Ben sıfırdan eve çıktığımda bile zamanında, para biriktirip 1 haftada evde sanki yıllardır yaşanıyormuş gibi hale getirmiştim. Öncesinde de çıkabilirdim ama yaşadığım yerde dağınıklık veya uzun vadeli ihtiyaçlar olunca aklım gidiyor elimde değil. Eşim de takmıyor. Ki zaten bu evde kendisi yaşıyordu zaten, ona batmıyor dağınıklık ben deli oluyorumherseyi ayni anda yapmak zorunda degilsiniz ki
her odada yapilmayi bekleyen birsey olabilir
ne guzel iste, yasayan bir ev
bizim 16. aya girecek evimiz hala bugun birsey siparis ettim ihtiyac olan, kargoda.
evin zahmeti uğraşı bitmez ki. yine bugün ust kattan su damliyor diye komsum geldi bakmaya yaptigi seyler çözümsüz kaldigi icin usta getirtecek ve muhtemelen bizim asma kati kırıp birsey yapacaklar, tonla ugras dur.
ev boyledir yani
hele ki ilk zamanlar duzen oturana kadar hep birseyler cikar
bence söylenmek - kusursuz hale getirmek yerine pozitif tarafından bakmaya calis. bu ev beraber ilk eviniz ve adim adim yapıyorsunuz.
bizde ilk esim tasindi, o uzaktayken ben evi buldum tuttum temizledim. 1 araba dolusu esyayla geldi ve uzun sure sadece o sekilde yasadik. uflemeyle şişen kamp yataginda sarildik oynaştik, plastik kamp kaşiginda yedik. bir ceyizlik niyetle aldigim yemek takimlarimiz vardi bir de yagdanligimiz
ilk hafta yatagi siparis ettik, birinci haftasinda yataga gecti. bazasiysa iki hafta sonra geldi. kiyafetler hep yerdeydi, ikinci haftada bir de dolap aldik, bir ay bitmisti sanirim denk geldik yolda koltuk masa aldik...
böyle böyle yuva oldu
bence sen de bakis acini degistirmeye calis
daginiksa da normal yani heryer heryerde sonuçta
Kendiliğinden yapmıyor pek, isteyince yapıyorEvlilikte evi düzene oturtmam 5-6 yılımı aldıhiç dert etme ,kendini de saçma sapan mahcup falan hissetme ne alaka yani eşin işten geliyor sen neden mahcup oluyorsun ev dağınık diye, sakın ona da yapma aman ben yaparım daha iyi falan deme yapsin
Herşeye yetişmek zorunda değilsiniz. Yavaş yavaş alışıp bi düzen kurucaksınız. Şu an böyle düşünmeniz ve zorlanmanız çok normal. Emin olun evlendiğim zaman evin koridorunda oturup ağlamıştım bu işler nasıl biter diye. Hepimiz geçtik o yollardan üstelik birde sağlık probleminiz varmış önce beden ve ruh sağlığınız, sonrası sonra.Arkadaşlar öncelikle belirtmek istiyorum, ben bir insanım. Buraya “ooo ben şöyleyim, bu böyle olur” tarzında yorum yapıp kendini övecek olan varsa lütfen uzak dursun. Çünkü burda derdimi anlatıyorum.
Evlilik hayatı bana çok zor geliyor. Evin temizlik sorumluluğu, aynı anda çalışmak, sürekli bir çamaşır ve yemek döngüsü, başka bir şehire taşınmak. Bunların hepsi beni çok yoruyor. İstanbul’da 1+1 bir evim vardı, pırıl pırıldı her gelen misafire 4-5 çeşit yemek yapardım. Burdaki ev 3+1, yatak odamız daha dün geldi, onun yarattığı bir dağınıklık da var. Valizde duruyordu eşyalarım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum.
Şu an yatak odası dahil 3 odada kıyafetler var. Eşim yardım etse bile yoruluyorum hatta anlatmak daha yorucu geliyor.
Dünkü market alışverişini yerleştiremedim daha. Çünkü dolabı indirip temizlemem lazım seyahatten döndük haftalık temizliği geldi.
Kendimi dağınık, yorulmuş, bezmiş hissediyorum. Zaten fiziksel olarak dayanıklı biri değilim, geçmişte geçirdiğim 3 farklı ameliyat var. Çabuk yoruluyorum. Bu daha da moralimi bozuyor. Eve yardımcı çağırayım desem en yakın 1 haftaya tarih veriyorlar. Oturdum bu konuyu açtım. Bir yandan hala çamaşır katlıyorum yerleştiriyorum.
O zaman işte, erkeklere ne kadar pasa gibi davranirsan öyle olurlar, bak mesajlarını okudum evin hanımı falan gerek yok böyle şeylere çalışıyorsan o evin işi ortak yapılacak ya da düzenli yardımcı gelecek, sen şimdiden alistiriyorsun ilerde çok pişman olursun, çocuk olduktan sonra çok daha zorlasiyor çünkü, o zaman yapar deme bigun yapmayan o gün hiç yapmaz....sen prenses ol ki prenses gibi davransinlar, ben evlendigimden beri 10 yıl oldu, cam kapı silmem, paspas yapmam, köy evi var gideriz soba yakamiyorum dedim yakmam, yemek yaptıysam bulasiga girmem...bunu en baştan dedim ama bak sakın acıma...iki kere kötü yapar sonra alışır her seferinde şöyleKendiliğinden yapmıyor pek, isteyince yapıyor
Sizi cok iyi anliyorum, ilk sehir disina evlendigimde benimde esyalarim parca parca geldi. Gardolap geldiginde artik icimden yerlestirmek gelmiyordu, kiyafetler haftalarca koridorda bavulda kaldi, icinden alip giydik. 6 ay sonra tekrar tasindik, sil bastan ayni seyler. Oldum olasi zaten ev isinden nefret ederim. Bunu yasayan ve boyle hisseden tek kisi siz degilsiniz. 1 hafta sonra bile olsa bir yardimci cagirin, o zamana kadar ufak ufak yapabileceginiz kadarini yaparsiniz. Yardimci gelince detayli girisir. Bu yardimci isini devamli hale getirirseniz is yukunuz hafifler.Arkadaşlar öncelikle belirtmek istiyorum, ben bir insanım. Buraya “ooo ben şöyleyim, bu böyle olur” tarzında yorum yapıp kendini övecek olan varsa lütfen uzak dursun. Çünkü burda derdimi anlatıyorum.
Evlilik hayatı bana çok zor geliyor. Evin temizlik sorumluluğu, aynı anda çalışmak, sürekli bir çamaşır ve yemek döngüsü, başka bir şehire taşınmak. Bunların hepsi beni çok yoruyor. İstanbul’da 1+1 bir evim vardı, pırıl pırıldı her gelen misafire 4-5 çeşit yemek yapardım. Burdaki ev 3+1, yatak odamız daha dün geldi, onun yarattığı bir dağınıklık da var. Valizde duruyordu eşyalarım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum.
Şu an yatak odası dahil 3 odada kıyafetler var. Eşim yardım etse bile yoruluyorum hatta anlatmak daha yorucu geliyor.
Dünkü market alışverişini yerleştiremedim daha. Çünkü dolabı indirip temizlemem lazım seyahatten döndük haftalık temizliği geldi.
Kendimi dağınık, yorulmuş, bezmiş hissediyorum. Zaten fiziksel olarak dayanıklı biri değilim, geçmişte geçirdiğim 3 farklı ameliyat var. Çabuk yoruluyorum. Bu daha da moralimi bozuyor. Eve yardımcı çağırayım desem en yakın 1 haftaya tarih veriyorlar. Oturdum bu konuyu açtım. Bir yandan hala çamaşır katlıyorum yerleştiriyorum.
yani niye deli oluyorsun kiBen sıfırdan eve çıktığımda bile zamanında, para biriktirip 1 haftada evde sanki yıllardır yaşanıyormuş gibi hale getirmiştim. Öncesinde de çıkabilirdim ama yaşadığım yerde dağınıklık veya uzun vadeli ihtiyaçlar olunca aklım gidiyor elimde değil. Eşim de takmıyor. Ki zaten bu evde kendisi yaşıyordu zaten, ona batmıyor dağınıklık ben deli oluyorum
Mükemmeliyetçisiniz ben de öyleyim ayrıca bahsettiğiniz bunalmislik ve çabuk yorulma olayı bende de var tiroid hastası olduğum için yapınca çok yoruluyorum yapmayınca ev dağınık diye huzursuz mutsuz oluyorum kendinizi yoruluyorum a odaklamayip yaptıktan sonra huzurlu ve mutlu olacağım düşüncesine odaklayin biraz da olsa işe yarıyorÖğrenciyken bile önce odamı toplar öyle derse başlardım, gece uyumadan dişlerimi fırçalamazsam uykumdan uyanırdım huzursuz olup. Hal böyle olunca beklentim isteğim ve bulunduğum durum beni yıptatıyor.
Her şey bu yüzden. Sizin evlilik çok zorlama. İş inada binmiş. Kehanet ama geleceğiniz hakkında ön görüm şu ki, değişmezsiniz.Aynen öyleydi. O tartışmadan sonra kesildi, ama ben 2 ayda akıl sağlığımın bir kısmını kaybettim yani
Taşınmışsın gayet doğal zaten bunlar.Arkadaşlar öncelikle belirtmek istiyorum, ben bir insanım. Buraya “ooo ben şöyleyim, bu böyle olur” tarzında yorum yapıp kendini övecek olan varsa lütfen uzak dursun. Çünkü burda derdimi anlatıyorum.
Evlilik hayatı bana çok zor geliyor. Evin temizlik sorumluluğu, aynı anda çalışmak, sürekli bir çamaşır ve yemek döngüsü, başka bir şehire taşınmak. Bunların hepsi beni çok yoruyor. İstanbul’da 1+1 bir evim vardı, pırıl pırıldı her gelen misafire 4-5 çeşit yemek yapardım. Burdaki ev 3+1, yatak odamız daha dün geldi, onun yarattığı bir dağınıklık da var. Valizde duruyordu eşyalarım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum.
Şu an yatak odası dahil 3 odada kıyafetler var. Eşim yardım etse bile yoruluyorum hatta anlatmak daha yorucu geliyor.
Dünkü market alışverişini yerleştiremedim daha. Çünkü dolabı indirip temizlemem lazım seyahatten döndük haftalık temizliği geldi.
Kendimi dağınık, yorulmuş, bezmiş hissediyorum. Zaten fiziksel olarak dayanıklı biri değilim, geçmişte geçirdiğim 3 farklı ameliyat var. Çabuk yoruluyorum. Bu daha da moralimi bozuyor. Eve yardımcı çağırayım desem en yakın 1 haftaya tarih veriyorlar. Oturdum bu konuyu açtım. Bir yandan hala çamaşır katlıyorum yerleştiriyorum.
İnan bana da her akşam yemek yapmak esaret gibi geliyor. Alışır mısın bilemem ama bekarlık sultanlık lafına hak veriyorum. Her hafta da dolabı temizleme bence. Hele bi de yemek yapmak için market pazar alışverişi poşet taşıma ıyyykkk geldiArkadaşlar öncelikle belirtmek istiyorum, ben bir insanım. Buraya “ooo ben şöyleyim, bu böyle olur” tarzında yorum yapıp kendini övecek olan varsa lütfen uzak dursun. Çünkü burda derdimi anlatıyorum.
Evlilik hayatı bana çok zor geliyor. Evin temizlik sorumluluğu, aynı anda çalışmak, sürekli bir çamaşır ve yemek döngüsü, başka bir şehire taşınmak. Bunların hepsi beni çok yoruyor. İstanbul’da 1+1 bir evim vardı, pırıl pırıldı her gelen misafire 4-5 çeşit yemek yapardım. Burdaki ev 3+1, yatak odamız daha dün geldi, onun yarattığı bir dağınıklık da var. Valizde duruyordu eşyalarım. Kafayı yiyecek gibi oluyorum.
Şu an yatak odası dahil 3 odada kıyafetler var. Eşim yardım etse bile yoruluyorum hatta anlatmak daha yorucu geliyor.
Dünkü market alışverişini yerleştiremedim daha. Çünkü dolabı indirip temizlemem lazım seyahatten döndük haftalık temizliği geldi.
Kendimi dağınık, yorulmuş, bezmiş hissediyorum. Zaten fiziksel olarak dayanıklı biri değilim, geçmişte geçirdiğim 3 farklı ameliyat var. Çabuk yoruluyorum. Bu daha da moralimi bozuyor. Eve yardımcı çağırayım desem en yakın 1 haftaya tarih veriyorlar. Oturdum bu konuyu açtım. Bir yandan hala çamaşır katlıyorum yerleştiriyorum.
Farklı boyutu başka bir insana da bakmaya başlamanız :) ne kadar eş ce hayat arkadaşı dense de erkekler hayatı paylaşmıyor kendilerine her şekilde baktırıyor sizin gibi bireysel farkındalığı gelişmiş olan kadınlar da "ben ne yaptım ne yapıyorum hayat böyle bir şey olamaz" demeye başlıyor.Bekarken “zaten 2 kişi ne olabilir” diyordum ama evliliğin farklı bir boyutu var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?