Anne, ben sana en küçük sinirli anımda evlensem de kurtulsam desem çok mu hoşuna gider?
Hayır yani bana inat gidiyorsun, abartıyorsun sürekli kötüye yoruyorsun bazen çocuğun değil de düşmanınmışım gibi hissettiriyorsun(eskiden çok fazlaydı) sonra da vay ben huzurevine gideyim döveceksinler falan filan. En normal halimle söylediğim şeye bile kızıyorsun büyütüyorsun mana çıkarıyorsun. Hem gülüyorum hem sinirleniyorum... Ama benden pıtırcıklık bekleme, yıllar önce başlamadan öldü o.
Ya benden şikayetin olur yine anlarım, yatağını toplamıyor diye söylen mesela, ama sırf benimle alakalı, söylediğim bir sözü bir konuyu kardeşin de olsa millete anlatma isteği duyup dedikodum yapılsın gereksiz yere kötü konuşulsun hakkımda mı istiyorsun? Aramızda kalacağını öyle olması gerektiğini düşündüğüm şeyleri söylediğimde niye "ona öyle mi söyleyeyim" deyip gülüyorsun. Millet toz kondurmuyor çocuğuna yaptığını bile yapmadı diyor sen biliyorsun bunu sen anlatıyorsun bana bunları ve bu kişilere beni gereksiz yere yeriyorsun ama sonra başka zaman geldiğinde de ay benim kızım şöyle falan deyip de övüyorsun ben anlamıyorum bu çelişkiyi. Ya da abartarak anlatıyorsun bana her şeyi bilmiyorum.
Eskisinden iyiyiz çok şükür yoruldum çok, ama kendimi bildim bileli yaşadığım manevi güçlüklerin bir çoğunun sebebini sen olarak görüyorum arada maalesef. Öfken, kırıcılığın, bastırmaların, kişiliğime hiç saygı göstermemen, her şeyi kötüye yorman... Babam da hiç bir dur demedi... Belki daha rahat biri olacaktım belki daha atak olacaktım demeden duramıyorum.
Sen çok hassas olabilirsin anne, ne yaşadın onu da bilmiyorum ama ben de çook hassastım, hassasım... Bir kendin mi öylesin sanıyorsun anlamıyorum ki. Hiç açamadım kendimi sana bu yüzden kendime bile çok ağır açtım, açıyorum. Yeni yeni tanıyorsun beni çünkü fırsat vermedin.
Öyle çok kırıldım ki... Hiç farkında değilsin, ne var bunda modundasın.
Bazen geçiyor bunlar sanki düşünmüyorum, bazen böyle oldu işte napalım diyorum, yazdıklarımdan pişman oluyorum ama bir şey yapıyorsun ya da bir an düşüncelere dalıyorum ve maalesef oradalar. Çok iyi niyetlisin biliyorum ama öfke ah bu öfke... Bendeki sinir sendeki öfkenin karşılığı anne bunu bir görsen!
Psikologluk iş bu...
İleride çocuğuma nasıl olacağım diye düşünüyorum...