Nacizane tavsiyem, babanizi bu kadar yeni kaybetmisken bu kadar sorunlu bir insanla evlilik konusunu bir kenara almaniz ve bekletmeniz olacak. Kimse ikna edememis sizi sayfalarca, suclamiyorum nasil bir ruh halinde oldugunuzu bilemeyecegim. Sadece kendinizi yipratmayin bos yere su anda. Egitmenmissiniz, en nadide varliklarimiz sizin elinizden geciyor, sizin agziniza bakiyor degil mi? En azindan bunu düsünüp kendinize zaman ve deger verin.
Ha benim fikrim bu konu hakkinda, saf bile olsa -ki inanmadim safligina- bu evlilik icin bir sebep olamaz. Acima duygusuyla bir hayat kurulamaz. Bir insanın elinden tutulur yardim amacli tabii, ama eve gittiginizde, esinizin sizi dinleyecek, anlayacak, sicak bir sekilde karsilayacak ve belki o insana yardim icin yaninizda olacak bir insan olmasi lazım. Eger butun kavgalariniz hane icindeyse bu sefer hayat icin enerjiniz kalmiyor. Enerjinizi bos yere harcatacak degil, dusuncesiyle bile dolduracak biriyle evlilik yapin lutfen. Kendinize deger vermeye baslarsaniz farkliligi gorecek oldugunuza inaniyorum.