Evveeett kızlar,
Hemen durumumu anlatıp her türlü eleştiriyi dinlemek istiyorum, lütfen hatalı olduğum noktaları belirtin ki bende yanlışlarımın farkına varayım.
Evlilikte karşılıklı fedakarlık edilir değil mi, tabi bu algı kişiye göre değişir. Ben evlenirken eşimin işi dolayısı ile onun bulunduğu şehire yerleştim ilk başlar da çok hoş bir fikir gibi gelse de zamanla beni çok zorlamaya başladı. Eşimin ailesi ve birinci derece akrabaları, kendi arkadaşları ve iş çevresi komple yaşadığımız şehir de, benimse eşimden başka kimsem yok. Tamam ben bunu bilerek evlendim, ama zamanlar şartlar açığa çıktıkca çok pişman oldum. Böylece eşim hiç bir şeyinden ödün vermeden yaşadığı hayata devam etmiş oldu.
Eşim müteahhit, iki ayrı dernekte yönetim kurulu üyesi çoğu akşam toplantı da, ve aldığı projeler yüzünden senede 3 4 inşaat bitirmesi gerektiği için aşırı yoğun bir şekilde çalışıyor, bir pazarımız bile yokken şimdi akşam yemeklerinde bile nadir görüyorum kendisini.
Durum böyleyken ben baya bunaldım, memlekete taşınmak istediğimi söyledim en azından orada iki insan yüzü görebilirim, ki ikimizin de memleketi aynı sadece onlar büyük şehire yerleşmişler yirmi yıl önce ve ölülerini bile buraya gömüyorlar yani dönmek gibi bir niyetleri yok.
Bir buçuk yıllık evliyiz ve toplasan birlikte yaptığımız aktivitelerin sayısı 10u geçmez.. Ben çok bunaldım, artık dayanamıyorum. Eşimde şartlarını zorlayamıyor.
Kısacası memlekete dönmemiz mümkün olabilir mi , ikna olur mu ?
Tabii ki kendim ailemden, şehrimden kopup gelmişken şimdi zorlanıyorum diye bunu ondan istemek çokta mantıklı değil ama işi yüzünden bu duruma gelmemiz de benim de bir kabahatim yok.
Ne yapmalıyım ?
