- 28 Mart 2013
- 1.712
- 1.895
- 333
Arkadaşlar yıllarca süren sevgili hayatının ardından evlendim. 5 yıl bitti bir oğlum var 3 yaşında...
Evlenmeden önce herşeye karışır müdahale ederdi.. kıskanmalar sosyal hayat kısıtlaması v.s neyse evlendk kıskanmalar ve kısıtlamalar azaldı.. yerine sanki ben sadece onun ailesiyle iyi geçinmek için evlenmişim halleri geldi ne yaparsan önce ailesi memnun olacak gel deseler gidecem git deseler yine gidecem öyle hallerrr tabi ben bunları yapamadım neden mi ? Çünkü benim bir ailem olmadı ben orda burda yurtta dede yanımda büyümüş kalabalık aile ortamı görmemiş anne ile baba ile aradaki bağların nasıl olması gerektiğini bilmiyorum ben böyle biriyim ayrıca yapmacık konuşmalar yalakalıklarda bana göre olmadı hiç bir zaman... çoğu kez şiddet gördüm çoğu kez hakarete uğradım başlarda ses çıkartamıyordum ama bugünüme bakınca bir lafa bin laf veriyorum çünkü baktım ki beni benden başka savunan yok... bundan tam 8-9 ay öncesi eşimle bir tartışmamız oldu sebebi saçma ama azıcık alkol alınca saçmalamakta üstüne olmayan bir tip olduğu için abarttık beraber neyse ben o kadar dolmuşum ki çocuğu filan bırak çık git sen.... sonra mı sabaha kadar beni bir Allah’ın kulu aramadı da sormadıda anneme anlatsam kendi annem hayatımdaki en galesiz insan.. bir akrabamıza gittim kimse aramadı sormadı ben oğlumdan hiç bir gün ayrı uyumamıştım o güne kadar o gün sabahı zor ettim kalktım sabahın köründen gittim bu arada kayınvalidemle aynı bina da oturuyorduk bastım zile açan olmadı neymiş nerde kaldıysam oraya gidecekmişim eşimin babası beni vuracakmış bir sürü boş laf ... neyse kapı açıldı eşim diyormuş bundan sonra biz olamayız zaten olacak olan kim dedim aldım çocuğu gerizekalı beni eşyalarımla yine başka bi akrabanın evine bıraktı ordan da kendim gittim bi ev tuttum aldım çocuğumu gittim bir hafta durmadı durdurmadı beni de geldi yalvardı yakardı ordan ayrı bir kira ev tuttu taşıdı evimizi ben görüşmedim kayınvalidemlerle 4 ay sonra biz ev aldık evimizi taşıyacağımız zaman geldiler konuşturdu eşim ve bugünüme geliyorum nasılmıyım?...
İnan’ınla bilmiyorum o bir hafta ne rahattım diyorum yine aynısını yapacak cesaretim yok ama 4 ayda çok rahattım benim ailem olmadı ben aile ortamı ne bilmiyorum ama tabi çocuğuma aile sıcaklığını veriyorum... Eşim yine aynı hep onlar... gitmek istemiyorum gidelim diyor ... onlarda bu kadar olan olaylardan sonra hiç birşey olmamış gibi davranmalarına sinir oluyorum eşimle sıcak bir bağım yok... bir kere oturuyorduk muhabbet içinde birisinin düğünü olacakmış toplasan 300 tane davetlisi anca olacakmış denildiğinde eşim dediği 300 yine iyi ...... yani benimmm o kadar sülalesi yok dedi kendi ailesinin yanında o kadar çok içerledim ki anlatamam bana bunu söyleyen hayat arkadaşım iyice soğudum şimdi küçük bir oğlum var ayrılmak istiyorum gitmez evden hayatta bende gitsem nereye gidicem ne yapılan bilmiyorum ama yalnız oğlumla gaygısız tasasız bir hayat istiyorum nasıl yapacağımı bilmiyorum....
Evlenmeden önce herşeye karışır müdahale ederdi.. kıskanmalar sosyal hayat kısıtlaması v.s neyse evlendk kıskanmalar ve kısıtlamalar azaldı.. yerine sanki ben sadece onun ailesiyle iyi geçinmek için evlenmişim halleri geldi ne yaparsan önce ailesi memnun olacak gel deseler gidecem git deseler yine gidecem öyle hallerrr tabi ben bunları yapamadım neden mi ? Çünkü benim bir ailem olmadı ben orda burda yurtta dede yanımda büyümüş kalabalık aile ortamı görmemiş anne ile baba ile aradaki bağların nasıl olması gerektiğini bilmiyorum ben böyle biriyim ayrıca yapmacık konuşmalar yalakalıklarda bana göre olmadı hiç bir zaman... çoğu kez şiddet gördüm çoğu kez hakarete uğradım başlarda ses çıkartamıyordum ama bugünüme bakınca bir lafa bin laf veriyorum çünkü baktım ki beni benden başka savunan yok... bundan tam 8-9 ay öncesi eşimle bir tartışmamız oldu sebebi saçma ama azıcık alkol alınca saçmalamakta üstüne olmayan bir tip olduğu için abarttık beraber neyse ben o kadar dolmuşum ki çocuğu filan bırak çık git sen.... sonra mı sabaha kadar beni bir Allah’ın kulu aramadı da sormadıda anneme anlatsam kendi annem hayatımdaki en galesiz insan.. bir akrabamıza gittim kimse aramadı sormadı ben oğlumdan hiç bir gün ayrı uyumamıştım o güne kadar o gün sabahı zor ettim kalktım sabahın köründen gittim bu arada kayınvalidemle aynı bina da oturuyorduk bastım zile açan olmadı neymiş nerde kaldıysam oraya gidecekmişim eşimin babası beni vuracakmış bir sürü boş laf ... neyse kapı açıldı eşim diyormuş bundan sonra biz olamayız zaten olacak olan kim dedim aldım çocuğu gerizekalı beni eşyalarımla yine başka bi akrabanın evine bıraktı ordan da kendim gittim bi ev tuttum aldım çocuğumu gittim bir hafta durmadı durdurmadı beni de geldi yalvardı yakardı ordan ayrı bir kira ev tuttu taşıdı evimizi ben görüşmedim kayınvalidemlerle 4 ay sonra biz ev aldık evimizi taşıyacağımız zaman geldiler konuşturdu eşim ve bugünüme geliyorum nasılmıyım?...
İnan’ınla bilmiyorum o bir hafta ne rahattım diyorum yine aynısını yapacak cesaretim yok ama 4 ayda çok rahattım benim ailem olmadı ben aile ortamı ne bilmiyorum ama tabi çocuğuma aile sıcaklığını veriyorum... Eşim yine aynı hep onlar... gitmek istemiyorum gidelim diyor ... onlarda bu kadar olan olaylardan sonra hiç birşey olmamış gibi davranmalarına sinir oluyorum eşimle sıcak bir bağım yok... bir kere oturuyorduk muhabbet içinde birisinin düğünü olacakmış toplasan 300 tane davetlisi anca olacakmış denildiğinde eşim dediği 300 yine iyi ...... yani benimmm o kadar sülalesi yok dedi kendi ailesinin yanında o kadar çok içerledim ki anlatamam bana bunu söyleyen hayat arkadaşım iyice soğudum şimdi küçük bir oğlum var ayrılmak istiyorum gitmez evden hayatta bende gitsem nereye gidicem ne yapılan bilmiyorum ama yalnız oğlumla gaygısız tasasız bir hayat istiyorum nasıl yapacağımı bilmiyorum....