- 18 Mayıs 2012
- 3.721
- 3.113
- 248
- Konu Sahibi KisaSamsun
-
- #81
Kaldırmıştık aslında son dava şeysinden sonra. Ama kendisi geri ekledi.. :)
Açtı bile davayı.. Bana da boşanmak kaldı..
Tabi ki Barışacaksınız Bence bir anlaşma yapın kendi aranızda.Boşanma kelimesini lügatınızdan kaldırın. Yasaklı kelime olsun o evliliğinizde
Bence sinirlendiginizde bi sure ayrı odalarda sakinlesin daha sonra normal konusmaya devam edin sorunlarinizi yorar boyle bi evlilik kendiminkine baktimda bi bizde baya monotonmusuz yahu sorun olduğu zaman kuseriz bagris çağırış tartismamiz olmaz en fazla mesajla oda belli seviyede tabi sonra ilk kim adim atarsa tabi aradanda günler geçer
Destek alın derim. Çok erken evlenen çiftler böyle oluyor. Sanki evlilik değilde üniversitede ev arkadaşı gibi ilerliyor herşey. Bence düzene sokabilirsiniz ama destek almanız gerekŞuan garip bir haldeyim. Doğru olanı bilemiyorum sanırım.
Eşimle 4,5 yıldır evliyiz. İlk bir yılımız çok kötüydü. Kavgalar, ayrılıklar.. Bide biz kaçarak evlendik onunda etkisi büyük. Ve ben o zaman 19 eşim 24 yaşındaydı. Ondan sonraki yıllarda kavgalarımız pek şiddetliydi. Sürekli kavga etmezdik ama edince de ortalığı yıkardık. Yani normalde çok iyi anlaşan, ortak zevkleri olan bi çiftiz ama kavgalarımız o kadar şiddetli ki ortalık yıkılıyor resmen.
Bu kavgalar 4,5 yıl sonunda psikolojisi bozuk iki insan yarattı. En küçük tartışma kavgaya dönüp saygıyı götürüyor. Sinirimiz geçtikten sonra pişman oluyoruz evet ama kalpler fena kırılmış oluyor. Ama yinede aşığız ya sarılıp unutuyoruz. Ya da geçiştiriyoruz..
Birbirimize çok aşığız ama bu tartışmalar bize büyük zarar veriyor. Tahammül sınırımız artık minimum düzeyde.
Üç gündür küstük. Arada birbirimizi laflarla tahrik edip yine kırdık. Sorun büyüdü de büyüdü. Dün boşanmayı konuşup bugün netleştirdik. Anlaşmalı boşanıcaz. Ama bu kararı verdikten sonra. Evde oturduk sohbet ettik eğlendik. Sarıldık, öptük. Şimdide birlikte yatıyoruz. Bu doğru mu merak ettim? Anlaşmalı böyle mi boşanılıyor acaba :)
Daha öncede boşanma noktasına geldik hatta ben dava açmıştım. Celp gitmeden barıştık. Böyle garip bi evlilik.
Ben evimi çok seviyorum, eşimle zevkimize göre boyadık döşedik, bakıp bakıp ağlıyorum ama bir yandan birbirimizi çok yıpratıyoruz. Gerçekten psikolojimiz bitik. Kavgaya tahammülümüz yok. Nedir bizim için doğru olan. Yorumlarınızı bekliyorum..
Destek alın derim. Çok erken evlenen çiftler böyle oluyor. Sanki evlilik değilde üniversitede ev arkadaşı gibi ilerliyor herşey. Bence düzene sokabilirsiniz ama destek almanız gerek
Hadi ya, hayirlisi canim... Ben bu kadar birbirini seven ciftlerin bir inat ugruna bosanmasini dogru bulmuyorum uzuldum simdi :/Hayır canım. Eşim boşanmakta ısrar etti, ben yeniden deneyelim dedim diye yemediğim hakaret kalmadı, bende memlekete döndüm. Ve hemen sonra davayı açmış haberim yokken. Boşanıyoruz..
Davayı açmışsa sandığın kadar bir aşk meşk olayı yok ortada.
Adam bitirmeyi kafaya koymuş.
Sen de olayı çok dramatize edip ama çok aşığız falan dersen daha üzücü hale gelebilir.
Baksana insan gibi çık hava al demişsin tartışma zamanlarını hafifletmek için ama ona bile yanaşmıyor. Önerini dinlemiyor.
Çabası yok. Ayrılığı istediği ortadaymış.
Danzeed, beni yanlis anlama, nedense sizin iliskinizde beni rahatsiz eden ve bende oturmayan seyler vardi.. Aşk diyorsun, adam hakaretleri peşpeşe siraliyor.. Bi kavga ediyorsunuz, tamamen el gibi davraniyor.. Annesiyle de sorunlariniz vardi ve esin arkanda durmuyordu bildigim kadariyla.. Bi olgunluk yok bi kere ortada.. Surekli bi kavga ve finalde bosanma hali.. Cok fazla yipranmissiniz ve devam ederse de boyle gider gibi geliyor bana ne yazik ki.. 5 sene az bi zaman degil.. Cocuk yokken bitmesi daha hayirli olur belki de.. Elbette karar senin.. Ama tukenen saygi, sevgiyi de yutar.. O da tukendiginde neler olur bilemedim..Aynen ben kendim öyle sanmışım. Çünkü öyle gibiydi. Son davadan sonra ne sözler verdi, neler yaptı.. İnsan inanıyo ya da inanmak istiyo..
O davayı da açtı ya bitti artık bende..
Hayatıma bakıyorum artık. Ben onu hayatımın merkezine koymuştum, her şeyden çok sevmiştim. Buna üzülüyorum çok.
Birbirine cok aşık olmak var, bi de cok aşık oldugunu dusunmek.. O kadar kavga ve hakaretten, rencideden, ayriliklardan sonra masalsi bi aşk kalmiyor kalplerde; şahsi fikrim..
Yani kavgalar tuz biber filan degildir iliskide; her buyuk kavga kalpte sogukluk yapıyor..
Kavgalarin nedenleri neler? Annesi sorunluydu sanirim biraz? Esinin karakterinden mi kaynaklaniyor, yoksa birbirinizi anlamiyorsunuz da mi tartisiyorsunuz?
Danzeed, beni yanlis anlama, nedense sizin iliskinizde beni rahatsiz eden ve bende oturmayan seyler vardi.. Aşk diyorsun, adam hakaretleri peşpeşe siraliyor.. Bi kavga ediyorsunuz, tamamen el gibi davraniyor.. Annesiyle de sorunlariniz vardi ve esin arkanda durmuyordu bildigim kadariyla.. Bi olgunluk yok bi kere ortada.. Surekli bi kavga ve finalde bosanma hali.. Cok fazla yipranmissiniz ve devam ederse de boyle gider gibi geliyor bana ne yazik ki.. 5 sene az bi zaman degil.. Cocuk yokken bitmesi daha hayirli olur belki de.. Elbette karar senin.. Ama tukenen saygi, sevgiyi de yutar.. O da tukendiginde neler olur bilemedim..
Evet konusmustuk, iyi hatirliyorum.. O zaman da hakaret vardi ve ailesi ile ilgili bsy olunca yabanci gibi davranip seni yalniz birakmasindan bahsetmistin.. Inan o zaman da cok olumlu bakmamistim, duzelecegine pek inanmıyordum ama evlilik bu; insan vebal almaktan korkuyor yanlis bi sey soyleyip..Benim tüm umudum içimdeki bu aşk zaten.. O bitse keşke zaten ardıma bakmam ki.. Ama dediğin gibi hala seviyorum diye de bu saçmalıklara katlanacak değilim.. İlla ki unutulur. Kimler unutuyor. Ölüm de bile insanlar hayatına devam ediyor ben mi edemicem..
Kavgalar çok şiddetli saygı falan hak getire zaten..
Evet konusmustuk, iyi hatirliyorum.. O zaman da hakaret vardi ve ailesi ile ilgili bsy olunca yabanci gibi davranip seni yalniz birakmasindan bahsetmistin.. Inan o zaman da cok olumlu bakmamistim, duzelecegine pek inanmıyordum ama evlilik bu; insan vebal almaktan korkuyor yanlis bi sey soyleyip..
Simdi goruyorum ki daha da kotuye gitmis; tahmin ettiğim gibi..
Bir de bence sen basta cok sevdigin icin hala ayni sekilde sevdigine inanmaya calisiyorsun.. Siz hep cepten yemissiniz sanki, evlendiginizde o sevginin uzerine eklenmemis bisey; hep eksilmis.. Saygi, samimiyet, guven de kalmamis..
Allah yardimcin olsun, bosanmak zor bir surec.. Ama şu asamalara geldikten sonra da duzelip iyi olanini duymadim ben.. Dedigim gibi, 5 sene az bi zaman degil.. Cocuk olmadan bitmesi daha hayirli gibi..
Daha 23 yaşındaymışsın küçücüksün hayatını kaç kez baştan alabilirsin.
Eski konularını bilmiyorum fakat şu anlattıklarına göre eşin evlilik yürütülebilecek olgun bir adam değil. Sevip sevmediğini bilemem ama kendince seviyorsa bile sağlıklı bir sevgi değil bu. Sevmiyorsa zaten arkana bile bakma. Her iki durumda da şu evliliği yürütmeye çalışman ancak senin ruh sağlığını bozar.
Şimdi yaşın küçük, hayat enerjin ve toleransın yüksek, aşk herşeyin üstesinden gelir sanıyorsun ama 30a doğru yaklaştıkça ömür böyle mi geçecek diye düşünüyor insan. Hiç kimse sürekli örselendiği bir hayatı hak etmez, seviyorum diye kendini buna layık görme lütfen.
Ben sevgiye çok önem veririm ama saygı ve güven de olmazsa olmaz. Ayaklardan biri eksilirse sandalye yerinde durmaz.
İlk haftalar zor geçebilir özlersin üzülürsün acı giç bitmeyecek sanırsın. Ama sonra öyle bir hafifliyorsun huzur ve mutluluk doluyorsun ki. Hatta benim ilk haftalardaki yas dönemimde bile içimde derinlerde bi yer sürekli oh bee diyordu. Artık boğazımdaki yumruk gitmişti çünkü.
kendine saygisi olan insanlar bu noktalara gelmez sorun buradaŞuan garip bir haldeyim. Doğru olanı bilemiyorum sanırım.
Eşimle 4,5 yıldır evliyiz. İlk bir yılımız çok kötüydü. Kavgalar, ayrılıklar.. Bide biz kaçarak evlendik onunda etkisi büyük. Ve ben o zaman 19 eşim 24 yaşındaydı. Ondan sonraki yıllarda kavgalarımız pek şiddetliydi. Sürekli kavga etmezdik ama edince de ortalığı yıkardık. Yani normalde çok iyi anlaşan, ortak zevkleri olan bi çiftiz ama kavgalarımız o kadar şiddetli ki ortalık yıkılıyor resmen.
Bu kavgalar 4,5 yıl sonunda psikolojisi bozuk iki insan yarattı. En küçük tartışma kavgaya dönüp saygıyı götürüyor. Sinirimiz geçtikten sonra pişman oluyoruz evet ama kalpler fena kırılmış oluyor. Ama yinede aşığız ya sarılıp unutuyoruz. Ya da geçiştiriyoruz..
Birbirimize çok aşığız ama bu tartışmalar bize büyük zarar veriyor. Tahammül sınırımız artık minimum düzeyde.
Üç gündür küstük. Arada birbirimizi laflarla tahrik edip yine kırdık. Sorun büyüdü de büyüdü. Dün boşanmayı konuşup bugün netleştirdik. Anlaşmalı boşanıcaz. Ama bu kararı verdikten sonra. Evde oturduk sohbet ettik eğlendik. Sarıldık, öptük. Şimdide birlikte yatıyoruz. Bu doğru mu merak ettim? Anlaşmalı böyle mi boşanılıyor acaba :)
Daha öncede boşanma noktasına geldik hatta ben dava açmıştım. Celp gitmeden barıştık. Böyle garip bi evlilik.
Ben evimi çok seviyorum, eşimle zevkimize göre boyadık döşedik, bakıp bakıp ağlıyorum ama bir yandan birbirimizi çok yıpratıyoruz. Gerçekten psikolojimiz bitik. Kavgaya tahammülümüz yok. Nedir bizim için doğru olan. Yorumlarınızı bekliyorum..
Bence ikinizde psikiyatriye gidin.Şuan garip bir haldeyim. Doğru olanı bilemiyorum sanırım.
Eşimle 4,5 yıldır evliyiz. İlk bir yılımız çok kötüydü. Kavgalar, ayrılıklar.. Bide biz kaçarak evlendik onunda etkisi büyük. Ve ben o zaman 19 eşim 24 yaşındaydı. Ondan sonraki yıllarda kavgalarımız pek şiddetliydi. Sürekli kavga etmezdik ama edince de ortalığı yıkardık. Yani normalde çok iyi anlaşan, ortak zevkleri olan bi çiftiz ama kavgalarımız o kadar şiddetli ki ortalık yıkılıyor resmen.
Bu kavgalar 4,5 yıl sonunda psikolojisi bozuk iki insan yarattı. En küçük tartışma kavgaya dönüp saygıyı götürüyor. Sinirimiz geçtikten sonra pişman oluyoruz evet ama kalpler fena kırılmış oluyor. Ama yinede aşığız ya sarılıp unutuyoruz. Ya da geçiştiriyoruz..
Birbirimize çok aşığız ama bu tartışmalar bize büyük zarar veriyor. Tahammül sınırımız artık minimum düzeyde.
Üç gündür küstük. Arada birbirimizi laflarla tahrik edip yine kırdık. Sorun büyüdü de büyüdü. Dün boşanmayı konuşup bugün netleştirdik. Anlaşmalı boşanıcaz. Ama bu kararı verdikten sonra. Evde oturduk sohbet ettik eğlendik. Sarıldık, öptük. Şimdide birlikte yatıyoruz. Bu doğru mu merak ettim? Anlaşmalı böyle mi boşanılıyor acaba :)
Daha öncede boşanma noktasına geldik hatta ben dava açmıştım. Celp gitmeden barıştık. Böyle garip bi evlilik.
Ben evimi çok seviyorum, eşimle zevkimize göre boyadık döşedik, bakıp bakıp ağlıyorum ama bir yandan birbirimizi çok yıpratıyoruz. Gerçekten psikolojimiz bitik. Kavgaya tahammülümüz yok. Nedir bizim için doğru olan. Yorumlarınızı bekliyorum..
Bence ikinizde psikiyatriye gidin.
Hic mantikli karar degil sizinkisi..
Bunu diyebilecek kadar bozuk bi karaktere sahip demek ki.. Neye umutlanacakmissin onunla beraber oldun diye.. Esas o cok guvenmesin o işe; kolesi degilsin.. Saygisiz ve terbiyesiz.. Cok sinirlendim..Evet çok sevdim. O da bunu kullanıyordu bence. Çünkü insan sevdiğini acıtmaz, ağır sözlerle. Küfrü hakareti geçtim onlara alışmıştım artık şaka gibi ama.. Beni kullanmasını unutamıyorum. Yok şöyle yaptık diye umutlanma. Gelir bana dokunur, öper onca sözden sonra iğrenç ya. Senin kalbin taşlaşmış artık dedim ona.. Hala takılmamam gereken yerlere takılıyorum galiba.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?