Evet bu aralar çok bu tarz konular açıldı. Ama içimi dökmek istiyorum işte :)
Benim çalıştığım yerde herkes evli, bir kişi hariç herkes çocuklu. Tüm arkadaşlarım evli ve çocuklu. Hatta bu akşam birtanesinin bebeğinin doğumgününe gideceğim. Arkadaşlarımı da bebeklerini de çok seviyorum ama onların yanında kendimi resmen SAP gibi hissediyorum. Herkes yuvasını kurmuş, çocuk çocuk yapmış, hayatı düzende. Benim elimde çalıştığım bir işim, 6 senelik evlilik sonrası nurtopu gibi boşanmam var.
Bunları yazıyorum diye beş karış suratla olumsuz dolaşıyorum sanmayın. Gayet pozitif ve neşeliyim, ama o insanların yanında hissettiğim yalnızlık duygusuna engel olamıyorum. Kalabalık içinde yalnızlık hissediyorum yani, çünkü aidiyet duygum yok.
Yazmak istedim, o kadar...