- 21 Mayıs 2014
- 766
- 307
- 123
Merhaba kk üyeleri uzun süredir aklıma takılan konuyu sizinle paylaşmak istedim. Birliyorum ki hepimiz aynı durumları yaşıyoruz ama artık buna katlanmak istemiyorum. Atık tacizler ve aşağılayıcı sözler karşısında ne yapacağımı bilmiyorum. Gerçi hep susuyorum. Hep içime atıyorum. En sonunda destek aldım. Oda işte yaşadığım kötü olaylar için dayadı antidepresanı kullanalı 15 günü geçsede hep aynı olaylar ilaçta bir yere kadar artık cidden çok kötü hissediyorum. Bundan 2-3 yıl önce kendi öz babamın tacizini bir türlü unutamadığım için destek almıştım. Uzun bir süre kendimle mücadele ettim. Neyse ki yaşamadım 2 yıldır. Ama dün gece kabusumdaydı. Aynı evde yaşayında unutamıyor insan. Neyse onca süre geçmiş bu seferde giydiğime laf söylüyor. Tamam sorun sadece o olsa neyse sokak laf atanlar bakanlar hadi sadece erkek neyse mahalle baskısından etek giysem kötü yola düşmüşüm gibi bakan teyzeler ya şimdi diyceksiniz bu kız ne giyiyor. Normal kıyafet işte bir pantolon popomuda örten kabanla okuluma kadar arabayla takip edilip en sonunda adamın okulun önünde durup el sallayıp sırıttığını da biliyorum. Gerçekten her yerim açık dolaşmıyorum. Sustuğum için mi bunlar benim başıma geliyor. Merak eden eminim vardır. Bende yardım istediğimden yazıyorum. Tecavüz değil taciz bababmın ki bir yerim açılsın hemen bakardı çok rahatsız olurdum. Yani açılmasa bile sürekli göğüslerime baktığı bir dönem. Annene söyledin mi dersiniz. Yapamadım. O hep babamı destekler söylemek istemedim. Denedim ama başaramadım. Artık kendimi savunmayı öğrenmeliyim biliyorum. Yeri geldiğinde susmamalıyım. Ama utancım her zaman ağır basıyor. Öyle içimi dökerek düzeleyemeden yazdım. Hazır gaza gelmişken tutmıyım içimde dedim.