Evlenemedim ruhen çöktüm

Hayattaki amacınız evlilikmiş de olmayınca boşa yaşıyormuş gibi konuşuyorsunuz.
 
Yaşadığınız sıkıntı kronim uykusuzluk gibi fiziksel problemler yaratacak seviyeye geldiyse elbette bi uzmandan yardım almalısınız. Ve evlilik sitesi kullanacağınıza tinder hesabı açın, daha samimi en azından, kimin ne istediği daha net.

Bu arada aralarda cevapladıysanız da gözden kaçırıp tekrar soruyorsam kusuruma bakmayın. Evlilik başlığını kenara ayırırsak özel hayatınızın kalanı ne durumda?

Yani tamam hiç evlenmediniz. Peki hayatınızda en son ne zaman özel biri vardı? En son ilişkiniz ne zamandı, ne kadar sürdü, neden bitti? Bu içinde bulunduğunuz ruh halinin sebebi duygusal bi ihtiyaç mı yani?

Ya da fiziksel bi ihtiyaç mı mesela? Aktif bi cinsel hayatınız var mı diye de doğrudan sorulmaz genelde bdv de ama ben üstü kapalı sormuş olayım. Bu mu mesele?

Çocuk sahibi olmakla ilgili olabilir. Annelik içgüdüsünü pas geçmemek lazım.

Demeye çalıştığım şey sizin asıl istediğiniz, yokluğunu çekip uyuyamadığınız şey ne? Çünkü evlilik size tek başına hiçbi şey vermez. Evlilik ne ki, kişisel bi ilişkiyi devlete ve topluma tanıtmak için takip edilen bitakım prosedürler ve sonunda ortaya çıkan soyut bi kurum. Evlilik size ne mutluluğu garanti edebilir, ne huzuru, ne iyi bi cinsel hayatı, ne sevmeyi ne de sevilmeyi. Evlilik doğrudan çocuk da getimez, tercihen ya da zorunluluktan evli ama çocuksuz bi sürü insan var. Siz gerçekte ne istiyorsunuz da olmuyor, bence bunu düsünmelisiniz.
 
Esasında bu psikolojik rahatsızlık 40 yaşında oldu. 40 dönüm noktasımı nedir bilmiyorum. 35 te mutluydum 38 ve 39 yaşımda bile kendimi 20li yaşlarda hissediyordum. Halbuki görüntüm genç adetlerim düzenli ama ben kendimi yaşlı ve geç kalmış hissediyorum. Biliyorum bu yaşta bebek sahibi olanlar var. Ama bu yaşta lise çağında çocuğu olanda var. Çocuk sahibi olmayı çok istiyorum bu duygu çok baskı yapıyor. Uzmanlara göre ise cinsellik 60 lı yaşlara kadar uzar o dert değil. Duygusal boşluk olabilir yıllardırrrr kimse yok. En son 25 yaşımdayken biri elimi tutup gül vermişti onunlada anlaşamadık bitti. Esasen benim sorunum talibimin olmamasıda değildi. Karşıma kalbimi ısıtacak birinin çıkmaması. Nedenn diye sorgulayıp durmaktan yıprandım. En vasıfsız tipler çocuk doğurur. Benim çocuğum olsa onu inanılmaz güzel yetiştiririm ama olmuyor olmuyor. Tinder vs. Oralarada bulaşamam ürkünç
 
Bu arada muhafazakar bir ailedeyim.evlenmeden cinsellik olmaz bizde.
 
15 senelik fiziksel ve duygusal boşluk diyorsunuz, uykuların kaçması normal tabi. Bu zaman diliminde hayatınızda varlığından keyif alacağınız kimsenin olmama sebebi ne peki sizce? Çok sınırlı bi çevreniz olabilir mi, yani bu 15 yılda kaç tane bekar adamla herhangi bi sebepten ( iş, hobi, seyahat, arkadaş ya da aile ortami vb.) 5 kereden fazla görüştünüz mesela? Sorun bu bölümdeyse pandemi biter bitmez kendinizi çevrenizi genişletmeye adayın.

Sonra içinizin ısınmama sebebi nedir? Hatta içinizin ısınması derken kastettiğiniz nedir? İlk görüşte aşık olamadım diyosanız o zaten çok sık olan bi şey değil, hatta kişilik yapınız müsait değilse belki de size hiç olmayacak. Biraz vakit geçirdim ama bi bağ kuramadım diyosanız bu bağ kuramamanın sebepleri neler? Mesela hepsini kafanızda evlenilecekler ve çöp kutusu diye kategorize ediyor olabilir misiniz? Hayır belli ki sizde eğlenilecek diye bi klasör de yok, yazık doğrudan çöpe gidiyor adamlar

Şaka bi yana demek istediğim elbette partnerinizden beklentileriniz olacak, ne bekleyeceğiniz de tamamen kendi insiyatifinizde elbette. Ama doğrudan bi check listle adamların karşısına çıkıyorsanız o zaman olmaz. Kaldı ki o check list ne kadar gerçekçi o bile belli değil zira 15 yıldır yalnızım diyorsunuz. Sizi neyin mutlu neyin mutsuz edeceğini hiç deneyimlememişsiniz, sadece tahmin ediyosunuz. Katı ve yeniliklere kapalı bi evet hayır listesi ile biz size döneriz deyip asla aramayan insan kaynaklarına dönüşürsünüz. Hayır o ne öyle, bütün ömür cv biriktir ama bi tane işe alım yok

Bu arada bizim ülkemiz için uç öneriler bunlar ama ben bebek sahibi olmak için bu kadar hevesli olsam, bi çocuğa ihtiyacı olan her şeyi verebileceğime bu kadar inansam en yakınımızda Kıbrıs var sanırım bu işler için, soluğu Kıbrısta alırdım. Evet toplum, evet kültür, evet inanç, evet tüm bunların etkisindeki aile ve akraba, evet, evet, evet de... bunların hepsi bi araya gelse ne bana kaybolan tek bi saniyemi ne de bi tane sağlıklı yumurtamı geri verebilir. Hakkını vereceğime yürekten inanarak istiyosam, koşullarımı akıl mantık süzgecinde uygun hale getirdiysem ve hala çocuk istiyosam istiyorumdur. Gerisi boş.

Not: Tabi dedim ya son kısım benim için, ben olsam napardım kısmı. Yoksa genele baktığımızda uç bi öneri. Dogrusu yanlışı da çok kişişel. Ne sizin ne bi başkasının manevi degerlerine dokunmak istemem.
 
Son düzenleme:
Çok güzel yazı. Terapi niteliğinde.
 
Çok güzel yazı. Terapi niteliğinde.
Mantık bunu söylüyor fakat bazen kalp keşke bir an önce olsa güzel şeyler diyor, hayallerim gerçekleşse dyor. Eminim ne koşulda olursa olsın her insanın iniş çıkışı var. Ben de zor zamanlar geçiriyorum şu sıra ve diyorum kendime keşke sevdiğim hayatıma aldığım biri olsaydı da paylaşsaydım onunla drrdimi. Eminim o zaman daha iyi hissederdim sorunlarımı daha rahat çözerdim. Biz dua edeceğiz takdir Allahtan. Evliliğin kıyısından döndüm yıllar önce. O kadar zor bir ayrılık süreci yaşadım ki Allah kimseyi kötüyle karşılaştırmasın. Dilerim gönlümüzce olur her şey
 
İnşallah. Evet beklemekte çok yıpratıyor. Olmayıncada böyle benim gibi ruhsal sorunlar çıkıyor. Sizin yaşınız kaç
 
Bu arada aile ve sülale yapısı olarak evlenmeyen hiç kimse yok. O yüzdende bu ruhsal durumu yaşıyor olabilirmiyim?
 
Bende de öyle. Benimle yaşıt olanların boy boy çocugu var ama açıkcası kıstasım o değil. Ben daha yeni yeni evet evliliğe hazırım diyorym. Ama gönül istyor tabiki içini sıcacık edecek birini. Herhangi bir evlilik yapmak değil niyetim. İçime sinmeyen bir insanlar aynı evi aynı yatağı paylaşmak ne mümkün. İnsanlar tepiyorsun fırsatları evlenemezsin tabi diyor. Ama karşıma cıkanlar benim için fırsat değildi. İçime sinmeyen insanlardı. Umutları yitirmek yok ama güçlü olup bir şekilde olumsız düşüncelerden sıyrılmak gerek. En güxeli yazıldı em hayırlısı yazıldı bizim alnımıza öyle düşünelim. Allah dert verp derman aratmasın. Eşin de hayırlsını tez vakitte çıkarsın karşımıza
 
Bu arada ailenizle mi ysşıyorsınuz. Kardeşleriniz vs evli mi onlarla konuştunuz mu hiç bu durumu. Onlarla konuşmak da iyi gelir aslında
 
Aynı benim hislerimde böyleydi. Neden yok içimi ısıtan biri sorusu içimi kemirdi kemirdi bu hale geldim.
 
Bunun tek sebebi yetistirilirken maruz kaldığımız sözler. Geleneksel aileler bizi büyüyünce illa bir kocamizin çoluk çocuğumuzun olucagina inandırdı. Ya da hep genç yaşlarda aşkı bulacağımiza 20lerde evlenicegimize... 20leri geçince bu korkuya sahip olmayı öğrendik. Kocasız bağımsız yalnız dünyayı gezemiycegimizi özgürlüklerimizi anca aileden ayrılırsak yasayabilicegimizi öğrendik. Ayrı yaşama gibi hakkımız yoktu çünkü anca kötü niyetlerle düşük yere ayrı yere cikabilirdik amacımız eve erkek atmayı istemek olabilirdi. Sizin bı suçumuz yok psikologa gidin bir koca olmadan da kendinizi mutlu edebilmeyi calisin
 
Geleneksel aile yapısı evlilik üzerine kurulu dogru söulüyorsunuz. Fakat sevme sevilme ihtiyacının aile yapısıyla alakası yok. hatta ihtiyaçlar hiyerarşisini biliyorsanız insanın temel ihtiyaclarının ne oldugunu da biliyorsunuzdur. Lakin bence de bunu bu ara çok sorun etmiş konu sahibi o yüzden destek alması kendine gelmesi için cok yardımcı olacaktır
 
Bu arada ailenizle mi ysşıyorsınuz. Kardeşleriniz vs evli mi onlarla konuştunuz mu hiç bu durumu. Onlarla konuşmak da iyi gelir aslında
Ailemle yaşıyorum. Kardeşler evli. Onlarıda kendi girdabıma çekemem. Zaten anneminde üzüldüğünü farkettim. Oda etkiledi kendi iç dünyamda etkiledi. Birikti ve böyle patladım
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…