Kv ile altlı üstlü oturuyorum. Görümcemde 2 haftaya bir haftasonları annesine gelir, küçük çocuklarımız var yaşları yakın (4,5-6,5) oynarlar hep. Görümcem gelince bizde kv ye çıkarız, çocuklar oynar berbaer yer içeriz bu Allahın emri artık, çıkmasam ayıp olur zaten çocukları da tutamayız.
Sorun şu ki, görümcem hasta olduğunda hiç umursamadan bizi düşünmeden çıkıp geliyor. Geçtiğimiz haftasonu yine geldi, kendisi de çocuğu da grip. Gittiler iki gün sonra kızımda bende boğaz ağrısıyla uyandık. Çalıştığım için hemen gidip test yaptırdım, neyse ki negatifim. Ama kaç gündür kızım da bende rezil olduk. Paçavra hastalığı resmen. Ne uyku kaldı ne bi şey. Tez yazmaya çalışıyorum yusuf yusuf zor durumdayım az zamanım kaldı, birde hasta olunca ders çalışmak daha zor oluyor. Kalabalığa karışmadığım herşeye çok dikkat ettiğim halde görümcemin BENCİLLİĞİ VE DÜŞÜNCESİZLİĞİ yüzünden bunu yaşamak zoruma gidiyor. Normalde kendisini çok severim. Ama 2 sene önce yine böyle bi konu yüzünden gerilmiştik. O sebeple içimde bi soğukluk kaldı ona karşı. Ona belli etmiyorum yansıtmıyorum ama içim içimi de yiyor, akşama kadar söyleniyorum içimden ona kızıyorum. Kul hakkı değil de nedir. 2 sene önce de çok önemli bir sınavım vardı ciddi stres yaptığım aylardır hazırlandığım bir sınavdı. Sınavdan önceki haftasonı gelecekti, bende mesaj atıp çok ama çok kibar bi dille hastaysanız gelmeseniz olur mu demiştim ki sınava gireceğimi biliyordu. Cevaben çocuklarının alerjisi olduğunu sürekli burunları aktığı için grip mi alerji mi ayırt edemediğini söyleyip tamam gelmem demişti. Bende hasta değilseniz gelin madem hastaysanız hani gelmeyin dedim. Gelmediler ama eşim sen ne karışıyorsun diye günlerce ağlattı beni. Sonuçta yine çalışamadım ben. Öyle ağırıma gitti ki tatlıya bağladık güzel güzel konuştuk tamam gelirim dedi ama gelmedi bozulmuş meğerse. Halbuki o kadar tatlı dille konuştum ki. Anlayış göstermeliydi ama anlamadı. Ben bunu unutamıyorum. O günden beri de asla ağzımı açmadım. Hasta iken gelip gittiler çocuğumu da hasta ettiler.
şimdi size soruyorum, bu cahillik bencillik değilde ne? Ben hakkımı helal etmiyorum. Abartıyor muyum? Konuş demeyin çünkü konuşunca yine aynı şeyler olacak. Eşimde haklı olduğumu bildiği halde beni değil kardeşini tutuyor sen sus söyleme konuşma ayıp olur kırılır diye. Bu da çok zoruma gidiyor.
Sorun şu ki, görümcem hasta olduğunda hiç umursamadan bizi düşünmeden çıkıp geliyor. Geçtiğimiz haftasonu yine geldi, kendisi de çocuğu da grip. Gittiler iki gün sonra kızımda bende boğaz ağrısıyla uyandık. Çalıştığım için hemen gidip test yaptırdım, neyse ki negatifim. Ama kaç gündür kızım da bende rezil olduk. Paçavra hastalığı resmen. Ne uyku kaldı ne bi şey. Tez yazmaya çalışıyorum yusuf yusuf zor durumdayım az zamanım kaldı, birde hasta olunca ders çalışmak daha zor oluyor. Kalabalığa karışmadığım herşeye çok dikkat ettiğim halde görümcemin BENCİLLİĞİ VE DÜŞÜNCESİZLİĞİ yüzünden bunu yaşamak zoruma gidiyor. Normalde kendisini çok severim. Ama 2 sene önce yine böyle bi konu yüzünden gerilmiştik. O sebeple içimde bi soğukluk kaldı ona karşı. Ona belli etmiyorum yansıtmıyorum ama içim içimi de yiyor, akşama kadar söyleniyorum içimden ona kızıyorum. Kul hakkı değil de nedir. 2 sene önce de çok önemli bir sınavım vardı ciddi stres yaptığım aylardır hazırlandığım bir sınavdı. Sınavdan önceki haftasonı gelecekti, bende mesaj atıp çok ama çok kibar bi dille hastaysanız gelmeseniz olur mu demiştim ki sınava gireceğimi biliyordu. Cevaben çocuklarının alerjisi olduğunu sürekli burunları aktığı için grip mi alerji mi ayırt edemediğini söyleyip tamam gelmem demişti. Bende hasta değilseniz gelin madem hastaysanız hani gelmeyin dedim. Gelmediler ama eşim sen ne karışıyorsun diye günlerce ağlattı beni. Sonuçta yine çalışamadım ben. Öyle ağırıma gitti ki tatlıya bağladık güzel güzel konuştuk tamam gelirim dedi ama gelmedi bozulmuş meğerse. Halbuki o kadar tatlı dille konuştum ki. Anlayış göstermeliydi ama anlamadı. Ben bunu unutamıyorum. O günden beri de asla ağzımı açmadım. Hasta iken gelip gittiler çocuğumu da hasta ettiler.
şimdi size soruyorum, bu cahillik bencillik değilde ne? Ben hakkımı helal etmiyorum. Abartıyor muyum? Konuş demeyin çünkü konuşunca yine aynı şeyler olacak. Eşimde haklı olduğumu bildiği halde beni değil kardeşini tutuyor sen sus söyleme konuşma ayıp olur kırılır diye. Bu da çok zoruma gidiyor.