Açıkcası o tip biriyle yaşamak zor. Benim anneannem de öyle, ve o burada bize kalmaya gelince hep bi diken üstünde oluyorum, herşeye alınır küser, eskiden beri böyle. Aylarca konuşmamışlığı var benle. Sebebide yok suyu koyarken şöyle davranmışım vb. gibi şeyler, sık sık küsüp barışıyoruz, çoğunlukla barışma talebimi de reddediyor. Ve artık bende bir paranoya yapıyordum aynı dediğiniz gibi, yüzü asık olunca falan, acaba ben mi birşey yaptım, yada sessiz sakin duruyorsa benle küs mü değil mi onu yokluyordum. Kaç defa acaba bir yurda çıksam mı diye düşündüm, annem hastaydı o zaman yıllarca bizle kaldı yardım için, şimdi 1 yıldır kalmıyor, kendisini severim o ayrı ama şuan kafam daha rahat onu söyleyebilirim. Biraz düşünün bakalım.