Sanırım gidiyorum artık senden.İLK defa biz oldum,İLK defa bu kadar sevdim,İLK defa bu kadar güvendim,daha bir çok İLK seninle yaşandı bende.Üzülmüyorum artık eskisi gibi.Ara ara kızıyorum sana çok mutluydum niye aldın ki mutluluğumu,diye...Ama biliyor musun?Seni tanıdığım gündendir hiç keşke demedim.Hiç pişman değilim.Senin için küçük yazılar yazardım ilerde kendi evimizde oturur okuruz diye.İşte o yazılarda her cümlenin sonunda canım vardı ya da HAYATIM.Çünkü babam anneme çok güzel hayatım derdi.Ben de sana diyecektim hayatım diye.Tıpkı babamın dediği gibi aşkla...Şimdi şu yazıyı yazarken sana hitap ederken sen diyorum sadece.
En çok canımı yakan da en yakınımken şimdi yabancısın.Kimseye anlatamadıklarını gelir anlatırdın bana.Sahi o da mı yalandı,o kıza da mı anlattın yoksa?Senin kendine,bana yaptığın en büyük kötülük bu işte ne ben sana güvenirim artık,ne de aşkına.Bunca zaman yalan mıydı,harbi?Düşünüyorum....Özellikle geceleri.Bu arada ilk defa istedim yağmurun yağmasını.Biliyorsun güneşli havaları severdim ben.Değişmişim yani,ben de yeni fark ediyorum.En çok üzen de seni görünce kafamı önüme eğmem,sen de yolunu değiştiriyorsun artık hem.Seni bir daha aramayacağım dedim ya,işte o an kendimi öldürdüm ben.''Ama sen sev hep beni,hep ara,hep merak et,VAZGEÇME bizden.Evet belki bir şeyler artık olmayacak.Gururum izin vermeyecek biliyorum.Ama seviyorum seni,sen de vazgeçme sevmekten beni.Diğer insanlar gibi flört etmeyelim,evlenmeyelim ama sadece birbirimizi sevelim.Başkası olmasın'',demek istemiştim sana ''Çık hayatımdan'' derken.Aldatılmak zor.Böyle demek zorundaydım.
İşin kötü kısmı sanırım ben de yavaş yavaş gidiyorum senden.Artık tam olarak bitiyoruz.İçimde ölü sen.Gerçekten sanki benim sevdiğim adam gitti,öldü.O başka sen başka...Ama ben onu sevdim o öldü ve ben de gidiyorum artık