arkadaşlar, 6yılı geçmiş bir evlilik bir evlat. Eşimin hiç geçmeyen akşam eve gelmemeleri. Gelip hemen çıkmaları, saatler sonra dönmeleri. Hep böyle. Her akşam. Hafta sonu pazar gününü bize ayırması yetiyor ona. Vicdanı rahat. Ben de çalışıyorum. 3gibi eve gelip evladımla ilgileniyorum. Ta ki yatana kadar. O ise rahat. Her akşamı dolu. Spora gidecek, vakıfa gidecek, balığa gidecek, arkadaşlarını görecek... çok dolu bir hayatı var. Ve benim anlamım ne bilmiyorum. Çok uğraştım bir şeyler değişsin diye. Olmadı. Ya deliliğe vurup ben de günümü gün edicem, onun gibi bekar havasında takılıcam ya da evde kafayı yiyicem. Eşim, faturaları ödeyip eve muz getiren adamdan daha fazlası olsun istiyorum. Çok şey mi istiyorum? Yaşım 30. Ben, eşimin hep iyi taraflarını görmeye çalışarak sabrettim. Ama enayilik mi yapıyorum sizce? Bana akıl verebilir misiniz?