Keşke böyle yapsaydı. Yani benim gönlümü almak o kadar kolaydır ki ama o inatlaşmayı seçti. Öfkesi hala geçmemişti dünden dolayı. Şuan kediye döndü boşanma lafını duyunca ve ben kararlı olunca ama ne fayda. Bende keşke beraber yatmak istediğimde hayır cevabı alınca tamam diyip geçseydim. Aşağılanmış hissettim sinirlendim . Sen bilirsin bunu unutmam diyip geçip uyusaydım sonradan pişman olacaktı ama o an kendime hakim olamadım işte. Belki bi çok kişi de olamazdı bu ağır bişey.
Aslında o kadar saçma sebepler ki. Yani aslında dünden kavgalıydık biz. Bağrışma çağrışma olunca çıkıp gitti evden dün arabada yatmış. Bugün eve geldi yemek hazırlayacaktım istemedi ekmek arası bişeyler yedi. Ben kullandığım ilacın etkisiyle sürekli uyuyorum o yüzden içerde uzanıyordum getirdi battaniyeyi karşıma uzandı. Yatakta yatmayacak mısın dedim hayır dedi niye dedim istemiyorum zaten sende yatmayacaksın dedi. Saçmalama daha yeni evliyiz hani yatakları ayırmayacaktık dedim uzatma dedi bende sinirlendim üstümü giyindim ben annemin evine gidiyorum dedim . Burada evi var annemin yazın geldiklerinde orda kalıyorlar. Bunun üzerine kalktı kapının anahtarını aldı elimi kolumu falan tuttu canım acıyınca ağlamaya bağırmaya başladım bende tepki verdim ister istemez. Olay çığırından çıkınca ailesini aradı geldiler. Sonradan düşününce bazı şeyler dediğiniz gibi gerçekten çok çocukça geliyor niye yaptım diyorum ama işte o an kendime hakim olamıyorum. O kadar utanıyorum ki insanların yüzüne bakacak yüzüm kalmadı.
Haklısınız. Bunları ailesine de söyledim. Babası ona kızdı bu konuda zaten. Haklı olduğum taraflar da var ama eşimin gözünde ben haksızım. Sussaydın diyor geçip yatsaydın bir gün de ayrı yatsaydık ne olacaktı hemen evliliğimiz mi bitecekti benim annem babam yıllardır evli küsünce hala ayrı yatıyorlar gibi cevaplar veriyor. Ben çileden çıkınca haksız oluyorum bela mısın sen başıma diyor. Ailesini olaylara dahil etme gibi bir huyu var. Bundan rahatsız olduğumu bi çok kez dile getirdim ama bugün ailesi gelmese birbirimizi boğazlayabilirdik o denli birbirimize girdik. Fakat iyi mi oldu hayır annesi hiç yüzüme bakmadı “bıktım hergün huzursuzca uyumaktan acaba iyiler mi diye düşünmekten” falan dedi bende evet bu yüzden boşanıcam herkes rahat bi nefes alacak dedim. Dün eşim arabada yattığı için ve ben sürekli uyuduğum için whatsapp a falan da girmeyince merak etmiş defalarca beni aramış ben de telefonu gece sessize alıp uyumuştum. Gündüz yine bahsetmiş annesine biz gece tartıştık autumn telefonlarını açmıyor eve gidip bi bakın diye çünkü kendisi şehir dışındaydı bi kaç saatliğine . O şekilde yine haberleri olmuş yani dün ki tartışmadan. Konusu açılınca bende onların yanında ne olabilir ki sen kendini çok önemsiyorsun senin yüzünden kendime bişey yapacak değilim dedim. Ne zannediyorsun sen kendimi dedim. Annesi “ne olduğunu düşünüyorsun autumn” dedi. Ben şok. Herkes insan anne dedim kimse kimseden üstün değil bende oğlunun derdiyle kendime zarar verecek değilim o konuda kimsenin şüphesi olmasın dedim ama kadın bu konuşmalardan sonra yüzüme bakmadı birdaha.
Siz once kendinize saygi duyunBu insanlar bana nasıl saygı duyacak? Adam yerine koyulacak mıyım? Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde
Sunu bi kadın esim ailesini özlüyor bosanıyorz yazsa,sütten kesilememis niye evlenmis deriz.Herkese merhaba. Kendimi buraya zor attım. Lütfen bana bir yol gösterin.
Ben 25 yaşındayım 1 ay önce evlendim. 5 senelik bir beraberliğin ardından evlendik. Aslında hiç bir zaman mükemmel geçinen çok iyi anlaşan bi çift değildik ama çok sevdik birbirimizi. Eşim benim çocukluk arkadaşım. İlkokul bitene kadar da sıra arkadaşımdı sonra biz yurtdışına taşındık öylece ayrılmıştı yollarımız ta ki seneler sonra tekrar karşılaşıncaya kadar. O şekilde başladı herşey.
Ben annesi ve babasının evliliği çok kötü olan bi evde büyüdüm. Annem ve babam boşandılar. Babamla görüşmüyorum . 25 yılımın 5 senesi babamla geçti sadece. Anneme çok eziyet etmiş bi adamdır kendisi. Annem de çok şeye katlandı ömrü boyunca sırf çocukları için. Çalışıp çabaladı didindi durdu kısacası ve ben hep minnet duydum anneme.
Şuan Türkiye’de yaşıyorum eşimle beraber. Eşim yurtdışına gitmek istemiyor işi gücü burda olduğu için ve ailesi, arkadaşlarından uzak kalmak istemediği için. Annem, kardeşlerim yoklar. Onları çok özlüyorum. Hergün rüyamdalar. Buraya alışamıyorum, çok zorlanıyorum . Evliliğim de kötü gidiyor aslına bakarsanız. Derdimi kimseye anlatamıyorum. Öğretmenim, iş bulmaya çalışıyorum ama bulamadım henüz. Çok yalnız hissediyorum. Annemi bu konuda çok üzdüm daha fazla üzmekten çok korkuyorum .
Annem eşimi çok seviyor onaylamadığı bir evlilik yaptığımı düşünmeyin. Eşimin ailesiyle de bi sorunum yok. Gerçi görümcelerimle ufak tefek sorunlar oldu ama büyütülecek şeyler değil. Benim sorunum eşimle. Eşim kelimesi bile çok yabancı geliyor hâlâ. Defalarca tartıştık şu 1 aydir ve ailesi 2 kere kapımıza geldi. Bugün de oldu yine tartışma birbirimize girdik . Ailesini aradı ben zapt edemiyorum siz buraya gelin diye. Geldiler. Annesi’nde ilk defa bu tavrı gördüm yüzüme bakmadı. Gözlerinden düştüğümü hissettim. Ailesinin yanında da tartıştık birbirimize bağırıp çağırdık. Evlendiğim günden beri psikolojik destek alıyorum ilaç kullanıyorum ama beceremedim şu öfkemi yenmeyi. Anneme sözler vermiştim yine tutamadım, yapamadım. Boşanıcam ben dedim. Babası ben sizin için onca borç altına girdim yapamayacaktınız madem niye evlendiniz dedi sinirlendi kalkıp gittiler. Oturduk konuştuk onlar gittikten sonra ama sanırım yolun sonuna geldim. Oysa henüz başındaydık. Bundan sonra herşeyi nasıl toparlayacağım ? Bu insanlar bana nasıl saygı duyacak? Adam yerine koyulacak mıyım? Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde. Ben ne yapacağım herşeyi nasıl düzelteceğim? Daha doğrusu düzeltilebilir mi bütün bunlar unutulur mu? Çok utanıyorum artık bu insanların yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum çünkü defalarca rezil olduk hem benim hem onun ailesine..
Niye? Biz kadınız diye mi? Tabi ya; biz kadınız, anamızı bayramdan bayrama görsek olur. Ama adamlar ota çöpe anasını başımıza dikebilir. En ufak kavgada '' Gelin, zaptedemiyorum şu kadını. '' diye imdat çığlığı atabilir. Eşimiz ile biraz sürtüştük diye bi de kaynana suratı çekmek zorundayız biz, çünkü kadınız. Ama eşimiz anamızın elini bayramdan bayrama öper ise kendimizi şanslı hissetmeliyiz.Sen artık evlisin canının her istediğinde annene gidemezsin. Senin artık hayatın Kocan olmuş durumda. Anne anne diye tutturup da kendini rezil etme. Annenden ayrılacağını evlenmeden önce de biliyordun Kocanla zorla evlenmedin heralde. Kendine gel. Kim olsa gitmek istemez yurtdisina. Evet kv duyması kötü o imajı ne yapsan silemezsin artık...
Abartı olmamış mı? Adam da suçlu demiş ama yazmamış açık açık. Belki karşı tarafta ısınması için bir şey yapmadı. Evet konu Sahibi çocuk gibi davranıyor ama tüm suç onun mu ki? Adam da 5 yaşında maşallah. Her şeyde annesini arıyor gelin diye. Çünkü anneciği olmadan eşi ile bile konuşamıyor. En sevmediğim insan tipi her kavgayı ana babay taşıyan.Ben adama ve ailesine gerçekten üzüldüm. Belli olgunluğa erişememiş biri için fazla şey yapmışlar. 1 ayda da ayyuka çıkmış zaten. Siz bu kafayı ya değiştirin ya da ananızın yanına çıkıp gidin. Evlilik masraflarının yarısını da kayinpedere gönderin borcunu ödesin adam
Esim yillarca sehir disinda calismasina ragmenBasta nerde yasayacaginiza karar vermissiniz simdi adam yurtdisina gelmiyor diyemezsiniz. Gorunuyorki adamin yaptigi bisey yok. Herkes yeni evlendiginde ailesini ozler ben ayni sehirdeyken bile zor alistim herkesin bir alisma sureci var daha bir aylik evlilikte antidepresan kullanip ortaligi ayaga kaldiracak kadar kavga cikarmaniz sacma ve yanlis zaman verin alismaya calisin evlikigin guzelliklerini gormeye calisin is yoksa hobi edinin kursa gidin esinle kaliteli vakit gecir ailesi iyiymis annesiyle vakit gecirebilirsin birkac ay sonra aileni gormeye gider gelirsin onlar gelir... nedir yani bukadar olmayan ortada bisey yok ilacla olacak sey degil kendinizi telkin edin icinde bulundugunuz durumu guzellestirmeye calisin yani
Eşi de çocuk gibi her şeyi yetiştirmesin ailesine. Ayrıca evli kadınlar da canı ne kadar isterse o kadar gider. Adam ne kadar gidiyorsa kadın da o kadar giyer.Sen artık evlisin canının her istediğinde annene gidemezsin. Senin artık hayatın Kocan olmuş durumda. Anne anne diye tutturup da kendini rezil etme. Annenden ayrılacağını evlenmeden önce de biliyordun Kocanla zorla evlenmedin heralde. Kendine gel. Kim olsa gitmek istemez yurtdisina. Evet kv duyması kötü o imajı ne yapsan silemezsin artık...
Ben en büyük hatayı eşinde gördüm. Bende 2 aylık evliyim hiç tartışma yaşamadık ki yaşasaydık da aileye bildirmek en en son iş. Hadleri değil bir kere. Olayları içinizde yaşayıp içinizde bitirmediğiniz için ilk hatayı eşinde görüyorum. Yaşın çok genç şimdi boşan bilmem ne demem ama çalışmaman çok eksi olmuş aynı evin içinde çalışınca kafan dağılıyor birbirinize çok yoğunlaşmayıp tartışmazsınız da bilemedim bulabiliyosan bi iş bul öncelikle tabi bu zamanda kolay değil biliyorum ama sanki evden biraz uzaklaşsan gün içinde birbirinizi özlersiniz gibiHerkese merhaba. Kendimi buraya zor attım. Lütfen bana bir yol gösterin.
Ben 25 yaşındayım 1 ay önce evlendim. 5 senelik bir beraberliğin ardından evlendik. Aslında hiç bir zaman mükemmel geçinen çok iyi anlaşan bi çift değildik ama çok sevdik birbirimizi. Eşim benim çocukluk arkadaşım. İlkokul bitene kadar da sıra arkadaşımdı sonra biz yurtdışına taşındık öylece ayrılmıştı yollarımız ta ki seneler sonra tekrar karşılaşıncaya kadar. O şekilde başladı herşey.
Ben annesi ve babasının evliliği çok kötü olan bi evde büyüdüm. Annem ve babam boşandılar. Babamla görüşmüyorum . 25 yılımın 5 senesi babamla geçti sadece. Anneme çok eziyet etmiş bi adamdır kendisi. Annem de çok şeye katlandı ömrü boyunca sırf çocukları için. Çalışıp çabaladı didindi durdu kısacası ve ben hep minnet duydum anneme.
Şuan Türkiye’de yaşıyorum eşimle beraber. Eşim yurtdışına gitmek istemiyor işi gücü burda olduğu için ve ailesi, arkadaşlarından uzak kalmak istemediği için. Annem, kardeşlerim yoklar. Onları çok özlüyorum. Hergün rüyamdalar. Buraya alışamıyorum, çok zorlanıyorum . Evliliğim de kötü gidiyor aslına bakarsanız. Derdimi kimseye anlatamıyorum. Öğretmenim, iş bulmaya çalışıyorum ama bulamadım henüz. Çok yalnız hissediyorum. Annemi bu konuda çok üzdüm daha fazla üzmekten çok korkuyorum .
Annem eşimi çok seviyor onaylamadığı bir evlilik yaptığımı düşünmeyin. Eşimin ailesiyle de bi sorunum yok. Gerçi görümcelerimle ufak tefek sorunlar oldu ama büyütülecek şeyler değil. Benim sorunum eşimle. Eşim kelimesi bile çok yabancı geliyor hâlâ. Defalarca tartıştık şu 1 aydir ve ailesi 2 kere kapımıza geldi. Bugün de oldu yine tartışma birbirimize girdik . Ailesini aradı ben zapt edemiyorum siz buraya gelin diye. Geldiler. Annesi’nde ilk defa bu tavrı gördüm yüzüme bakmadı. Gözlerinden düştüğümü hissettim. Ailesinin yanında da tartıştık birbirimize bağırıp çağırdık. Evlendiğim günden beri psikolojik destek alıyorum ilaç kullanıyorum ama beceremedim şu öfkemi yenmeyi. Anneme sözler vermiştim yine tutamadım, yapamadım. Boşanıcam ben dedim. Babası ben sizin için onca borç altına girdim yapamayacaktınız madem niye evlendiniz dedi sinirlendi kalkıp gittiler. Oturduk konuştuk onlar gittikten sonra ama sanırım yolun sonuna geldim. Oysa henüz başındaydık. Bundan sonra herşeyi nasıl toparlayacağım ? Bu insanlar bana nasıl saygı duyacak? Adam yerine koyulacak mıyım? Kendime gelmem lazım kızlar. Evliliğimi devam ettirmek istiyor muyum evet eşimi seviyorum ve gerçekten iyi bir insan. Onun gibi birini birdaha bulamayacağımı biliyorum ama bir taraftan da pes etme herşeyi bırakıp annemin yanına gitme isteği var içimde. Ben ne yapacağım herşeyi nasıl düzelteceğim? Daha doğrusu düzeltilebilir mi bütün bunlar unutulur mu? Çok utanıyorum artık bu insanların yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum çünkü defalarca rezil olduk hem benim hem onun ailesine..
Onu kastetmemistim. Evlenmeden önce de biliyordu annesinden uzak kalacağını şimdi ne oldu da çocuk gibi davranıyor. Bende evliyim annem baya uzak Bi şehirde. Keza kaynanam da bana uzak Bi şehirde ama anne anne diye tutturup kocamla her gün kavga etmiyorum. Bende özlüyorum annemiNiye? Biz kadınız diye mi? Tabi ya; biz kadınız, anamızı bayramdan bayrama görsek olur. Ama adamlar ota çöpe anasını başımıza dikebilir. En ufak kavgada '' Gelin, zaptedemiyorum şu kadını. '' diye imdat çığlığı atabilir. Eşimiz ile biraz sürtüştük diye bi de kaynana suratı çekmek zorundayız biz, çünkü kadınız. Ama eşimiz anamızın elini bayramdan bayrama öper ise kendimizi şanslı hissetmeliyiz.
İkisi de çocuk gibi davranıyor. Ama konu sahibinin aile özlemi duyması; adamın başı en ufak sıkışınca, eşi ile az sürtüşünce anne babasını karısının başına dikmesi ile bir tutulamaz. 15 yaşında mı bu adam? Bu huyu acilen bırakmalı. Ev içinde yaşanan ev içinde kalır. İki taraf da ailesine yetiştirmez. Konu sahibi tehlikenin farkına varsın.Onu kastetmemistim. Evlenmeden önce de biliyordu annesinden uzak kalacağını şimdi ne oldu da çocuk gibi davranıyor. Bende evliyim annem baya uzak Bi şehirde. Keza kaynanam da bana uzak Bi şehirde ama anne anne diye tutturup kocamla her gün kavga etmiyorum. Bende özlüyorum annemi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?