• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlendim cok durgunlastim

Ailemden 15 saat uzaklıkta bir yerde yaşıyorum evleneli 4 sene oldu. İlk zamanlar çok üzülürdüm çok ağlardım sürekli konuşurdum ailemle. Gerçi hala sürekli konuşuruz :) ama zamanla alışıyorsun.Bambaşka bir şehir ve çok sıcak alışık olmadığımdan çok zorlandım. Eşim mesaili çalışıyordu gece vardiyası falan çok korkardım. Ben alıştıysam herkes alışır herhalde :)
Senin en azından ailen yakınında.
Ama sürekli ailene gitmeni yada onların gelmesini tavsiye etmem yoksa alışamazsın evliliğe kendi evine. Geçici bir süreç canım. Artık sende kendine bir yuva kurdun aile oldun ilerde çocukların olucak inşallah bu şekilde kendini avutmaya çalış.
 
hiç böyle seyler yasamadım nedense:olamaz:
hatta aksine bi rahatlamış özgürleşmiş hissetmiştim kendimi
şimdilerde kv ler ve annemler haftada 1 de olsa bizi evlerine beklerken biz evden sadece dondurma almak için cıkıyoruz:ıslık:
 
ben hiç böyle bişey yaşamadım ve yaşayanları da yadırgıyorum. aileniz büyütürken bağımlı mı büyütmüş acaba? hani tek çocuğum evlendiğimde de başka şehirdeydik eşimle. hiç böyle bişey hissetmedim. bana hiç normal gelmedi. hatta ilginç ötesi bi durum
 
Evinde tv izleyen kadının da şartları koşulları farklı olabilir.Veya evde tv izlemek insanı küçültürken çalışmak yüceltmez.Mesela Ben 1 yıl evde sizin tabirinizle evet gerçekten tv izledim.O an ki şartlarım onu gerektirdi.Ama bu çalışan insanı benden üstün yapmadı.Şu an çalışıyorum tv izleyeni benden düşük yapmıyor.Ya bu zaten çok farklı bir konu.Size göre katı gelebilir bana göre normal bir durum değil.Ve ben de bunu belirttim
"Evde oturup TV izleyen kadın" derken "nasılsa kocam var, ne gerek var çalışmama" düşünce yapısındaki bir kadını aktarmak istedim. Şu an çalıştığınıza göre böyle biri olduğunuzu düşünmüyorum. Dediğiniz gibi bambaşka bir tartışmanın konusu bu. Fikirlerinizi aktardığınız için teşekkürler.
 
Yakinda gecer bu his.
Henüz cok yeni yasadiginiz duygular. Bir süre sonra önemi kalmiyor.
Bakin benim evim diyince mesela sadece kendi yuvam aklima geliyor.
Ben yurt disina geldim evlenerek.
Güclü olmak zorundayiz, hayatimizda degisiklikler hep olacak.
Ne istediginizi bilin ve kararinizdan dolayi da üzülmeyin, arada kalmayin.
Bu dönemler gecici, fazla uzamadigi sürece sorun yok.
Gidin yemek falan yiyin ya, bir de evde bos, ooh neler neler yapilir.
Insanin kendi evi gibisi yok, zamanla anlarsin.
 
Bu yazdıklarınızı eşiniz ya da herhangi bir erkek söylemiş olsaydı buradaki yorumlar çok farklı olurdu eminim. “Annesinden ayrılamıyorduysa evlenmeseydi”, “Aile kurmak için yeterince olgun değilmiş” ve benzerleri havada uçuşurdu. Ancak kadın yapınca hoş görülmüş anlaşılan.

Benim yorumum ise kadın erkek ayırt etmeksizin evlenme sorumluluklarını alamayacakların ve anne babalarından kopamayacakların evlenmemesi gerektiği yönünde. Aile evinden çıkmak bir hüzün verir mutlaka ama ötesi fazla bana göre.
 
Her kadin ayni seyi yasar demisler. Hayir ben yasamadim. 19 yasinda ailemden ayrildim. Geri kalan zamanda hep tek basima mucadele ettim. Hala da oyle...
Bana bu tarz seyler simariklik geliyor. Neyse azicik olgunlasmayi biraz yalniz kalmayi tadip evlenseydiniz keske...
 
Gececek ama bos yere bu sureci kendinize ve esinize eziyet haline getirmeyin. Devamli ailenize giderek, devamli bunu dusunup yemek yemeyerek zaten gececek olan sureci uzatmaktan baska birsey degil.

4 yillik evliyim. Ailem farkli sehirdeydi simdi yurtdisindalar. En son 2 gun once annemi gordum. Ayrilirken el salladik ve ben daha sonra agladim resmen :) ama 5 dakikalik birseydi.
Yeni evliykende birazcik uzulmus olabilirim ama hic gunlere yaymadim bunu. Hemen alistim zaten.
 
Konu sahibini pışpışlıyorsunuz ahh kuzum olur öyle diye ama bu forumda bu şekilde davranan erkekler de okuyoruz onlara öfke kusuyorsunuz,ben hiç hoşlanmadım konusahibinin tavrından toplasın kendini gerekirse zorla yesin her özlediğinde gitmesin olur mu böyle şey ya,cidden eş kişisine çok büyük haksızlık
 
Arkadaslar selam. 12 gün once evlendim balayindayken hicbir sıkıntı yoktu gayet mutluydum cok eglendik. Ama eve donunce inanilmaz bi durgunluk istah kapanmasi yasadim, yaşıyorum. Bunların sebebi ise baba evinden cikmis olmak. Surekli ailemle olmak istiyorum onlarlayken istahim acik cok guzel yemek yiyorum, neşeliyim eve dönünce tekrar bi halsizlik hissi geliyo. Buarada esimle ilgili hicbir problem yok. Surekli bi ağlama istegi hatta dün akşam yine agladim esim pisman misin mutsuz musun falan demeye basladi. Hakkini yiyemem cok fazla destek oluyo beni anladigini hissettiriyo. Bi de kizlar ben hic ailemden ayrilmadim 5 yıllık çalışma hayatim var evden ise isten eve durumundaydim. Esim calismaya basladi benim daha 6 günüm var iznimin bitmesi. Bi de sunu atlamiyim annemlere arabayla 12 dk da gidiyorum arabam var yani istediğim zaman gidebilirim hatta dün 6 saat falan orda kaldim ama o bile yetmiyo sanki. Evi benimsememek de değil bu esimle 6 yil sonunda evledik evimizi birlikte çalışarak para biriktirerek aldim duvarini kapisini herseyini biz boyadik tadilat yaptik esim mobilyaci her cm inde emegimiz var yani. Sıkıntım sadece ailemin yaninda olmak istegi sürekli onlari düşünüyorum bozagimdan tek lokma gecmiyor saat 3 e geliyor sudan başka bisey gecmedi boğazımdan. Sizce normal mi bu neolur ferahlatin icimi..
Canım yeni gelin. Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Bende daha 2,5 aylık evliyim. Tıpkı senin gibi evimizin her köşesinde emeğimiz var. Gün sayardım bir an önce evleneyim evimde yaşayayım diye. Balayına gittik her şey muhteşemdi eve bir geldim yatak odasına girmek istemedim 15 gün. Eve girince kasvet çökerdi üzerime. Günlerce hıçkıra hıçkıra ağladım. Evlendiğime pişman oldum. Eşime karşı sevgimi bile sorguladım. Anneme mesafem 5 dk hemde. Oraya gidince inanılmaz mutlu olurdum eşim gitsin ben orada kalayım derdim. Allah razı olsun çok destek oldu bana o dönemde. Hatta burada bile dert yandım bunla ilgili. Herkesle konuştum. Ama şimdi anneme 1 aydır gitmiyorum belki :D dışarda görüşüyoruz bazen ablamda piknikte falan. Annemin evi yabancı gelmeye başladı artık. Evim de evim yani şuan :)

O yüzden hiççç canını sıkma. Herş ey geçiyor ve çok mutlu oluyorsun kimsenin yokluğunu aramıyorsun sonrasında.

O dönemde bana, birg ün böyle konuşacağım söylenseydi çakardım ağzına ne diyorsun sen be sen beni anlayamazsın diye. Ama dedikleri doğruymuş inan. Her şey geçiyor..
 
İçin sıkıyor çaresiz yalnız hissediyosun değil mi kıyamam zamanla geçicek emin ol canım herkes yaşayabiliyor ilk zamanlar
 
Canım yeni gelin. Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Bende daha 2,5 aylık evliyim. Tıpkı senin gibi evimizin her köşesinde emeğimiz var. Gün sayardım bir an önce evleneyim evimde yaşayayım diye. Balayına gittik her şey muhteşemdi eve bir geldim yatak odasına girmek istemedim 15 gün. Eve girince kasvet çökerdi üzerime. Günlerce hıçkıra hıçkıra ağladım. Evlendiğime pişman oldum. Eşime karşı sevgimi bile sorguladım. Anneme mesafem 5 dk hemde. Oraya gidince inanılmaz mutlu olurdum eşim gitsin ben orada kalayım derdim. Allah razı olsun çok destek oldu bana o dönemde. Hatta burada bile dert yandım bunla ilgili. Herkesle konuştum. Ama şimdi anneme 1 aydır gitmiyorum belki :KK70: dışarda görüşüyoruz bazen ablamda piknikte falan. Annemin evi yabancı gelmeye başladı artık. Evim de evim yani şuan :)

O yüzden hiççç canını sıkma. Herş ey geçiyor ve çok mutlu oluyorsun kimsenin yokluğunu aramıyorsun sonrasında.

O dönemde bana, birg ün böyle konuşacağım söylenseydi çakardım ağzına ne diyorsun sen be sen beni anlayamazsın diye. Ama dedikleri doğruymuş inan. Her şey geçiyor..
Ya resmen ayni şeyleri yasamisiz ben de buraya sonucu yazmak icin sabirsizlaniyorum biliyorum gelecek o günler
 
Back
X