Bugün beni terk edişinin ardından ne kadar zaman geçtiğini parmaklarımla saydım.. Bir, iki, üç, dört, beş, altı.. Altı ay geçmiş, hiç anlamadım açıkçası.. O kadar güzel unuttum ki aslında seni.. Tertemiz.. Ama bi kaç kırıntın kalmış olmalı ki, bazı şarkılar hala canımı yakıyor.. Ama dinlemezsem, hiçbir şey olmuyor.. Mesela karbeyaz.. Eskiden ne çok dinlerdim.. Çocukluğumdan bir anı gibi o şarkı.. Bugün yine açtım öylesine, sen hiç aklımda yokken, ve bi an bana "karbeyaz" demen geldi aklıma.. Ben bir şeyler anlatırken sana mutlulukla, gözlerime aşkla bakıp "karbeyaz" demen.. Beyazlığıma ithafen.. Ve bugün sana, o kadar zaman sonra, bir kez daha ah ettim.. Neden gittin demeyeceğim.. Neden seviyor gibi yaptın.. Sen de sevdiğini mi sandın yoksa.. Sadece beni değil, ikimizi mi kandırdın.. Bir heves miydim sadece.. Her şey ne kadar yalan, herkes ne kadar sahte.. Alıştık artık, sadece gülümseyerek izliyoruz kalbimle..