bir başlık yazarım diye düşündüm fakat bulamadım. Kısaca anlatmam gerekirse her şey ben evlendikten sonra hayatımın hızlıca alt üst olmasıyla başladı. Konuyu biraz baştan anlatmak istiyorum sizlere, 15 haziran nikah tarihimizde eşimin babası 8 haziran'da yoğun bakıma girdi aslında nikahı ertelesek mi uygun olmaz desemde davetiyeler basıldı geciktirmeyelim diyip nikahı o tarihte yaptık. Ben ailemle istanbul'da oturuyorum onlar da ankarada. Ailemi alıp hızlı trenle birgün öncesi gittik dini nikah resmi nikah derken ailemi yolculadım. Beş gün sonra 7 yıldır çalıştığım kurumdan evlilikle ayrılmak için istifamı vermem gerekiyordu istanbul'a ailemin yanına geldim. Sonrasında annemin elden ameliyatı oldu hiç olmayacak şey. Babamı tedbir amacli hastaneye götürdüm yatış verdiler sonrasında sağlığı daha kötü olmaya başladı taburcu olduktan bonrasında babam banyoda düştü omurga dolayısıyla ameliyat oldu üzerine koah hastası olduğu için nefes darlığı arttı yoğun bakıma girdi ve çok üzülerek babamı kaybettim.Ve ben ne zaman ankara'ya dönsem babam ya serviste fenalaştı ya da düştü bir olumsuzluk olup duruyordu istisnasız her gidişimde ertesi gün böyle oldu. Tüm bu olaylar o kadar hızlıca nikah sonrası oldu ki şuan ruh gibiyim babamı 9 ağustos'ta kaybettim yaklaşık bir ay oldu ve babamı çok severdim o da beni. Şuan yaşadıklarıma bir anlam veremiyorum. Eşimin babası babamdan büyük olmasına rağmen yoğun bakımdan çıktı sağlıklı ve eşim bu konuda beni anlamıyor yapacak bir şey yok olan oldu kendini yıpratma diyip duruyor. Ailesi de empatiden yoksun insanlar. Benim babam sağlıklıyken onun babası yoğun bakımdaydı ve kayınvalidem çok üzülüyordu bu saatte gelirdi arardı sorardı diye, babam vefat edince de üzülme yapacak bir şey yok diyor durdum derin nefes alıp sizin de eşiniz yoğun bakımdayken çok üzülüp kendinizi yıpratıyordunuz o zaman da deseydiniz kızım takdiri ilahi yapacak bir şey yok diye öyle söyleyince sustu. Eşimin kız kardeşi ben ankarada yapayalnızım bi arkadaşım yok üzerine hayatımda en çok sevdiğim insanı canım babamı kaybetmişim beni arayıp müsaitseniz baş sağlığına bi fatiha okumaya gelelim demek yerine, geldiğim haftanin haftasonu eşinin kuzenin düğününe gidiyor abisine yani eşime düğünden videolar atıyor iki gün sonra da beni aradı açmadım. Annesi sen kızımın telefonunu açmamışsın dedi ben de kendisine kırgınım bi baş sağlığına gelmesi düğüne gitmesinden daha kolay bir arayıp sorabilirdi ben yine iyi niyetimle kız hamile o yüzden gelmemiştir dedim ama beni aramayıp düğüne gitmesi kırdı bana değer vermemesini geçtim abisinin eşi olarak sormalıydı onun babası yoğun bakımdan çıkamasa ölse ben hep yanında destek olurdum dedim. Annesi de cahilline ver dedi. Ailesinin empati yapmaması canımı çok sıkıyor. Benim babamı serviste yatarken eşim baban iyi taburcu olur dedi nazar mıdır bilmiyorum ertesi gün yoğun bakıma girdi babam. Kendi babasının durumunu görseniz babamdan büyük yemek yiyor gayet iyi konuşuyor keyfi yerinde hızlıda yürüyor sürekli babası için iştahı yok keyifsiz yürüyemiyor diyor. Dedim babanı daha yeni gördüm gayet sağlıklı, babam kötüyken iyi diyosun, kendi babanın da sağlığı iyi nazar değmesin diye sürekli kötü diyor kendim görmesem hakverirdim. Daha yaşadığım çok şey varda, kısaca durum böyle. Sizlerle paylaşmak istedim inanın çok zor durumdayim babamın yokluğu, yaşadıklarımın hepsi beni çok üzüyor. Sizlerden birer yorum teselli bekliyorum sadece..
Eşimle benzer bir süreçten geçtik, hâlâ da etkilerini yaşıyoruz. Kayınbabamızı altı ay önce kaybettik. Böyle bir kaybın ardından toparlanmak gerçekten kolay olmuyor. Ama bilmeliyiz ki her şey Allah’tandır. Ölüm, hayatın en doğal gerçeğidir. Doğarken alnımıza yazılır, fakat biz bunu hep unutur, günlük hayatın telaşında yaşarız. Oysa ölüm doğanın kanunudur. Hastalık gelir, kaza gelir; hiçbirimiz bunun zamanını bilemeyiz. Ölümün saati ve tarihi gizlidir, adeta enselerimizde taşırız.Merhabalar; nasıl bir başlık yazarım diye düşündüm fakat bulamadım. Kısaca anlatmam gerekirse her şey ben evlendikten sonra hayatımın hızlıca alt üst olmasıyla başladı. Konuyu biraz baştan anlatmak istiyorum sizlere, 15 haziran nikah tarihimizde eşimin babası 8 haziran'da yoğun bakıma girdi aslında nikahı ertelesek mi uygun olmaz desemde davetiyeler basıldı geciktirmeyelim diyip nikahı o tarihte yaptık. Ben ailemle istanbul'da oturuyorum onlar da ankarada. Ailemi alıp hızlı trenle birgün öncesi gittik dini nikah resmi nikah derken ailemi yolculadım. Beş gün sonra 7 yıldır çalıştığım kurumdan evlilikle ayrılmak için istifamı vermem gerekiyordu istanbul'a ailemin yanına geldim. Sonrasında annemin elden ameliyatı oldu hiç olmayacak şey. Babamı tedbir amacli hastaneye götürdüm yatış verdiler sonrasında sağlığı daha kötü olmaya başladı taburcu olduktan bonrasında babam banyoda düştü omurga dolayısıyla ameliyat oldu üzerine koah hastası olduğu için nefes darlığı arttı yoğun bakıma girdi ve çok üzülerek babamı kaybettim.Ve ben ne zaman ankara'ya dönsem babam ya serviste fenalaştı ya da düştü bir olumsuzluk olup duruyordu istisnasız her gidişimde ertesi gün böyle oldu. Tüm bu olaylar o kadar hızlıca nikah sonrası oldu ki şuan ruh gibiyim babamı 9 ağustos'ta kaybettim yaklaşık bir ay oldu ve babamı çok severdim o da beni. Şuan yaşadıklarıma bir anlam veremiyorum. Eşimin babası babamdan büyük olmasına rağmen yoğun bakımdan çıktı sağlıklı ve eşim bu konuda beni anlamıyor yapacak bir şey yok olan oldu kendini yıpratma diyip duruyor. Ailesi de empatiden yoksun insanlar. Benim babam sağlıklıyken onun babası yoğun bakımdaydı ve kayınvalidem çok üzülüyordu bu saatte gelirdi arardı sorardı diye, babam vefat edince de üzülme yapacak bir şey yok diyor durdum derin nefes alıp sizin de eşiniz yoğun bakımdayken çok üzülüp kendinizi yıpratıyordunuz o zaman da deseydiniz kızım takdiri ilahi yapacak bir şey yok diye öyle söyleyince sustu. Eşimin kız kardeşi ben ankarada yapayalnızım bi arkadaşım yok üzerine hayatımda en çok sevdiğim insanı canım babamı kaybetmişim beni arayıp müsaitseniz baş sağlığına bi fatiha okumaya gelelim demek yerine, geldiğim haftanin haftasonu eşinin kuzenin düğününe gidiyor abisine yani eşime düğünden videolar atıyor iki gün sonra da beni aradı açmadım. Annesi sen kızımın telefonunu açmamışsın dedi ben de kendisine kırgınım bi baş sağlığına gelmesi düğüne gitmesinden daha kolay bir arayıp sorabilirdi ben yine iyi niyetimle kız hamile o yüzden gelmemiştir dedim ama beni aramayıp düğüne gitmesi kırdı bana değer vermemesini geçtim abisinin eşi olarak sormalıydı onun babası yoğun bakımdan çıkamasa ölse ben hep yanında destek olurdum dedim. Annesi de cahilline ver dedi. Ailesinin empati yapmaması canımı çok sıkıyor. Benim babamı serviste yatarken eşim baban iyi taburcu olur dedi nazar mıdır bilmiyorum ertesi gün yoğun bakıma girdi babam. Kendi babasının durumunu görseniz babamdan büyük yemek yiyor gayet iyi konuşuyor keyfi yerinde hızlıda yürüyor sürekli babası için iştahı yok keyifsiz yürüyemiyor diyor. Dedim babanı daha yeni gördüm gayet sağlıklı, babam kötüyken iyi diyosun, kendi babanın da sağlığı iyi nazar değmesin diye sürekli kötü diyor kendim görmesem hakverirdim. Daha yaşadığım çok şey varda, kısaca durum böyle. Sizlerle paylaşmak istedim inanın çok zor durumdayim babamın yokluğu, yaşadıklarımın hepsi beni çok üzüyor. Sizlerden birer yorum teselli bekliyorum sadece..
Öncelikle başınız sağolsun.Merhabalar; nasıl bir başlık yazarım diye düşündüm fakat bulamadım. Kısaca anlatmam gerekirse her şey ben evlendikten sonra hayatımın hızlıca alt üst olmasıyla başladı. Konuyu biraz baştan anlatmak istiyorum sizlere, 15 haziran nikah tarihimizde eşimin babası 8 haziran'da yoğun bakıma girdi aslında nikahı ertelesek mi uygun olmaz desemde davetiyeler basıldı geciktirmeyelim diyip nikahı o tarihte yaptık. Ben ailemle istanbul'da oturuyorum onlar da ankarada. Ailemi alıp hızlı trenle birgün öncesi gittik dini nikah resmi nikah derken ailemi yolculadım. Beş gün sonra 7 yıldır çalıştığım kurumdan evlilikle ayrılmak için istifamı vermem gerekiyordu istanbul'a ailemin yanına geldim. Sonrasında annemin elden ameliyatı oldu hiç olmayacak şey. Babamı tedbir amacli hastaneye götürdüm yatış verdiler sonrasında sağlığı daha kötü olmaya başladı taburcu olduktan bonrasında babam banyoda düştü omurga dolayısıyla ameliyat oldu üzerine koah hastası olduğu için nefes darlığı arttı yoğun bakıma girdi ve çok üzülerek babamı kaybettim.Ve ben ne zaman ankara'ya dönsem babam ya serviste fenalaştı ya da düştü bir olumsuzluk olup duruyordu istisnasız her gidişimde ertesi gün böyle oldu. Tüm bu olaylar o kadar hızlıca nikah sonrası oldu ki şuan ruh gibiyim babamı 9 ağustos'ta kaybettim yaklaşık bir ay oldu ve babamı çok severdim o da beni. Şuan yaşadıklarıma bir anlam veremiyorum. Eşimin babası babamdan büyük olmasına rağmen yoğun bakımdan çıktı sağlıklı ve eşim bu konuda beni anlamıyor yapacak bir şey yok olan oldu kendini yıpratma diyip duruyor. Ailesi de empatiden yoksun insanlar. Benim babam sağlıklıyken onun babası yoğun bakımdaydı ve kayınvalidem çok üzülüyordu bu saatte gelirdi arardı sorardı diye, babam vefat edince de üzülme yapacak bir şey yok diyor durdum derin nefes alıp sizin de eşiniz yoğun bakımdayken çok üzülüp kendinizi yıpratıyordunuz o zaman da deseydiniz kızım takdiri ilahi yapacak bir şey yok diye öyle söyleyince sustu. Eşimin kız kardeşi ben ankarada yapayalnızım bi arkadaşım yok üzerine hayatımda en çok sevdiğim insanı canım babamı kaybetmişim beni arayıp müsaitseniz baş sağlığına bi fatiha okumaya gelelim demek yerine, geldiğim haftanin haftasonu eşinin kuzenin düğününe gidiyor abisine yani eşime düğünden videolar atıyor iki gün sonra da beni aradı açmadım. Annesi sen kızımın telefonunu açmamışsın dedi ben de kendisine kırgınım bi baş sağlığına gelmesi düğüne gitmesinden daha kolay bir arayıp sorabilirdi ben yine iyi niyetimle kız hamile o yüzden gelmemiştir dedim ama beni aramayıp düğüne gitmesi kırdı bana değer vermemesini geçtim abisinin eşi olarak sormalıydı onun babası yoğun bakımdan çıkamasa ölse ben hep yanında destek olurdum dedim. Annesi de cahilline ver dedi. Ailesinin empati yapmaması canımı çok sıkıyor. Benim babamı serviste yatarken eşim baban iyi taburcu olur dedi nazar mıdır bilmiyorum ertesi gün yoğun bakıma girdi babam. Kendi babasının durumunu görseniz babamdan büyük yemek yiyor gayet iyi konuşuyor keyfi yerinde hızlıda yürüyor sürekli babası için iştahı yok keyifsiz yürüyemiyor diyor. Dedim babanı daha yeni gördüm gayet sağlıklı, babam kötüyken iyi diyosun, kendi babanın da sağlığı iyi nazar değmesin diye sürekli kötü diyor kendim görmesem hakverirdim. Daha yaşadığım çok şey varda, kısaca durum böyle. Sizlerle paylaşmak istedim inanın çok zor durumdayim babamın yokluğu, yaşadıklarımın hepsi beni çok üzüyor. Sizlerden birer yorum teselli bekliyorum sadece..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?