Evlilik zormuş

Aynen öyle , sorumluluk istemıyorlar küslükte istemıyorlar ..Bir de bu ara kredı bızı yordu ya , kendı durumları iyi , destek olmakta istemıyorlar ...
 
Evet olabılır .. Cunku evlenmeden önce kşrayı sız alırsınız dedıler ama sonra unutuldu .. Biz de tek kelime etmedık.. Bilmıyorum eşime bir seyler diyolar mı , ondan mı iyice gergın oluyor.. Ama sevdıgım için onları , konduramıyorumda...
 
adama birkaç beden fazlasın işte ya kabulleneceksin sabır göstereceksin ya da yol yakınken döneceksin ben dönemedim mesela namuslu,işinde gücünde filan ama diğer yönleri ofsayt
Benım de öyle işinde gücünde , çocugumuza cok düşkün ilgili ama inanılmaz derecede egoist...
Peki babası annesi falanda mı böyle? Yetişirken bunu görmüş olmalı birilerinden?
evet .. Babası esımın bi tık üstü diyeyim.. Daha sert , sebepsız kusmelerı olan bir insan .. Ben de tam tersı , evlenınce küslüğü ögrendım..
 
Yapıyorum kesınlikle .. Alıyorum bebegımı yürüyüse gidiyorum , arkadaslarımla bulusuyorum,alısverıs yapıyorum, sporumu yapıyorum.. Yanı oyalanacak cook seyım var .. Bir de ben onun yaptıgının aynısı yapmıyorum , yanı o benım azımdan 1 kere bıle aptal vb kelıme duymamıstır.. Onun gıbı koseye cekılmeye , uzak durmaya basladım .. Bu yonden ona benzedım maalesef .. Ama benım karakterımde bu sacma küslüklere uygun olmadıgı ıcın cok zorlanıyorum.. Ama bır yandan da bagırmalarını , o kelımelerı hazmedemıyorum.. Çıkmazda hissediyorumSabah kahvaltı hazrladım , bebegım ondaydı , aldım bebegı gectım kahvaltı masasına , geldı benı nıye cagırmadın dıye terslenıyor.. Sen bana o kadar laf edıp , bir de üstüne cagırmamı bekleme dedım..Dedım de ne fayda ..Nasıl bu kadar gecımsız oluyor anlamıyorum, bebekten sonra sorumlulugum cok arttı , cok streslıyım dıyo ( konustugumuz donemlerde) e ama ben de streslıyım .. Hamılelık , lohusalık yoruldum bende .. Ama sıkayet degıl sukretmeyı secıyorum ben .. Yemege gıderız kaşık yok dıe solenır , zaten hep benı bulur da bılmem ne bir sürü sinir bozucu cumleler.. Sonra halıyle benım de enerjım dusuyor , suratım asılıyor ona solenıyor bu seferde...Yanı o'na hak vermeye calısmaktan yoruldum , kendımı kandırıyorum.. BEbekten sonra sanırım iyice emın oldu, ben babama cook düşkünüm ve hep dua etmısımdır kızım da babasına sevgıyle baglı olsun , babası da ona.. Hayatta en buyuk gucun mevki , para her sey bır yana aile olduguna inanıyorum..Baba sevgısı ınanılmaz bır guc verıyor bana, cunku tek damla gözyasıma ortalıgı ayaga kaldırır babam ama ben nıye böyle sindim , niye böyle oldum anlamıyorum tek istegım huzur aslında..Aile de her seyı gördüm , yasadım ama evlenınce aynılarını beklemedım ondan onun karsılayamayacagı ısteklerım olmadı hic .. Ama olmadı , iyi olamadım o'na göre ben...
Bizim en azından bir sure ayrı kalmamız gerekıyor ama nasıl olacak bılmıyorum , ben gıdıp tekrar dönmek istemıyorum .. O da gitmıyor..
 
Sizi takdir ettim. Cozum odakli birisiniz. Karsimdaki bana sunu yapti ben de bunu yapayim demiyorsunuz. Cunku bu sorunu cozmuyor. Yazdiklarinizdan anladigim aslinda esiniz genel olarak hayattan memnun olmayan her ne aksilik oluyorsa beni buluyor diye takilan biri. Zaten surekli boyle dusunenleri gercekten de her turlu aksilik buluyor o da ayri bir konu.
Bebeginiz ve esiniz ile ilgili bag konusuna gelicek olursak kaygilarinizi anliyorum ancak buna cok yogunlasmayin derim. Bu sizi daha cok yipratir. Danisman onerisini kabul etmiyor dediniz. Size iki onerim var. Esinize mektup yazin. Bazen sozel olarak ifade ettiklerimiz karsidakinin kulagindan giriyor ama ruhuna ulasmiyor cunku beyin de ruh da dolu. Ama mektubun iyi bir yontem oldugunu dusunuyorum. Ayni cumleyi defalarca okuma sansimiz var cunku. Ona mektubu verin belki bir kere okuyup kenara birakacak ya da bu ne dicek tepkisini bilemem ama siz elinizden geleni yapmis olacaksiniz.
Ikincisi de ben bazen sorun yasadigim kisi ne anlatirsa anlatsin o an ona karsi kapali oldugum icin sadece dinliyormus gibi davraniyorum ne dedigi umrumda olmuyor. Ama ortak tanidigimiz ve ozellikle hemcinsim ise bu kisi onun tarafindan bakmami saglayabiliyor.

Evlilikte yasanan sorunlar aile icinde kalmali dagilip yayilmasina karsiyim lakin bazen ortak ikimizi de seven ve bana dogruyu benim dilimle anlatacak birinin bana anlatmasina karsi degilim. Cok ozel konular degil tabi ki.
 
Bazen cok hasta oluruz bize ayak kalk derler ama biz parmagimizi bile kaldiramayiz. O gucumuz yoktur. Ben esinizin cidden psikolojik olarak iyi olmadığını dusunuyorum. Bu durum da ne kadar saglikli davranabilir ki. Oyle olmasi tabi ki sizi de yipratma hakki dogurmaz ona. Sakin size katlanin demeye calistigimi sanmayin. Ama anladim kadariyla esinizi seviyorsunuz. Bir iletisim ve saygi sorununuz var. Bunu da insallah halledersiniz. Evliliklerin kolayca bitirilmesi taraftari degilim ancak iki tarafa da hayati zindan etmeyi de dogru bulmuyorum. Bu evlilik sizi baska bir kadina cevirecek ise bitmesi en dogrusu olur. Ama elinizden geleni yaptiktan sonra.
 
Babasindan ne gorduyse yapiyormus iste
..cocukluguna inmek lazim.. kimbilir annesi babasina nasil davraniyordu ..belkide surekli birbirlerine hakaret ediyolardi..
 
Mektup yazmayı deneyeyım evet..Bir arkadasımla paylasıyorum, eşimi de sever ama benı cok ıyı tanıdıgı için , benım durduk yere terslenmeyecegmi ya da en azından vıcdanımı bildiği için onu haksız buluyor ve sen daha ne yapabılırsın kı dıyor ... Erkek kardesını cok severım,o na anlattım biraz o da bana hak verıyor, terapist i öneriyor o da ..o abısyle konusmayı denese ona da sinirlenir , konusmayabilir..Cunku ona gore kımse onu anlamıyor ..gecenlerde esımın cok yakın arkadası ve esıyle bulusucaz .. Esım arkadasıyla msjlasmıs bulusma ıcın, arkadası dıyo kı seninle bı anlasılamıyor .. Sonra bana , benı kımse anlamıyor dıyo..ben mektubu deneyeyım.Genelde ;arkadaslarım hep bana anlatır , böyle oldu napsam ne etsem dıyee , saatlerce konusuruz .. Şimdi benımkı kelin ilacı olsaya döndü:) çok tesekkur ederım uzun uzun yazıp , zaman ayırıp okuyup destek olmaya calıstıgınız ıcın
 
Babasindan ne gorduyse yapiyormus iste
..cocukluguna inmek lazim.. kimbilir annesi babasina nasil davraniyordu ..belkide surekli birbirlerine hakaret ediyolardi..
Cok haklisiniz. Yakin tanidigim biri vardi. Babasinin annesine surekli siddet uyguladigi bir ortam da buyumus. Cok agir fiziksel siddet. Sonra hayatina giren kadinla her tartisma da o da siddet uygulamaya baslamis. Babasindan nefret ediyordu oysa ki annesine yaptiklarindan dolayi. Her siddet sonrası da aglayip sevgilisine pisman oldugunu soyluyormus. Bu kisi sosyal hayatta kadini savunan bir adamdi ayrica. Ama kendi yasantisi bunun zittiydi. Sevgilisi onu terk etti. Adam kendi tedavi olmak istedigini soyledi. Bunu o an isteyerek yapmadigini vs. Tabi ki hic bir neden siddeti fiziksel ya da sozel hakli cikaramaz. Ama cocuklugumuzda ne gorursek ilerde maalesef biz de ona donusuyoruz. Bunu farkedip o ozelligimizi yoketmeye çalışmak gerekirse bir uzmandan yardim almak en dogrusu.
 
Babasindan ne gorduyse yapiyormus iste
..cocukluguna inmek lazim.. kimbilir annesi babasina nasil davraniyordu ..belkide surekli birbirlerine hakaret ediyolardi..
Babasının küsme bagırma cabuk sinirlenmeleri var evet ama kayınvalıdem hakaret edecek bır kadın değil..
 

Size önerebileceğim bir çözümüm yok ama yazdıklarınızdan çıkardığım siz gerçekten çok güçlü ve sevgi dolu bir kadınsınız. Umarım bu parıltınızı eşinizin davranışları sebebiyle zamanla kaybetmezsiniz
 
Rica ederim. Maalesef kocaman dunyada yalniz kalmis varliklariz. Ya kendi secimimiz ile (insanlara guvenmedigimiz icin) ya da yalniz bırakılarak. Burada bir cok kadin kimseye anlatamadiklarini anlatip sorunlarini cozmek icin yardim istiyor. Ben de nacizane kendimce elimden geleni yapiyorum. Insanlara yardim etmeyi severim. Bu da benim mutlu olma sebebim galiba. Cevremdekilere hep derim ki kimse icin degil kendin icin bile insanlara yardim etmelisin. Ne kadar cok insani mutlu edersen dunya o kadar guzel bir yer olur cunku. Mutsuzluktan herkes birbirine sarmis durumda. Hayatinda mutlulugu bulan kac kisi birine zarar vermistir?
 
Çook tesekkür ederimm :)) Umarım kaybetmem , cunku 1 gün küs kalamayan ben günlerce konusmadan durabılıyorum artık.. Benım duruşum hep kaybetmeden deger bılmek oldu.. Cunku her an her seyın olabılecegı aklımda , eşim ailesi ile kızdıgı konulardan bahsettıgınde bıle aonucta anne baba kotulugunu ıstemeyecjlerıne emınsın dıyorum..İş işten gectıgınde , vıcdan azabı cekmesını ıstemıyorum ama o bunu hıc dusunmuyor.. Senın gibi yasanmaz dıyor bana..
Yanı eşim iyi bir insan ama o'na göre herkesın sartları, işi vb daha iyi.. Şükretmeyı bılmıyor...Bana gore de sukredecek sebep cook...Degısmek ıstemıyorum, en önce bebegım için .. Degısırsem bu dunya benim için katlanılmaz olacak.. Olmasın ınsallah.. :)
 
Eşim de aynı seyı soyluyor.. Kafamda bır suru sey. Var .. Cocugumun gelecegını senı dusunuyorum dıyor.. Mesela bana hep sana cook daha guzel araba alacagım dıyor .. Oysa benım hıc oyle bır derdım, istegım yok.. Bunu dedıgı zaman, benı sankı hıc tanımadıgını dusunuyorum.. Benım tek ıstegım huzur , ne olursa olsun eşim benım yanımda dıyebılecegım bir hayat.. Mesela ; bir gün bebegımı düşürdüm pusetınden , Allaha şükür hıc bır sey olmadı ama cok agladım korktum dr a goturdum hemen ve bunu ben onunla paylasamadım .. Butun gece uyumadım basında bekledım bebegımın..Ona soylesem nasıl dıkkat etmezsın deyıp benı cok daha fazla uzecek, ben yanlısımda , basarısızlıgımda da ona kosmak istıyorum ama yanımda degıl karsımda olacak bılıyorum...
 
Eşiniz fazla mi hirsli?
 
Tum yorumları okudum tek tek..Egoist bir insanla geçinmek zor zanaat.Zorlanıyorsunuz tahmin ediyorum çünkü etrafımda bu tarz bi kaç örnek var bildiğim..Esin psikoloğa gitmeyi isteyecek biri gibi gelmedi bana.Benim kendimce senin için bulduğum çözüm sıkılmadan yorulmadan her iyi anınızda onunla konuşmaya çalışmak..Yanlışlarını göstermeye çalışmak..Seni üzen davranışlarını anlamasını sağlamak.Zor belki evet ama sabrederek biraz düzelt ilebilir gibi geldi bana..en azından çocuğun için denemeye değer...
 
Mektup yzmayı bır de bu dedıgınızı deneyeyım.Elimden gelen her seyı yapayım ama benı benden edıyor .. Kendıme saygımı azaltıyor .. Eskıden hayatta kaldıramam bu tarz hareketlerı dedıgım her seyı yutuyorum...
 
benzer niteliklere sahip bir erkek arkadaşım olmuştu. her yolu denemiştim. mektup yazmayı da. ama o değişeceği yerde daha da kötüleşmişti, hatta şimdi düşününce ben anlayışlı, sakin kalan, çözüm odaklı oldukça o duygusal şiddetin dozunu arttırmıştı. insan kendini öyle zamanlarda adeta psikolojik bir deneyde kobay gibi hissediyor.

o dünyanın en sakin ve kibar adamının içinden adeta şeytan çıkıyordu öfke anlarında. çok yorulmuştum, kendime saygımı, özgüvenimi inanılmaz zedelemişti. ben ailesini tanıyamamış olduğumdan hiç bilemiyorum aileden miydi? bana kızdığı zamanlarda "sus, konuşma, cvp verme, pis yalancı, sen ne zannediyorsun ki kendini..." kelimelerini bol bol kullanırdı. ona göre susup cvp vermemem gerekirdi o sinirli iken, ben ise her şeyin konuşulmadan sessizlikle asla çözülebileceğine inanmayan biriyimdir. ailemizde her şey 2 saat içinde gerekirse tartışılarak da halledilir. sonrasında oturup vakit geçirilir. kavgalı gün sonunda benim yastığım gözyaşlarımla ıslanırdı hep. seviyordum da bir yandan ama çok korkuyordum, çare bulamıyordum çünkü o benden ne yardım istiyordu ne anlaşılmak.. sadece sus ve o sinir anını çek.. kendisi özür de dilemezdi sonrasında. çünkü o öfkeye sebep olacak mutlaka ben yapmış olurdum, üstelik bu neden benim naifçe yaptığım onun da bana her zaman yaptığı bir şaka bile olabilirdi. bunu gurur ve egosuna yapılmış bir aşağılama gibi kabul ederdi.

ben yapamadım. ama gerçekten çözümünü bilmeyi isterdim. normal şartlarda gayet iyi anlaşan 2 dost olabilirdik. hala da "acaba?" şeklinde kafamda takılı kalmıştır. konuya yapılacak her yorumu merakla okuyorum bu nedenle.

lütfen çözümlerinizi yazın çünkü anladığım kadaıryla bu tipte erkek bolca mevcut bu toplumda. mutlaka faydalanan olur
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…