Üzüyosun beni. Ve niyetinden şüphe ettiriyorsun bazen.
Niyetinden şüphe ettiğimde kendime de kızıyorum üstelik. Yani fazlasıyla bir sinir buhranı yaşatıyorsun bana.
Bugün yaptığın neydi öyle ? Mağazaya girdim, karşıdaki abiye elbiseye koşarak gittim.
"Ayyyyyyyyyy bu renk istiyorum işte ucuz bulursam alıcam" dedim ve o elbise gayet ucuzdu.
Sonra durup durup , "ay ben bi şunu deneyeyim" diyip üstüne giymek de neyin nesiydi benim en yakın dostum,kardeşim?
Ayıp olmadı mı yaptığın ?
Hayır yaptığını da bilir gibi, gözlerini benden kaçırıp durdun bir de.
Ama ben ne yaptım, sen mağazadan öyle başını eğip çıkarken "bak paran yoksa vereyim şimdi al onu" dedim sana.
Yakıştı mı söyle yani ?
Çoğu zaman bunu yapmandan, benim söylediğim sözleri sahiplenmenden, fikirlerimi kendi fikrinmiş gibi başkalarına bahsetmekten, yaptığım esprileri başka bir ortamda tam ben yapacakken ağzımdan çalmandan yoruldum. Anlayamıyorum. Bilerek mi yapıyorsun?
Gerçekten üzülüyor ve sinirleniyorum. Soğuyorum. YAPMA !