bence eşinize anlatmayınYok maalesef. yazın özellikle sürekli aileler hep birlikte. Yani sadece onlarla gorusmemek degil maalesef mesele... aileler bir araya geliyor. Ben zaten uzak duruyorum. Ama dedigim gibi çözüm yolu yok kafamda o kadar arapsaci ki durum. Napacagimi inanin bilmiyorum gercekten...
Evet sanırım bilmedigimi düşünüyor.. o yüzden bu kadar rahat.Bence o kucuk oldugunuz icin sizin hatirlamadiginizi dusunup rahat davraniyor olabilir ya da zaten boyle insanlar piskin olur hic birsey olmamis gibi davranir.
Terapiye gitmelisiniz, tek basiniza asabileceginiz birsey degil bu durum.
Ayrica esinize bu olayi anlatamasaniz da onlarla gorusmemek icin bir bahane bulun ya da bir olay cikarin. Zaten gorusmenizin guvenli oldugunu dusunmuyorum.
Merhaba kızlar. Bu ikinci üyeliğim. Aslında artık dayanılmaz hale gelmese gene konu acmazdim sanırım ama artik sürekli kafamda... uzun zamandir olmamis yasamamisim gibi davranmaya calisiyorum ve zaten hayatımın bir döneminde unutmus gibiydim. Inanin yazmak o kadar zor ki bunu. Kendimle yüzleşme gibi...
Ben 6 yaşında iken 15 yaşında bir cocugun tacizine uğradım belli bir süre. Ben bunu nasil oldu bilmiyorum ama unutmusum yasamamis varsaymis beynim.Yillar geçti üniversite okudum ve evlendim. Evlendiğim kisi ise onun akrabası. Inanin o dönemler onu görmüyordum bu yuzdende hatirlamadim hic. Sonra düğün sonrası aile ile kalabalik bir kahvaltida o da vardı ve ben o gün yavas yavas herseyi hatirlamaya başladım. Şuan çoğu sey aklımda.
Sıkıntım ise buaralar ayni sehirde oldugumuz için her ay bazen hafta bir şekilde esimin akrabasi oldugundan görüsuyor olmamiz. Ben artik yoruldum birsey yokmus gibi davranmaktan... napacagimi bilmiyorum.
Buraya yazmak bunu anlatmak bile rahatlattı beni birazda olsa..
Yok maalesef. yazın özellikle sürekli aileler hep birlikte. Yani sadece onlarla gorusmemek degil maalesef mesele... aileler bir araya geliyor. Ben zaten uzak duruyorum. Ama dedigim gibi çözüm yolu yok kafamda o kadar arapsaci ki durum. Napacagimi inanin bilmiyorum gercekten...
Merhaba kızlar. Bu ikinci üyeliğim. Aslında artık dayanılmaz hale gelmese gene konu acmazdim sanırım ama artik sürekli kafamda... uzun zamandir olmamis yasamamisim gibi davranmaya calisiyorum ve zaten hayatımın bir döneminde unutmus gibiydim. Inanin yazmak o kadar zor ki bunu. Kendimle yüzleşme gibi...
Ben 6 yaşında iken 15 yaşında bir cocugun tacizine uğradım belli bir süre. Ben bunu nasil oldu bilmiyorum ama unutmusum yasamamis varsaymis beynim.Yillar geçti üniversite okudum ve evlendim. Evlendiğim kisi ise onun akrabası. Inanin o dönemler onu görmüyordum bu yuzdende hatirlamadim hic. Sonra düğün sonrası aile ile kalabalik bir kahvaltida o da vardı ve ben o gün yavas yavas herseyi hatirlamaya başladım. Şuan çoğu sey aklımda.
Sıkıntım ise buaralar ayni sehirde oldugumuz için her ay bazen hafta bir şekilde esimin akrabasi oldugundan görüsuyor olmamiz. Ben artik yoruldum birsey yokmus gibi davranmaktan... napacagimi bilmiyorum.
Buraya yazmak bunu anlatmak bile rahatlattı beni birazda olsa..
Ya bilmiyorum hatirlamiyor gibi o da... cok normal davranıyor...
Bunu benim dışımda bilen yok. Benim ve onun dışında. Hatta bir ara bir akrabasına küçükken benim adımı verip benimle evlenmek istedigini soylemis. Hep sonradan duydum bunları. O kadar ugrasiyordu ki benimle alay dalga hersey. Herseyi hep sonradan hatirlamak cok daha kötü.Senin yerinde olsam eşine hiç anlatmazdım ama başka bir bahaneyle tedavi olmayı istediğimi söylerdim eşime. Ben de çok yakınım tarafından ortaokuldayken tacize uğradım. Annem ve bir kuzenim biliyor sadece. Özel günlerde filan onu görmek beni o kadar kötü yapıyor ki inanamazsın. Onun olduğu ortamda kafamı yerden kaldıramıyorum, nefesim çıkmıyor gibi hissediyorum. Yaşamayan bilmez bu iğrenç duyguyu, Allah yardımcın olsun arkadaşım.
Yok maalesef. yazın özellikle sürekli aileler hep birlikte. Yani sadece onlarla gorusmemek degil maalesef mesele... aileler bir araya geliyor. Ben zaten uzak duruyorum. Ama dedigim gibi çözüm yolu yok kafamda o kadar arapsaci ki durum. Napacagimi inanin bilmiyorum gercekten...
Benim suana kadar cabaladigim kurduğum hersey yok olabilir diyorum. Bu sandiginiz kadar kolay bir konu degil maalesef. Daha önce defalarca binlerce kez düşündüm bunu. Olmuyor.Bu asla üzerini örtebileceğin bir konu değil, resmen bir çocuk istismarcısından bahsediyorsunuz. Peki sizin gibi başka bir çocuğu taciz etmeyeceği, etmediği ne malum? O çocukları da tehlikeye atıyorsunuz bunu saklayarak. Evet travma yaşamışsınız ama artık reşitsiniz, sizin eşinizdeki psikolojik travmadan çok daha ağır olur taciz edeceği başka bir çocuğun travması. Asla gizlemeyin, bu sizin suçunuz gibi ezilip büzülmeyin utanıyorum günahkarım vs lütfen aklı başında düşünün. Eşinizi karşınıza alın adamakıllı anlatın, gerekirse şikayet edin. Lütfen tehlike altındaki diğer çocukları da düşünün, yarın bir gün adamın çocuğu olacak. Ona yapmayacağı ne malum? Bu riski kocanız sinirlenmesin üzülmesin diye nasıl alıyorsunuz?
Bu asla üzerini örtebileceğin bir konu değil, resmen bir çocuk istismarcısından bahsediyorsunuz. Peki sizin gibi başka bir çocuğu taciz etmeyeceği, etmediği ne malum? O çocukları da tehlikeye atıyorsunuz bunu saklayarak. Evet travma yaşamışsınız ama artık reşitsiniz, sizin eşinizdeki psikolojik travmadan çok daha ağır olur taciz edeceği başka bir çocuğun travması. Asla gizlemeyin, bu sizin suçunuz gibi ezilip büzülmeyin utanıyorum günahkarım vs lütfen aklı başında düşünün. Eşinizi karşınıza alın adamakıllı anlatın, gerekirse şikayet edin. Lütfen tehlike altındaki diğer çocukları da düşünün, yarın bir gün adamın çocuğu olacak. Ona yapmayacağı ne malum? Bu riski kocanız sinirlenmesin üzülmesin diye nasıl alıyorsunuz?
Inanin nasıl tepki verecegini bilmiyorum. Ama cok buyuk bir şey bu. Onun icin kaldiramayacagi birsey bu. Yabanci tanimadigi yada en azından bu kadar yakin olmadigi biri olsa coktan anlatmistim belkide... Ama işin ozellikle bu kismi elimi kolumu bağlıyor.Esine anlatsan dicem ama anlayisli mi yoksa gider adama kafa goz dalar mi ? Aile faciasi mi yasanir, bu yasa kadar sustunuz size kim inanir, bu gibi durumlarda en cok kadin damgalanir cidden cevrenize cok bagli kocaniza cok bagli ama bir sekilde sizi surekli surekli yaralamasina izin vermemelisiniz.
Tacizin seklini icerini sormuyor ama siz kesinlikle cocuk yastaymissiniz eskiden bu isler simdiki gibi cok ortalara dokulmadiginden yani medya araclarinin gelismis olmadigindan pek duyulmuyor vede pek ihtimal verilmiyordu bence o yuzden annelerimizde bilincsizdi bu konularda hem cocugu egitmek hemde cocugu korumak konusunda. Karsi taraf 15 yasinda iyi ve kotuyu ayirt edebilecek yasta ama ayni zamanda ergenlik donemindeymis. Sizin adiniza cok uzgunum, insan beyni kotu hatiralari gerilere gerilere gomerek kendini korumaya aliyor bu oto savunma mekanizmasi bence simdi siz dusundukce hatirliyorsunuz sizin hayatinizi evliliginiz mutlulugunuzu etkilemesine izin vermeyin. Ya esinizle konusun, yada o adami sizden ve ailenizden sonsuza kadar uzaklastiracak birini esinizin akrabasi ve sizinde kucukken cevrenizde olan biriyse esinizle uzaktan akrabasiniz demektir, gerekirse araya birini koyun yada adamla direk konusup uzaklastirin.
En kolayi kocaniza anlatmak ama iste sonrasi cok buyuk risk erkekler sevdikleri kadina boyle birsey yapildigini duysa herhalde en sakini bile deliye doner hele heel soz konusu o sevdigi karisinin kucucuk savunmasi bebek/cocuk haliyse. O adami suclar, ailenizi suclar yani en az sizin kadar travmatik olabilir onun icinde, iyi olcup tartin yani.
Cok zor cidden Allah kimsenin basina vermesin boyle sey, bu vesileyle de tum anneler bir kez daha hatirlasin bu tur olaylarin olabilecegini ve cocuklara bu tur zararlarin en cok yakinlarindakilerden gelebilecegini.
Inanin nasıl tepki verecegini bilmiyorum. Ama cok buyuk bir şey bu. Onun icin kaldiramayacagi birsey bu. Yabanci tanimadigi yada en azından bu kadar yakin olmadigi biri olsa coktan anlatmistim belkide... Ama işin ozellikle bu kismi elimi kolumu bağlıyor.
Sanırım onunla görüşüp bunun hesabini sormam en mantıklı olani. En azindan suan bilmediğimi düşünup rahat oldugu kadar rahat davranmaz artik...
Şöyle.. ben ve eşim ayri sehirlerde okuyorduk. O benim yanima geliyordu daha çok. Yani onun olduğu yerlerde değildik. Ertesi sene ise askere gitmiş. Anlayacağınız gerçekten hersey sacma sapan bir şekilde gelişti.Valla o kisiyle konusmak yuzlesmek gibi bir dusunceniz varsa yapabilirseniz (ki inkar etme ihtimali cok cok yuksek) yapin ama bilmiyorum cidden cok zor. Siz nasil evlendiniz ki esinizle bu adamla yakin falan diyorsunuz, yani evlilik doneminde hic mi gormediniz bu adami esinizin yaninda anlamadim ben birden bire bu kadar samimi olmalarini.
Kesinlikle tek basiniza zor ama iste is karisik belki annenize yada kardesiniz varsa onlardan birine anlatsaniz size belki kisileri taniyarak daha mantikli akil verebilirler.
Aslında mantıklı bir düşünce. Annemin buna nasıl tepki verecegini biraz tartmam lazim.Nilce, bu olayı annene anlatsan, bu durumdan çocukken korktuğunu ve anlatamadığını ama şuan eşine yakın olmasından rahatsız olduğunu ve o kişi ile konuşmasını söylesen?
Hatta annen olayı bildiğini ama sustuğunu,ve kızı ve damadının yakınında dolaşmasından rahatsız olduğunu söylese?
Yani anne senin bu konuşmadan habersiz olduğunu söylese..
Kısacası bağınızı kesecek biri olması lazım..
Biz esimle uzaktan akrabayiz. Ama bayağı uzaktan. Kendisi ise kuzeni. Ic camasiri ile Üstüme çıkması. Köşeye sıkıştırmasi. Sesli nefes al demesi gibi... hatırladıklarim bunlar... eşime anlatmam cok sıkıntılı cok zor..bu adamın eşinizin akrabası çıkması tesadüf mi yoksa hepiniz akraba mısınız?
nasıl bir tacizden bahsediyoruz peki?
soruyorum çünkü eşinize anlatma şekli gibi yardımcı olalım..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?