Gerçekten ruh hastası mıyım?

Bir arkadaşım vardı babasını kaybetti soğuk bi kızdı yaratılış öyleydi sevgisini hoc göstermezdi gem sesi yüksek savunma halinde konuşurdu
Öyle şeker bir babası vardı ki hep benim de babam böyle olsa derdim
Ama babasına hep bağırırdı şikayet ederdi onu al bu ne böyle o ise hep alırdı yapardı severdi
Bir gün yine böyle ona hakaretler bağırırken adam bir anda yere düşüyor
Beyin kanaması ölüyor
Üzerinden on sene geçti hala kız kendine gelemedi pişmanlık vicdan azabı üzüntü
Vicdan rahatlığından daha rahat yastık yoktur vicdanın rahat mi ?
 

Eşim de vazgeçti zaten. Asla boşanmaya kabul etmiyor bana rağmen ama o da eskisi gibi sevgisini göstermiyor. İlgilenmiyor vs. Bu sefer de ben hep böyleydim sen böyle bir insan değilsin niye değiştin diye kızıyorum.
 
aaaa soktayim resmen kız sen yoksa benim es misin allahım esin resmen ben olmus geri çektim kendimi bosanacagim vs adam bana diyor ki sen değiştin ben hep böyleydim ...ben de diyorum ki artık tahammülüm kalmadı pes ettim ..
 

Yanlış anlamayın lütfen ama gerçekten ben bu şekilde kendimi motive edemiyorum. Bende işe yaramıyor böyle düşünmek. Zira iki sevdiğim insanı peş peşe kaybettim. İkisi de gençti. Evet bir süre kendimi düzeltmem için etkili oldu bu durum ama asla devamı gelemedi. Hani ben ibret alamıyorum. İbret alma kısımlarım da bozuk.
 

Belki de güçlü olma takıntısı yüzünden bu kadar katı bir insan oldum bilemiyorum ki. Elbette kaybettiğim insanlar oldu, fazlasıyla acı da çektim ama acıların kadını da değilim. Herkes kadar acı çektim, herkes kadar yıprandım. Daha fazlası değil. Daha doğrusu hiçbir zaman acı ile beslenen bir tip olmadım. Örttüm üstünü de örtememişsem demek ki.
 

Belki de öyledir ama ben çocukken de sevgi pıtırcığı bir insan değildim. Bu durumda travmam anne karnında mı yaşandı acaba diye düşünüyorum. Tabi ki bu kadar kırıcı ve eleştiri seven bir çocuk değildim lakin şimdi bildiğin çirkef bir şey oldum.
 
Mesela ben senin erkek halin olan es kişisi için şöyle dusunuyorum; çocukken çok simartilmis her istedigi yapılmış (ki öyle ) aynı zamanda aile ilskilerinde sevme sarılma ,öpme ,Özür dileme vs yok o bu durumları normal olarak kodlamis sanırım beynine...
Cinsellik zaten sanki erkek olan bendim o kadın 30 gün yanına gitme gelmez o derece sanirsin padişah torunu .

Peki senin çocukluk nasıldı? Idrakyollariiltihabi
 

SMS de sorun yoktu eskiden. Zaten yazmak hep kurtardı beni. Yazmasam benim koca benimle evlenmezdi muhtemelen. Ancak durum gittikçe kötüleştiği için artık yazarak da söylemiyorum hislerimi.
 
Heh bence de benim dışımda herkes ruh hastası. Ben insan sevmiyorsam bir sebebi vardır illa ki :))
Ben de öyle düşünüyorum.
Temas olayını hiç sevmem, kişisel alanımın taciz edilmesine tahammül edemem.
Genelde her konuya mantıkla yaklaşır, hayvanlar ve çocuklar dışında bir durumla alakalı duygularım devreye girmez.
Bir şey söylediysem o yapılana kadar beyin yerim, ama ben zaten onu söylüyorsam yapılmalı.
Gereksiz olsa niye söyleyeyim değil mi?
Ve bir şey sorulmadıkça fikir beyanından hiç hoşlanmam hele eşim de benim gibi olunca kavga kıyamet gırla bizim evde.
Geçen gece balkondan görünen en az 10 km ötede ki tabelanın nereye ait olduğu konusunda tartıştık, o derece psikopatız.
Haritalar açıldı, navigasyondan sokak sokak ilerledik falan o derece ruh hastası yani, çünkü o yanlış olamaz.
Ama bana göre hep yanlış.
Ona göre de ben hep onu suçlarmışım, hata kabul etmezmişim.
Ve tahammül edemediğim en büyük şeylerden biri de pratik zekalı olamamak, çoklu düşünememek.
O sebeple bizler, sürekli direktif veriyoruz o sebeple mutsuzuz ona rağmen her şey eksik kalıyor, ne yapalım yani, teşekkür edileceğine bir ton şey düşünüp hayata geçirdiğimiz için bir de laf işitiyoruz.
Sizden farkım sıcakkanlı ve girişken bir insanım ama tek bir laf ya da en küçücük bakışa içimde biriktirdiğim tüm nefreti kusar, siler atarım.
Eşinize ettiğiniz bedduaların aynılarını çokça etmişliğim var.
İşte o kadar kırılıyoruz ki ama bunu dile getirmeye utandığımızda karşıdakine bizce en kötü gelen cümlelerle aynı şekilde incinmesini umut ederek zehir saçıyoruz.
 

Elbette vicdanım rahat değil ki konuyu açtım. Ancak diyorum ki, ben insanları düşünerek, kendimi düzeltemiyorum. Geçici bir düzelme sağlanıyor böyle yapınca. Ben ancak, kendimle ilgili sorunumun ne olduğunu anlarsam düzelebilirim.
 
SMS de sorun yoktu eskiden. Zaten yazmak hep kurtardı beni. Yazmasam benim koca benimle evlenmezdi muhtemelen. Ancak durum gittikçe kötüleştiği için artık yazarak da söylemiyorum hislerimi.
Bazıları söylemez de mesela onun sevdiği yemeği yapar. Sizi biliyorum. Oğlunuzla yemek yapamazsınız belki ama. Hani bunun gibi küçük ama sevindirici şeyler. Esasında sizi biliyorum ben. Oglunuzla ilgili konularınizi okudum. Sizin için gerçekten üzgünüm. Allah daima yanınızda olsun.
 

Niye çok güçlü olmaya çalışıyorsun ki? Herşeyi kontrol etmeye? Çok zor değil mi hayat böyle?
Diyorsun ya acı ile beslenmedim. Zaten öyle olsan ağlar sızlardın insanlar seni teselli ederdi. Ama sen tam tersine belki acılarınla bile restleşip üste çıktın.
Acını da yaşa, sevgini de yaşa, öfkeni de yaşa ama dozunda beaa. Hep aykırı gidersen olmaz
Bırak azcık rahatla gitsin yaa...
 
Annenle aranda sorun olduğunu düşünmüyorum ama annene benzediğini düşünüyorum nedense.
Hakkaten neden acaba

Yok yahu annem değişik bir insan. Benzemez kimse ona :) aksine o sevgisini çok rahat dile getirir, pek konuşkandır. Hatta çok konuşkandır arada sussa güzel olur mesela.
 

Yakındır benim kocanın da pes etmesi. Muhtemelen pes edince de "lan ben aşıkmışım niye böyle yaptım ki" diye pişman olurum. Çünkü niye olmayayım.
 
Insanlari oldugu gibi kabul et. Hatalarinin nedenleri vardir. eger bunlari kabul edemiyorsan sevmiyorsundur. boyleyse gorusmeyi kes onlar icin de hayirlisi bu olur.
Ruh hastasi degilsin canini acitmak icin boyle soylemis esin.
Ha bu arada telefonda tartismak asiri yipratici. bu konuyu yuzyuze konusalim deyip kapatmak daha iyi, Yanlis anlasilmalarin onunu keser..
 

Ahshsh yok yahu ben hiç şımarık bir çocuk olmadım. Öyle ki ikinci derece yanıkla kendi başıma hastaneye gittim 6 yaşındayken. Hep kendi işimi kendim yaptım ve hatta kendi işim olmayan işleri de ben yaptım. Babam göstermezdi ama annem sevgisini gösterirdi. Baba da klasik Türk babası işte.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…