Bu lafa bende bekarken uyuz oluyordum. Evlenince neyi anlayacağım kardeşim?? ama şu bir gerçek, evliliğinde çok mutlu olanada gidin sorun, mutlaka hayal ettiği gibi değildir. Çünkü biz kadın milleti, senelerce birlikte olduğumuz sevgilimizle evlilik hayalleri kurarız. Evlendiğimizde herşeyin dahada mükemmel olacağını, masallardaki gibi olacağını sanırız. Aslında hiç öyle değil. Hayatın sorumluluğunu birlikte üstlenince ne hayal kalıyor ne heyecan. Elbette sevginde değişme olmuyor, ama asla sevgiliyken olduğu gibi olmuyor. Sevgili olunca sadece istediğin anda onunla görüşüyorsun. Evli olduğunda evden çıkmak istemediğin, kendini kötü hissettiğin andada yanında, ailenle birlikte olmak istediğin andada yanında, arkadaşlarınla görüştüğündede yanında. Kötü birşey demiyorum, ama sevgiliyken olan o ambiansı yakalayamıyor insan
Birde bunun üst leveli var. Çocuğun olursa anlarsın! Bu lafada eskiden uyuz olurdum. Şu anda az biraz anlıyorum. Ablamın 2.5 yaşında bir kızı var.Bu kadar yakından şahit olunca anlıyorum. Mesela arkadaşınla bir kahve içmek için 1 saatliğine cafede oturmak ablam için bir lüks. Çocuk olunca iş dışındaki tüm saatlerin çocuğuna ait. Kendi hayatın kendi planın diye birşey yok. Herşeyini ona göre ayarlamak zorundasın. Hava soğuksa dışarı çıkamazsın, çocuk park istiyorsa gideceksin, 3 öğün yemek yapıp yedireceksin, günde belki 10 kere alt değiştireceksin, hiçbiryere çantanı alıp çıkamazsın. Bebek bezi, suyu, maması, yedek kıyafeti, oyuncağı. İki saatliğine biyere gitmek için resmen valiz hazırlamalısın. Ama ablamın dediği şu, onun varlığı herşeye değer. Çektiğin çileyi gözün görmüyor, bütün hayatını ona vermekten mutlu oluyorsun.
Bununda bir üst leveli var. Senin çocuğun daha küçük, birde büyüsün asıl o zaman gör. Problemler büyüyünce başlıyor derler. Ben daha bu leveli yakından görmediğim için anlayamıyorum:)