Evlenmekten ümidi kestim

Ben kk de veya cevremde gözlemledigim kadariyla fazla inceliyorum tanistigim adamlari.

Buraya bazen öyle konular aciliyor ki hayret ediyorum.. daha nisanlisiyla acik iletisim dahi kurmayan kadinlar var. Oysa kursa anlasmayacaklari ve ayrilacaklari ortada. Ama susuyorlar tatli dilli oluyorlar ve evleniyorlar.
Hatta kendileri dahi sorgulamiyor karsilarindaki adami.. evlendikten sonra da aglasiyorlar böyle cikti diye.

iste genelde böyleleri evleniyor..onlar mi rahat yoksa ben fazla mi inceliyorum nedir anlamadim :KK70:

veya taktik uygulayanlar var.. var da var...
neyse ben saldim artik. zaten dünya mi batiyor ücüncü dünya savasi mi cikacak belli degil .. hayatini yasa gitsin. Ben suan evli ve cocuklu olsam , esimi ve cocuklari mi düsünecegim yoksa anne babami mi diye diye kafayi yerdim herhalde..
 
Bence evlilik, mutlu olacağınızın garantisi değil. Evlenmek istiyorsunuz da eğer bu geçmişinizde sevgili olduğunuz insanlardan biriyle evlenmiş olsaydınız nasıl bi hayatınız olurdu?

Mesela adam bipolarmış. Bu kişiyle evlenmiş olsaydınız şu an ne durumda olurdunuz? Nasıl zorlanırdınız? Ha deyince de boşanılmaz, zorlu süreçler. Ya da önceki sevgiliniz? Başkasının ailesinin ağzına bakarak, sizinle ilişkisini sonlandırmış. Bu insanla evlenseydiniz, ailesi yine sizden üstün gelecekti. Onların dediğini önemseyecekti.

Evren size aslında bir ödül sunmuş. Bu insanlardan herhangi birisiyle evlenmiş olsaydınız şu an burada “Boşanmalı mıyım?” sorusunu soranlardan birisi de siz olurdunuz.

Takmayın, akışına bırakın.
 
Ben bu panikle eyvah yalnız öleceğim eyvah çocuğum olmayacak düşüncesiyle yapılan mecburi evlilikleri tasvip etmiyorum.

Şu an yeryüzünde eşinden ayrılmış veya eşi ölmüş milyonlarca kadın var.
Bi imza ile hicbir şeyi garanti etmiyorsunuz

Lütfen sakince düşünün.sizle aynı yaşta sayılırız
Ben çok rahatım valla.Evlilik pembe bi dünya değil
 
Tamamini okuyamadim ama yastan dolayı cocuk olmaz demissiniz. Birkaç tanidigim 34 35 yaslarında evlendi 36 37 yaşlarında gayet doğum yaptılar. 31 yaş çocuk acısından henüz ümitsiz olunacak bir yaş değil ve bence evrendeniz bile bu dünyaya çocuk getirmek nasip kısmet işi. Herkese nasip olmuyor ve bunda da vardir bir hayır. Böyle bakın bence.
 
streshanim .!.:
Biraz uzun olacak çünkü burada evlenemeyenlere sizin suçunuz siz kimseyi beğenmiyorsunuz diyenler var o yuzden detaylı anlatmak istiyorum. Okuyanlara ve yorum yapanlara şimdiden tesekkürler. Annesi babası ayrı ve sorunlu kopuk bir ailede büyüdüm. Onlar boşanana kadar çocukluğum bile ailem yüzünden berbat kavga dövüş içerisinde geçti.
Hep güzel ailelere özendim. Kendi kendime dedim ki ileride benim de güzel bir ailem olacak ve o aileyi ben kuracağım. Iyi bir eşim ve çocuklarım olacak. Inadına ailemi mutlu etmeye çalışacağım dedim. Ama bir şeyi ne kadar isterseniz o kadar olmaz ya... 31 yaşına geldim bir türlü olmadı. Bu yaşa kadar kimse mi karşına çıkmadı diyeceksiniz. Çıktı çok güzel aşklar da yaşadım. Ama evlilikle sonuçlanmadi. Üniversitedeyken mesela gerçekten hayatımın aşkını bulduğuma inandım. 2 yıl inanılmaz güzel bir ilişkimiz oldu. Tam nişanlanmayı düşünürken, onun ailesi ailemi hor gördü. Anne baba boşanmış aile sorunlu dediler. Bu kız anasına düşkün ömür boyu ona maddi destek olur, ya size annesi yerleşirse dediler. Böyle iğrenç laflar döndüre döndüre adamı evlilikten vazgeçirdiler. Adam bana ben mantık evliliği yapmak istiyorum dedi ve ailesinin bulduğu kızla evlendi. Hayatımda en güvendiğim insandı kendisi. Yaşadığım şoku ve acıyı anlatamam. Böyle bi travmadan yıllar sonra başka birisi evliliğe ikna etti beni. Ikna etti diyorum çünkü evlenmeyi benden çok istiyordu. Aşığım ölüyorum bitiyorum diyen adam bilin bakalim ne oldu? Bir anda aşkının bittiğini ve evlenmekten vazgeçtiğini söyledi.
Ben tabi yine şok. Bi anda aşk nasil biter diyorum anlayamıyorum derken bu adamda bipolar bozukluk olduğunu öğrendim ve benden sakladığını. Yani adamda duygu durum bozukluğu varmış. Ve ayrıldıktan sonra bile başıma bela oldu. Depresyon dönemine girip intihar edeceğini söyledi defalarca. Ilişkimiz kalmamasına rağmen sırf insanlık olarak vicdanen onu defalarca psikiyatriye götürdüm ölmesinden korktuğum için. Sonuç; o hayatına devam etti hiçbir şey olmamış gibi. Ben yaşadığım travmalarla yine başbaşa... yine araya zaman girdi ve hayatıma şu anki sevgilim girdi. Çok iyi anlaştık ve mutlu vakit geçirdik. Bir süre ilişkimiz güzel giderken evlilik konusunu hiç açmadığını fark ettim ve konuyu ben merak edip sordum. Evlilikten korktuğunu söyledi. Bunu söylediği için ayrılmak istedim. Bırakmadı. Beni sevdiğini, Bunu aşacağını, bu fikre yavaş yavaş alıştığını söyledi. Anlayisla karşılamaya çalıştım. Bu arada kendisi 35 yaşında. Derken beraber ilişkimize devam ettik. Gelecek hakkında hayaller kurduk. Artık baharda aileler tanışsın isteme olsun dedik. Derken şu virüs belası çıktı. Şirketi onu ücretsiz izine çıkardı. Şu an maddi sıkıntıda ve kredi borcunu nasil ödeyeceğini düşünürken evlilik konusu tabiki gündemden kalktı. Zaten bahara zaman yaklaştıkça adamın evlilikten bahsetmediğini ve gerilmeye başladığını hissetmeye başladım. Yani evlilik korkusu hala yaşıyor diye düşünüyorum. 1.5 yılım bu adama gitti. Gerçekten çok sevdim ve değer verdim. Hâlâ da öyle. Ama geçmiş travmalarımdan mi ondaki bu hevessizlikten mi bilmiyorum. Artık hiç evlenemeyecegimi düşünüyorum. Umidim kalmadı. 31 yaşına geldim zaten. Sanki simdikiyle evlendim evlendim yoksa hiç evlenemezmişim artik çok geç gibi hissediyorum. Çaresiz bu adamın adım atmasını bekliyorum. Yaşayan bilir berbat bir psikoloji. Düşünsenize ayrılsam etsem ne ara birisiyle tanışacağım onu tanıyacağım da bi de evlilik yoluna gireceğim? Çocuğum da olmayacak dolayısıyla yaş itibariyle. O kadar üzülüyorum ki. Ömrümü yalnız geçireceğim sanırım. Çok mu şey istedim ben bu hayatta? Herkesin yaşadığı evlilik ve çocuk olayını ben neden inatla yaşayamadım? Neden evlilik konusu milletin takır takır ilerlerken benimki ilerlemiyor. Yorumlarınızı merak ediyorum...
Genişletmek için tıkla...
Bekarken bende evlenmeyi cok istiyordum keske eskı gumlerıme donsem de bekar kalabılsem
 
28 yaşındayım küçük bir yerde büyüdüm yaşadım 23 24 yaşından sonra evlilik baskısı görmeye başladım,sevdiğim insanlarla olmadı kandirildim sevemedim kimseyi
Artık evlenemem diye düşünürken ummadığım anda şartları bana uymayan biriyle görüştük 1.5 görüştük nişanlandik
Fakat nişanlım memleketimize dönüp burda yaşamak istiyor ama burda iş bulamiyor
Yaşadığı yerde tokiye yazıldı iki kez çıkmadı
Memurluğa girdi olmadı
Bir şeyler olmayınca olmuyor maalesef
Zamana bırakmak hayırlısını istemek sanırım insan için en iyisi.
 
streshanim .!.:
Biraz uzun olacak çünkü burada evlenemeyenlere sizin suçunuz siz kimseyi beğenmiyorsunuz diyenler var o yuzden detaylı anlatmak istiyorum. Okuyanlara ve yorum yapanlara şimdiden tesekkürler. Annesi babası ayrı ve sorunlu kopuk bir ailede büyüdüm. Onlar boşanana kadar çocukluğum bile ailem yüzünden berbat kavga dövüş içerisinde geçti.
Hep güzel ailelere özendim. Kendi kendime dedim ki ileride benim de güzel bir ailem olacak ve o aileyi ben kuracağım. Iyi bir eşim ve çocuklarım olacak. Inadına ailemi mutlu etmeye çalışacağım dedim. Ama bir şeyi ne kadar isterseniz o kadar olmaz ya... 31 yaşına geldim bir türlü olmadı. Bu yaşa kadar kimse mi karşına çıkmadı diyeceksiniz. Çıktı çok güzel aşklar da yaşadım. Ama evlilikle sonuçlanmadi. Üniversitedeyken mesela gerçekten hayatımın aşkını bulduğuma inandım. 2 yıl inanılmaz güzel bir ilişkimiz oldu. Tam nişanlanmayı düşünürken, onun ailesi ailemi hor gördü. Anne baba boşanmış aile sorunlu dediler. Bu kız anasına düşkün ömür boyu ona maddi destek olur, ya size annesi yerleşirse dediler. Böyle iğrenç laflar döndüre döndüre adamı evlilikten vazgeçirdiler. Adam bana ben mantık evliliği yapmak istiyorum dedi ve ailesinin bulduğu kızla evlendi. Hayatımda en güvendiğim insandı kendisi. Yaşadığım şoku ve acıyı anlatamam. Böyle bi travmadan yıllar sonra başka birisi evliliğe ikna etti beni. Ikna etti diyorum çünkü evlenmeyi benden çok istiyordu. Aşığım ölüyorum bitiyorum diyen adam bilin bakalim ne oldu? Bir anda aşkının bittiğini ve evlenmekten vazgeçtiğini söyledi.
Ben tabi yine şok. Bi anda aşk nasil biter diyorum anlayamıyorum derken bu adamda bipolar bozukluk olduğunu öğrendim ve benden sakladığını. Yani adamda duygu durum bozukluğu varmış. Ve ayrıldıktan sonra bile başıma bela oldu. Depresyon dönemine girip intihar edeceğini söyledi defalarca. Ilişkimiz kalmamasına rağmen sırf insanlık olarak vicdanen onu defalarca psikiyatriye götürdüm ölmesinden korktuğum için. Sonuç; o hayatına devam etti hiçbir şey olmamış gibi. Ben yaşadığım travmalarla yine başbaşa... yine araya zaman girdi ve hayatıma şu anki sevgilim girdi. Çok iyi anlaştık ve mutlu vakit geçirdik. Bir süre ilişkimiz güzel giderken evlilik konusunu hiç açmadığını fark ettim ve konuyu ben merak edip sordum. Evlilikten korktuğunu söyledi. Bunu söylediği için ayrılmak istedim. Bırakmadı. Beni sevdiğini, Bunu aşacağını, bu fikre yavaş yavaş alıştığını söyledi. Anlayisla karşılamaya çalıştım. Bu arada kendisi 35 yaşında. Derken beraber ilişkimize devam ettik. Gelecek hakkında hayaller kurduk. Artık baharda aileler tanışsın isteme olsun dedik. Derken şu virüs belası çıktı. Şirketi onu ücretsiz izine çıkardı. Şu an maddi sıkıntıda ve kredi borcunu nasil ödeyeceğini düşünürken evlilik konusu tabiki gündemden kalktı. Zaten bahara zaman yaklaştıkça adamın evlilikten bahsetmediğini ve gerilmeye başladığını hissetmeye başladım. Yani evlilik korkusu hala yaşıyor diye düşünüyorum. 1.5 yılım bu adama gitti. Gerçekten çok sevdim ve değer verdim. Hâlâ da öyle. Ama geçmiş travmalarımdan mi ondaki bu hevessizlikten mi bilmiyorum. Artık hiç evlenemeyecegimi düşünüyorum. Umidim kalmadı. 31 yaşına geldim zaten. Sanki simdikiyle evlendim evlendim yoksa hiç evlenemezmişim artik çok geç gibi hissediyorum. Çaresiz bu adamın adım atmasını bekliyorum. Yaşayan bilir berbat bir psikoloji. Düşünsenize ayrılsam etsem ne ara birisiyle tanışacağım onu tanıyacağım da bi de evlilik yoluna gireceğim? Çocuğum da olmayacak dolayısıyla yaş itibariyle. O kadar üzülüyorum ki. Ömrümü yalnız geçireceğim sanırım. Çok mu şey istedim ben bu hayatta? Herkesin yaşadığı evlilik ve çocuk olayını ben neden inatla yaşayamadım? Neden evlilik konusu milletin takır takır ilerlerken benimki ilerlemiyor. Yorumlarınızı merak ediyorum...
Genişletmek için tıkla...
Cnm normalde yazmam ama seni gorunce hikayeni okudum ve yazmak istedim bn 4 kiz kardesden biriyim ablam 20 bi kucuk kiz kardesim 18 yasinda ewliydi ve ablam su an 31 yasinda 3 cocuklu kiz kardesim 24 yasinda 2 cocuklu isin özu bn ise 25 yasinda ewlendim 2 yil olcak hic cocugum olmadi 2 kez asilama oldum umutsuz animda sen gibi dusunurken esim cikti bi anda ve dayimlarin apartmanda oturuolarmis 9 senedir bn bir kere bile ne kendisini ne ailesini gordum oda hic gormemis demem oki yasayacaklarin var ki nasibin cikmamis karsina unutma sen ve gelcekdeki esin dogdugunda melekler nikahini tasirmis öle okumustum bunun disinda cok hikaye var esimin kuzeni 34 yasinda ewlendi esi ise 37 yasinda kadin ve bn 2 senedir ugrasirken onun bebesi oldu 2 ayda , esimin kuzeni 46 yasinda kadin bu sene ewlendi asilamaya gidio yani hic birimiz yanliz kalmayiz tercih etmedigimiz surece icini ferah tut elbet nasbin vardir cikacak karsina hayirli es olsun dua et insallah 🤲🥰
 
1bucuk yil once konu acmisim 31 yasinda evde kaldim diye🤣yillar gecti yine evde kaldim durumda degisiklik yok. Ama bu erkeklerin hiiiiic umursanmaya degmeyecek insanlar oldugunu her yil kendime kanitliyorum daha da. Birini cok sevdim son 1 yil icinde. Ne yaptim ettim kimseye bakmayan o zor ve cook yakisikli adami sevgilim yaptim. Seni seviyorum dedi evlencem dedi. Hatta tektas bile aldim ondan😅ama gelgitliydi. Psikolojik olarak sorunu ne bilmiyorum ama bir oyle bir boyleydi. Sonra ne oldu? Ailesi yasli ve ben saglik sektorundeyim diye ayrilalim dedi. Onlari korumasi gerekmis. Kizlar corona yuzunden ilk terkedilenlerden biri olabilirim🤣🤣😂 ben de salak gibi konusmaya sakinlestirmeye devam edebilcegimize inandirmaya calistim. İyyy keske hic yapmasaydim. Seni umitlendirdim ama dotum yemedi dedi sonra kendi. Yani bu gel gitler hep bahane. Biten bitiyo. Onemli olan kendimize saygimiz kalsin. Daha da buyuk konusmiyim da gidene eyv. 1 hafta once oldu bu olaylar iyi toparlandim yine. Ya degmiyo kimse icin. Yarina sag cikacagimiz belli degil. Boylelerinin gercek yuzu daha da belli oluyo zor zamanda. Sen de sallama. Don arkani git. Ulkece delirdik zaten bir de her kadin kendini sevdigi icin feda eder oldu. Ne gerek var ya. İlerde ne olcagi belli degil. Belki diyeceksin iyi ki cocugum olmadi kocam olmadi. Zor zamanlardan geciyoruz. Meditasyon yap bence bolca.🥰🥰😅🥰
 
MissCherryBlossom .!.:
Evlenenler nasıl başarıyor bilmiyorum açıkçası. Formülü bilen varsa versin 😂

Benim de değer görmeme durumum oluyor. Neden bilmiyorum inanın çevremde beğenilirim neşeli eğlenceliyim düzgün bir insanım da ... her türlü yalanı söyleyen, aldatan insanlar kadar değerim yok

Bence Türk erkekleri berbat. Bizde bir sorun yok, bu adamlar ne istediğini bilmiyor.
Genişletmek için tıkla...
Aha MissCherryBlossom MissCherryBlossom kaderdasim🤣 hatirladim seni de. İsallah bikac felaket daha gelmeden istediklerimiz olur🤭🤭
 
strawberryland .!.:
1bucuk yil once konu acmisim 31 yasinda evde kaldim diye🤣yillar gecti yine evde kaldim durumda degisiklik yok. Ama bu erkeklerin hiiiiic umursanmaya degmeyecek insanlar oldugunu her yil kendime kanitliyorum daha da. Birini cok sevdim son 1 yil icinde. Ne yaptim ettim kimseye bakmayan o zor ve cook yakisikli adami sevgilim yaptim. Seni seviyorum dedi evlencem dedi. Hatta tektas bile aldim ondan😅ama gelgitliydi. Psikolojik olarak sorunu ne bilmiyorum ama bir oyle bir boyleydi. Sonra ne oldu? Ailesi yasli ve ben saglik sektorundeyim diye ayrilalim dedi. Onlari korumasi gerekmis. Kizlar corona yuzunden ilk terkedilenlerden biri olabilirim🤣🤣😂 ben de salak gibi konusmaya sakinlestirmeye devam edebilcegimize inandirmaya calistim. İyyy keske hic yapmasaydim. Seni umitlendirdim ama dotum yemedi dedi sonra kendi. Yani bu gel gitler hep bahane. Biten bitiyo. Onemli olan kendimize saygimiz kalsin. Daha da buyuk konusmiyim da gidene eyv. 1 hafta once oldu bu olaylar iyi toparlandim yine. Ya degmiyo kimse icin. Yarina sag cikacagimiz belli degil. Boylelerinin gercek yuzu daha da belli oluyo zor zamanda. Sen de sallama. Don arkani git. Ulkece delirdik zaten bir de her kadin kendini sevdigi icin feda eder oldu. Ne gerek var ya. İlerde ne olcagi belli degil. Belki diyeceksin iyi ki cocugum olmadi kocam olmadi. Zor zamanlardan geciyoruz. Meditasyon yap bence bolca.🥰🥰😅🥰
Genişletmek için tıkla...

Allahım yarabbi....
Bahane ya...İstememiş sadece
 
strawberryland .!.:
1bucuk yil once konu acmisim 31 yasinda evde kaldim diye🤣yillar gecti yine evde kaldim durumda degisiklik yok. Ama bu erkeklerin hiiiiic umursanmaya degmeyecek insanlar oldugunu her yil kendime kanitliyorum daha da. Birini cok sevdim son 1 yil icinde. Ne yaptim ettim kimseye bakmayan o zor ve cook yakisikli adami sevgilim yaptim. Seni seviyorum dedi evlencem dedi. Hatta tektas bile aldim ondan😅ama gelgitliydi. Psikolojik olarak sorunu ne bilmiyorum ama bir oyle bir boyleydi. Sonra ne oldu? Ailesi yasli ve ben saglik sektorundeyim diye ayrilalim dedi. Onlari korumasi gerekmis. Kizlar corona yuzunden ilk terkedilenlerden biri olabilirim🤣🤣😂 ben de salak gibi konusmaya sakinlestirmeye devam edebilcegimize inandirmaya calistim. İyyy keske hic yapmasaydim. Seni umitlendirdim ama dotum yemedi dedi sonra kendi. Yani bu gel gitler hep bahane. Biten bitiyo. Onemli olan kendimize saygimiz kalsin. Daha da buyuk konusmiyim da gidene eyv. 1 hafta once oldu bu olaylar iyi toparlandim yine. Ya degmiyo kimse icin. Yarina sag cikacagimiz belli degil. Boylelerinin gercek yuzu daha da belli oluyo zor zamanda. Sen de sallama. Don arkani git. Ulkece delirdik zaten bir de her kadin kendini sevdigi icin feda eder oldu. Ne gerek var ya. İlerde ne olcagi belli degil. Belki diyeceksin iyi ki cocugum olmadi kocam olmadi. Zor zamanlardan geciyoruz. Meditasyon yap bence bolca.🥰🥰😅🥰
Genişletmek için tıkla...
Kusura bakmayın ama güldüm 😅😅
 
streshanim .!.:
Aynen millet yıllarca flört ve nişanlılık evresi geçirip her türlü olumsuz olayı atlatıyor kavga dövüş bitiyor. Erkek kadının her türlü kaprisini nazini çekiyor ve evleniyor. Bizimkiler sacma şeylerden defolup gidiyor. Ya yeni bi arkadaşım fransızla nişanlandı. Düşünebiliyor musunuz? Ki fransızlar milliyetçidir genelde. Bildiğin adamin fransız ailesini turkiyeye getirip kendisini istetti. Düğün salonunda nişan yaptırttı falan. Alakasız kültürler. Fransız adam bile türk kültürüne uyup her seyi yaptı. Bunu bile başarmış diyorum kız :KK66:) ben dibimdeki adamin ailesini getirtemedim daha diye gülüyorum kendime :))
Genişletmek için tıkla...
MissCherryBlossom .!.:
Yani aynen boyle deger veren adamlari hayretle izliyorum

En son herif bana son derece kaba davrandi ciktim gittim ben de aramadi bile . Sonra ben neden deger goremiyorum diye kendimi cok kotu hissettim, simdi dusunuyorum da ne yapan insanlar deger goruyor karsidakinden, ne yapmak gerek ki ben de el ustunde tutulayim ...
Genişletmek için tıkla...
Bu değer gören el üstünde tutulan kadınlarda değil marifet. Adamın özü o. Başka biriyle de beraber olsa aynı şekilde davranırdı. Bu yüzden ben neden değer görmüyorum neyim eksik diye sorgulamamak lazım.
 
streshanim .!.:
Biraz uzun olacak çünkü burada evlenemeyenlere sizin suçunuz siz kimseyi beğenmiyorsunuz diyenler var o yuzden detaylı anlatmak istiyorum. Okuyanlara ve yorum yapanlara şimdiden tesekkürler. Annesi babası ayrı ve sorunlu kopuk bir ailede büyüdüm. Onlar boşanana kadar çocukluğum bile ailem yüzünden berbat kavga dövüş içerisinde geçti.
Hep güzel ailelere özendim. Kendi kendime dedim ki ileride benim de güzel bir ailem olacak ve o aileyi ben kuracağım. Iyi bir eşim ve çocuklarım olacak. Inadına ailemi mutlu etmeye çalışacağım dedim. Ama bir şeyi ne kadar isterseniz o kadar olmaz ya... 31 yaşına geldim bir türlü olmadı. Bu yaşa kadar kimse mi karşına çıkmadı diyeceksiniz. Çıktı çok güzel aşklar da yaşadım. Ama evlilikle sonuçlanmadi. Üniversitedeyken mesela gerçekten hayatımın aşkını bulduğuma inandım. 2 yıl inanılmaz güzel bir ilişkimiz oldu. Tam nişanlanmayı düşünürken, onun ailesi ailemi hor gördü. Anne baba boşanmış aile sorunlu dediler. Bu kız anasına düşkün ömür boyu ona maddi destek olur, ya size annesi yerleşirse dediler. Böyle iğrenç laflar döndüre döndüre adamı evlilikten vazgeçirdiler. Adam bana ben mantık evliliği yapmak istiyorum dedi ve ailesinin bulduğu kızla evlendi. Hayatımda en güvendiğim insandı kendisi. Yaşadığım şoku ve acıyı anlatamam. Böyle bi travmadan yıllar sonra başka birisi evliliğe ikna etti beni. Ikna etti diyorum çünkü evlenmeyi benden çok istiyordu. Aşığım ölüyorum bitiyorum diyen adam bilin bakalim ne oldu? Bir anda aşkının bittiğini ve evlenmekten vazgeçtiğini söyledi.
Ben tabi yine şok. Bi anda aşk nasil biter diyorum anlayamıyorum derken bu adamda bipolar bozukluk olduğunu öğrendim ve benden sakladığını. Yani adamda duygu durum bozukluğu varmış. Ve ayrıldıktan sonra bile başıma bela oldu. Depresyon dönemine girip intihar edeceğini söyledi defalarca. Ilişkimiz kalmamasına rağmen sırf insanlık olarak vicdanen onu defalarca psikiyatriye götürdüm ölmesinden korktuğum için. Sonuç; o hayatına devam etti hiçbir şey olmamış gibi. Ben yaşadığım travmalarla yine başbaşa... yine araya zaman girdi ve hayatıma şu anki sevgilim girdi. Çok iyi anlaştık ve mutlu vakit geçirdik. Bir süre ilişkimiz güzel giderken evlilik konusunu hiç açmadığını fark ettim ve konuyu ben merak edip sordum. Evlilikten korktuğunu söyledi. Bunu söylediği için ayrılmak istedim. Bırakmadı. Beni sevdiğini, Bunu aşacağını, bu fikre yavaş yavaş alıştığını söyledi. Anlayisla karşılamaya çalıştım. Bu arada kendisi 35 yaşında. Derken beraber ilişkimize devam ettik. Gelecek hakkında hayaller kurduk. Artık baharda aileler tanışsın isteme olsun dedik. Derken şu virüs belası çıktı. Şirketi onu ücretsiz izine çıkardı. Şu an maddi sıkıntıda ve kredi borcunu nasil ödeyeceğini düşünürken evlilik konusu tabiki gündemden kalktı. Zaten bahara zaman yaklaştıkça adamın evlilikten bahsetmediğini ve gerilmeye başladığını hissetmeye başladım. Yani evlilik korkusu hala yaşıyor diye düşünüyorum. 1.5 yılım bu adama gitti. Gerçekten çok sevdim ve değer verdim. Hâlâ da öyle. Ama geçmiş travmalarımdan mi ondaki bu hevessizlikten mi bilmiyorum. Artık hiç evlenemeyecegimi düşünüyorum. Umidim kalmadı. 31 yaşına geldim zaten. Sanki simdikiyle evlendim evlendim yoksa hiç evlenemezmişim artik çok geç gibi hissediyorum. Çaresiz bu adamın adım atmasını bekliyorum. Yaşayan bilir berbat bir psikoloji. Düşünsenize ayrılsam etsem ne ara birisiyle tanışacağım onu tanıyacağım da bi de evlilik yoluna gireceğim? Çocuğum da olmayacak dolayısıyla yaş itibariyle. O kadar üzülüyorum ki. Ömrümü yalnız geçireceğim sanırım. Çok mu şey istedim ben bu hayatta? Herkesin yaşadığı evlilik ve çocuk olayını ben neden inatla yaşayamadım? Neden evlilik konusu milletin takır takır ilerlerken benimki ilerlemiyor. Yorumlarınızı merak ediyorum...
Genişletmek için tıkla...
Bir şey olmuyorsa daha güzeli olsun diye Allah seni koruyordur belki de, dua et Allahtan iste,insanların eline bırakma kaderini. Bugün keşke dediğine yarın iyi ki dersin...
 
streshanim .!.:
Bu yaşta demiyorum ayrılıp başkasını bulana ve onunla evlilik yoluna girene kadar yaş olur 35 diyorum. 35inden sonra doğum olayları sıkıntılı diyorlar ilk çocuk için o yuzden diyorum. Yani sağlıklı doğum ihtimalim de azalıyor. Korkuyorum ister istemez... evet evlilik hayalim olduğunu fazla hissettiriyor olabilirim ve bu da erkekleri korkutuyor olabilir. Buna da katılıyorum. Ama evlenen kadınlar evlilik istediğini belli etmiyor mu anlamıyorum?
Genişletmek için tıkla...
30 yaşından sonra evlenemiycem fobisi oluştu sevgilim oldu gerçi ama evlilik olmadan ayruldım 33 olunca iyice psikolojim bozulmuştu herkes nasıl evleniyor neden ben demeye başladım sonra baktım ben aşık olduğum adamla evlenmek istiyorum ama aşk var adam var evlilik yok tak etti canıma görücü usulü tanıştırmalara evet dedim bira z hoşlantıyla evde kaldım diye evlendim zaten çogu arkadaşımda evde kaldığı için evlendi benim ki boşanmayla sonuçlandı. Yani kısaca sı evlilik niyetiyle tanışabilirsin insanlar la
 
Sizin anlattığınız şeylerden anladığım siz kendi ailenizden dolayı kendinizde bir defekt görüyorsunuz. Karşıdaki insana hemen kendini sevdirme, ne isterse yapma, kendinizden fazla değer verme durumunuz var. Sınır koyamıyorsunuz, kendinize verdiğiniz değer az, hep beklenti içindesiniz. Kolayca karşı taraf tarafından manipüle ediliyorsunuz. Sizin ben gerçekten aşkı yaşadığınıza inanmıyorum. Gerçek aşk, sevgi bu değil. Siz verici, kolay kabullenen biri olunca, çevrenizde böyle bencil, karaktersiz insan çok olur. Önce bunun farkına varın.

Yaşınız gayet ideal bir yaş. Çocuk için sıkıntı değil. Kendiniz mutlaka bir Psikiyatristten randevu alın, iyi araştırın ve terapi alın. İnternetten bir sürü kendine değer verme vs tarzı videolar var. Kendinizle yüzleşin ve kabul edin,sevin.

Ailenizle siz kendi iletişiminizi düzenlemeniz gerek. Onda da sıkıntı var, hala göbek bağınız var. Sizin kafanızda ideal çocuk olayım diye bir düşünce var. İdeal çocuk aradaki dengeyi sağlayabilmelidir, kendi ayakları üzerinde durabilendir. Siz hem çocuk hem de ebeveyn rolünü üstlenmişsiniz. İlk önce kendi hayatınızı düzene sokacaksınız, önceliğiniz siz olmalı. Sağlıklı olan bu.

Hemen tanışır tanışmaz kendi ailenizi gömmeyin, paylaşmayın. Hemen her şeye evet demeyin. Dik durun. Şu anki adam da karakterli ise sizin ailenize karşı ezmeye çalışmaz. Size yardım eder. Aslında çok kolay çekip kendinizi kurtarabilirsiniz ama özellikle bu kısır döngüye saplanmışsınız.

Ailesi konsomatrislik yapan, kimsesizler evinde büyüyenler var. Şu aralar yeni bir seri izledim.
Self Made, madam C.J Walker diye. İzleyin. Hayat hikayesini okuyun. Kadının anne babası 1800’lerde köle, kendi ilk kocası tarafından dövülmüş, 16 yaşında evlenmiş. Çocuğu ile 18 yaşında dul kalmış. Çamaşırcılık yaparmış geçinmek için. Ürün satmaya çalışırken bir sürü sorun yaşamış. Evi yanmış vs vs.
Sonra kendi kendine kadın milyarder olmuş.

Bunun gibi bir sürü örnek var hayatta. Herkes ara ara düşüyor. Bir şeylere başlamada zorluk çekiyor. Ama hayat devam ediyor.

Umarım yanlış anlamaz ve yaşayan bilir demezsiniz. Haklısınız yaşamınız kolay olmamış ama pes etmeyin.
 
MissCherryBlossom .!.:
Evlenenler nasıl başarıyor bilmiyorum açıkçası. Formülü bilen varsa versin 😂

Benim de değer görmeme durumum oluyor. Neden bilmiyorum inanın çevremde beğenilirim neşeli eğlenceliyim düzgün bir insanım da ... her türlü yalanı söyleyen, aldatan insanlar kadar değerim yok

Bence Türk erkekleri berbat. Bizde bir sorun yok, bu adamlar ne istediğini bilmiyor.
Genişletmek için tıkla...
yaa misscim sana neden değer vermiyorlar. çok tatlı bir kıza benziyorsun. gerçi bana da pek veren yok da. ecnebi mi baksak ne yapsak
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Evlenemedim diye stres yapiyorum
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
3K
Shalini
S
E
Evlilik korkum var sizce yersiz mi?
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
1K
Bir Gul Bir Gonca
Bir Gul Bir Gonca
S
Boşanma kararı vermem lazım ne yapmalıyım?
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
1K
sbelalkan
sbelalkan
T
Bağımlılık derecesinde seviyorum yardım
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
937
FrauHappymoon
F
G
Soğudum evlilikten korkuyorum diyen döner mi?
Yorumlar
9
Görüntüleme
185
freya_
freya_
X